ตอนที่ 7 เจ้ากุนจอมจุ้น..แขนต้องเข้าเฝือกซะแล้ว!! ความเดิมตอนที่แล้ว  ถ้าใครได้อ่านตอนก่อนหน้านี้คงจะรู้แล้วว่าช่วงนี้เจ้ากุนเจ็บตัวต้องเข้าโรงพยาบาลเกือบทุกวัน แมวกัดหางคิ้ว เป็นหวัด ล้มปากแตก... และเมื่อวานนี้(31 ก.ค.) ต้องไปเข้าเฝือกที่โรงพยาบาล! เมื่อจอมจุ้นเหลือแขนข้างเดียว!  เรื่องมันเกิดจากอยู่ดีๆคุณยายก็อยากพาหลานจอมวุ่นไปเดินเล่นห้าง ทั้งที่ปกติคุณยายไม่ชอบไปเดินห้างซักเท่าไหร่ไปกันสี่คน คุณตา คุณยาย แม่เกดและตัวเอกของเรื่องคือเจ้ากุน แม่เกดพากุนไปเล่นเครื่องเล่นในห้าง แล้ววิ่งตามกุนไม่ทัน เจ้ากุนวิ่งปร๋อ หล่นลงมาจากทางยกระดับที่ไม่ได้สูงมากนัก แต่เอาแขนขวาลงอย่างจัง จ๊ากกกกกก..ห้างแตกเลยครับท่าน! เจ้ากุนที่น่าสงสารร้องไห้ตลอดบ่ายจนหลับไป ให้หมอที่สถานีอนามัยใกล้บ้านตายายดูคร่าวๆแล้วก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ใจเราอยากไปโรงพยาบาลมากกว่า ตั้งใจว่าพอพ่อหมูมารับกลับบ้านแล้วจะชวนไปโรงพยาบาล แต่เจ้าหมูน้อยก็ยังเล่นได้เหมือนไม่เป็นอะไร รอดูอาการพรุ่งนี้อีกวันแล้วกัน  รุ่งเช้า..เห็นอาการบวมตรงช่วงข้อศอกขวาชัดเจน พ่อหมูแม่เกดและป้าจิต(พี่เลี้ยง)พากุนดิ่งไปโรงพยาบาลทันที ผลเอ๊กซเรย์คือ..กระดูกมีรอยร้าวเล็กๆ..เล็กนิดเดียว หมอกระดูกบอกว่าความจริงแล้วเมนเล้กมาก สามารถที่จะเชื่อมหายสนิทเองได้โดยไม่ต้องทำอะไร โดยเฉพาะเด็กเล็กๆจะหายเร็วมาก แต่ก็ควรเข้าเฝือกไว้ก่อนซักสองอาทิตย์ เพราะเด็กเล็กๆมักเคลื่อนไหวตลอดเวลา อาจทำให้รอยร้าวเล็กๆนั้นเคลื่อนออกได้  กว่าจะเข้าเฝือกเสร็จ..โรงพยาบาลแทบแตกด้วยฤทธิ์ลูกหมูสะท้านโลกันต์ให้แม่เจ็บแทนได้มั้ยไอ้แสบของแม่...... แขนข้างเดียวก็ยังเป็นไอ้แสบได้เหมือนเดิม "ไอ้แสบเอ๋ย...เจ็บอีกจนได้ ช่วงนี้อยากได้อะไรก็เต็มที่เลยลูก พ่อยอมก่อน" พ่อหมูบอก พ่อหมูชอบเรียกลูกสาวอย่างนั้น แหม..คนยิ่งชอบนึกว่าลูกเป็นผู้ชายอยู่ด้วย พอออกจากโรงพยาบาลได้เดี๋ยวเดียว เจ้ากุนก็เริ่มสะพายเฝือกคล่องแคล่ว ตัวเล็กจิ๊ดเดียว..ต้องมาสะพายเฝือกหนักๆเหมือนคนโต เฮ้อ......แม่ได้แต่ถอนใจเป็นสิบรอบ  คุณตารีบพาคุณยายมาโอ๋เจ้ากุน แล้วคุณยายก็ขนเสื้อผ้ามานอนด้วย ช่วงนี้ต้องช่วยกันดูแลใกล้ชิดเพราะเจ้ากุนอาจอารมณ์เสีย..หงุดหงิดได้ง่าย เนื่องจากรำคาญเฝือก เจ็บหรือเป็นอะไรก็ยังบอกไม่ได้ แต่เท่าที่ดู..ก็ยังไม่มีอะไรผิดปกติ ยังเล่นยังกินยังนอนได้ดีเหมือนเดิม คุณตาเซ็นเยี่ยมบนเฝือกน้อยของกุนไปแล้ว มีใครอยากเซ้นเยี่ยมอีกมั้ยคะ (ฮือๆๆๆ..สงสารลูกจัง) 
มาเซ็นต์ชื่อเยี่ยมสาวน้อยด้วยคนค่ะ
หายไว ๆ นะคะ จะได้ไปซ่าส์ต่อได้ อิ อิ คนเป็นแม่เนอะ ถ้าเจ็บแทนลูกได้เจ็บไปแล้วอ่ะ ตังเมก็เจ็บตัวอยู่บ่อย ๆ แต่ยังไม่ค่อยร้ายแรงเท่าไหร่ หนที่แย่ที่สุดคือ ตอนขวบครึ่งได้ คุณปู่ทำกระปุกพริกป่นขนาดยักษ์หกใส่หลานซึ่งเดินป้วนเปี้ยนอยู่ทั้งตัวเลยค่ะ แม่ตู๋รีบจับไปถอดเสื้อผ้า ล้างน้ำ ฟอกสบู่ แต่ลูกร้องตลอด กรี๊ด ๆ สักพัก ตัวก็เริ่มไหม้ น้ำตาลูกที่ไหลออกมามีพริกไหลออกมาด้วยอ่ะ น้ำตาแม่ก็ไหลตาม รีบพาไปโรงพยาบาล ดีนะว่า ไหม้ไม่มาก คุณหมอเลยให้ยามาทา ที่ตลกคือ ตอนไปโรงพยาบาลวิ่งไปห้องฉุกเฉินอ่ะค่ะ ทุกคนก็หันมามองว่า ยัยนี่มาทำไรเนี่ยะ ที่นั่นมีแต่คนอาการหนักเลือดสาดทั้งนั้น ลูกเธอน่ะจิ๊บ ๆ ไปรอคุณหมอนู่นไป๊ แหะ แหะ ก็เรารู้สึกว่าของลูกช้านมันอาการหนักนี่หว่า กลัวรอหมอนานเดี๋ยวลูกจะปวดแสบปวดร้อนง่ะ โดย: winnie in love
 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:13:25:34 น.แม่เจ้าหนูกุนขา เราขอ add ไว้ใน friend blog นะค๊า
โดย: winnie in love
วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:13:27:15 น.คุณแพนด้ามหาภัย : น้าหมีจ๋า..กุนก็คันเหมือนกันอ่ะ เพราะก่อนเข้าเฝือก กุนเพิ่งโดนยุงกัดตั้งหลายตุ่มแน่ะ ฮือๆๆ
แต่พอน้าหมีมาเยี่ยม กุนก็ดีใจ เพราะกุนชอบเพลงหมีแพนด้ามากๆเลย กุนได้ยินเพลงนี้ก็จะเต้นๆๆแล้วก็ร้องๆๆ "หมี หมี หมี" ฮ่า...  คุณแม่ตังเม : โห...พออ่านเคสขวดพริกไทยแล้วขนลุกเลยค่ะ สงสารอ่ะ แต่จริงๆนะคะ พอไปรพ.แล้วจะรู้เลยว่า ลูกเราเป็นน้อยกว่าคนอื่นเค้าอีก แต่ความเป็นแม่น่ะนะ ยังไงก็ร้อนใจพอๆกัน ขอบคุณนะคะที่แอ็ดบล๊อกเราน่ะค่ะ  โดย: mrs.postman
วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:14:20:34 น.น่องเอ้ย.. เจ็บซาแล้ว หายไวไวเน้อ
 โดย: ChuChirt from Songkla IP: 58.147.4.226 วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:10:06:37 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เคยเข้าเฝือกขาอยู่เดือนนึงค่ะ คันคะเยอเป็นที่สุด ช่วงท้ายๆ ก่อนถอดต้องเอาแป้งโรยๆ เข้าไปเลยค่ะ มันหงุดหงิด 55 แทบจะเอาฟาดกำแพงให้รู้แล้วรู้รอดไป เอิ๊กๆๆๆ