ไฟลท์ประทับใจ..DUBLIN

...เคยไหม ทำงานแล้วมีบางอย่างทำให้เรารู้สึก..นี่แหละ..กำลังใจของชั้น นี่แหละ..สิ่งที่ต้องการ ไม่ใช่ค่าตอบแทน ไม่ใช่อาหารรสเลิศ ไม่ใช่ที่พัก 5 ดาว ไม่ใช่การได้ไปเห็นสถานที่ที่ต่างไปจากบ้านเรา
...แต่เป็นน้ำใจไมตรีของคนเหล่านั้น ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ถึงแม้คนอื่นจะเห็นว่า "ก็แค่เนี๊ยะ" แต่สำหรับเจ๊มันไม่แค่เนี๊ยะเลย..

...ไฟลท์ที่ทำให้รู้สึกได้แบบนี้คือ DUBLIN ค่ะ ตะแรกก็คิดว่าทำไมต้องกูด้วยวะ เพราะไป minimum rest 13 ชม. นอนดมหมอนแล้วก็กลับ ผู้โดยยุโรปก็รู้อยู่แล้ว เพราะส่วนใหญ่มีอินเดียนผสม ชวนปวดหัวได้ทุกไฟลท์ แต่ทริปนี้ผิดคาด ทุกคนน่ารักหมดเลย
...นักบินน่ารัก ลูกเรือขยัน พนักงานภาคพื้นรู้หน้าที่ช่วยเหลือเป็นอย่างดี พนง.โรงแรมมารยาทสุดยอดทั้งที่เป็นฝรั่ง

...ก่อนเช็คเอ๊าท์เจ๊ลงมาที่ Business Center จะปริ๊นท์เอกสารซะหน่อย ประตูห้องปิด ลุงคนทำความสะอาดคนนี้ ทิ้งเครื่องดูดฝุ่น รีบเดินหาคนมาเปิดประตู หาไม่เจอก็รีบวิ่งจะลงไปข้างล่างเอากุญแจจาก Reception
..."ไม่เป็นไรหรอก อย่ายุ่งยากเลย"
..."รอเดี๋ยวครับ ผมไปเอาให้แป๊บเดียว"
..."นานไหม" เพราะอีก 10 นาที จะ pick up แล้ว
..."ไม่นานครับ รอผมหน่อย" แล้วลุงก็วิ่งลืมอายุลงบันไดไป

...เจ๊ก็ไม่กล้าลงมา ต้องยืนรอลุงด้วยความเกรงใจ ลุงอุตส่าห์บริการ เป็นผลให้เจ๊ลงมาเช็คเอ๊าท์ก่อนเวลารถออก 2 นาที กัปตันก็ไม่ว่าไรซักคำ (ก็เขาลงมากันหมดแล้วนี่หว่า เป็นหัวหน้าสมควรลงมาเนิ่นๆค่ะ)
...ลูกเรือก็ดี๊ดี สั่งไรเด็กทำตามหมด ไม่มีดื้อ ไม่มีกวน มีเด็กดำคนนึง (อีกแล้ว เจอแต่เด็กดำดีๆ) มันชวนขำ
...กลางไฟลท์ เจ๊นั่งกินข้าวอยู่พร้อมกับทิ้งเศษขอบขนมปังไว้เต็มจาน ก็ชอบกินแต่เนื้อในนุ่มๆนิ..ไอ้นี่เดินมาพอดี ถังขยะอยู่อีกฟาก ขี้เกียจลุกค่ะ

..."เอ้านี่ ทิ้งให้เจ๊หน่อย" (ขอบขนมปังแข็งๆ)
..."โหเนี่ย..ของโปรดผมเลยนะ เจ๊นี่..กินไงเนี่ย" (ทิ้งไป..บ่นไป)
..."อ๊ะ..ไม่เห็นเป็นไร แกก็เก็บกินไปดิ"..

...แล้วมันก็มาชวนคุย
..."เจ๊..ผมนะ ช๊อบชอบไฟลท์กลางคืนเนี่ย"
..."ไมอ่ะ"
..."ก็พอเจ๊ปิดไฟแล้วนะ ผู้โดยเค๊ามองไม่เห็นผมน่ะดิ"..
...เจ๊สำลักข้าวทันทีค่ะ..
..."จริงนะเจ๊ ถ้าผมไม่ยิ้มโชว์ฟันขาวนะ เดินผ่านห้ารอบหกรอบก็ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครเรียกผมซักคน"




...ผู้โดยก็น่ารักทั้งไปทั้งกลับ น่ารักมากๆ ขึ้นมาพอเรากล่าวต้อนรับ บอกทางไปที่นั่ง เขาก็ขอบคุณแล้วขอบคุณอีก "Thank you for having me on board" โถ..ยังไม่ทันบริการไรเลยค่ะ
...นิดก็ขอบคุณ หน่อยก็ขอบคุณ และแทบไม่ได้ยินเสียงกด call bell เรียกเลยค่ะ ออกจากเครื่องก็พูดขอบคุณทุกคน เคยเจอไหม..ไม่มีใครปิดปากเดินจากไปเฉยๆ ซึ่งไฟลท์อื่นไม่มีอ่ะแบบนี้

...มีอยู่คนนึง มากะลูกชาย 2 คนพ่อลูก มายืนอยู่ใกล้ครัวระหว่างเซอร์วิส เจ๊เดินมาเห็นเด็กมันกะลังเอามือแหย่เครื่องบดขยะเล่นพอดี
..."อ๊ะๆ อย่าเลย หยุดเลย ถ้าไม่อยากให้นิ้วเละเหมือนขยะในนั้น"
...แล้วพ่อลูกคู่นี้ก็เกาะครัวอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหน แหม..เกะกะนะเนี่ย ยืนขวางทางอยู่ด้าย..หันไปหันมา เอ๊..ไอ้เด็กฝรั่งนี่มันน่ารักดีวุ๊ย..แก้มแดงแป้ด..เป็นลูกกลมๆ
..."แก้มแดงเงี้ย..ปัดแก้มป่าวเนี่ย?"..

...เจ๊นี่ก็ซี๊ซั๊วแซวเด็ก อายุมันแค่ 3 ขวบฝ่าๆ อะไรมันจะแต๋วล่วงหน้าขนาดน๊าน...
...เด็กมันเขิน เลยต่อยไข่พ่อมันแก้ขวย โฮะ..โฮะ..โฮะ..เจ๊กลั้นไม่อยู่ ปล่อยก๊าก..พ่อมันได้แต่เรียกชื่อลูกอยู่นั่นแหละทำไรไม่ถูก เกาะ oven เตาในครัวตัวงอไปเลยค่ะ ใครสอนวะเนี่ย..สงสัยแม่มันแน่เลย..
...ซักพัก พ่อเค๊าเห็นเจ๊เล่นกะลูก ทำเนียนแว่บเข้าห้องน้ำไปค่ะ โธ่..จะฝากให้ดูลูกก็บอกมาดิคะ มาเกาะครัวอยู่ตั้งนาน มารยาทดีเกินเหตุ

...เห็นพ่อหาย นึกว่าพ่อโกรธที่โดนทะลวงจุดยุทธศาสตร์แล้วทิ้งมันไป ร้องไห้เลยค่ะ บอกว่าอยู่ในห้องน้ำก็ไม่เชื่อ แหม่..หน้าตาอีเจ๊นี่หลอกเด็กยังไม่สำเร็จ แล้วกรูจะไปหลอกผู้ชายได้ไม๊คะชาตินี้..
...ตอนลงเครื่อง พ่อคนนี้ก็จับมือเจ๊บีบเป็นการขอบคุณ ธรรมเนียมฝรั่ง บีบแรงๆเค๊าถือว่า คิดถึง,ดีใจ,ประทับใจ อะไรทำนองนั้น แต่ผู้โดยคนนี้ลืมไปป่าวคะ..ว่าเจ๊เป็นหญิงไทยตัวเล๊ก..ก..ก..เล็ก..ก..ก..พี่แกตัวยังกะยักษ์ปักหลั่น พอโดนบีบมือ..

...โอ๊ก..ย๊าก..จ๊าก...เอ่อ..เจ๊ร้องในใจนะคะ แต่หน้าตายังรับแขกส่งแขกได้อยู่ ปล่อยทีเดะ..เจ็บ..บ..บ..ยังๆ..ยังบีบอยู่อีก..(ตีมือลูกตัวเองไม่ได้ มาแก้แค้นเอากะเจ๊เหรอ)
...รีบตัดบทส่งแขก เดินกลับเข้าเครื่อง ปากก็ say thank you, good bye ผู้โดยคนต่อไป แต่น้ำตาเจ๊คลอเบ้า...เจ็บนี้อีกนาน...น..น...น....

Create Date : 13 พฤศจิกายน 2551 Last Update : 13 พฤศจิกายน 2551 1:55:28 น. Counter : 783 Pageviews.		16 comments
Share Tweet

	15/04/67 สมาชิกหมายเลข 4675166 (15 เม.ย. 2567 09:46:52 น.)		ระยองฮิสั้น จันทราน็อคเทิร์น (12 เม.ย. 2567 15:33:48 น.)
	Day..10 โฮมสเตย์ริมน้ำ (11 เม.ย. 2567 08:25:45 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 349 "วันใดที่เธอ...." จันทราน็อคเทิร์น (8 เม.ย. 2567 14:18:13 น.)