:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 15 :: :: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 15 :: เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า   จิ้นเซียงกงเป็นอาลักษณ์ผู้บันทึกประวัติศาสตร์ของราชสำนักมาตลอดชีวิต สืบทอดตำแหน่งหน้าที่ต่อจากพ่อของเขา จักรพรรดิองค์ก่อนเป็นผู้ตั้งตนอยู่ในทศพิธราชธรรม ได้รับการยกย่องเคารพบูชาจากอาณาประชาราษฎร์ แว่นแคว้นต่าง ๆ โดยรอบต้าซ่งต่างเข้าสวามิภักดิ์ด้วยสำนึกในพระบารมี ประชาชนทุกหมู่เหล่าอยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นสุข บัณฑิตนักปราชญ์ต่างมีโอกาสเข้ารับราชการแสดงความรู้ความสามารถกันอย่างเต็มที่ บ้านเมืองจึงรุ่งเรืองเกรียงไกรตลอดรัชสมัย เค้าลางแห่งความวุ่นวายในแผ่นดินเริ่มปรากฏ เมื่ออาการประชวรขององค์จักรพรรดิเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ แพทย์หลวงต่างถวายการรักษาอย่างเต็มที่ แต่มิอาจยื้ออายุขัยของพระองค์ได้ คลื่นใต้น้ำในมหาสมุทรแห่งการช่วงชิงอำนาจกระเพื่อมรุนแรงหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อองค์รัชทายาทในฐานะราชบุตรคนโตถูกตั้งข้อสังเกตว่าอาจไม่ใช่คนผู้เหมาะสมที่สุดในการครองแผ่นดิน แต่เป็นพระเชษฐาต่างมารดาอีกคนซึ่งดูเหมาะสมกว่า ความแตกแยกจากความเห็นต่าง ทำให้เหล่าขุนนางแบ่งออกเป็นฝักเป็นฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด จิ้นเซียงกงบันทึกเรื่องราวพระกรณียกิจต่าง ๆ บันทึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่วันโดยละเอียด เขียนไปตามความเป็นจริงซึ่งได้รับข้อมูลมา นั่นกลับทำให้เขาประสบชะตากรรมอันโหดร้าย ถูกใส่ร้ายป้ายสีกล่าวโทษ จนถูกปลดออกจากตำแหน่ง ต้องโทษคุมขังและถูกตัดขาทิ้งทั้งสองข้าง !!! โชคดีได้พบไป่จิงเหวิน หาไม่เขาคงต้องกลายเป็นนักโทษประหาร ถูกกุดศีรษะจบสิ้นชีวิตในอีกสามวันข้างหน้า หลังเดินทางกลางป่าด้วยความยากลำบากราวสิบวัน ทั้งสองเดินลุมาถึงตำบลเยี่ยนจิ่งโถว ซึ่งเป็นบ้านเกิดของจิ้นเซียงกง ตำบลนี้อยู่ห่างจากเมืองหลวงไม่น้อย และไม่ใช่เมืองที่ผู้คนสนใจทำมาค้าขาย ชาวบ้านส่วนใหญ่ปลูกผัก เก็บของป่าขาย ประทังชีวิตอย่างเรียบง่ายและยากจน มีผู้คนอยู่อาศัยไม่ถึง 20 ครัวเรือน ไป่จิงเหวินแบกชายชราเดินทางมาจนถึงบ้านหลังหนึ่งซึ่งทรุดโทรมโย้เย้อย่างหนัก จิ้นเซียงกงเล่าให้ฟังว่านี่คือบ้านเกิดของเขา ปิดร้างมานานมาก นาน ๆ ครั้งจะมีเพื่อนบ้านช่วยเข้ามาดูแลให้บ้าง เมื่อเปิดประตูบ้านเข้าไป ห้องหับยังดูเรียบร้อย ไม่ได้ทรุดโทรมเหมือนสภาพด้านนอก ไป่จิงเหวินบอกกับจิ้นเซียงกงว่าจะออกมาไปหาอาหารมาให้ แต่จิ้นเซียงกงบอกว่าให้เดินไปสัก 200 ก้าว ทางซ้ายมือจะมีบ้านหลังเล็ก ๆ หลังหนึ่ง ให้ไป่จิงเหวินบอกกล่าวกับคนในบ้านว่าจิ้นเซียงกงกลับมาแล้ว คนในบ้านหลังนั้นคงจะอำนวยความสะดวกให้ได้เพราะเป็นญาติสนิทกัน ไป่จิงเหวินเดินออกไปหาตามคำบอก พบหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าบ้าน พอแจ้งรายละเอียดไป เด็กสาวรีบเดินเข้าไปในบ้าน และกลับมาพร้อมหญิงชราคนหนึ่งซึ่งแสดงท่าทีดีใจอย่างมากมาย “พี่จิ้นกลับมาแล้วอย่างนั้นรึพ่อหนุ่ม เขาอยู่ที่ไหนล่ะ?” นางถาม “ท่านลุงนอนรออยู่ที่บ้านขอรับ ท่านไม่สามารถเดินได้อีกแล้ว เนื่องจากไร้ขาทั้งสองข้าง” เขาตอบนาง “ไม่มีขา !!!” หญิงชราปิดปากทำท่าตกใจ “ใช่แล้วขอรับ ท่านลุงถูกลงทัณฑ์ ข้าแบกท่านลุงหนีมาจากการกุมขัง ส่วนรายละเอียดต่าง ๆ รบกวนท่านป้าเป็นผู้ไปสอบถามเอาความจากท่านลุงเองจะดีกว่า” ไป่จิงเหวินกล่าว ทั้งสามคนรีบรุดเดินกลับมาหาจิ้นเซียงกงพร้อมน้ำดื่มและอาหาร เมื่อหญิงชราพบเจอจิ้นเซียงกงก็รีบโผเข้ากอดร้องไห้สะอึกสะอื้นตัวโยน หญิงสาวยืนร้องไห้อยู่ข้าง ๆ สะทกสะท้อนใจในชะตากรรมอันโหดร้ายของชายชราผู้เป็นญาติ เขาปล่อยให้ทั้งสามคนสนทนากันตามสะดวกใจ ส่วนตัวเองเดินเลี่ยงออกมาด้านนอก เพื่อพักผ่อนอิริยาบถ ในใจนึกชื่นชมทิวทัศน์ของหมู่บ้านแห่งนี้ว่ามีความสงบ สวยงามยิ่งนัก ทิวเขาเบื้องหน้าซับซ้อนซ่อนเป็นแนวเขาลดหลั่นต่ำสูง ต้นไม้ใหญ่จำนวนมากขึ้นเต็มพื้นที่ เมฆาเคลื่อนคล้อยไปมาช้า ๆ น่าดูชม ทำให้เขารู้สึกคลายความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าได้ไม่น้อย เมื่อเห็นทั้งสามคนในบ้านยังสนทนาว่าความกันไม่เสร็จ เขาจึงตัดสินใจเดินท่องเที่ยวไปเรื่อย ๆ ตามทางเดินเล็ก ๆ ลัดเลาะไปตามเชิงเขา สองข้างทางเป็นป่าทึบ มีลำธารเลี้ยวลดคู่ขนานไปกับทางเดิน เสียงนกร้องดังก้องป่า ยิ่งฟังยิ่งเพลิน ไป่จิงเหวินเดินมาไกลเท่าใดมิทันรู้ตัว พ้นทางเดินช่วงป่าทึบ กลับพบผาน้ำตกสูงชันตระหง่านตั้งอยู่ตรงหน้า เขายืนมองจนคอตั้งบ่า ละอองน้ำพัดมาสร้างความเย็นชื่นใจจนตัวเปียกโชก “เจ้าหนุ่ม !!!” เสียงตะโกนร้องซึ่งดังกว่าเสียงน้ำตกดังขึ้น เขาสะดุ้งด้วยความตกใจ หันมองไปตามเสียงเรียก พบนักบวชชราคนหนึ่งนั่งตกปลาอยู่เพียงลำพังบนโขดหินขนาดใหญ่ ไป่จิงเหวินรีบสำรวมกาย เดินเข้าไปกราบคารวะนักบวชเฒ่าผู้มีคิ้วขาวยาวจนถึงข้างแก้มและเคราขาวยาวถึงกลางหน้าอก “กราบคารวะท่านต้าซือ ข้าน้อยไป่จิงเหวินต้องกราบขออภัยหากรบกวนการตกปลาของท่านขอรับ” นักบวชเฒ่าหัวเราะชอบอกชอบใจโดยไม่มีเหตุผล จ้องหน้าไป่จิงเหวินอย่างตั้งใจ “คนหนุ่มอย่างเจ้าเดินทางมาหมู่บ้านแห่งนี้ทำไม ?” นักพรตเฒ่ากล่าวถาม ไป่จิงเหวินไม่อยากโกหกผู้ปฏิบัติธรรม จึงเล่าความตามเป็นจริง “ข้าหนีการจับกุมของทางการซ่งมาขอรับ” นักบวชชราหัวเราะดังก้องป่า “นั่นเป็นเรื่องของเจ้า ข้าหาได้อยากรู้เรื่องราวนั้นไม่ ที่ข้าถามว่าเจ้ามาที่นี่ทำไม เพราะข้ารู้ล่วงหน้ามานานแล้ว ว่าวันหนึ่งเจ้าจะต้องเดินทางมาถึงที่นี่” ไป่จิงเหวินประหลาดใจกับคำพูดของพระชรารูปนี้เป็นอย่างมาก “ข้าไม่เข้าใจเลยท่านต้าซือ ว่าท่านจะรู้ล่วงหน้าได้อย่างไรว่าข้าจะต้องเดินทางมายังหมู่บ้านแห่งนี้” “มันเป็นชะตากรรมระหว่างข้ากับเจ้ายังไงล่ะ ?” พูดจบคำ ท่านก็กระโดดลอยขึ้นไปบนอากาศด้วยวิชาตัวเบาอันล้ำลึก ก่อนพุ่งตัวลงมาสกัดจุดไป่จิงเหวินอย่างรวดเร็วแม่นยำ ร่างของเขาชะงักนิ่งราวกับก้อนหิน ไม่อาจขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวร่างกายได้เลย “ข้าคือกงเป่ยต้าซือ เจ้าอาวาสแห่งวัดสุ่ยตี้ ข้าเป็นเพื่อนรักกับไคหมิงต้าซืออาจารย์ของเจ้านั่นเอง น่าเสียดายยิ่งนักที่เขาจากไปแล้ว แต่เจ้ายังอยู่ และเจ้าคือภารกิจสุดท้ายซึ่งข้าต้องสืบสานปณิธานของเพื่อนรักให้สำเร็จ บัดนี้ลูกศิษย์เดินทางมาหาอาจารย์แล้ว ช่างน่ายินดียิ่งนัก ฮ่าๆๆๆๆ” เมื่อกล่าวคำจบ กงเป่ยต้าซือแบกร่างไป่จิงเหวินกระโดดเหยียบหินทีละก้อน ๆ กระโจนทะยานสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ชายชราแบกคนหนุ่มร่างสูงใหญ่ แถมยังกระโดดเหินหาวราวกับนกบินได้ นี่ย่อมเป็นภาพน่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก !!! ......................................... กงเป่ยต้าซือให้เด็กวัดเดินเท้าลงจากเขา เพื่อบอกกล่าวเล่าความให้จิ้นเซียงกงทราบว่า บัดนี้ไป่จิงเหวินจะพักอยู่บนวัดสุ่ยตี้สักระยะเพื่อฝึกฝนเพลงยุทธ์ ช้านานเพียงใดมิอาจตอบได้ หากสำเร็จวิชาจะลงเขามาพบกันอีกครั้ง ระหว่างนี้ขอให้ต่างคนต่างอยู่ เพื่อทุ่มเทสมาธิในการฝึกฝนตน จิ้นเซียงกงเมื่อทราบความก็คลายกังวล ส่วนไป่จิงเหวินจะประสบพบชะตากรรมแบบใดต่อไป ย่อมมิอาจมีใครคาดเดาได้ ! ความเดิมจากตอนที่แล้ว ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6 ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9 ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12 ตอนที่ 13 ตอนที่ 14
สวัสดี ยามเช้า จ้ะ น้องก๋า
วันนี้มาอ่านแต่เช้า เริ่มมีตัวละครใหม่อีกตัว กงเป่ย ไต้ซือ วิทยายุทธ ต้องเหนือกว่า ไป่จิงเหวิน แน่นอน จึงได้รับ ภาระสอน ไปจิงเหวิน ต่อจาก ไคหมิงไต้ซือ รออ่านต่อ จ้ะ โหวดหมวด งานเขียนฯ โดย: อาจารย์สุวิมล
  วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:7:30:53 น.พุธสวัสดีครับ คุณก๋า
ตามอ่านต่อครับ หักมุม ไป่จิงเหวิน เดินทางไปศึกษาเส้นทางธรรมชาติ 555 เจอหลวงจีนตกปลาอีก ท่านต้องสำเร็จอภิญญา ได้ตาทิพย์ด้วย รู้ว่าไป่จิงเหวินจะมา ไป่จิงเหวินจะได้เรียนวิชาเพิ่มมังกรพยัคฆ์บูรพาฉบับแอดวานซ์หรือไม่ รออ่านตอนต่อไปครับ เลิกงานเมื่อวาน ฝนตกโปรยปรายแล้วก็หยุด ตลอดทั้งคืนไม่มีฝนครับ  โดย: สองแผ่นดิน
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:8:08:38 น.กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
สำนวนเซ็ตนี้ไม่มีกลิ่นอายของ น.นพรัตน์แล้วคุณก๋า  โดย: หอมกร
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:8:25:06 น.อุ๊ยๆ สงสัยคุณก๋า กลัวพี่ไป่ เก่งไม่พอ จะไปสู้กับพี่เต
เลยต้องเพิ่ม วิทยายุทธุ์ เข้าไปอีก แล้วก็ แหม มาหมู่บ้านชนบท ยังอุตส่าห์เจอ เด็กสาว หน้าตาดี แล้วยืนดูเฉยๆ แทนที่พูดคุยกระหนุงกระหนิงกัน กลับ ไปเที่ยวชมธรรมชาติดูน้ำตก ซะงั้น มันน่าหยิก ซะจริงๆ พี่ก๋า เอ๊ยพี่ไป่ 555    โดย: multiple
วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:8:42:35 น.เมื่อคืนก่อนผมฝันแปลก ๆ ฝันว่าคุณก๋าถูกลอตเตอรี่ด้วยครับ
 เอ้อ! ในฝันผมเห็นตัวเลขด้วยนะ เป็นเลข 3 ตัว ไม่รู้เลขหน้าหรือเลขหลัง เสียดาย...ตื่นมาจำอะไรไม่ได้เลย แฮ่ ^^" ก็เลยวิ่งเข้าบล็อกคุณก๋าเอาแป้งทาหน้าจอเผื่อจะเจอเลขที่หายไปเนี่ยแหละ (เผื่อถูกหวยรวย 30 ล้านกับเค้ามั่ง )โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก
วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:9:26:47 น.บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต toor36 Food Blog ดู Blog เนินน้ำ Food Blog ดู Blog ฟ้าใสวันใหม่ Food Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ตามมาอ่านต่อจ้า โดย: อุ้มสี
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:9:43:48 น.ศิษย์ได้เจออาจารย์แล้ว แบบนี้พี่ไป่จะได้อัพสกิลอีกแล้วสินะครับ
ว่าแต่สกิบครั้งนี้จะเป็นสายไหน ต้องรอดูแล้วสินะครับ โดย: จันทราน็อคเทิร์น
วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:10:59:25 น.สวัสดีมีสุขค่ะ
ชื่อเซียงกง...แฮ่ะ คิดถึงร้านขายของเก่าเลย ฝึกวิทยายุทธอีกแล้ว เป็นแบบไหนอีกนะ อยากรู้จังค่ะ โดย: ตะลีกีปัส
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:12:46:16 น.เหนือความคาดหมาย เหนือความคาดหมาย
ใยโชคชะตาของมันจึงพานพบทั้งสิ่งดีและไม่ดี เหวี่ยงไปสลับมา ผกผันราวเทพแห่งโชคชะตาถูกกลั่นแกล้ง อิอิ เจอสุดยอดปรมาจารย์อีกคน ทำหื้อปอฮับฮู้ได้ว่า ฝีมือในเชิงยุทธิ์อาจจะเหนือกว่าเตมูบูจิน แต่ความลุ่มลึกทางอารมณ์และประสบการณ์ในการครองใจคน ไป่จิงเหวินท่าจะอ่อนด้อยกว่ากว่าหลายร้อยลี้อยู่เน้อ ป่านนี้เจ้าหญิงจะออกเดินทางหรือยัง จะเจอหยังระหว่างทางผ่อง ไป่จิงเหวินลอบหนีออกจากคุกใต้ดิน จะล่วงรู้ถึงหูฮ่องเต้หรือยัง ทางการจะส่งคนไล่ล่า เพิ่มค่าหัวอีกเท่าใด คนในหมู่บ้านของจิ้นเซียงกงจะไว้ใจ๊ได้ทุกคนก่อ ทางเตมูบูจิน เคลื่อนไหวจะใดผ่อง ติดตามต่อไปเจ้า โดย: JinnyTent
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:14:00:09 น.ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี
ได้อาจารย์ที่มีวรยุทธสูงส่งถ่ายทอดวิชาให้ ถือว่ามีวาสนา โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:16:35:20 น. ต้องเรียนวิชาใหม่อีกต่อไป
เหนื่อยจริง เรียนกันไม่จบสิ้น อาจารย์รู้ยังไง ว่าไป่จิงเหวินอยากเรียน อาจจะเบื่อไม่อยากเรียนแล้วก็ได้ แค่นี้ก็เก่งเกินไปแล้วค่ะ โดย: mcayenne94
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:16:46:46 น.สวัสดีตอนเย็น..แล้วจะแวะมาอ่านเพิ่มนะครับคุณก๋า
โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:17:10:56 น.ดีใจจัง ไป่จิงเหวิน
ได้พบ อจ.คนใหม่ กงเป่ยต้าซือ เพื่อฝึกปรือวิทยายุทธต่อไปแล้ว  โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:19:35:29 น.ทักทายคุณก๋า ตามมาอ่านต่อคร้าสนุกละ...มิอาจคาดเดาได้จริงๆเลยอ่ะตอนนี้ หักมุมอีกละที่คุณก๋าพาไปพบท่านต้าซือ เรียนวิทยายุทธ์พลังภายในให้เก่งกล้าเพิ่มขึ้น ติดตามตอนต่อไปจร้า... โดย: Tui Laksi
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:19:54:42 น.จิ้นเซียงกงถูกตัดขาสองข้างเป็นโทษที่หนักมากค่ะคุณก๋า
ไป่จิงเหวินอยู่กับท่านต้าซือ ฝึกฝนสำเร็จจนลงเขามาเมื่อไหร่ หวังว่าความเก่งกล้าคงเพิ่มอย่างมากเลยค่ะ ประโยค "นักบวชราหัวเราะดังก้องป่า" ช.ช้าง หายไปนิดนะคะ ขอบคุณคุณก๋าสำหรับกำลังใจ ฝันดีคืนนี้ค่ะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:22:45:34 น. โอ้ว...อย่าให้เก่งกว่าเตมูบูจิน น้องรักของเราเลยนะ น๊ะ นะ !!สงสัยทั้งสองจะได้แบ่งกันปกครองอาณาจักรผืนแผ่นดินใหญ่จีน อย่างบ้านพี่เมืองน้องมัยน๊า... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ พรุ้งนี้เราจะได้เดินทางไปพักผ่อน นอนเล่นใกล้ทะเลภูเก็ต...สักวีคนึงคร้า ขอตัวนอนก่อนค่ะ  โดย: Tui Laksi
วันที่: 28 สิงหาคม 2562 เวลา:22:53:08 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 363 คน [
นึกถึงรูปปั้น คนจีนใส่หมวกงอบนั่งตกปลาบนสะพานปูนเลยค่ะคุณก๋า
ที่เขาเอาไว้แต่งสวน แล้วเขาไม่ปั้นอริยาบทอื่นเลยนะคะ
เช่นเผาข้าวหลาม คริคริ