เมื่อวาน (๑๐ กันยายน) หลังจากสอนนิสิตที่ประสานมิตรเสร็จ ก็กลับบ้าน อาบน้ำกินข้าวตั้งใจว่าจะเข้าไปค้างที่องครักษ์ เนื่องจากงานกองเป็นพะเนินแล้วคงต้องเข้าไปสะสาง อีกทั้งทางศัลยกรรมก็มีนัด Frozen section* ซึ่งถ้าหากตื่นสาย แล้วเข้าไปไม่ทันเวลา ก็จะทำให้เกิดเสียงานเสียการกันขึ้น

ความซวยระลอกที่หนึ่ง ฝนตกตอนกำลังจะออกจากบ้าน ทำให้ออกจากบ้านไม่ได้ ต้องรอจนฝนซา กว่าฝนจะซาก็ทุ่มกว่าๆ

ความซวยระลอกที่สอง เมื่อฝนตก ก็รถติด จากบ้านไปที่ท่ารถรังสิตปกติใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง อย่างมากสี่สิบห้านาที ก็กลายเป็นชั่วโมงกว่าๆ

ความซวยระลอกที่สาม รถตู้หมด เพราะมันดึกเกินไป เดินวนไปวนมาหารถเสริม มีไปไกลสุดแค่คลองสิบเอ็ด ครั้นจะเดินไปจากคงอดสิบเอ็ดก็คงถึงพรุ่งนี้เช้าพอดี เหนื่อยก็เหนื่อย เพลียก็เพลีย เอาวะ ไปแท็กซี่ก็ได้ แล้วรถก็ติดจริงๆซะด้วย กว่าจะถึงก็สี่ทุ่มแล้ว

ความซวยระลอกที่สี่ เอาสไลด์ออกมาดูคร่าวๆตอนดึกๆ แทนที่จะเป็นเคสง่ายๆ ง่อยๆ แบบมองปุ๊บก็รู้ปั๊บว่าเป็นอะไร ดันมีแต่เนื้อยากๆ บ้าๆบอๆ ก้อนที่นมแทนที่จะเป็นมะเร็งก็ดันเป็นก้อนอักเสบอะไรก้ไม่รู้ ก้อนที่ไส้แทนที่จะเป็นเนื้องอกดันเป็นเศษๆขยะที่ดูไม่ออก อันที่สั่งย้อมพิเศษไว้เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว สีย้อมก็ไม่ได้ดั่งใจ ยอมแพ้ ปวดหัว ไปนอนดีกว่า

ความซวยระลอกที่ห้า อากาศเสือกหนาว นอนสั่นแหงกๆที่หอ แทนที่ตอนเช้าจะได้นอน ดันตื่นเพราะอากาศหนาว ไม่บอกก่อนจะได้เอาเสื้อกันหนาวมา แถมมาถึงที่องค์กรณ์แพทย์ อาหารเช้า (สวัสดิการ) หมด! อดกิน กินขนมปังแทนก็ได้ (งก ไม่ยอมลงไปซื้อข้าว)

ความซวยระลอกที่หก ตอนสายๆ นั่งพิมพ์ผลอยู่ดีๆ ไฟดับ ห่าจิก!! เอ๊ยไม่ใช่ คุณพระช่วย! (ลืมไป เป็นอาจารย์แพทย์แล้ว ควรต้องอุทานอย่างสุภาพ) ไอ้ที่พิมพ์ค้างไว้สลายหายไปเป็นอากาศธาตุ ดีว่าพิมพ์ไปกดออกผลไป เลยหายไปแค่นิดหน่อย แต่คอมตัวนั้นพอไฟดับแล้วมันจะเปิดไม่ติดไปอีกสองสามชั่วโมง ไม่เป็นไร เดี๋ยวย้ายเครื่องไปตัวที่มีไฟสำรองก็ได้ ไฟดับนานๆก็ดี ไอ้ตู้ Frozen section มันจะได้หายเย็น หรือไม่ก็เจ๊งๆไปเลย ที่จริงพยาธิแพทย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอ ต้องพึ่งพาเทคโนโลยี (กล้องจุลทรรศน์ในการดูสไลด์และคอมพิวเตอร์ในการออกผล) เวลาไฟดับ พยาธิแพทย์จะเป็นง่อย ทำอะไรไม่ได้ บางคน (จริงๆก็มีไอติมคนเดียว) จะกรีดร้องและวิ่งไปมาเหมือนคนบ้า

ความซวยระลอกที่เจ็ด ยังไม่ทันวิ่งกรีดร้องได้ทั่วภาคไฟก็มาทันพอดี เครื่อง Frozen ยังใช้ได้อยู่ (ทำไมไม่ฟิวส์ขาดให้รู้แล้วรู้รอดฟะ ไฟกระชากแรงขนาดนี้) แต่อารมณ์ทำงานกับเครื่องคอมพิวเตอร์ไม่มี เอาเหอะ ไปนั่งจุ่มๆตาดูสไลด์ที่เหลือๆจนเที่ยง แล้ค่อยไปกินข้าวก็ได้

ความซวยระลอกที่แปด กินข้าวแล้ว กำลังอารมณ์ดี พอลงมาเจ้าหน้าที่แจ้งว่าจะมีการตัดไฟตอนบ่ายโมง (ตกลงนี่โรงเรียนแพทย์ หรือโรงพยาบาลอำเภอ ไฟติดๆดับๆอย่างนี้มาตั้งแต่สมัยเป็นนิสิตแพทย์จนป่านนี้ยังแก้ไม่ได้) เราก็รีบเร่งอ่านสไลด์ แล้วก็รีบมาออกผลอย่างรวดเร็ว คราวนี้เราไม่หลงกลแล้ว เราออกผลเครื่องที่มีไฟสำรอง ฮ่าๆ เอาเลย ดับเลย ฉันไม่กลัวแกหรอก

ความซวยระลอกที่เก้า เค้าตัดไฟก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง ไอ้เราก็คิดว่าเราใช้เครื่องที่ต่อกับระบบไฟสำรอง ไม่เป็นไร แต่ปรากฏว่า...คอมดับ มีไฟสำรองก็จริง แต่ตอนตัดไฟมันกระชากแรงมาก เครื่องเลย Restart ตัวเอง โชคดีที่คราวนี้กำลังพิมพ์ผลใน Microsoft word และกดบันทึกก่อนไฟจะดับไม่กี่วินาที อย่างไรก็ตาม การนั่งพิมพิมพ์ผลในความมืดไม่สนุกเลย แถมต้องอ่านลายมือตัวเองที่ปกติก็อ่านไม่ค่อยจะออกอยู่แล้ว (จดๆผลไว้ตอนดูสไลด์ แล้วเอามาพิมพ์รวดเดียว) แต่นี่ต้องมาอ่านในที่แสงสว่างน้อยอีก สายตาก็ไม่ค่อยจะดี

ความซวยระลอกที่สิบ ทางห้องผ่าตัดโทรมาแจ้งว่า ยกเลิก Frozen section คงหวังดีเห็นว่าเราไฟดับคงทำไม่ได้แน่ๆ ก็เลยโทรมายกเลิก ประเด็นคือ ถ้าไม่ต้องทำ Frozen section แล้วกรู เอ๊ย ผมจะต้องตาลีตาเหลือกฝ่ารถติดมาตั้งกะเมื่อคืนทำไมฟะ ออกจากบ้านสักสิบโมงก็ได้ ไหนๆไฟก็ดับแล้วดับอีก มาขนสไลด์กลับไปดูเองที่บ้านจะดูมีประโยชน์กว่า

ทำไมช่วงนี้ชีวิตมันแย่...


*การให้คำปรึกษาด้านผลชิ้นเนื้อระหว่างผ่าตัด คนไข้จะนอนพะงาบๆ เอ๊ย นอนสลบอยู่ที่ห้องผ่าตัดระหว่างที่ศัลยแพทย์ควักชิ้นเนื้อเอามาให้พยาธิแพทย์ตรวจ เนื่องจากกระบวนการนี้ ต้องเอาชิ้นเนื้อไปแช่แข็งก่อนทำสไลด์ จึงมีชื่อเรียกว่า Frozen section สามารถออกผลได้ภายในระยะเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง แต่ว่ามีข้อจำกัดหลายประการในการวินิจฉัยโรค