:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 7 ::

:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 7 ::

เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า















สถานที่ประจัญบานในครานี้ คือ ผาดับพยัคฆ์ สมรภูมิรบซึ่งมีหน้าผาสูงชันสองข้างขนาบอยู่
ตรงกลางเป็นร่องหลืบเขาเลี้ยวลดคดโค้ง

เสนาธิการได้กล่าวเตือนไป่จิงเหวินแล้วว่า มิอาจจัดทัพเดินผ่านช่องเขานี้ได้
เนื่องจากอันตรายอย่างยิ่งหากถูกลอบโจมตี ทุกครั้งเขาจะปรึกษาเสนาธิการคู่ใจ รับฟังคำแนะนำอย่างเชื่อมั่น
แต่ศึกคราวนี้ การพ่ายแพ้ในสองครั้งแรก ทำให้ไป่จิงเหวินหมดความเชื่อมั่นศรัทธาในตัวเสนาธิการไปจนสิ้น

ไป่จิงเหวินแย้งขึ้นว่า กลศึกมิอาจสู้ใจเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นในการรบ ครั้งนี้เขาจะละทิ้งเล่ห์กลศึกทั้งหมด เพื่อสู้อย่างบ้าดีเดือด
โดยปลุกใจทหารกล้าที่เหลืออยู่ทั้งหมด ให้สู้จนตัวตายเพื่อปกป้องต้าซ่งจากการรุกรานของพวกจินให้ได้
เสนาธิการพยายามโน้มน้าวให้เห็นถึงผลเสียหายซึ่งจะเกิดขึ้นตามมา
ไป่จิงเหวินโกรธจัดถึงกับสั่งให้ทหารพาตัวเสนาธิการไปคุมขังไว้ในกระโจม
หลังจากนั้นถ่ายทอดคำสั่งให้ทหารทุกนายของกองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์เตรียมพร้อมเข้าสู้ศึกสุดท้าย
เพื่อตัดสินทุกสิ่งทุกอย่างให้เด็ดขาด !



............................................



ไป่จิงเหวินสวมชุดเกราะเต็มยศ ควบขี่ม้าขาวนำทัพอย่างทะแกล้วกล้า
มองไปเบื้องหน้าทัพจินปักหลักอยู่ตรงใจกลางผาดับพยัคฆ์
บุรุษอาชาไนยผู้หนึ่ง นั่งอยู่บนหลังม้าสีดำตัวใหญ่อย่างสง่างาม มือถือง้าว ใบหน้าสงบนิ่ง
มิต้องคาดเดาเลยว่านั่นคงเป็น เตมูบูจิน แม่ทัพใหญ่ของทัพจินอย่างมิต้องสงสัย

ไป่จิงเหวินนำทหารทั้งหมดที่เหลืออยู่ในราว 7000 นายขยับเข้าใกล้ทัพจินเข้ามาเรื่อย ๆ
อากาศนิ่งสงบไร้ลมพัด ทหารจินจัดตั้งขบวนทัพมั่นคงแน่วแน่
รอเวลาเข้าประจันบานกันอย่างเด็ดขาดโดยไร้ความหวาดกลัว

จนเหลือระยะห่างในราวหนึ่งลี้ กองทัพทั้งสองประจันหน้ากัน ไป่จิงเหวินควบม้าขยับเข้าไปใกล้
ตะโกนท้ารบกับเตมูบูจินด้วยเสียงดังกึกก้องไปทั่วหุบเขา

“เจ้าคนถ่อยเถื่อน วันนี้ข้าจะตัดหัวเจ้าเพื่อล้างแค้นแทนเพื่อนทหารที่สูญเสียไป
ข้าขอท้าดวลเจ้าให้สู้กับข้าตัวต่อตัวต่อหน้าทหารกล้าทุกคน เจ้าจะกล้ารับคำท้าของข้าหรือไม่ !!!”

เตมูบูจินยิ้มรับคำท้าด้วยสีหน้ามั่นใจ เขาตะโกน “อ่าห์” ด้วยเสียงกัมปนาท
แล้วชักม้าทะยานสู้กับไป่จิงเหวินในทันที


ง้าวแรกของเตมูบูจินฟาดไปที่ไป่จิงเหวินอย่างรุนแรงแม่นยำ เขายกดาบขึ้นรับ
ใบดาบถึงกับสะท้านสะเทือนสั่นจนเกิดเสียงวิ๊งๆๆๆๆ สองแขนชาหนึบ
ไป่จิงเหวินประเมินคู่ต่อสู้ของตนต่ำเกินไป นี่ไม่ใช่แม่ทัพหนุ่มผู้ไร้ประสบการณ์
แต่เป็นนักรบผู้ห้าวหาญเก่งกล้าเกินคาดคิด
ง้าวสองปัดป่ายเข้ามาที่เอวของเขาราวงูฉกเหยื่อ ไป่จิงเหวินพลิกคมดาบเข้ารับ
กระตุกเชือกให้ม้าคู่ใจบิดตัวมาทางขวา เพลงดาบที่ทรงประสิทธิภาพมาโดยตลอด
ปัดป่ายส่ายซัด ฟันขึ้นฟันลงนับสิบครั้ง แต่หาได้สร้างริ้วรอยใดให้เกิดขึ้นกับร่างกายของเตมูบูจินไม่
เตมูบูจินเปลี่ยนกลยุทธ์จากใช้ง้าวฟัน เปลี่ยนมาเป็นการจ้วงแทง โดยถอยระยะให้ห่างออกมา
เนื่องจากง้าวเป็นอาวุธยาว การสู้ในระยะห่างย่อมทำให้ได้เปรียบคู่ต่อสู้มากขึ้น

ไป่จิงเหวินจึงตกเป็นรองอย่างเห็นได้ชัด เขาถูกเตมูบูจินต้อนไล่เข้าไปใกล้ยังทัพจินโดยไม่รู้ตัว
ในขณะที่ทหารซ่งทุกคนกลับมัวแต่ยืนตะลึงทึ่งในความสามารถของแม่ทัพหนุ่มเตมูบูจินโดยไม่ได้ขยับตามไป
สู้กันไปอีกราว 30 เพลง เตมูบูจินแสร้งทำทีเป็นเพลี่ยงพล้ำ ชักม้าหันหลังกลับมุ่งตรงไปยังทัพของตน
ไป่จิงเหวินลำพองใจคิดว่าตนได้เปรียบ รีบควบม้าตามไปทันที
เตมูบูจินสอดนิ้วใส่ปากแล้วเป่าจนเกิดเสียงดังเฟี๊ยว ไม่ทันที่ใครจะคาดคิด
บนยอดโตรกผานั่น ทหารจินโผล่หัวขึ้นมาเป็นจำนวนมาก
พร้อมธนูในมือและยิงสาดเกาทัณฑ์อันแหลมคมพุ่งใส่ไป่จิงเหวินในทันที !!!


ธนูอันแหลมคมจำนวนมากพุ่งปักร่างม้าคู่ใจของไป่จิงเหวินจนขาดใจตายในทันที
เขาใช้วิชาตัวเบาถีบตัวลอยขึ้นกลางอากาศ เหวี่ยงดาบกวัดแกว่งป้องกันตัวเป็นพัลวัน
กองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์เห็นแม่ทัพตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก หมายจะเคลื่อนทัพเข้ามาช่วย
กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝัน เมื่อทัพจินตลบหลัง พุ่งเข้าใส่กองทัพซ่งโดยมิทันตั้งตัว

สถานการณ์สับสนอลหม่านวุ่นวาย ทหารซ่งพากันล้มตายดุจใบไม้ร่วง ด้านหน้าด้านหลังถูกขนาบ
ด้านข้างซ้ายขวามีห่าเกาทัณฑ์ซัดส่ายหมายปลิดชีวิตอยู่ตลอดเวลา
ไป่จิงเหวินมองดูลูกน้องของตนล้มตายโดยมิอาจช่วยเหลืออะไรได้
ลำพังตัวเขาเองก็ยากนักที่จะเอาตัวรอดในสถานการณ์คับขันเยี่ยงนี้
เขากระชากตัวลูกน้องมาใช้เป็นโล่มนุษย์ป้องกันตนเองจากศาสตราวุธ
เขาไม่เคยรู้สึกกลัวมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต ความตายอยู่ใกล้เพียงปลายจมูก
เลือดไหลนองทั่วผืนแผ่นดิน เสียงกรีดร้องก้องโหยหวนชวนอาเจียน
ทหารซ่งเสียขวัญแตกพ่ายยับไปหมดแล้ว ทหารจินยิ่งฮึกเหิมลำพองใจ
เดินหน้ารุกไล่ฆ่าอย่างมันมือ กองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์ซึ่งเคยยิ่งใหญ่เกรียงไกรไร้พ่าย
กลับต้องย่อยยับสิ้นชื่อไปในครานี้นี่เอง !!!



…………………………………..



“กองทัพนับหมื่น เหลือรอดมิถึงร้อย ข้ายังจะกล้าเอาหน้ากลับไปพบใครได้อีก”

ไป่จิงเหวิน รำพึงรำพันกับตัวเอง

กองทัพจินยังรุกไล่ตามมาอย่างต่อเนื่อง ต้องการบดขยี้มิให้ทหารซ่งเหลือรอดกลับไปได้แม้เพียงคนเดียว
ไป่จิงเหวินหวาดกลัวจนสติแตก สั่งแลกม้าและเปลี่ยนชุดเกราะที่ใส่อยู่กับทหารของเขา เพื่อปลอมตัวเป็นพลทหาร
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์จวนตัวเข้ามาเรื่อย ๆ ไป่จิงเหวินสั่งลูกน้องทั้งหมดให้ซุ่มสกัดอยู่สองข้างทางซึ่งทัพจินจะติดตามมา
ส่วนตัวเองหนีเอาตัวรอดไปโดยลำพังอย่างไร้ศักดิ์ศรีของความเป็นผู้นำ เขาวิ่งหนีเตลิดไปอีกทางมุ่งหน้าเข้าไปในป่ารก
ส่วนลูกน้องทุกคนที่เหลือ ไม่มีใครรอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียวหลังจากทหารทัพจินตามมาทัน !



………………………………………




สามวันสามคืนที่ไป่จิงเหวินเตลิดหนีอยู่ในป่าดงดิบ ประทังชีวิตด้วยผลไม้ซึ่งเก็บได้ในป่า
แม้เสียงกรอบแกรบเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้เขาสะดุ้งกลัวสุดตัว หวั่นใจไม่หายว่าทัพจินจะบุกตามมาสังหารตัวเอง
ร่างกายแสนอ่อนล้า จิตใจยิ่งตกต่ำดำดิ่ง เขาร่ำไห้อย่างสิ้นอาย จบสิ้นแล้วชะตากรรมชีวิต
จบสิ้นแล้วความรักที่ปรารถนา จบสิ้นแล้วความแค้นซึ่งยังมิได้สะสางของพ่อแม่
บัดนี้ในมือเหลือเพียงมีดสั้นอันเดียว เขายกปลายมีดจ่อไว้ที่คอหอยของตน
หวังฆ่าตัวตายเพื่อล้างอายในครานี้ แต่อนิจจา...เขาขี้ขลาดหวาดกลัวเกินไป
มือสั่นเทามิอาจกดปลายมีดให้ทะลวงลำคอได้ ไป่จิงเหวินทรุดตัวร่ำไห้ ก่นด่าฟ้าดินว่าไร้เมตตา
สบถคำหยาบด่าทอโชคชะตาที่ไม่เคยเป็นใจ



......................................................




หลังเดินหลงวนอยู่ในป่าทึบราว 7 วัน ไป่จิงเหวินหลุดรอดมาถึงชายเขา
พบหมู่บ้านเล็ก ๆ ซึ่งซ่อนตัวตัดขาดจากโลกอันแสนวุ่นวาย มีกระท่อมซ่อมซ่อเพียงไม่กี่หลัง
ไป่จิงเหวินเดินไปขอข้าวขอน้ำกินจากชาวนาผู้แก่ชรา สื่อสารกันแทบไม่รู้เรื่อง
เนื่องจากชาวนาผู้นี้พูดภาษาจีนกลางได้เพียงน้อยนิด
แต่ในที่สุดก็สอบถามได้ความว่า หากเดินออกจากหุบเขานี้ไปได้ อีกสี่ห้าสิบลี้ก็จะเดินทางถึงตีนเข้าคุ้นลุ้น

“อารามหมื่นลี้ !!!”

ไป่จิงเหวินอุทานขึ้นด้วยความตกใจ







ความเดิมจากตอนที่แล้ว



ตอนที่ 1       ตอนที่ 2       ตอนที่ 3

ตอนที่ 4       ตอนที่ 5       ตอนที่ 6



 



Create Date : 20 สิงหาคม 2562
Last Update : 20 สิงหาคม 2562 20:50:28 น.
Counter : 2987 Pageviews.

19 comments
ประวัติ หลิว อวี่หนิง Liu Yuning สมาชิกหมายเลข 4313444
(6 ก.ค. 2568 06:37:05 น.)
Kundiman ng Langit by Augusto Espino ปรศุราม
(5 ก.ค. 2568 10:51:43 น.)
เดซี่ เดฟ สะระแหน่ และ คุณนายตื่นสาย :) สุขใจพริ้ว
(5 ก.ค. 2568 15:26:50 น.)
ทนายอ้วนจัดดอกไม้ - จัดดอกไม้ง่ายๆ – แจกันลิลลี่สีส้ม ทนายอ้วน
(2 ก.ค. 2568 13:11:14 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณTui Laksi, คุณสองแผ่นดิน, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณThe Kop Civil, คุณตะลีกีปัส, คุณtuk-tuk@korat, คุณอุ้มสี, คุณJinnyTent, คุณmultiple, คุณเริงฤดีนะ, คุณhaiku, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณSweet_pills, คุณSai Eeuu, คุณnewyorknurse

  
สวัสดีค่ะคุณก๋า
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:6:30:05 น.
  
สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า
ความประมาทนำไปสู่ความหายนะของท่านผู้นำจริงๆ
สนุกๆ รอติดตามตอนต่อไปคร้า.....
โดย: Tui Laksi วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:7:42:32 น.
  
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
หญิงงามมักจะคู่กับทหารกล้านะคุณก๋า

โดย: หอมกร วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:8:01:01 น.
  
อังคารสวัสดีครับ คุณก๋า
มาอ่านต่อครับ เรื่องกำลังสนุก
ไป่จิงเหวิน ทั้ง โกรธ ประมาท มีความรักด้วย เลยไม่ได้ฝึกปรือวิทยายุทธ
การต้องการเอาตัวรอดทำได้ทุกอย่าง ไม่เหลือแม้กระทั่งศักดิ์ศรีแม่ทัพ
สั่งแลกม้าและเปลี่ยนชุด
ใช้ทหารเป็นโล่กำบังตน
เตมูบูจินในเรื่องเปรียบเทียบฝีมือเท่าเจงกิสข่านไหมครับ

เย็นวานเลิกงาน ฝนตกหนัก แทบมองไม่เห็นถนน รถขับตามๆกัน 40-50-60 ไม่มีใครแซง
แล้วตกโปรยปราย จนเที่ยงคืนกว่าก็ยังไม่หยุด

โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:8:12:47 น.
  
พี่มาอ่านเมื่อคุณก๋าเพิ่งอัพ
แล้วก็เดินขมวดคิ้วกลับไปบ้าน
กลับมาอีกที อ่านอีกนะคะ
ตอนนี้ขมวดน้อยลงแล้ว แฮ่
ขอบคุณที่แก้ไปบ้าง
อยากเลิกขมวดจังค่ะ อิอิ

อิคุงไป่จิงเหวินจะได้เป็นพระเอกจริงไหมน้อ
เห็นแก่ตัวและบ้าระห่ำซะประมาณนี้
ปรารภค่ะไม่ได้ถามนะ ไม่ได้อยากให้สปอล์ย

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:9:58:17 น.
  
อ้อ อาเจียร ค่ะ
สมัยนี้เค้าเลิกสะกดลงท้ายด้วยรอเรือแล้วมั้งคะ
เหมือนจะแก่กว่าพี่นะเนี่ย แหะๆ
มาหยอกๆเย้าๆแล้วก็กลับไป
เหมือนวันนี้ฝนจะตกหนัก มืดมาเลย

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:10:00:42 น.
  
เคร...คร้า !
โดย: Tui Laksi วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:11:28:05 น.
  
เมื่อคืนแมนฯยูเสมอ โดนแซวกันไปอีกอาทิตย์นึงครับ
โดย: The Kop Civil วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:11:36:27 น.
  
สวัสดีมีสุขค่ะ

ไปจิงเหวนที่เคยกล้าแกล้ว กลับกลายเป็นขี้ขลาด
แม้จะดับชีพตัวเองล้างอาย ยังมิกล้า
จะดำเนินชีวิตต่ออย่างไร
ที่พาทหารตายไม่เหลือรอดสักคน
ตนเท่านั้นที่รอดมา
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:12:34:42 น.
  
ม่วน ๆๆๆ เจ้า
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:12:46:04 น.
  
Taylor เป็นนักเขัยน bestseller หลายเรื่อง
ใช้จินตนาการที่อิงเรื่องราวในศตวรรษที่18 อย่างเหนียวแน่น
แต่ละเล่ม แปลไป 50+- ภาษา ภาษาไทยก็เป็น 1 ค่ะ
ไว้รอจบดาวพิษแล้ว พี่จะเขียนที่มาที่ไปของงานแปล
ของพี่เก็บไว้บ้างค่ะ

ขอบคุณที่คิดว่าสนุกนะคะ

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:13:35:58 น.
  
กล่ำ น่าจะเหลือที่ใช้ที่ยังพอจะคุ้นๆ คือ
มะกล่ำตาช้าง กับ มะกล่ำตาหนู
คุณก๋าน่าจะยังเคยเห็น

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:13:57:11 น.
  
ในบรรทัดที่ 4
นับจากบรรทัดสุดท้ายขึ้นมา
ตรงประโยคนี้
น้องก๋าตกสระเอ
.....
......
นื่องจากชาวนาผู้นี้
พูดภาษาจีนกลางได้เพียงน้อยนิด...

โหวตให้จ้า
โดย: อุ้มสี วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:15:15:25 น.
  
มารับความพ่ายแพ้ของไป่จิงเหวินด้วย

ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตายจริงๆ

แต่อย่างไรก็ตามคิดว่า
ในฐานะตัวเอก เขาต้องหวนกลับไปเอาคืน เตมูบูจิน ได้แน่

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:20:37:20 น.
  
มาไล่อ่านแล้วนะเจ้า
ได้ 2 ตอน ตอนที่ 6 กับตอนปัจจุบัน

ดำเนินเรื่องได้เร็ว พลิกไปพลิกมาตลอด
ยังเดาทางพระเอกบะออก เพราะเหมือนจิตเขายังบะมั่น
เหวี่ยงไปมา ตามกิเลส เหมือนจะดีแต่กะบะดี
เหมือนจะเลว แต่ก็บะได้เลวโดยสันดาน
มีโชคชะตาที่ดี แล้วกะเหวี่ยงกลับมาตกต่ำอีก

ต้องลุ้นต่อไป
ว่าพระเอกจะถูกทุบอีกเท่าใด
ถึงจะเหลือแต่แก่นแท้ เติบใหญ่ไปตางหน้า
โดย: JinnyTent วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:20:55:33 น.
  
สวัสดี ตอนดึก จ้ะ

มาอ่านเรื่องราวของไป่จิงเหวินต่อ เฮ้อ ! ในที่สุดก็
พ่ายแพ้อย่างราบคาบ เพราะความหุนหันพลันแล่น อารมณ์เป็นเหตุ
จริง ๆ ก็เป็นแง่คิด ให้คนอ่านได้ดีนะ

ตอนต่อไป จะเป็นอย่างไร รออ่านนะจ๊ะ

โหวดหมวด งานเขียนฯ
โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:22:53:19 น.
  
ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย พฤติกรรมน่ารังเกียจทอดทิ้งลูกน้อง เป็นผู้นำที่ใช้ไม่ได้
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:22:54:48 น.
  
โดย: ลุงแอ็ดชวนสุขภาพดี (สมาชิกหมายเลข 4365762 ) วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:23:22:26 น.
  
สวัสดีค่ะ คุณก๋า มาให้กำลังใจค่ะ
โดย: Sai Eeuu วันที่: 21 สิงหาคม 2562 เวลา:3:17:40 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kawaka.BlogGang.com

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]

บทความทั้งหมด