:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 29 :: :: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 29 :: เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า   บ้านเมืองยามสงบ อาจเกิดกลียุค บ้านเมืองในยามกลียุค ย่อมถึงความสงบในที่สุด เมื่อใดสถานการณ์วุ่นวายสับสน จะก่อเกิดวีรบุรุษ ตำนานผู้กล้าล้วนได้มาด้วยการแย่งชิงความเป็นใหญ่ แต่ใครเล่าจะรู้ถึงปณิธานแห่งดินฟ้า ว่าใครจะยืนหยัดเป็นคนสุดท้าย เพื่อปักธงแห่งชัยชนะไว้บนยอดเขาแห่งความยิ่งใหญ่ บัดนี้เรื่องราวการต่อสู้แย่งชิงแผ่นดินได้จบลงชั่วขณะ คูบิไลข่านครอบครองแผ่นดินต้าซ่งไว้ได้ทั้งหมด สถาปนาราชวงศ์หยวน ปกครองบ้านเมืองด้วยความร่มเย็นผาสุกนานเกือบร้อยปี ก่อนราชวงศ์หยวนจะล่มสลายไปตามกฏแห่งกาลเวลา  ความเดิมจากตอนที่แล้ว ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6 ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9 ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12 ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15 ตอนที่ 16 ตอนที่ 17 ตอนที่ 18 ตอนที่ 19 ตอนที่ 20 ตอนที่ 21 ตอนที่ 22 ตอนที่ 23 ตอนที่ 24 ตอนที่ 25 ตอนที่ 26 ตอนที่ 27 ตอนที่ 28 ที่มาที่ไป นิยายเรื่องแรกในชีวิตของผมจบลงแล้วครับ จุดเริ่มต้นต้องบอกเลยว่าเริ่มต้นมาจากโจทย์ในโครงการ "ถนนสายนี้มีตะพาบ" โจทย์แรกคือ "สนามรบ" ผมนั่งคิดเล่น ๆ ว่าน่าจะลองเขียนเรื่องสั้นที่เกี่ยวกับหนังจีนกำลังภายในดูสักเรื่อง แต่เขียนไปแล้วมันเกิดไม่จบเรื่อง เลยต้องรอโจทย์ที่สอง คือ "ความกลัว" เรื่องก็ดำเนินไปเรื่อย ๆ คราวนี้เริ่มคิดแล้วว่ามันไม่น่าจะจบลงง่าย ๆ โจทย์ที่สาม คือ "มิ่งมิตร" ยังทำให้เขียนได้ไม่ยาก แต่พอขึ้นโจทย์ที่ 4 คือ "ความเป็นไทย" คราวนี้ยากแล้วเพราะมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับประเทศจีน แล้วผมจะใส่ความเป็นไทยเข้าไปได้ยังไง 555 สุดท้ายก็เข้าไปนั่งหาข้อมูลเกี่ยวกับยุคสมัยราชวงศ์ซ่ง ซึ่งคาบเกี่ยวกับสมัยสุโขทัยของบ้านเรา จึงได้นำศิลปะการต่อสู้แบบมวยไทยและการสักยันต์ ใส่เข้าไปในเนื้อหา ถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคงไม่อาจจบแบบสั้น ๆ ได้แน่ เมื่อเขียนเนื้อเรื่องตามโจทย์ที่ 5 "เรื่องที่เธอเสียใจ" ผมเลยลองนั่งเขียนแบบต่อเนื่องรวดเดียวโดยไม่รอโจทย์ตะพาบ จากนั้นทุกวันผมจะนั่งพิมพ์นิยายเรื่องนี้วันละตอนสองตอน กำหนดเส้นเรื่องเอาไว้คร่าวๆในใจว่าอยากจะให้เนื้อหาของเรื่องดำเนินไปอย่างไร แล้วก็เขียน ๆๆๆๆๆๆๆ อย่างสนุกสนาน ปกติโจทย์ตะพาบจะกำหนดไว้เดือนละ 2 โจทย์ แต่พอเขียนโดยไม่รอโจทย์ผมก็นั่งพิมพ์นิยายเรื่องนี้ทุกวัน จนจบ 29 ตอนในเวลาประมาณครึ่งเดือน จากนั้นก็รีไรท์งานไปสองสามรอบ อ่านซ้ำไปซ้ำมา แก้ไขรูปประโยค พยายามหาคำผิด (ซึ่งเพื่อนบล็อกหลายท่านก็ช่วยตรวจทานให้โดยตลอด ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี่ด้วยครับ) จริง ๆ แล้วการตัดเป็นตอน ๆ อาจทำให้อ่านยากขึ้นด้วยซ้ำ เพราะผมเลือกวิธีการเขียนแบบไม่เรียงไทม์ไลน์ ตัดย้อนไปย้อนมา และบางตอนเลือกเปลี่ยนมุมมองในการเล่าผ่านตัวละครที่ต่างกันออกไป พอจบนิยายเรื่องนี้ ผมก็ไปนั่งเขียนงานชุดใหม่ต่อทันที คือ Business Man เป็นนิยายภาพเกี่ยวกับแนวคิดในการพัฒนาตนเอง สิ่งที่ตกค้างอยู่ในความรู้สึก คือ ยังอยากเขียนนิยายต่อ เพียงแต่ยังลังเลว่าจะเขียนแนวไหนดี สิ่งที่อยากเขียนคือ นิยายรักสมัยโบราณ อารมณ์คล้ายกับแสนแสบ หรือ แผลเก่า หรือไม่ก็อาจจะฉีกไปเขียนนิยายฆาตกรรมแบบโหดเต็มขั้น (ช่วงนี้ชอบนั่งดูสารคดี netflix ที่เกี่ยวกับฆาตกรต่อเนื่องมากครับ) แต่สิ่งที่เข้ามาคั่นตารางชีวิตในช่วงนี้คือ การนั่งอ่านการ์ตูนเรื่อง ฟงอวิ๋น ขี่พายุทะลุฟ้า ผมใช้เวลาตามซื้อและสะสมการ์ตูนเรื่องนี้ตั้งแต่เล่ม 1 จนถึงเล่มล่าสุดซึ่งเป็นเล่ม 166 ฉบับอวสาน ใช้เวลาตามซื้อ 19 ปีเต็มครับ !!! โดยยังไม่เคยอ่านเลยแม้แต่เล่มเดียว อยากรอให้จบชุดก่อนแล้วค่อยอ่าน เมื่อผมเขียนนิยายของตัวเองจบ จึงเอาการ์ตูนชุดนี้มานั่งอ่าน ซึ่งที่น่าแปลกใจคือ ผมพบว่ามีหลายฉากในนิยายของตัวเองที่บังเอิญตรงกับเนื้อหาในการ์ตูนฟงอวิ๋นอย่างไม่ได้ตั้งใจ เช่น บางฉากที่มีบทสวดปรัชญาปารมิตาสูตร หรือฉากที่ตัวละครในเรื่องตกปลาโดยไม่ใช้เหยื่อหรือเบ็ด เป็นต้น กว่าจะอ่านการ์ตูน 166 เล่มนี้จบ น่าจะใช้เวลาเกิน 20 วันครับ ขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนนะครับ ที่ตามอ่านนิยายเรื่องนี้ (หรือแม้ไม่ได้อ่านก็ขอขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันสม่ำเสมอครับ) กะว่าก๋า
คุณก๋า ดูจะมีความสุขจากการได้เขียน บทความ หรือนิยาย
ผมก็เช่นกัน....ได้เขียนในแนวต่าง ๆ ที่น่าเขียนและท้าทายเรา ก็คือ "ตะพาบ" บางครั้งก็ต้องถูๆ ไถๆ จนสีข้างแสบไปบ้าง แฮ่.. นิยายผมก็เคยเขียนได้ 40 ตอนจนป่านนี้ ยังไม่ได้เขียนต่อให้จบ ... เท่าที่สังเกตุคุณก๋ามาหลายปี คุณก๋าเป็นคนมีวินัยเยี่ยมในการ ิคิด เขียนน่าชื่นชม ผมจึงชื่นชมมาตลอดครับ ผมอ่านนิยายจีนของคุณก๋า ใช่เลยถ้อยคำร้อยเรียงบ่งถึงวัฒนธรรมจีน ชีวิตในสนามรบ มีทั้งบู๊ บุ๊น.... นิยายจีนไม่ว่า ใครเขียน ผมก็ งง..เรื่อง ชื่อคน หรือชืือสถานที่ หว่า..55 อีกอย่างผมไม่ค่อยมีความรู้ว่า ชื่อนี้เป็นหญิง หรือชายพอ่าน นิยายที่ไม่มีตัวละครมากนัก ค่อยดีหน่อย.. ... การเขียนแบบตอน ๆ นี่ต้องคิด...โปรย เดินเรื่อง แล้วขมวด เป็นหลัก ผมก็กลัวคนที่เพิ่งเข้าอ่านไม่เข้าใจ คือการผละทิ้งไป 555 ดีที่พวกเราได้เข้ามารู้จัก บล๊อกแกงค์ ที่มีเคาเตอร์แสดงคนดู คนอ่านให้เห็น.. ตรงบ้างไม่ตรงบ้างก็ไม่เป็นไร มีเคาเตอร์ วัดอื่นอีก จะเห็น คนเข้าอ่านพร้อม ๆ กันกี่คน ช่วยให้เรามี กำลังใจ ไม่เหมือนทำงานอื่นแล้ว คนดูมากน้อยแต่ไม่รู้ แต่ก็เสียดายบล๊อกแกงค์ที่ คนเขียนลดน้อยลงก็ต้องคอยลุ้น ต่อ ขอเพียงแต่ผู้บริหารสู้ ๆ ต่อไปครับ 555 แต่รู้ว่าคุณก๋า สู้และมีความสุขจาการเขียนบทความ สารคดี นิยายก็เบาใจ...ครับ โดย: ไวน์กับสายน้ำ
  วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:6:46:50 น.อ่านแล้วชื่นชมในความขยัน แต่ทำร้ายจิตใจ คนขี้เกียจอย่าง อ.เต๊ะ มาก555
เชียร์ให้เขียนเรื่อง นิยายรักโบราณ ไม่ก็ฆาตกรรมโหดเหี้ยมอำมหิต เพราะอ.เต๊ะ นี่ก็ชอบดูสารคดีแบบนี้เหมือนกัน สงสัย ชาติที่แล้วน่าจะก่อคดีไว้ไม่น้อย 555 แล้วก็ช่วง 20วันนี่ คุณก๋าพักบล็อกมั่งก้ได้นะ เดี๋ยวจะเหนื่อยมากเกินไป อิอิ     โดย: multiple
วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:8:00:24 น.กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
จบแล้ว ชื่อศึกชิงเจ้าบัลลังก์ยุทธ์ แต่เนื้อหาเป็นเรื่องแย่งชิงแผ่นดินนะคุณก๋า  โดย: หอมกร
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:8:01:53 น.จบแบบนี้เองเหรอคะ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พระนางหายไปไหนหมด งึมงำๆๆๆๆๆๆๆ แปลว่าคนเขียนไม่ถนัดบทโรแมนส์แบบแฮ้ปปี้เอนดิ้งอ่ะซิ ชิมิ แต่ สุสานความคิด เนี่ย สงสัยจะต้องไม่ลงรอยกับพี่ ทั้งที่พี่ก็ยังไม่รู้จะเขียนอะไร มันคงต้องแถซะอีกแว้วววว อาจต้องส่งช้าอีกด้วย คือคิดออกแล้วค่อยเขียน อยากเขียนนิยายแต่ไม่รู้จะเขียนแนวไหนหรือคะ โหดเต็มขั้นหรือเกินขั้นแหละเหมาะสุดเพราะเคยเห็นแล้ว โหดประมาณว่า พี่ไม่กล้าอ่านแหละ ขาดคนอ่านไปคนก็บ่เป็งหยังเด้อค่ะเด้อ 55  โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:8:02:23 น.สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า
มาอ่านตอนจบ สั้นๆ แต่ที่มาที่ไปของนิยายยาวเกือบ 1 ตอน ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือการ์ตูนครับ ทั้งที่สมัยนี้ หนังสือส่วนใหญ่พยายามพิมพ์เป็นภาพการ์ตูน แต่ก็ซื้อน้อยมาก ที่ซื้อ ก็หลานเห็นแล้วอยากได้ อยากอ่าน+ดูภาพ เช่น หนังสือการ์ตูนประวัติศาสตร์บุคคลสำคัญแต่ละคน เช้านี้ ฝนโปรยปรายแต่เช้า แต่ก็หยุดไปแล้ว  โดย: สองแผ่นดิน
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:8:13:49 น.เก็บ 19 ปีแล้วยังอยู่ครบ สุดยอดมากๆ
รออ่านรีวิวการ์ตูนชุดนี้นะคะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:9:22:51 น.เป็นกำลังใจในการเขียนผลงานออกมาอีกครับพี่ก๋า
ผมว่า คนที่อยากเขียนมีเยอะนะครับ แต่คนที่กล้าเริ่มเขียนแล้วเขียนออกมาจนจบนี่ หายาก เขียนแนวไหนไม่สำคัญ แค่เรามีความสุขในสิ่งที่ทำ นักงานเขียนของเราก็สุดยอดแล้วครับ ความสุขนักเขียน โดย: จันทราน็อคเทิร์น
วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:9:29:56 น.สุดยอดเลยครับ รอชมผลงานต่อไปนะครับ
อาทิตย์นี้พรีเมียร์มาแล้วนะครับ 55 โดย: The Kop Civil
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:11:17:59 น.คุณก๋าเป็นคนเก่งคนหนึ่งในสายต๋าปี้
เป็นคนที่มองโลกตามความเป็นจริง เป็นมิตรที่น่าคบหา ทั้งทางโลกและทางธรรม แม้จะฮู้จักกันจะสนิทกะบะใช่ จะผิวเผินกะบะเชิง แต่รับรู้ได้ผ่านตัวหนังสือที่อัพบล็อกทุกวัน ก่อเหมือนเห็นหน้า เห็นตัวตน ได้สนทนากับคุณก๋าตลอด แม้กระทั้งนิยายที่แต่งตามจินตนาการ และปี้เชื่อว่า จากที่เคยอ่านงานเขียนคุณก๋า ทางธรรมะ ปรัชญา และทัศนคติในการแสดงความคิดเห็นต่าง ๆ มันมีตัวตนของคนก๋าอยู่ในนิยายตวย ดังนั้น ถึงกล้าที่จะบอกเฮาฮู้จักกันในระดับหนึ่งละเน้อ 555 การรอหนังสือและติดตามผลงานมา 19 ปี บะค่อยแปลกใจ๊เต้าใดเจ้า แต่แปลกใจ๊ตรงที่เก็บไว้ก่อนยังบะอ่านเตื้อ รอหื้อมันออกมาจนจบก่อน อันเนี่ย แปลก!! 5555 เพราะปี้เชื่อว่า (เชื่อแห๋มละ 55) คนที่อ่านหนังสือ ย่อมอ่านการ์ตูนมาก่อน และต้องเกยมีประสบการณ์รอเล่มต่อไป คุณก๋ายังดี ที่มันจบ ปี้นิกะ รอคำสาปฟาโรห์ ตั้งแต่วัยขบเผาะ ป่านนี้ เฒ่าขนาดแห๋ม 5 ปีจะถึง เกิ่งร้อย มันยังบะจบ!!!!!! อ่านซ้ำไปบะฮู้ตั้งกี่รอบ อารมณ์กะค้างอยุ่จะอั้นนะ บะฮู้ตอนจบ ทั้งที่อ่านมายาวนาน 5555 ว่าแล้ว กะรอนิยายเรื่องต่อไป อิอิ โดย: JinnyTent
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:13:56:28 น. สวัสดีค่ะคุณก๋าจบแบบแฮบปี้เอนดิ้งแบบไม่มีการนองเลือด แต่สงสัยจะมีต่อภาค 2 เพราะ ตัวเอกนางเอกหายไปจากบท แบบงงๆ ให้ผู้อ่านติดตามคิดเอง ... ???  - ขอบคุณค่ะ รออ่านผลงานต่อไป โดย: Tui Laksi
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:15:41:34 น.สวัสดี จ้ะ น้องก๋า
ในที่สุด การอวสานของนิยายเรื่องนี้ ก็เป็นไปตามที่ครู คาดการณ์ไว้ เนาะ จบลงไป ราชวงศ์ซ่งล่มจมตกเป็นของชาวจิน ตามประวัติศาสตร์จีนที่เคยเรียนผ่านมา นิยายเธอ จึงเรียกว่า นิยาย อิงประวัติศาสตร์ นั่นเอง ช่วงท้ายของเรื่อง ก็เป็นความเป็นมาของการเขียนนิยายชุดนี้ ก็นับว่า มีความขยันมาก ๆ ได้อ่านติดตามทุกวัน รออ่านเรื่องใหม่ ต่อไป นะจ๊ะ โหวดหมวด งานเขียน ฯ โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:16:27:18 น.ใช้เวลาสะสม 19 ปี สุดยอดเลยค่ะพี่ก๋า น่านับถือจริงๆ
รินชอบวิธีการเขียนแบบไม่เรียง timeline ของพี่ก๋า ที่ตัดสลับไปมาให้เห็นมุมมองจากแต่ละฝ่าย เพราะในเหตุการณ์เดียวกัน อาจคิดเห็นต่างกันไป ข้าน้อยขอคารวะค่ะ โดย: Rananrin
วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:17:45:18 น. ทำที่ชอบ ชอบที่ทำ
มีความสุขที่สุดแล้วค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้ทักทายทุกวัน แต่เดี๋ยวนี้ เย็นไม่ชอบอ่านนิยายอย่างยิ่ง โดยเฉพาะ นวนิยายจีน ที่บ้านมีเต็มห้องน่าจะได้ แต่เย็น แทบไม่เคยหยิบอ่านสักเล่มเดียว บางเรื่องที่ซับซ้อนเครียดหรือหนักเกินไป ก็ไม่อยากรับทราบ ขนาดนั้น ก็ยังต้องรับฟังจากสังคมรอบตัว จนพอปะติดปะต่อ งูๆปลาๆ ใครเป็นใครบ้าง โดย: mcayenne94
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:18:50:46 น.สนุกสนานครบรสเลยค่ะ
พี่อ้อชอบเลย ไว้พิมพ์รวมเล่มจะต้องมีไว้ในครอบครอง เมื่อไหร่ก้เมื่อนั้น  โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:18:52:04 น.ชอบที่คุณก๋าเขียนแนวนี้ค่ะ
นอกจากบันเทิงแล้ว ก็มีขัอคิดคำคมดี ๆ วันนี้เปิดบล็อกมาเป็นตอนอวสาน เป็นกฏแห่งการเวลาด้วยใช่มั๊ยคะ เดี๋ยวจะหาเวลาอ่านตอนที่พลาดไปหลาย ๆ ตอนเลยค่ะ ช่วงนี้ยุ่งมาก ๆ อยู่ระหว่างย้ายเคหะสถานค่ะ เก็บของ ขนย้าย จัดของ โอ๊ย..ยิ่งทำยิ่งเลอะยิ่งเยอะค่าาาาาา โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:19:30:43 น.มีเกิดมีดับไปตามกาลเวลา ไม่มีอะไรยั่งยืนจริงๆ ครับ
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:22:57:37 น.จุดเริ่มต้นจากโจทย์ตะพาบจนกลายเป็นนิยายเรื่องแรกใช้เวลาราว 29 วัน
เขียนได้เร็วมากค่ะคุณก๋า 19 ปีที่คุณก๋าสะสมการ์ตูนมาเพื่อรออ่านรวดเดียว เป็นเรื่องยากมากที่จะอดใจไม่เปิดอ่านไหว เป็นอีกเรื่องที่น่าแปลกใจและได้ข้อคิดด้วยค่ะว่า ถ้าเราทำอะไรด้วยความสุขและความสนุกแล้ว สิ่งที่คนอื่นแปลกใจก็เกิดขึ้นได้นะคะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 13 กันยายน 2562 เวลา:0:16:24 น.Good morning
I would like to use this stage. ผมจะขอใช้เวทีแห่งนี้ Practice learning English ฝึกเรียนภาษาอังกฤษ Which I dreamed of learning ที่ผมฝันจะเรียนมัน But since childhood แต่ครั้งเยาว์วัย For real communication in English เพื่อการใช้สื่อสารภาษาอังได้จริง I hope my friends are happy. ผมหวังว่าเพื่อนคงยินดี โดย: ลุงแอ็ดคิดถึงอดีตที่ผ่านมา (สมาชิกหมายเลข 4365762
) วันที่: 13 กันยายน 2562 เวลา:6:15:45 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 363 คน [
แถมจะใช้เวลาเกิน 20 วัน """พุทธโธธรรมโมสังโฆ"""
คุณก๋าทำได้แต่โอเล่ทำไม่ได้จริงๆค่ะ แค่อ่านได้เพียงหน้าเดียว
ตาเริ่มปิด หลับไปเลยจริงๆค่ะ