กลับมาแล้ว..มาเจอลูกอีช่างพูด!

วันกลับไปพักร้อน ถ่ายคู่กะน้องหมูหงส์..


...คิดถึงกันป่าว?..ไปพักร้อนมาแล้วไม่อยากกลับมาทำงานเลย เป็นปกติของแอร์ที่นี่ อ้อ..ไม่นับไอ้พวกมี something wrong ที่นี่นา..
...ความรู้สึกหลังหยุดนานๆ (จริงๆก็แค่ 2 อาทิตย์กว่าๆเอง..) มันมีหลายแบบ
...กรูจะกลับมาบินดี หรือ ลาออกดี..
...กรูจะทำงาน หรือ ตกงานดี..

...เฮ้อ ทำไมคนเราต้องมีหลายอารมณ์ด้วยอ่ะ พอมันมีหลายๆแบบแล้วมันต้องเลือกอ่ะ เกลียดที่สุดเวลาต้องตัดสินใจเลือกอะไรซักอย่างนึง ไม่ว่าอะไรก็ตาม
...ยิ่งวันแรกที่ตื่นนอน ได้ยินเสียงร้องเรียก Allah ดังมาจากสุเหร่าข้างๆ อารมณ์โหวงมันเกิดทันที เพราะเสียงที่ได้ยินวันนี้ไม่ใช่แบบทุกครั้ง แต่เป็นเสียงที่คุ้นหูแบบที่ได้ยินที่บาห์เรณน่ะ
...พาลทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ คิดถึงช่วงเวลานี้เรากำลังทำไรอยู่ ตื่นแล้วเราทำอะไร ขับรถออกไปไหน คิดไปคิดมา..อย่ากระนั้นเลย ลุกจากเตียงดีกว่า ขืนนอนคิดต่อ..กรูได้บ้าแน่
...แทนที่จะคิดถึงบ้าน คิดถึงอาบูฯ ดั๊นไปคิดถึงบาห์เรณ..เบื่อตัวเองจิงๆ..


...แล้ววันแรกของการทำงาน มั๊นต้องลืมไรซักอย่าง ถึงจะเป็นคุณนายละเอียด แต่นะ..ซักอย่างสิน่า
...เดินเข้าลิฟท์ นี่ถ้าลิฟท์ไม่มีกระจกจะรู้ตัวไหมเนี่ย ลืมทาลิปสติกฮ่ะ..ดูเดะ
...พักร้อนอยู่บ้านแบบสบายๆ กลับมาต้องแต่งหน้า ทาเล็บ เกล้าผมฉีดสเปรย์ พอเต็มยศแล้วรู้สึกซีเรียสขึ้นมาทันที ดีนะเนี่ย..ทริปแรกเจอนักบินกะลูกเรือดีมากๆ แถมเจ้าเด็กผู้ชายก็ช่างพูดช่างเจรจา ลงจากรถบัสก็ยกกระเป๋าเจ๊วิ่งขึ้นบันไดเครื่องทันที เอ..มันเอาใจเจ๊เพราะถูกชะตา หรือมันเห็นเจ๊แก่ คงยกกระเป๋าไม่ไหวหว่า?


...อยู่บนเครื่อง ม๊านก็พูดมากไม่หยุด ทั้งพูดเล่น พูดจริง ขี้บ่นได้สุดๆแต่ไม่มีใครโกรธหรือรำคาญ เพราะน่ารักมาก ขยัน..มีน้ำใจกับทุกคน แล้วก็ชอบมาแหย่เจ๊
..."เจ๊..ไมผมพูดอะไร เจ๊ก็ชอบยิ้มไม่ก็ขำทุกทีอ่ะ"
..."เจ๊..ผู้โดยคนนี้ผมบอก 4 รอบแล้วนะให้นั่งที่ อุ้มลูกยืน..เดินไปเดินมาอยู่ด๊าย..จัดการหน่อยเจ๊"
..."เจ๊..ดูเดะ บอกให้นั่งไม่นั่ง ผมเคลียร์เศษขยะอยู่ ชนผมน้ำส้มหกรดเต็มตัวเลยอ่ะ"
..."เจ๊..ชุดนี้เพิ่งเอาออกมาจาก laundry เลยนะ ดูเดะเลอะหมดเลย ไม่ชอบเลยอ่ะ เกลียดที่สุด"
..."เจ๊..ผมหิว"


...เห้อ หิวก็รีบทำงานให้เสร็จดิคะ หยุดบ่น หยุดพูด งานเสร็จเดี๋ยวก็ได้กิน..
...พองานเสร็จ ไม่อยากเชื่อสายตา มานมาเอาอาหารชั้นธุรกิจไปแบบยกครัว
..."เฮ๊ยๆๆๆ..นี่จะกินให้หมดนี่เลยหรือ?"
..."ช่าย..ไหนอ่ะ หนมปังของผม"
..."เออ..ขนที่แกถืออยู่ไปให้หมดก่อนเหอะ..เด๋วก็หล่นใส่ผู้โดยหรอก"
...แล้วมานก็กลับมาขนของกินไปอีก 2 รอบ


..."นี่ใจคอถ้าไม่พูดก็ต้องกินใช่มะ..ปากมันว่างไม่ได้ใช่มะ?"
..."โห่เจ๊..ผมเห็นเจ๊แล้วผมไฮเปอร์อ่ะ..ไม่พูดก็ต้องกิน ไม่กินก็ต้องทำงาน นี่เจ๊เอายาไรป้ายผมป่ะเนี่ย"
...อยากป้ายเหมือนกันอ่ะ ป้ายให้มันหุบปากไปเรย..

..."โอ๊ย..เจ๊ ปวดท้อง.."
...แล้วมันก็คว้ามือเจ๊ไปกดที่พุง..
..."เนี่ยะ..ลูกชายเจ๊อยู่ในเนี๊ย"
...นั่น..ไม่มีไรจะพูดไงฟะ เดี๋ยวๆก็แหกปากร้องเพลง..
..."เจ๊รู้ป่าว..จริงๆแล้วผมไม่ควรอยู่ที่เอติฮัดหรอก ผมควรอยู่ที่ฮอลลีวูดน่ะ"
...


..."ไมเจ๊ชอบทำหน้าขำใส่ผมอ่ะ ปกติพวกสาวๆเค๊าว่าผมน่ารักนะ ไมเจ๊มองด้วยสายตางั้นอ่ะ"
..."โอ๊ย อีกตั้งสองชั่วโมงครึ่งกว่าจะแลนด์ ดูหน้าเจ๊ดิ..ง่วงแล้ว..ฮึ ฮึ๊ย.."
...เออ..ฟิต..เอ็งฟิต..ตูละเบื่อ เมื่อไหร่มันจะเลิกพูดซะทีวะ เจ๊เนือยๆไงชอบกล..

...นั่งเขียนไรเพลินๆ พอมันมาเห็นเข้า..
..."นั่นเจ๊เขียนรีพอร์ทผมเหรอ"
...แหม่ ตาโตเท่าไข่ห่านเชียวเมิง..แล้วมันก็ขนของไปกินอีกค่ะ
..."OH MY GOD!!!..อย่าบอกนะว่าจะกินอีกอ่ะ" กูล่ะเชื่อเลย ไอ้นี่..ปากอยู่ไม่สุขจริงๆค่ะ เฮ้อ..ดีนะเนี่ยแค่เดย์ทริป ขืนบินด้วยกันหลายวัน เจ๊ต้องเอาพลาสเตอร์ปิดปากมันแน่ๆเลยค่ะ
...มันบอกว่าบางไฟลท์ไม่มีใครคุยด้วย มันเคยจับผู้โดยมานั่งที่ลูกเรือ แล้วก็คุยๆๆๆๆๆๆๆ...กรรม!!!


...ว่าแล้ว มันก็เริ่มระบายออกมาค่ะ ถึงความทุกข์ในการทำงาน กูว่าแล้ว..พวกตลกได้ใจเนี่ยะ..แอบซ่อนความเศร้าไว้เบื้องหลัง ทุกสิ่งทุกอย่างพรั่งพรูออกมาจากใจ รู้สึกโดนแกล้ง รู้สึกไม่แฟร์ รู้สึกอะไรมันบอกออกมาหมด
...นี่มันจะรู้บ้างไหม..ว่าเจ๊ก็อยากเปิดประตูเครื่องโดดลงไปตายซะเลย..แต่เป็นหัวหน้าเขา..มันเศร้ามาเราห้ามเศร้าตอบค่ะ..ได้แต่คิดในใจ..เมิงระบายกะกรู แล้วกรูจะไประบายกะใครอ่ะเนี่ยะ..


..."เจ๊ สอนหน่อยดิ..จะถามผู้หญิงว่าเขาท้องรึเปล่า ถามไงถึงจะไม่โดนตบ!"
..."คือผมโดนรีพอร์ทอ่ะ ถามผู้โดยว่าท้องป่าว แล้วพี่ชายเขาโกรธใหญ่เลย..จะไปรู้ได้ไง ก็นึกว่าผัวเมียกัน แล้วก็ไม่มีใครสอนว่าจะถามยังไง เลยโดนดองอยู่ชั้นประหยัดเนี่ย สอนหน่อยนะเจ๊"

...
...คือเราต้องเช็คค่ะ เวลาเจอผู้โดยท้อง ว่ากี่เดือนแล้ว ปลอดภัยพอที่จะให้ขึ้นบินป่าว..ก็จริงของมันอ่ะนะ เขาไม่สอนเรื่องคำพูดคำจา..น่าสงสารค่ะ เฮ้อ..เด็กทำงานดีนะเนี่ย พอเจ๊ไม่คุยด้วย ก็เดินไปเช็คผู้โดย แล้วกลับมาบอกว่า
..."ไม่ต้องห่วงนะเจ๊ ผมไปเช็คมาแล้ว ผู้โดยนอนกรนกันหมดเรย..อิอิ" แล้วมันก็ทำท่าเลียนแบบตอนผู้โดยหลับแล้วกรนตลกๆ..


...นอกจากเจ้านี่แล้ว ยัยเด็ก R1 ที่นั่งติดเจ๊ก็เหมือนกัน ชวนคุยอยู่นั่น จะกินข้าวก็ยังคุย ไอ้เด็กพวกนี้ปากมันทำงานดีจิงๆ ทั้งกินทั้งพูด
..."เจ๊ ปกติเจ๊ชอบคุยป่าวอ่ะคะ?"
..."ไมอ่ะ.."
..."ก็คือ หนูเห็นเจ๊เฉยๆอ่ะ แฟลตเมตหนูเคยบินกะเจ๊ บอกว่าเจ๊น่ารัก คุยเก่ง ตลกด้วย หนูเลยสงสัยว่าใช่คนเดียวกันป่าว"
..."อยากให้คุยหรือไง?"
..."แล้วปกติเจ๊คุยป่ะล่ะคะ?"
..."แล้วแต่อารมณ์"


...คือยัยเนี่ยะ ทำงานไม่ค่อยได้เรื่อง โดนเจ๊เขกกะโหลกไปสองที ไฟลท์ดึกๆอย่างนี้ ผู้โดยหลับ เดี๋ยวไอ้นั่นโครม ไอ้นี่คราม เช็คอาหารไม่ถูก ไอ้นั่นขาดไอ้นี่หาย จัดอาหารก็ไม่น่ากิน โหลยโท่ยอย่างนี้จะให้เจ๊คุยด้วยเนี่ยนะ ไปจัดครัวให้เรียบร้อยซะก่อนไป

...เห้อ..ขนาดเจอเด็กจี๋ขนาดนี้ เจ๊ก็ยังเนือย ถ้าเจอเด็กเงียบๆจะไม่หลับคาเครื่องไงฟะ..นี่ต้องบินไฟลท์ดึกๆอีกสองไฟลท์ เจ๊นั่งคิดเงียบๆว่าจะทำไงดีให้ตัวเองสดชื่น..
..."เจ๊..รู้ป่ะ CM คนอื่นเขาเรียกผมว่าไอ้โทรโข่ง..อิอิ"
...เออ..ไอ้....กะลังคิดไรเพลินๆ..อยากจะเอาโทรโข่งบนเครื่องตะโกนกรอกหูเมิงเจงๆเรยว่า..
..."ปล่อยกรูอยู่คนเดียวได้ม๊ายยยยยยยยย.."

-----------------------------------------------------------------------------

ปล. ขอบคุณแบ็คกราวน์จากญามี่ค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาเยี่ยม โดยเฉพาะพี่แป๊ว เซียน_กีตาร์ ล๊อปปี้รีบอัพบล็อกแล้วต้องไปบินเลย..ยังไปเยี่ยมไม่ได้ แต่จะรีบไปนะจ๊ะ คิดถึงทุกคนเลยน๊า..
พี่แก๊ส..เค๊าอัพบล็อกป่าวกลัวตัวเองนะ..ทำมาขู่..กลัวมากเรย..โด่..ทำทวง อ่านจบหมดทุกบล็อกยังอะ..ไปเม้นท์ปิดท้ายบล็อกเก่าๆให้เค๊าก่อนเหอะ..อิอิ

Create Date : 17 มิถุนายน 2552 Last Update : 17 มิถุนายน 2552 21:28:58 น. Counter : 1157 Pageviews.		14 comments
Share Tweet

	ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 379 "เรื่องที่มักเข้าใจผิด"  จันทราน็อคเทิร์น (25 มิ.ย. 2568 22:45:47 น.)		Just a Moment babyL' (20 มิ.ย. 2568 21:30:54 น.)
	คิดไม่ค่อยออก peaceplay (17 มิ.ย. 2568 00:17:36 น.)		สวนรถไฟ : นกสีชมพูสวน ผู้ชายในสายลมหนาว (16 มิ.ย. 2568 15:03:09 น.)