ลองมองกว้างๆ ออกไปกว่านี้นะคะ สิ่งเหล่านี้ ที่พวกเรา "อนุญาต" ให้เกิดขึ้น ให้อะไรกับสังคม หรือแม้แต่ครอบครัวของเรากันบ้าง

เปิดโอกาสผู้ชายเป็นฝ่าย”ได้เปรียบ” มากยิ่งขึ้น แม้คุณๆ หลายๆ คนจะอ้างว่าเฮ้ยไม่จริงอ่ะ ได้ทั้งสองฝ่าย มีแต่ได้กับได้ ไม่ผูกมัด งั้นขอพูดอีกครั้ง “งั้นก็อย่าร้องไห้อย่าเสียใจสิ ถ้าได้ก็ต้องดีใจ” เพราะเขาไม่ต้องรับผิดชอบกับความรู้สึกของเรา ไม่ต้องดูแล ไม่ต้องทำหน้าที่แฟน แต่ได้รับสิทธิประโยชน์จากคุณที่ทำหน้าที่ “แฟนสาว” ที่เขาไม่ต้องจริงจัง ดูแลหรือให้อะไรเลย หรือแม้แต่จะเรียกว่า “คนรัก” หรือแม้แต่จะมีชีวิตคู่จริงจังด้วย (อดเจ็บแปลบๆ ในใจมั๊ยคะ เวลาคิดว่าเอ......นี่เราไม่มีคุณค่าพอกระทั่งจะเป็น “คนรัก” หรือ "ภรรยา" ของใครสักคนเชียวหรือ)

เปิดช่องให้ผู้ชายคบเผื่อเลือกได้หลายๆ คน สมัยนี้ไม่ต้องจีบกันแล้วล่ะ ไม่ต้องจริงใจก่อน ถูกใจ ก็ “ลอง” เลย ลองคบ ลองคุย รวมถึงลองหยอดคำหวาน ลองจับมือ กอดจูบ หรือแม้แต่มานอนด้วย แต่ไม่นะ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่แฟน (จนกระทั่งเขาไปเจอคนของเขา แล้วเราก็กลายเป็น “คนเคยถูกลอง” ไปเท่านั้น) อย่ามาร้องไห้ฟูมฟายทีหลังนะ ก็คุยกันแล้วแต่แรกนี่นา

เปิดช่องว่างให้คำว่า “นอกใจ” มีชื่อเล่นน่ารักน่าเอ็นดูขึ้นที่เรียกว่า “มีกิ๊ก” แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็คือ “ความไม่ซื่อสัตย์” อยู่ดี ไม่ว่าต่อไปนักสังคมศาสตร์ในอนาคตอาจจะตั้งชื่อทางวิชาการว่า “ปรากฎการณ์ความสัมพันธ์รูปแบบต่อยอด” หรือใดๆ มันก็คือการ “นอกใจ”

เปิดช่องให้ปัญหาสังคม ความแตกแยกของครอบครัวรุนแรงมากขึ้น เพราะไม่มีใครต้องรับผิดชอบกันแล้ว ทุกคนล้วน “ไม่ผิด” เพราะความรู้สึกมันเกิดขึ้นได้ หวั่นไหวได้ เอาคำว่า “รัก” มาอ้างว่าไม่ผิดหรอก หัวใจมันห้ามกันไม่ได้ แต่งกันแล้วไปปิ๊งคนอื่น ถูกใจซะงั้น ไม่ผิดด้วยเพราะ “เป็นเรื่องของหัวใจ” ลูก เมีย หรือสามี ต้องเจ็บยังไงก็ช่าง “เรื่องของหัวใจ” ฉันห้ามไม่ได้หรอก (เพราะฉันเห็แก่ตัวเกินกว่าจะยอมรับศีลธรรม และควบคุมความอยากได้อยากมีของตนเอง)

นอกจากนี้ ที่สำคัญนะคะคุณสาวๆ คุณพ่อคุณแม่ ที่ท่านเลี้ยงดูลูกสาวที่ท่านรักดั่งแก้วตาดวงใจของท่านมา ท่านก็หวังว่าวันหนึ่ง จะเห็นลูกสาวคนนี้ “ถึงฝั่ง” มีชายที่ดีพร้อมพอที่จะดูแลลูกสาวของพ่อ ของแม่ มาดูแลแทนท่าน ในวันที่ท่านจากไปแล้ว

ท่านไม่เคยหวังอยากให้ลูกเป็นแค่ “คนเคยถูกลอง” ของใคร ไม่อยากหวังให้ลูกของท่านเป็นกิ๊ก เป็นภรรยาน้อย

อยากเห็นลูกสาวที่ท่านฟูมฟักในชุดเจ้าสาวสีขาว จับจูงมือกับชายที่รักเธอด้วยใจให้เกียรติเธอในฐานะ “ผู้หญิงมีค่า” เดินเข้าสู่ประตูวิวาห์ ให้ท่านได้นอนตาหลับ ในวันที่ท่านต้องหลับตา

แล้ว.......................เราทำอะไรกับ “ลูกสาวที่รัก” ของคุณพ่อคุณแม่คนนั้นคะ เราลดคุณค่า “ลูกสาวของพ่อ คนเก่งของแม่” ไปไว้เหลือแค่เป็น “ตัวอะไร” ให้กับผู้ชายคนหนึ่ง คนอื่น ใครก็ไม่รู้ ทำเราร้องไห้

แม้ว่าสาวๆ บางคนอาจเถียงในใจว่าเราอาจไม่เจอคนดีของเรา ไม่มีทางมีคู่ ก็เชื่อเหลือเกินค่ะว่าคุณพ่อ คุณแม่ คงยินดีมากกว่าถ้าคุณจะอยู่ในโลกคนเดียว อย่างเข้มแข็ง ดูแลตันเองได้ให้ท่านหายห่วง มากกว่าจะไปเป็น “ผู้หญิงทดลอง ตัวสำรอง” ของใครต่อใคร

ถามใจตัวเองนะคะ เราๆ กำลังทำอะไรกันอยู่ เราอนุญาต ให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นกับตัวเรา พ่อแม่เรา สังคมเราได้อย่างไร และอีกนานแค่ไหนคะ

อีกนานแค่ไหนที่เราจะ “หยุด”