บ่วงบัลลังก์ ... วัสส์ วรา พิมพ์คำสำนักพิมพ์  คำโปรย “อำนาจเหล่านี้เจ้าถือไว้แทนประชาชนที่ไม่อาจมีสิทธิ์มีเสียง” เจ้าเป็นเพียงผู้รับมองมันไว้แต่ไม่ได้เป็นเจ้าของ ทุกสิ่งที่เจ้าทำต้องทำเพื่อแผ่นดิน เพื่อปวงชน เจ้าต้องสำนึกไว้เสมอว่าเจ้าเกิดมาเป็นอัครศาสตร์ มิใช่เรื่องง่าย มิใช่โชคช่วยที่เรามีสิ่งเหล่านี้ แต่เป็นเพราะเรามีวิญญาณที่ภักดีต่อแผ่นดิน หากเขาพลาดพลั้งไปแม้สักก้าวหนึ่งล่ะ ศักดิ์ตระกูลที่สั่งสมมานานนับร้อยปีคงเหลือแค่ศูนย์ ความสัตย์และความเชื่อถือที่ใครๆ มี คงถูกทิ้งเพียงเพราะถ้อยคำ “กบฏ” นานเพียงไหน ... กว่าเขาจะได้กลับมาที่นี่ก็ไม่สำคัญ ในเมื่อเลือดเนื้อในกายเขาคือเลือดเนื้อของภูมินทร์ที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปรจางสี และจำนวนที่ล่วงผ่าน ... จะไม่นานเลยเมื่อเทียบกับหลายร้อยปีที่อัครศาสตร์สร้างสม จารึกหน้าประวัติศาสตร์ไว้บนผืนแผ่นดิน ควบคู่กับบุรุษและสตรีบนราชบัลลังก์ ขอเพียงรอ ... รอวันที่เขาจะกลับมาช่วยเขียนประวัติศาสตร์หน้าใหม่อีกครั้ง ... อีกไม่นาน ... อ่านแล้วคิดอย่างนี้ค่ะ ได้อ่านเรื่องนี้นานมากแล้ว (ตั้งแต่หนังสือออกใหม่ๆ) จำได้ว่าประทับใจมาก แต่ยังไม่ได้เอามารีวิวซะที ช่วงนี้อยู่ในอารมณ์อยากรีวิวนิยาย แต่อ่านไปหลายเรื่อง เจอแต่ข้อติมากมาย เลยไปรื้อเรื่องเก่าๆ มารีวิวดีกว่า เพราะขึ้น Group Blog ไว้ว่า เรื่องนี้ ... อ่านแล้วชอบ เรื่องที่ไม่ชอบเลยไม่อยากเอามาลงค่ะ มาพูดถึงเรื่องบ่วงบัลลังก์ดีกว่า ตอนแรกที่หยิบเรื่องนี้มาอ่าน คิดว่าจะเป็นเรื่องเจ้าหญิงเจ้าชายแบบกุ๊กกิ๊ก หวานแหวว เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่นิยายแจ่มใสบูมมาก นิยายที่ออกช่วงนั้นจะเป็นแนวใสๆ ซะเยอะ อ่านแล้วงงเล็กน้อย ต้องให้เวลาปรับสมองอยู่ระยะนึงค่ะ ว่าไม่ใช่เรื่องเบาๆ แฮะ เรื่องนี้เป็นเรื่องเจ้าหญิงเจ้าชาย เรียกง่ายๆ ว่าเป็นลิเกฝรั่ง เท่าที่อ่านเรื่องแนวนี้มา ก็จะเป็นการเมืองระหว่างสามแคว้นซะส่วนใหญ่ เรื่องนี้ก็เช่นกันค่ะ เป็นเรื่องของเขตแดนระหว่างภูมินทรนคร ศิขรนคร และรัชชนคร ซึ่งภูมินทร์เอง มีปัญหาภายในอยู่ไม่น้อย ทำให้มีกลุ่มคนที่อยากจะปฏิวัติ จึงต้องจัดการทั้งปัญหาภายในและภายนอกไปพร้อมๆ กัน โดยรวมเรื่องนี้อ่านแล้วเรื่อยๆ ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นมาก แต่เสียน้ำตาเป็นระยะๆ กับการเสียสละหลายๆ อย่างของตัวละคร นิยายที่อ่านรุ่นหลังๆ นี้พบว่าจะใช้คำง่ายๆ ตรงๆ ไม่ค่อยประดิดประดอยสักเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้คำบรรยายสละสลวยค่ะ เรื่องนี้อ่านแล้วได้ข้อคิดอยู่ไม่น้อย ทั้งในเรื่องเกมการเมือง ความรัก การแก่งแย่งชิงดี และความเสียสละ สรุปว่าได้หลายรสเลย พูดถึงตัวละครบ้าง ทิศา เป็นผู้นำของตระกูลอัครศาสตร์แห่งภูมินทรนคร ที่มีอำนาจมากมาย ในยามบ้านเมืองถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ หากจะทำการใดๆ เพื่อแย่งชิงบัลลังก์ก็ย่อมทำได้ แต่ทิศากลับเลือกที่จะรักษาภูมินทร์ไว้ เจ้าหญิงปฐมาเทวี เจ้าหญิงแห่งภูมินทร์ ที่ได้รับฟังมาตลอดว่าทิศา คือผู้ที่เหมาะสมที่จะเป็นสวามี แต่เพื่อภูมินทร์ เธอก็ควรอภิเษกกับเจ้าชายแห่งรัชชนคร ภควดี ข้าหลวงคนสนิทขององค์ปฐมาเทวี ผู้อ่านเกมการเมืองออก เป็นเหตุให้ได้รู้จักและรักกับทิศา แต่เมื่อวันหนึ่ง องค์กษัตริย์ประสงค์ให้เธอถวายตัว ... เธอจะทำเช่นไร ศิขรนรบดี กษัตริย์แห่งศิขรนคร เด็ดขาด มั่นคง แต่มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตัวเอง อ่านแล้วนึกถึงเจ้าหลวงกาสิก เรื่องดั่งดวงหฤทัยค่ะ แต่เจ้าชายศิขเรศวรน่าสงสารกว่าเยอะเลย มีคนที่รัก แต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ นายิกา บุตรสาวของเสนาบดีกลาโหมแห่งภูมินทร์ คนรักของเจ้าชายศิขเรศวร ที่ต้องกลายมาเป็นนางนาถจอมเจ้าแห่งกษัตริย์แห่งภูมินทร์เพราะความต้องการของผู้เป็นบิดา เมื่อเธอไม่สามารถอยู่ได้ทั้งในภูมินทร์ และศิขรนคร ... เธอจะทำเช่นไร เจ้าชายทัติยะ เจ้าชายแห่งรัชชนคร เท่าที่อ่าน บทเจ้าชายคนนี้ดีที่สุดค่ะ ทั้งฉลาด ทั้งสบาย มีโดนกดดันบ้าง แต่ก็ไม่ได้ต้องเสียใจอะไร น่าอิจฉาแทนตัวละครอื่นๆ ในเรื่องนี้ซะจริง ลาบราดอร์ของพี่เราค่ะ พี่เราเอาไปด้วยตอนย้ายบ้าน
ส่วนพูเดิลยังอยู่กับเราค่ะ  ฉลาดทั้งคู่นะ  โดย: lalabel
 วันที่: 14 กันยายน 2553 เวลา:22:08:35 น.เรื่องนี้ซื้อมาแล้วและอ่านแบบสแกน ยังไม่ได้อ่าน โดยละเอียด
บรรยากาศคล้ายๆ กับเวลาอ่าน ในฝัน หรือผลงานอื่นๆ ของลักษณวดีนะคะ แต่ก็ยอมรับในฝีมือคนเขียนด้วยล่ะ ผูกเรื่องได้ชวนติดตามดี โดย: นัทธ์
วันที่: 14 กันยายน 2553 เวลา:22:50:55 น.คุณนัทธ์
ตอนแรกเราคิดว่าจะออกแบบกุ๊กกิ๊ก ไม่ค่อยมีสาระแบบนิยายลูกกวาดด้วยล่ะค่ะ อ่านแล้วผิดคาดเลย มีสาระ แล้วก็ใช้คำบรรยายสวยด้วย โดย: lalabel
วันที่: 15 กันยายน 2553 เวลา:8:18:16 น.ขอบคุณนะคะที่แวะไปทักทายกัน เห็นบอกว่าพี่มีผลงานมาก แสดงว่าไปเยี่ยมพี่บ่อย ๆ อิอิ ดีใจจัง
วันหลังแวะไปอีกนะคะ อ้อ เย็นนี้มีโชว์อีก 2 ตัว อย่าลืมหละ โดย: เอื้องผึ้งจันทร์ผา IP: 202.28.25.29 วันที่: 17 กันยายน 2553 เวลา:11:31:13 น.
ชอบ วัสส์ วรา มากๆค่ะ
อ่านสนุกทุกเรื่องเลยมั้ง..เสียดาย..ไม่รู้หายไปไหน ไม่มีหนังสือใหม่ๆของเค้าออกมาอีกเลย.. โดย: หวัน (หวันยิหวา
) วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:22:53:51 น. |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [
แต่ก่อนไม่ค่อยชอบเจ้าพุดเดิ้ลเท่าไร เพราะดูว่ามันแปลกๆ ไม่น่ารัก จนเพื่อนชายเอาของญาตมาเลี้ยง ได้แกล้งมันทุกวัน ทำไปทำมาก็ชอบไปโดยปริยาย ด้วยความฉลาด พูดแล้วก็คิดถึงค่ะ มันตายไปซะแล้ว