บ่นๆ ไปก็เท่านั้น  เห็นคนอื่นเค้าเขียน blog กันเอิกเริก แต่ทำไมเราไม่เคยเขียนได้เกิน 3 ครั้งต่อปีซะที เป็นคนเบื่อง่ายเกินไปมั้งเนี่ย เล่นกมส์ ก้อไม่เคยเกิน level 40 มีอันต้องเบื่อก่อนตลอดๆ บางทีก้ออยากบ่นบ้างอะไรบ้าง แต่พอคิิดจะเขียนที่ไรไอคำบ่นทั้งหลายก้อหายไปซะแล้วว เลยอดบ่นแบบคนอื่นเค้าเลย ทั้งๆ ที่มีเรื่องค้างคาใจตั้งเยอะแยะ อย่างเรื่องเพื่อนคนนึงที่พอไำม่ชอบใครซักคนนึงก้อพาลเกลียดคนรอบข้างซะหมด แช่งบ้างอะไรบ้าง อยากพูดอยากเตือนก้อคงทำไม่ได้ เพราะเค้าคงไม่ฟังเรา เนื่องจากอคติ หรือ เพื่อนอีกคนนึงที่เรียก คนที่มีอายุมากกว่าด้วยคำห้วนๆ เราก้อเตือนก้อบอก มีเถียงเราด้วยว่า แล้วแต่ ลุงแกจาคิดแล้วกัน อืมนะ ลุงอาจไม่คิดแต่คนอื่นๆ เค้าคิดนะจ๊ะ หรือเรื่องเราเองที่โครตขี้เกียจทำทุกอย่างเลยย ไม่ว่างานการ หรือ งานบ้าน สามารถปล่อยห้องให้รก จนน้องชายบอกว่าเป็นรังนู๋ ได้ด้วย หรือเราที่เวลาทำงานจำเจทีไร มีอันต้องมีอาการเบื่องาน จนอยากลาออกได้ทุกเดือน หรือเรื่องที่เราชอบฝันลมๆแล้งๆ ว่าซักวัน ตรูจารวย และหมดหนี้ ซะที วู้วว เรื่องให้บ่นในชีวิตมันเยอะแยะไปหมด ว่าม่ะ แต่บางทีก้อไม่ได้อยากบ่นออกมาซักเท่าไหร่ เพราะวิธีที่ง่ายกว่าบ่นคือ ลืมมันไปซะ หรือ ทำให้มันสำเร็จซะ เอ๊ะ.........................แต่ดูแล้วเราบ่นเก่งเหมือนกันนี่หว่า ก้อข้อความข้างบนมันคำบ่นทั้งนั้นนี่  ป.ล. อย่าว่ากันเรื่องบางคำที่เขียนไม่ต้อง หลักภาษาไทย เพราะนี่คือคำบ่นมิใช่เรียงความนะจ๊ะ 
เข้ามาฟังคำบ่นให้น่ะครับ
 โดย: Don't try this at home.
 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:2:52:43 น.แวะมานั่งฟังเป็นคนที่สองด้วยคนค่ะ ฮะฮ่าฮ่า (สบายใจขึ้นบ้างหรือเปล่าคะ) แวะมาทักทายด้วยค่ะ
โดย: น้อยค่ะ (GLA_GAW
) วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:7:07:41 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [