
หนึ่งชีวิตของคน
อาจมีบ้าง..สับสน..อ่อนล้า
ไม่มีใครหลีกพ้น.. รอยน้ำตา
บางเวลาอาจเศร้า.เหงา.ในใจ
แต่รู้ไหม..ทุกคน
แม้จะสบสนหรือว่าร้องไห้
แม้มีล้านหยดน้ำตารินรดหัวใจ
ก็อย่าหวั่นไหว..เกินกว่าที่ควรเป็น
พรุ่งนี้ก็เช้า.. ใครบอกไว้
พัก..แล้วลืมให้ได้.. ความทุกข์เข็ญ
พรุ่งนี้ .. ต้องยิ้มได้.. ยิ้มอย่างที่เคยเป็น
ให้ทำตัวดังเช่น..อาทิตย์ดับ..แล้วกลับสดใส.. ในทุกวัน