เราในวันแสนเศร้า จบแล้ว มันจบแล้ว จริงๆมันก็ไม่มีทางเริ่มอยู่แล้ว รู้ตั้งแต่ตอนแรกที่ตัดสินใจก้าวเข้าไปแล้ว ว่า ชีวิตเราจะต้องเปลี่ยนไป ก็สัญญากับตัวเองเอาไว้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จะไม่เสียใจภายหลัง มันเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ก็รู้ตัวเองดีว่า ในระยะยาวมันเป็นไปไม่ได้ เพราะเราเป็นแค่คนที่ผ่านเข้ามาในช่วงเวลาที่เค้าไม่มีใคร เวลาที่เค้าแย่ๆแค่นั้น ตอนแรกก็กะจะเล่นๆ ไม่ได้หวังอะไร แต่เราเผลอ ติดเค้ามากเกินไป เราเหนื่อย ระหว่างเราไม่ได้พูดอะไรให้เคลียร์ ดังนั้นเราจึงไม่รู้ว่าลิมิตของเราอยู่แค่ตรงไหน จะทำอะไรก็กลัวผิดไปหมด คงมีแค่เราที่คิดมากอยู่ฝ่ายเดียว เรื่องทุกอย่างที่เคยผ่านมาเรายังจำได้ เรื่องดีๆทุกอย่างที่เค้าเคยทำกับเรา แววตา สีหน้า ท่าทางของเค้า ไม่รวมคำพูด เราเชื่อนะว่าเป็นเรื่องจริง แต่เรื่องจริงก็มีอายุการใช้งานของมัน โทษใครได้ เราทำตัวเองทั้งนั้น เราหาเรื่องไปทะเลาะกับเค้าเองทุกครั้ง เส้นด้ายระหว่างเราจึงเปื่อยลงๆ และขาดในที่สุด ถึงแม้ว่าเราจะเป็นคนตัด แต่เส้นด้ายมันเริ่มเปื่อยไป 3 อาทิตย์แล้ว แต่ตอนนั้นกลับเป็นช่วงพีคของเรา ตอนนั้นเราติดเค้ามากๆ ถึงมากที่สุด โดยไม่รู้เลยว่าเค้าไปผูกด้ายเส้นอื่นแล้ว เรารู้แค่ว่าเค้าเปลี่ยนไป เคยดูฉากในหนังไหม เวลาที่มีคนสำคัญของเราได้รับอันตราย มักจะมีภาพกรอบรูปของเค้าตกแตก หรืออะไรก็แล้วแต่แตกหัก ของเราก็เป็นอย่างนั้นเลย ที่ห้อยมือถือที่เวลาที่เราไปกินข้าวด้วยกัน เค้ามักจะเอาไปบีบเล่น วันนั้นมันหล่นลงขาดกระจาย ตอนแรกไม่ได้สนใจอะไร พอมาวันนี้ มานึกย้อนหลัง มันเป็นช่วงที่เค้าเริ่มผูกด้ายเส้นใหม่พอดี เริ่มมีคนเตือนเราทั้งทางตรงและทางอ้อม แต่จริงๆเรารู้อยู่แล้ว แม้ไม่ได้เห็นกับตา แต่อาการเล็กๆน้อยๆที่เค้าแสดงออก มันก็บ่งบอกได้ดี เซนส์ของผู้หญิงทุกคนน่ะดีนะ ผู้ชายโกหกผู้หญิงไม่ได้หรอก เราก็รู้สึกแปลกๆมา 3 อาทิตย์แล้วล่ะ เราเริ่มสงสารตัวเอง เราไม่อยากรอในสื่งที่เป็นไปไม่ได้ เราอยากบอกเค้าว่า ถ้าเค้าให้เราได้แค่นี้ อย่ามาหมั่นผูกปมด้ายเส้นนี้ ในวันที่ไม่มีใครเลย มันเหมือนเค้าแค่ไม่อยากให้มันขาด แต่ก็ไม่ได้อยากได้มันมากมายอะไร วันนั้นเราตัดสินใจได้ เราเอาของทุกอย่างที่ยืมเค้ามา (จริงๆมันก็เป็นแค่ของเล็กๆน้อยๆ) เก็บใส่ถุงเอาไปคืนเค้า เราเลือกเวลาที่เค้าไม่อยู่ เพราะเราเสียใจ เราไม่อยากเห็นหน้าเค้า เราฝากเพื่อนเค้าไว้ วันนี้นี่เองที่เราได้รู้แน่ชัดว่าเค้ากำลัง pop อยู่กับผู้หญิงอีกคนที่สวยมาก เราจะสู้อะไรได้ เรารู้แก่ใจอยู่แล้วว่าสเป็คเค้าสูงมากๆ เรามันแค่ดีเกินมาตรฐานมานิดนึงแค่นั้น ก็ไม่แปลกที่จะเป็นแค่คนฆ่าเวลาในยามที่เค้าไม่มีใคร จริงๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเราก็กะเล่นๆกะเค้าแค่ 7-8 เดือนเท่านั้น เพราะคิดว่าหลังจากนั้นไป ต่างคนก็ต่างแยกย้ายมันก็จะห่างกันไปเอง แต่ที่ทำให้เราโกรธเพราะหลังจากที่เค้าไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนั้น พอเค้ากลับมาเห็นของที่เราเอาไปคืน เค้าคงนึกถึงเราได้หลังจากไม่ได้นึกถึงนานแล้ว คืนนั้นหลังจากงานของเค้าเสร็จ เลยมาหาเราที่ใต้หอ ชวนเราออกไปข้างนอก ไปทำอะไรเล็กๆน้อยๆที่ทำคนเดียวก็ได้ไม่จำเป็นต้องพาใครไปเป็นเพื่อน โดยเฉพาะกับคนที่เค้าไม่ได้คิดอะไรด้วยแล้ว เรารู้สึกไม่ดี ที่หัวค่ำเค้าไปกับคนนึง แต่ตอนดึก เค้าเปลี่ยนอารมณ์มาชวนเราต่อ หลังจากนั้นเราเลยตัดสินใจว่า ถึงแม้ว่าเราจะทนเจ็บรอเค้าต่อไป เค้าคงไม่กลับมาแล้ว เราจะรอไปเพื่ออะไร ในเมื่อเค้าได้คนในฝันตรงตามสเป็คเค้าแล้ว ของชั่วคราวก็ต้องโดนทิ้งเป็นธรรมดา เราเลยบอกเค้าทุกอย่างที่เราคิด แน่นอนเค้าไม่รั้งอยู่แล้ว เพราะใจของเค้านึกถึงแต่ใครอีกคน ส่วนเรื่องที่เค้าพูดตอบเรากลับมา เราไม่โกรธเค้าหรอก เพราะมันเป็นนิสัยของเค้าอยู่แล้ว เราก็ได้แต่เสียใจอย่างที่คาดการณ์ไว้ตั้งแต่ตอนแรก เค้าไม่กลับมา เค้าไม่แคร์เรา อย่างน้อยๆก็ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้ ไม่มีเลย ไม่ห่วงว่าเราจะเป็นยังไง แม่ง แต่การที่เราไปตกหลุมคนอื่น มันแย่กว่าการที่คนอื่นมาตกหลุมเรามากๆ มันลืมได้ยากกว่า เพราะแคร์เค้ามาก ถ้าตอนนี้เราตัดสินใจเป็นกิ๊ก แล้วเค้ายังจะต้องการกิ๊กอย่างเราอีกไหม แล้วเราจะเค้าได้ยังไง ว่าเรายอมเป็นกิ๊กแล้ว ทุกวันนี้นั่งดูภาพเก่าๆ แล้วสะกิดใจว่า รอยยิ้มที่สดใสของเรา ก่อนที่จะได้รู้จักเค้ามันหายไปไหนนะ แล้วอีกนานแค่ไหนกว่ามันจะกลับมา ภาพนี้ขอมอบให้ผู้ชายทุกคนที่ทำให้ผู้หญิงเสียใจ พวกคุณใจร้ายมาก ตอนแรกคิดว่าน่าจะเป็นโทนสีนี้  แต่สุดท้ายก็โกรธไม่ลง ภาพเลยกลายมาเป็นโทนสีเศร้าๆแทน  ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้นะคะ ------------------------------ ตอนนี้เพลงต้องห้าม ที่เราห้ามฟังมีเต็มไปหมดเลย โดยเฉพาะ คำถามที่ต้องตอบ - อ๊อฟ ปองศักดิ์ เพลงประกอบซิทคอม "เป็นต่อ" ฟังแล้วมันปวดใจนัก 
อย่าใส่ใจ อย่าเสียใจ กับคนที่ทำร้ายเราคะ เขาไม่มีค่าควรจดจำ
โดย: tanoy~ตะนอย
 วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:22:07:15 น.อย่าไปใส่ใจกับคนที่ไม่มีคุณค่าพอที่จะได้ความรัก
และความจริงใจจากเราอีกเลย กลับมาเป็นคนเดิมน่ะ คงจะมีใครอีกหลายคนที่อยากเห็น รอยยิ้มที่สดใสเหมือนเดิมของเธอน่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะ....  โดย: Link_conner55 (Link_conner55
) วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:22:25:13 น.Love can tear you apart... it can kill you. But if youre lucky, it can put you back together.
   โดย: stawahna (stawahna
) วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:23:02:37 น.เข้าใจ
 โดย: เนม IP: 61.19.121.171 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:14:31:37 น.
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [