ตอนที่ 12 พี่ช่างเจรจา กับน้องภาษาต่างดาว  ณัฏเป็นเด็กช่างพูดช่างเจรจา อาจเป็นเพราะแม่ชอบพูดชอบเล่าและอธิบายเรื่องต่างๆให้ฟังตั้งแต่ยังเล็ก แถมคุณตาและคุณยายก็ช่างเล่าด้วยเหมือนกัน พอณัฏพูดได้ ก็เริ่มสรรหาคำพูดต่างๆนานามาเจรจา หลายๆคำก็เป็นคำที่ได้จากคนในครอบครัว แต่อีกหลายคำหลายประโยคก็มาจากความช่างคิด และเรื่องราวที่ได้ฟังทั้งจากในนิทานและที่จินตนาการขึ้นเอง ดังนั้นณัฏจึงเป็นนักเล่านิทานและนักแต่งเพลงตั้งแต่ 3 ขวบ ได้เรื่องบ้างไม่ได้เรื่องบ้างตามประสา มีตัวอย่างความช่างเจรจามาให้อ่านเท่าที่พอจะนึกออก   ครั้งหนึ่ง..ณัฏท้องผูกแล้วต้องนั่งส้วมอยู่นาน เบ่งเท่าไหร่ก็เบ่งไม่ออก คุณยายสงสารเลยเอาพัดมานั่งพัดให้ในห้องน้ำ นานเกือบครึ่งชั่วโมง ณัฏจึงบอกคุณยายว่า "คุณยายขา..คุณยายนั่งเป็นเพื่อนหนูเหนื่อยมั้ยคะ คุณยายไปพักก่อนเถอะค่ะ แล้วคุณยายก็กินข้าวเยอะๆนะคะ หนูนั่งคนเดียวได้ค่ะ" คุณยายได้ยินก็ปลื้มใจ หายเหนื่อย หายหิว หายเหม็น ฮ่าๆๆ   เวลาแม่กลับจากที่ทำงาน ก็จะฟัดกับน้องพิม แล้วชอบแกล้งถามน้องพิมว่า น้องพิมรักแม่รึเปล่า ถ้ารักแม่ก็ต้องจุ๊บแม่ น้องพิมก็ชอบส่ายหน้า(กำลังฮิตส่ายหน้า) แล้วไม่ยอมจุ๊บ แม่เลยแกล้งบอกว่า..น้องพิมไม่เห็นรักแม่มั่งเลย ไม่ยอมจุ๊บแม่ พี่ณัฏได้ยินก็จะรีบมาบอกน้องว่า "น้องพิม น้องต้องรักแม่นะลูก น้องต้องจุ๊บแม่ๆจะได้มีความสุข ดูสิ..พี่ณัฏยังรักทั้งครอบครัวเลย" แล้วก็ระดมจูบแม่โชว์ น้องพิมทำหน้างงๆ แต่ก็ยอมจุ๊บตาม น่าแปลก..ที่หลังจากนั้นน้องพิมจุ๊บแม่ทุกครั้งที่กลับมาบ้าน แสดงว่าคำสอนพี่ณัฏใช้ได้ผล   วันหนึ่งณัฏกำลังฮิตคำว่า"จอม" เลยชวนแม่คุยเพื่อจะได้ใช้คำว่าจอม ณัฏ : แม่ขา แม่รู่ป่าวว่าน้องพิมเป็นจอมซ่า แม่ : แล้วหนูเป็นจอมอะไรล่ะลูก ณัฏ : หนูเป็นจอมซนค่ะ แม่ : แล้วงี้ แม่เป็นจอมอะไรล่ะ ณัฏ : จอมวุ่นไงคะ แม่ : อ่าว..แล้วพ่อล่ะ ณัฏ : พ่อก็..จอมล้างรถไงคะ แม่ : ฮ่าๆๆ ณัฏ : ส่วนป้าจิต(พี่เลี้ยง)เป็นจอมเลี้ยงเด็ก แม่ : (คิดได้ไงเนี่ย!) งั้นคุณยายล่ะ ณัฏ : คุณยายเป็นจอมยุ่ง แม่ : เอ้า..แล้วคุณตาล่ะ ณัฏ : คุณตาก็...หล่อมากๆเลยค่ะแม่ แม่ : (อึ้ง)..เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย ณัฏ : ฮ่าๆๆๆ   ตอนที่ณัฏทำน้องล้มหัวโน ณัฏแอบบอกป้าจิตว่า "ป้าจิตไม่ต้องบอกแม่นะคะว่าน้องหัวโน เพราะแม่เหนื่อยแล้ว แม่กลับมาจะได้พักผ่อน" แต่วันต่อมา ณัฏหัวโขกโต๊ะจนปูด ณัฏไม่ยอมให้ป้าจิตประคบให้ยุบ "หนูไม่อยากประคบ หนูไม่อยากให้มันยุบ เดี๋ยวแม่กลับมาไม่เห็นว่าหนูหัวโน แล้วป้าจิตอย่าลืมบอกแม่นะคะว่าหนูหัวโน"  เวลาแม่บ่นปวดขา ณัฏจะมาบีบๆนวดๆให้ พอแม่ขอบคุณ ณัฏจะบอกว่า "ไม่เป็นไรค่ะแม่ ยินดีให้บริการค่ะ"  เวลาณัฏจะอธิบายอะไร มักขึ้นต้นประโยคว่า "คือ..หนูหมายความว่า" หรือ "คือ..หนูไม่คิดว่ามันเป็นอย่างนั้นนะคะ"  ช่วงที่ณัฏกำลังสนใจปลูกต้นไม้ เธอจะสรรหาคำที่เกี่ยวข้องมาอธิบายเรื่องต้นไม้ "พอหนูเอาเมล็ดลงในดิน มันจะมีรากงอกออกมา นั่นคือรากของมัน ไม่ใช่ปีกของนก พอหนูรดน้ำต้นไม้ มันก็จะมีใบออกมา มันก็จะเจริญเติบโตขึ้น"  ตั้งแต่น้องเกิดณัฏมีชื่อเรียกน้องพิมหลายชื่อด้วยกัน แล้วแต่อารมณ์ แล้วแต่สถานการณ์ เช่น 'หัวเหม่งเอ๊ย' เรียกตอนเอ็นดู 'ไอ้จอมป่วน' เรียกตอน น้องทำของเล่นพัง 'ปลาบอลลูน' เรียกตามป้าข้างบ้าน เนื่องจากน้องตาโตแก้มป่อง 'ลูก' เรียกตามพ่อกับแม่ เช่น "อันนี้น้องเล่นไม่ได้นะลูก ไว้โตก่อนพี่จะสอนให้เล่นนะลูก" ล่าสุดเรียกน้องว่า 'เจ้างูขี้เรื้อน' แม่ได้ยินครั้งแรกก็ตกใจ แต่พ่อบอกว่ามันเป็นชื่อของตัวการ์ตูนเรื่องนึง อ่อ.. "เจ้างูขี้เรื้อนเอ๊ย..ออกจากตู้เย็นได้แล้ว พี่จะกินน้ำ"  ตอนเช้าก่อนแม่ไปทำงานเราจะต้องจุ๊บกันทั่วทั้งหน้า ให้ครบสูตร เช้าวันนึง..ณัฏมัวแต่เล่นไม่สนใจว่าแม่จะไปแล้ว แม่เลยบ่น" เวลาแม่ไปก็ไม่สนใจแม่เลย แล้วเดี๋ยวก็มาโวยวายว่าแม่ไม่บอก" วันต่อมา..พอแม่จะออกจากบ้าน ณัฏรีบวิ่งมากอดแล้วจุ๊บทั่วหน้า แล้วบอกเสียงหวาน "แม่ขา..วันนี้หนูสนใจแม่หรือยังคะ" แถมท้ายด้วยว่า"แม่ขับรถดีๆนะคะ แม่ต้องขับช้าๆนะคะ จะได้ปลอดภัย"   ส่วนน้องพิมนั้นพูดช้ากว่าพี่ณัฏในตอนเด็ก ตอนนี้น้องพิมขวบครึ่งยังพูดภาษาต่างดาวอยูเลย แต่พูดคำต่างๆตามได้เยอะขึ้น ปฏิเสธได้ ตอบรับเป็น เรียกได้ทุกคน แม่ พ่อ ยาย ตา แต่คำแรกที่เรียกได้คือ "นัด นัด" เมื่อวานแม่แกล้งถามน้องพิม แม่ : น้องพิมรักแม่มั้ย พิม : ไม่ลัก(ส่ายหน้าประกอบ) แม่ : อ่าว..แล้วรักพ่อป่าว พิม : ไม่ลัก(ส่ายหน้าอีก) แม่ : โห..แล้วคุณตาคุณยายล่ะรักมั้ย พิม : ไม่ลัก(ส่ายหน้าเหมือนเดิม) แม่ : แล้วน้องพิมรักพีณัฏมั้ย พิม : ลัก ลัก (พยักหน้าหงึกๆ) แม่ : 
หวัดดีตอนบ่ายค่า อิอิ^^
โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว
 วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:15:22:01 น.สวัสดียามเย็นค่ะ
น้องๆสองคนกำลังช่างพูดเลยนะคะ อย่างเนี้ย ฮาดี..ชอบๆ ยุ้ยมีหลานชายอยู่คนนึงเหมือนกัน ตอนนี้ห้าขวบแล้วค่ะ ช่างพู๊ด.ช่างพูด บางทีพูดเหมือนผู้ใหญ่ ยังสงสัยว่าจะเอามาจากละครรึเปล่าเนี่ย 555  ................................... xoxo ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนที่บล๊อคนะค๊า  โดย: nLatte
วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:17:02:16 น.แต่ละอย่างเอามาเป็นมุขเขียนบทละครได้เลยนะครับ
กลั่นมาจากประสบการณ์ตรงกันเลยจริงๆ หน้าตาก็น่ารักทั้งพี่ทั้งน้อง ไม่ทราบว่าหาซื้อได้ที่ไหนครับ รุ่นนี้เวลาจับนอนแล้วหลับตาได้รึเปล่า หรือว่าจับนอนแล้วจะงอแง  สวัสดีครับคุณนายไปรษณีย์ แหมไม่ได้คุยกันนานเลย เชื่อมั้ยว่าเวลาผมไปเที่ยวที่ไหนแล้วถ้าได้ถ่ายรูปตู้ไปรษณีย์ผมจะนึกถึงคุณนายทุกที ปอลอ เหลือบไปเห็นที่บอกว่าอยากเขียนหนังสือและมีลูกวาดภาพประกอบ ผมว่าคงได้พิมพ์กันเร็วๆ นี้แน่ๆ  โดย: พลทหารไรอัน
 วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:17:20:37 น.เด็กตัวแค่นี้ทำให้ซึ้งได้มากมาย
 ยังไงก็ดีกว่าคนอ่อนไหวฯตอนเด็กๆค่ะ ติสต์แตกตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ เกิดมาเลยไม่พูดไม่จา งี่เง่า ติดพี่เลี้ยงยิ่งกว่าติดแม่อีก แถมไม่ชอบเล่นกะใคร เลยไม่ค่อยมีใครรัก หุหุ ประจานตัวเองทำไมเนี่ยยย  โดย: คนอ่อนไหวที่แกล้งใจแข็ง (Tukta21
) วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:17:24:46 น.เรื่องราวของน้องณัฐอ่านแล้วสนุกดีน่ะค่ะ ช่างพูด ช่างเจรจาจริ๊ง..จริง ....อย่างนี้ค่ะถึงเรียกว่าเด็กฉลาด ชาติเจริญ
โดย: jyst
วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:20:45:58 น.ช่างพูด แล้วก็ช่างน่ารักจิงๆ
ขอจุ๊ฟ...ด้วยคนนะ โดย: แม่น้องภู (Pibhu
) วันที่: 17 มีนาคม 2553 เวลา:13:31:31 น.น่ารักมากๆเลยค่ะ พี่ช่างเจรจา กับน้องภาษาต่างดาว
อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ... เด็กๆนี่เค้าช่างคิด ช่างพูดได้น่ารักจังเนอะ โดย: น้องหมีพิมพ์
วันที่: 17 มีนาคม 2553 เวลา:16:31:57 น.555.5 น่ารักๆ ไอ้ภาษาต่างดาวนี่รู้จักดี
เพราะข้างบ้านก็มีเด็กต่างดาวตัวจิ๋ว คนนึง  โดย: None of it
วันที่: 25 มีนาคม 2553 เวลา:0:18:42 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [