ความสำเร็จ ขึ้นอยู่กับยุคสมัย !!!  อะไรคือความสำเร็จ? ผมเชื่อว่าคำนิยามอาจต่างกันไปต่างๆ นานาอย่างมากมาย แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว ที่คนเราต้องการความสำเร็จก็คือการต้องการคนยอมรับในตัวของเรา ในความสามารถของเรา ยิ่งมีคนยอมรับนับถือเรามากที่สุด เราก็จะคิดว่านั่นคือการประสบความสำเร็จสูงสุด ฉะนั้นความสำเร็จจึงเป็นนามธรรมที่ขึ้นอยู่กับคนมอง และยิ่งกว่านั้น ขึ้นอยู่กับมุมมองของสังคมและยุคสมัยนั้นๆ มองย้อนไปในอดีต ซึ่งเป็นยุคสมัยที่ความสำเร็จ คือความเข้มแข็งทางการทหาร ใครมีกองทัพที่เข้มแข็งที่สุด ผู้นั้นจะครองโลก เพราะสามารถยกกองทัพไปยึดดินแดนเอามาเป็นของตนได้เลย ซึ่งต่างจากสมัยนี้ที่ใครทำเช่นนั้น คงจะต้องโดนกองทัพของสหประชาชาติยื่นมือเข้าไปเกี่ยวด้วยเป็นแน่ ในยุคสมัยเหล่านั้น จึงได้ปรากฏชื่อของ นโปเลียน โบนาปาร์ต ชื่อของ เจงกิส ข่าน ชื่อของ อเล็กซานเดอร์ มหาราช ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกษัตริย์ของประเทศ(และเป็นจอมทัพไปโดยปริยาย)ทั้งนั้น และใครที่เป็นขุนศึกที่เก่งกล้าในยุคนั้นก็คงเป็นคนสำคัญมากๆ จะหาชื่อคนที่มีเก่งความสามารถในด้านอื่นๆ ที่โดดเด่นขึ้นมาจนถึงขั้นได้จารึกชื่อมาจนถึงทุกวันนี้นั้นน้อยมาก เราแทบไม่เคยได้ยินชื่อพ่อค้าที่โด่งดังในยุคเหล่านั้นเลย หรือจะมองไปให้ชัดขึ้น ในประเทศต่างๆ เช่น ในประเทศญี่ปุ่นนั้น ในยุคโชกุน(ผู้สำเร็จราชการแทนพระจักรพรรดิ) ได้แบ่งคนออกเป็น 4 ชนชั้น คือ 1.ซามูไร 2.ชาวนา 3.ช่างฝีมือ และ 4.พ่อค้า ใครเป็นซามูไร(นักรบ) ในยุคนั้นถือว่าได้ยึดอกที่สุด แม้ชาวนาและช่างฝีมือก็ยังได้มีศักดิ์ศรีมากกว่าพ่อค้าเสียอีก หรืออย่างการแบ่งวรรณะในอินเดียโบราณ พ่อค้าก็ยังอยู่ในวรรณะอันดับสาม(วรรณะแพศย์)คือรองจากกษัตริย์และพราหมณ์ แต่เมื่อยุคสงครามหมดไป การไล่ยึดดินแดนต่างๆ นั้นทำไม่ได้แล้ว เปลี่ยนเป็นการใช้ศักยภาพทางการค้าและความมั่งคั่งเป็นอำนาจแทน ผู้คนก็เปลี่ยนทัศนคติมาให้ความสำคัญกับอาชีพพ่อค้าและนักธุรกิจมากขึ้น จนผู้มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลกนั้นมีแต่นักธุรกิจเป็นส่วนใหญ่ จะหาชื่อทหารดังๆ นั้นมีน้อยมากเช่นกัน สิ่งเหล่านี้กลับกันกับในยุคก่อน ยุคนี้ใครเกิดมามีความสามารถทางการค้าจึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ประสบความสำเร็จกว่าการเป็นทหาร แต่หากเป็นยุคก่อนหน้านี้ใครเป็นทหารก็ถือว่าประสบความสำเร็จกว่าพ่อค้า เหมือนประเทศไทยในยุคหนึ่งก็ให้ความสำคัญกับคนที่เป็นข้าราชการมากกว่าพ่อค้าเหมือนกัน ระดับของความสำเร็จ(ที่คนทั่วไปมอง) จึงเกี่ยวกับยุคสมัยด้วย ฉะนั้นถ้ามองในมุมที่กว้างออกไปแล้ว ความสำเร็จจึงอยู่ที่มุมมองและความคิดด้วย ที่ผมเขียนบทความนี้ขึ้น ก็เพื่อสื่อให้เห็นว่า ทุกคนล้วนมีความถนัดเฉพาะตัวตามที่ถูกฝึกฝนหรือความชอบ ส่วนความสำเร็จที่สังคมชื่นชมหรือมอบให้นั้นเป็นเพียงคุณค่าส่วนหนึ่งที่อาจเกี่ยวกับทัศนคติที่เปลี่ยนไปมาได้ ไม่ใช่สิ่งชี้วัดตายตัว ทุกคนจึงควรภูมิใจในความสำเร็จและอาชีพของตนเอง อย่าไปยึดติดว่าอาชีพอะไรเหนือกว่าอาชีพอะไร เพราะมันไม่ใช่สิ่งจริงแท้ เป็นเพียงทัศนคติของยุคสมัยเท่านั้น และผมเชื่อว่าจะมีการเปลี่ยนยุคสมัยอีกในไม่ช้านี้ ยุคสมัยที่โลกต้องเผชิญกับปัญหาภัยธรรมชาติอันเป็นผลต่อเนื่องมาจากสภาวะโลกร้อน เมื่อถึงยุคนั้น คุณลองคิดดูว่า อาชีพอะไรจะเป็นอาชีพที่สำคัญที่สุดในยุคนั้น ลองคิดดูเล่นๆ นะครับ อย่าจริงจังและหาว่าผมบ้าไปเสียก่อน (แต่ผมคิดว่ามันอาจเป็นไปได้) สุดท้าย ความสำเร็จ ก็เป็นสิ่งชั่วคราว และเป็นภาพลวงตาในระดับหนึ่ง แสวงหาได้ในฐานะที่เรายังเป็นมนุษย์ปุถุชนที่ต้องการการยอมรับ เพียงแต่อย่าไปยึดติดให้มากเกินไป หรือให้มันมาครอบงำความคิดจิตใจของเราเสียทั้งหมด อย่างไรเสีย ก็ขอให้ทุกท่านที่มีความปรารถนาจะประสบความสำเร็จ ได้บรรลุความฝันในแบบที่ต้องการนะครับ
ขอบคุณ คุณ jino มากครับ นึกว่าจะไม่มีคนเห็นด้วยกับความคิดนี้ซะแล้ว
ผมคิดว่าในไม่ช้านี้อาชีพนักวิทยาศาสตร์หรือนักประดิษฐ์คิดค้นเครื่องช่วยป้องกันภัยธรรมชาติให้แก่มนุษยชาติ จะเป็นที่รู้จักของพวกเรามากยิ่งขึ้นครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ โดย: Jimmy Walker
 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:59:22 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
เคยอ่านนิยายวิทยศาสตร์ ที่เขียนถึงโลกอนาคตที่เทคโนโลยี และการแพทย์ ถึงขีดสุดจนตอบปัญหาได้ทุกเรื่อง และสร้างทุกอย่างได้ที่มนุษย์จินตนาการนึกถึง
อาชีพที่ได้รับการยอมรับนับถือและเป็น ความสำเร็จในยุคนั้น คือ ศิลปิน ที่มีหน้าที่สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ครับ