:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 7 :: :: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 7 :: เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า   สถานที่ประจัญบานในครานี้ คือ ผาดับพยัคฆ์ สมรภูมิรบซึ่งมีหน้าผาสูงชันสองข้างขนาบอยู่ ตรงกลางเป็นร่องหลืบเขาเลี้ยวลดคดโค้ง เสนาธิการได้กล่าวเตือนไป่จิงเหวินแล้วว่า มิอาจจัดทัพเดินผ่านช่องเขานี้ได้ เนื่องจากอันตรายอย่างยิ่งหากถูกลอบโจมตี ทุกครั้งเขาจะปรึกษาเสนาธิการคู่ใจ รับฟังคำแนะนำอย่างเชื่อมั่น แต่ศึกคราวนี้ การพ่ายแพ้ในสองครั้งแรก ทำให้ไป่จิงเหวินหมดความเชื่อมั่นศรัทธาในตัวเสนาธิการไปจนสิ้น ไป่จิงเหวินแย้งขึ้นว่า กลศึกมิอาจสู้ใจเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นในการรบ ครั้งนี้เขาจะละทิ้งเล่ห์กลศึกทั้งหมด เพื่อสู้อย่างบ้าดีเดือด โดยปลุกใจทหารกล้าที่เหลืออยู่ทั้งหมด ให้สู้จนตัวตายเพื่อปกป้องต้าซ่งจากการรุกรานของพวกจินให้ได้ เสนาธิการพยายามโน้มน้าวให้เห็นถึงผลเสียหายซึ่งจะเกิดขึ้นตามมา ไป่จิงเหวินโกรธจัดถึงกับสั่งให้ทหารพาตัวเสนาธิการไปคุมขังไว้ในกระโจม หลังจากนั้นถ่ายทอดคำสั่งให้ทหารทุกนายของกองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์เตรียมพร้อมเข้าสู้ศึกสุดท้าย เพื่อตัดสินทุกสิ่งทุกอย่างให้เด็ดขาด ! ............................................ ไป่จิงเหวินสวมชุดเกราะเต็มยศ ควบขี่ม้าขาวนำทัพอย่างทะแกล้วกล้า มองไปเบื้องหน้าทัพจินปักหลักอยู่ตรงใจกลางผาดับพยัคฆ์ บุรุษอาชาไนยผู้หนึ่ง นั่งอยู่บนหลังม้าสีดำตัวใหญ่อย่างสง่างาม มือถือง้าว ใบหน้าสงบนิ่ง มิต้องคาดเดาเลยว่านั่นคงเป็น เตมูบูจิน แม่ทัพใหญ่ของทัพจินอย่างมิต้องสงสัย ไป่จิงเหวินนำทหารทั้งหมดที่เหลืออยู่ในราว 7000 นายขยับเข้าใกล้ทัพจินเข้ามาเรื่อย ๆ อากาศนิ่งสงบไร้ลมพัด ทหารจินจัดตั้งขบวนทัพมั่นคงแน่วแน่ รอเวลาเข้าประจันบานกันอย่างเด็ดขาดโดยไร้ความหวาดกลัว จนเหลือระยะห่างในราวหนึ่งลี้ กองทัพทั้งสองประจันหน้ากัน ไป่จิงเหวินควบม้าขยับเข้าไปใกล้ ตะโกนท้ารบกับเตมูบูจินด้วยเสียงดังกึกก้องไปทั่วหุบเขา “เจ้าคนถ่อยเถื่อน วันนี้ข้าจะตัดหัวเจ้าเพื่อล้างแค้นแทนเพื่อนทหารที่สูญเสียไป ข้าขอท้าดวลเจ้าให้สู้กับข้าตัวต่อตัวต่อหน้าทหารกล้าทุกคน เจ้าจะกล้ารับคำท้าของข้าหรือไม่ !!!” เตมูบูจินยิ้มรับคำท้าด้วยสีหน้ามั่นใจ เขาตะโกน “อ่าห์” ด้วยเสียงกัมปนาท แล้วชักม้าทะยานสู้กับไป่จิงเหวินในทันที ง้าวแรกของเตมูบูจินฟาดไปที่ไป่จิงเหวินอย่างรุนแรงแม่นยำ เขายกดาบขึ้นรับ ใบดาบถึงกับสะท้านสะเทือนสั่นจนเกิดเสียงวิ๊งๆๆๆๆ สองแขนชาหนึบ ไป่จิงเหวินประเมินคู่ต่อสู้ของตนต่ำเกินไป นี่ไม่ใช่แม่ทัพหนุ่มผู้ไร้ประสบการณ์ แต่เป็นนักรบผู้ห้าวหาญเก่งกล้าเกินคาดคิด ง้าวสองปัดป่ายเข้ามาที่เอวของเขาราวงูฉกเหยื่อ ไป่จิงเหวินพลิกคมดาบเข้ารับ กระตุกเชือกให้ม้าคู่ใจบิดตัวมาทางขวา เพลงดาบที่ทรงประสิทธิภาพมาโดยตลอด ปัดป่ายส่ายซัด ฟันขึ้นฟันลงนับสิบครั้ง แต่หาได้สร้างริ้วรอยใดให้เกิดขึ้นกับร่างกายของเตมูบูจินไม่ เตมูบูจินเปลี่ยนกลยุทธ์จากใช้ง้าวฟัน เปลี่ยนมาเป็นการจ้วงแทง โดยถอยระยะให้ห่างออกมา เนื่องจากง้าวเป็นอาวุธยาว การสู้ในระยะห่างย่อมทำให้ได้เปรียบคู่ต่อสู้มากขึ้น ไป่จิงเหวินจึงตกเป็นรองอย่างเห็นได้ชัด เขาถูกเตมูบูจินต้อนไล่เข้าไปใกล้ยังทัพจินโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่ทหารซ่งทุกคนกลับมัวแต่ยืนตะลึงทึ่งในความสามารถของแม่ทัพหนุ่มเตมูบูจินโดยไม่ได้ขยับตามไป สู้กันไปอีกราว 30 เพลง เตมูบูจินแสร้งทำทีเป็นเพลี่ยงพล้ำ ชักม้าหันหลังกลับมุ่งตรงไปยังทัพของตน ไป่จิงเหวินลำพองใจคิดว่าตนได้เปรียบ รีบควบม้าตามไปทันที เตมูบูจินสอดนิ้วใส่ปากแล้วเป่าจนเกิดเสียงดังเฟี๊ยว ไม่ทันที่ใครจะคาดคิด บนยอดโตรกผานั่น ทหารจินโผล่หัวขึ้นมาเป็นจำนวนมาก พร้อมธนูในมือและยิงสาดเกาทัณฑ์อันแหลมคมพุ่งใส่ไป่จิงเหวินในทันที !!! ธนูอันแหลมคมจำนวนมากพุ่งปักร่างม้าคู่ใจของไป่จิงเหวินจนขาดใจตายในทันที เขาใช้วิชาตัวเบาถีบตัวลอยขึ้นกลางอากาศ เหวี่ยงดาบกวัดแกว่งป้องกันตัวเป็นพัลวัน กองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์เห็นแม่ทัพตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก หมายจะเคลื่อนทัพเข้ามาช่วย กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝัน เมื่อทัพจินตลบหลัง พุ่งเข้าใส่กองทัพซ่งโดยมิทันตั้งตัว สถานการณ์สับสนอลหม่านวุ่นวาย ทหารซ่งพากันล้มตายดุจใบไม้ร่วง ด้านหน้าด้านหลังถูกขนาบ ด้านข้างซ้ายขวามีห่าเกาทัณฑ์ซัดส่ายหมายปลิดชีวิตอยู่ตลอดเวลา ไป่จิงเหวินมองดูลูกน้องของตนล้มตายโดยมิอาจช่วยเหลืออะไรได้ ลำพังตัวเขาเองก็ยากนักที่จะเอาตัวรอดในสถานการณ์คับขันเยี่ยงนี้ เขากระชากตัวลูกน้องมาใช้เป็นโล่มนุษย์ป้องกันตนเองจากศาสตราวุธ เขาไม่เคยรู้สึกกลัวมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต ความตายอยู่ใกล้เพียงปลายจมูก เลือดไหลนองทั่วผืนแผ่นดิน เสียงกรีดร้องก้องโหยหวนชวนอาเจียน ทหารซ่งเสียขวัญแตกพ่ายยับไปหมดแล้ว ทหารจินยิ่งฮึกเหิมลำพองใจ เดินหน้ารุกไล่ฆ่าอย่างมันมือ กองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์ซึ่งเคยยิ่งใหญ่เกรียงไกรไร้พ่าย กลับต้องย่อยยับสิ้นชื่อไปในครานี้นี่เอง !!! ………………………………….. “กองทัพนับหมื่น เหลือรอดมิถึงร้อย ข้ายังจะกล้าเอาหน้ากลับไปพบใครได้อีก” ไป่จิงเหวิน รำพึงรำพันกับตัวเอง กองทัพจินยังรุกไล่ตามมาอย่างต่อเนื่อง ต้องการบดขยี้มิให้ทหารซ่งเหลือรอดกลับไปได้แม้เพียงคนเดียว ไป่จิงเหวินหวาดกลัวจนสติแตก สั่งแลกม้าและเปลี่ยนชุดเกราะที่ใส่อยู่กับทหารของเขา เพื่อปลอมตัวเป็นพลทหาร เมื่อเห็นว่าสถานการณ์จวนตัวเข้ามาเรื่อย ๆ ไป่จิงเหวินสั่งลูกน้องทั้งหมดให้ซุ่มสกัดอยู่สองข้างทางซึ่งทัพจินจะติดตามมา ส่วนตัวเองหนีเอาตัวรอดไปโดยลำพังอย่างไร้ศักดิ์ศรีของความเป็นผู้นำ เขาวิ่งหนีเตลิดไปอีกทางมุ่งหน้าเข้าไปในป่ารก ส่วนลูกน้องทุกคนที่เหลือ ไม่มีใครรอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียวหลังจากทหารทัพจินตามมาทัน ! ……………………………………… สามวันสามคืนที่ไป่จิงเหวินเตลิดหนีอยู่ในป่าดงดิบ ประทังชีวิตด้วยผลไม้ซึ่งเก็บได้ในป่า แม้เสียงกรอบแกรบเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้เขาสะดุ้งกลัวสุดตัว หวั่นใจไม่หายว่าทัพจินจะบุกตามมาสังหารตัวเอง ร่างกายแสนอ่อนล้า จิตใจยิ่งตกต่ำดำดิ่ง เขาร่ำไห้อย่างสิ้นอาย จบสิ้นแล้วชะตากรรมชีวิต จบสิ้นแล้วความรักที่ปรารถนา จบสิ้นแล้วความแค้นซึ่งยังมิได้สะสางของพ่อแม่ บัดนี้ในมือเหลือเพียงมีดสั้นอันเดียว เขายกปลายมีดจ่อไว้ที่คอหอยของตน หวังฆ่าตัวตายเพื่อล้างอายในครานี้ แต่อนิจจา...เขาขี้ขลาดหวาดกลัวเกินไป มือสั่นเทามิอาจกดปลายมีดให้ทะลวงลำคอได้ ไป่จิงเหวินทรุดตัวร่ำไห้ ก่นด่าฟ้าดินว่าไร้เมตตา สบถคำหยาบด่าทอโชคชะตาที่ไม่เคยเป็นใจ ...................................................... หลังเดินหลงวนอยู่ในป่าทึบราว 7 วัน ไป่จิงเหวินหลุดรอดมาถึงชายเขา พบหมู่บ้านเล็ก ๆ ซึ่งซ่อนตัวตัดขาดจากโลกอันแสนวุ่นวาย มีกระท่อมซ่อมซ่อเพียงไม่กี่หลัง ไป่จิงเหวินเดินไปขอข้าวขอน้ำกินจากชาวนาผู้แก่ชรา สื่อสารกันแทบไม่รู้เรื่อง เนื่องจากชาวนาผู้นี้พูดภาษาจีนกลางได้เพียงน้อยนิด แต่ในที่สุดก็สอบถามได้ความว่า หากเดินออกจากหุบเขานี้ไปได้ อีกสี่ห้าสิบลี้ก็จะเดินทางถึงตีนเข้าคุ้นลุ้น “อารามหมื่นลี้ !!!” ไป่จิงเหวินอุทานขึ้นด้วยความตกใจ ความเดิมจากตอนที่แล้ว ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6
สวัสดีค่ะคุณก๋า
 โดย: โอน่าจอมซ่าส์
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:6:30:05 น. สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋าความประมาทนำไปสู่ความหายนะของท่านผู้นำจริงๆ สนุกๆ รอติดตามตอนต่อไปคร้า.....  โดย: Tui Laksi
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:7:42:32 น.กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
หญิงงามมักจะคู่กับทหารกล้านะคุณก๋า  โดย: หอมกร
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:8:01:01 น.อังคารสวัสดีครับ คุณก๋า
มาอ่านต่อครับ เรื่องกำลังสนุก ไป่จิงเหวิน ทั้ง โกรธ ประมาท มีความรักด้วย เลยไม่ได้ฝึกปรือวิทยายุทธ การต้องการเอาตัวรอดทำได้ทุกอย่าง ไม่เหลือแม้กระทั่งศักดิ์ศรีแม่ทัพ สั่งแลกม้าและเปลี่ยนชุด ใช้ทหารเป็นโล่กำบังตน เตมูบูจินในเรื่องเปรียบเทียบฝีมือเท่าเจงกิสข่านไหมครับ เย็นวานเลิกงาน ฝนตกหนัก แทบมองไม่เห็นถนน รถขับตามๆกัน 40-50-60 ไม่มีใครแซง แล้วตกโปรยปราย จนเที่ยงคืนกว่าก็ยังไม่หยุด โดย: สองแผ่นดิน
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:8:12:47 น.พี่มาอ่านเมื่อคุณก๋าเพิ่งอัพ
แล้วก็เดินขมวดคิ้วกลับไปบ้าน กลับมาอีกที อ่านอีกนะคะ ตอนนี้ขมวดน้อยลงแล้ว แฮ่ ขอบคุณที่แก้ไปบ้าง อยากเลิกขมวดจังค่ะ อิอิ อิคุงไป่จิงเหวินจะได้เป็นพระเอกจริงไหมน้อ เห็นแก่ตัวและบ้าระห่ำซะประมาณนี้ ปรารภค่ะไม่ได้ถามนะ ไม่ได้อยากให้สปอล์ย โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:9:58:17 น.อ้อ อาเจียร ค่ะ
สมัยนี้เค้าเลิกสะกดลงท้ายด้วยรอเรือแล้วมั้งคะ เหมือนจะแก่กว่าพี่นะเนี่ย แหะๆ มาหยอกๆเย้าๆแล้วก็กลับไป เหมือนวันนี้ฝนจะตกหนัก มืดมาเลย โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:10:00:42 น.เมื่อคืนแมนฯยูเสมอ โดนแซวกันไปอีกอาทิตย์นึงครับ
 โดย: The Kop Civil
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:11:36:27 น.สวัสดีมีสุขค่ะ
ไปจิงเหวนที่เคยกล้าแกล้ว กลับกลายเป็นขี้ขลาด แม้จะดับชีพตัวเองล้างอาย ยังมิกล้า จะดำเนินชีวิตต่ออย่างไร ที่พาทหารตายไม่เหลือรอดสักคน ตนเท่านั้นที่รอดมา โดย: ตะลีกีปัส
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:12:34:42 น.Taylor เป็นนักเขัยน bestseller หลายเรื่อง
ใช้จินตนาการที่อิงเรื่องราวในศตวรรษที่18 อย่างเหนียวแน่น แต่ละเล่ม แปลไป 50+- ภาษา ภาษาไทยก็เป็น 1 ค่ะ ไว้รอจบดาวพิษแล้ว พี่จะเขียนที่มาที่ไปของงานแปล ของพี่เก็บไว้บ้างค่ะ ขอบคุณที่คิดว่าสนุกนะคะ โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:13:35:58 น.กล่ำ น่าจะเหลือที่ใช้ที่ยังพอจะคุ้นๆ คือ
มะกล่ำตาช้าง กับ มะกล่ำตาหนู คุณก๋าน่าจะยังเคยเห็น โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:13:57:11 น.ในบรรทัดที่ 4
นับจากบรรทัดสุดท้ายขึ้นมา ตรงประโยคนี้ น้องก๋าตกสระเอ ..... ...... นื่องจากชาวนาผู้นี้ พูดภาษาจีนกลางได้เพียงน้อยนิด... โหวตให้จ้า โดย: อุ้มสี
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:15:15:25 น.มารับความพ่ายแพ้ของไป่จิงเหวินด้วย
ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตายจริงๆ แต่อย่างไรก็ตามคิดว่า ในฐานะตัวเอก เขาต้องหวนกลับไปเอาคืน เตมูบูจิน ได้แน่ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ  โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:20:37:20 น.มาไล่อ่านแล้วนะเจ้า
ได้ 2 ตอน ตอนที่ 6 กับตอนปัจจุบัน ดำเนินเรื่องได้เร็ว พลิกไปพลิกมาตลอด ยังเดาทางพระเอกบะออก เพราะเหมือนจิตเขายังบะมั่น เหวี่ยงไปมา ตามกิเลส เหมือนจะดีแต่กะบะดี เหมือนจะเลว แต่ก็บะได้เลวโดยสันดาน มีโชคชะตาที่ดี แล้วกะเหวี่ยงกลับมาตกต่ำอีก ต้องลุ้นต่อไป ว่าพระเอกจะถูกทุบอีกเท่าใด ถึงจะเหลือแต่แก่นแท้ เติบใหญ่ไปตางหน้า โดย: JinnyTent
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:20:55:33 น.สวัสดี ตอนดึก จ้ะ
มาอ่านเรื่องราวของไป่จิงเหวินต่อ เฮ้อ ! ในที่สุดก็ พ่ายแพ้อย่างราบคาบ เพราะความหุนหันพลันแล่น อารมณ์เป็นเหตุ จริง ๆ ก็เป็นแง่คิด ให้คนอ่านได้ดีนะ ตอนต่อไป จะเป็นอย่างไร รออ่านนะจ๊ะ โหวดหมวด งานเขียนฯ โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:22:53:19 น.ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย พฤติกรรมน่ารังเกียจทอดทิ้งลูกน้อง เป็นผู้นำที่ใช้ไม่ได้
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:22:54:48 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
เคร...คร้า !
ผู้ติดตามบล็อก : 363 คน [