Devil wears Prada & Deathnote ปีศาจแท้ ปีศาจเทียม
เริ่มจากเรื่องแรกนางมารสวมปราด้า ถูกใจกับนักแสดงนำมากๆ มันแอนน์ ฮัตทาเวย์กับเมอรีล สตรีพ โดยเฉพาะคนหลังเล่นได้เดวิลแอพเพียลมากๆ เป็นหนังที่ดูเอาความสวยงามของชุดกับดูสนุกๆ ละกันเพราะถ้าคิดในแง่คนเอเชียโดยเฉพาะคนไทยที่เห็นว่าการที่เจอเจ้านายแบบนางเอกในเรื่องน่ะ แค่นั้นมันเด็กๆ อาจจะเป็นเพราะเมืองนอกเขาอะไรนิดหน่อยก็สามารถฟ้องละเมิดสิทธิส่วนบุคคลได้แล้ว แต่เมืองไทยไม่มีใครทำอย่างนั้นนอเสียจากถ้าทนไม่ไหวก็ลาออกไปซะทำให้เราไม่แปลกใจเลยเมื่อในข้อความบนหน้าหนังสือพิมพ์รับสมัครงานมีระบุไว้อย่างชัดเจนว่า work under pressure แค่ที่ออฟฟิชเรา แผนกเราก็มักจะเกิดสงครามโลกครั้งที่ 40 และ เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ อยู่ทุกวี่วัน คนที่รู้สึกเซ็งอย่างมิอาจประมาณได้คงเป็นคนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสงครามเย็นล่ะมั้ง
เรื่องที่สอง ปีศาจที่แท้จริงอยู่ที่ไหน ความยติธรรมอยู่ที่ไหน เมื่อคนผู้หนึ่งเกิดได้อำนาจที่จะพิพากษาคนตามใจตัวเอง เพราะเขาเห็นว่าโลกนั้นช่างฟอนเฟะเหลือเกิน การที่เขาทำตัวเป็นปีศาจมันถูกหรือผิดกันแน่ เมื่อเขาไม่ได้ชี้ชะตาแค่คนเลว และเมื่อเขาถูกตามล่าเขาถึงต้องเบนเป้ามาที่คนบริสุทธิ์ที่มาขวางทางเขาไปด้วย อันที่จริงเราก็เห็นด้วยว่ากฎหมายนั้นหาได้มีความศักดิ์สิทธิ์ไม่ ไม่อย่างนั้นคนชั่วคงไม่ลอยนวลจนลอยหน้าลอยตาขนาดนี้หรอก แต่ถึงอย่างนั้นก็ได้แค่มองตาปริบๆ ในฐานะคนสามัญธรรมดาเท่านั้น ดังนั้นการ์ตูนเรื่องนี้ที่โด่งดังจนกลายเป็นหนังได้เพราะการนำเสนอเรื่องที่หลายๆ คนคาดหวังให้มีในแง่การชิงไหวชิงพริบว่า ใครจะชนะในท้ายที่สุดโดยที่ไม่มีคำตัดสินว่าฝ่ายไหนถูกหรือฝ่ายไหนผิดกันแน่ มันคล้ายๆ กับ Liviathan หรือ เมืองในอุดมคติที่ได้แต่เป็นตัวหนังสือเท่านั้น
วันที่: 13 ตุลาคม 2549 เวลา:23:27:55 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [