ฉันไม่เหงา......
ซะเมื่อไหร่กันล่ะ
ตอนนี้แม้แต่การเข้า FB ยังทำให้รู้สึกกลัวได้เลย
กลัวตัวเองที่จะต้องคอยไปเปิดหน้า Page เธอ
กลัวตัวเอง ทั้งๆที่บอกว่ามันจบไปแล้วแต่ก้อยังเ้พ้อเจ้อ ว่าเธอคงกลับมา
กลัวตัวเอง ที่ยังทำเหมือนรอคอย
กลัวตัวเอง ที่ยังลืมเค้าไม่ได้ซักที
รู้ว่ามันเพิ่งผ่านมาไม่นาน ปากดีไปงั้นว่าลืมแล้วจริงๆ แต่ในใจมันสั่นตลอดเวลา น้ำตาพาลจะไหลเวลาเหงาทุกครั้ง เหงาแล้วไม่รู้ว่าถึงคิดถึงเธอไป ก้อบอกไม่ได้มันทรมานนะรู้ไหม
แต่ไม่เป็นไรฉันจะเข้มแข็งให้ได้ ฉันจะสู้กับตัวเองให้ได้.....
เป็นกำลังใจให้นะคะ