อโณมายอดรัก - - กลีบลำดวน





10-15. [เรียวรุ้ง] อ่านหนังสือ 1 เล่มที่ตัวเอกของเรื่องเป็นเด็ก
มีอายุไม่เกิน 10 ปี ในหนังสือต้องบ่งชัดว่าเด็กจริง ๆ
โดยต้องยกข้อความตรงนี้มาให้ดูด้วย


[ตอบโจทย์] นายลูกช้าง อายุ 6 ขวบ








ตัดมาจากในเล่มตอนที่นายลูกช้างเข้าใจผิดว่านางเอกท้องกับพระเอก



ตายล่ะ! นี่ไม่ใช่นายลูกช้างคิดว่า หล่อนมี ‘น้อง’ กับเขาหรอกนะ

“ลูกช้าง….” อโณมาตั้งสติ ใจเย็น ยังไงก็ต้องทำความเข้าใจกับลูกช้างให้ได้

“ฟังเค้านะ…เค้าไม่ได้มีน้อง ไม่ได้เป็นแฟนคุณชาญ ไม่ทุกๆอย่างเลยเข้าใจไหม”
หญิงสาวพูดช้าๆ ชัดๆ…ระงับอก ระงับใจ รอลุ้นว่า
เด็กชายที่มองตาแป๋วนิ่งฟังแต่โดยดี จะตอบกลับมาว่ายังไง

นี่ หล่อนกำลัง อธิบายกับเด็กหกขวบอยู่
หรือว่ากำลังอธิบายให้ ครูฝ่ายปกครองฟังกันแน่เนี่ย

นายลูกช้าง ขมวดคิ้มเล็กๆมุ่นไปสักครู่ ก็คลาย…ไม่ยอมพูดยอมจา
เลยไม่รู้ว่า ที่หล่อนอธิบายนั่น นายลูกช้างเข้าใจบ้างไหม

“เมื่อเช้าเป็นการเข้าใจผิดนิดหน่อย ไม่มีอะไรเลยนะลูกช้าง มันเป็นการแสดงเท่านั้น”

“แต่เมื่อเช้าลูกช้างเห็นกับตา เลยนะ…โลมาทำอย่างนี้ๆ กับอาชาญด้วย”
นายลูกช้างยืนยัน แถม ลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้ให้สูงเทียมกัน แล้วยกมือประคองหน้าหล่อน…
ท่าทางเหมือนหล่อนทำเมื่อเช้าเปี๊ยบ อโณมาก็แทบอยากกรี๊ดอีกรอบ….

“อย่ามา โกหก นักสืบอย่างลูกช้างให้ยาก” สาธิตเสร็จก็นั่งลงย่างเคย..
ไม่ยอมรับรู้ว่า โลมาของตัวเองกำลังอยากหยิกเด็กแก่แดด

“ลูกช้าง…เค้าไม่ได้โกหก โธ่ทำไมไม่ฟังกันบ้างนะ” หญิงสาวเริ่มอ่อนใจ
ไม่รู้จะทำยังไงกับเด็กที่เชื่อมั่นตัวเองแบบหัวชนฝาอย่างนายลูกช้างในขณะนี้

หลังจากนั้นนายลูกช้างก็ส่ายหน้า ไม่ยอมรับฟังหล่อนอีก…
แถมตอนกินข้าวเสร็จ ก่อนจะออกจากห้องอาหาร นายตัวแสบยังบอกอีกว่า

“ลูกช้างจะช่วยเลี้ยงน้องนะโลมา”










เรื่อง: อโณมายอดรัก เล่ม1-2
โดย: กลีบลำดวน
สำนักพิมพ์ : อินเลิฟ
พิมพ์ครั้งที่ 1 : พฤศจิกายน 2552
หน้า: 200 หน้า และ 352 หน้า
ราคา: 149 และ 209 บาท








[จากปก]


เมื่อบัณฑิตสาวสุดโก๊ะตกงานแล้วจำต้องมารับจ๊อบพิเศษที่ไม่เห็นจะมีในสารบบ
แล้วไอ้จ๊อบพิเศษบ้าบอนี่ก็นําพาให้กระต่ายน้อยอย่างเธอต้อง...

- ต้องรับมือกับเด็กเฮี้ยวๆ แก่แดด ที่ตั้งป้อมเกลียดขี้หน้าเธอตั้งแต่วันแรก
- ผู้ชายรูปหล่อแต่ ยโส เก๊กขรึมและชอบจ้องจับผิด ผู้ที่มีความโหดในแววตา
- พ่อม่าย หนุ่มใหญ่ จอมเจ้าชู้ ที่วันๆในสมองคิดแต่เรื่องเกี้ยวพาราสี

แล้วรักวุ่นๆที่จู่โจมแบบไม่ได้คาดฝันก็เริ่มต้นขึ้น
ท่ามกลางสายหมอกและลมเย็นๆจากไร่ผลไม้หวานฉํา
เฮอะ! กวนฉันไปเถอะย่ะ หมดระยะเวลาปิดจ๊อบเมื่อไหร่ แม่จะเผ่นแบบไม่เหลียวหลัง
แต่ให้ตายสิ ทั้งที่อยากจะรีบปิดจ๊อบ แต่ไหงหัวใจกลับอยากขอต่อเวลา
อย่าบอกนะว่า นี่เธอกําลังตกหลุมพรางเข้าแล้ว!







[ความรู้สึกเมื่ออ่านจบ]


เป็นเรื่องที่อ่านไปเรื่อยๆ ค่ะ มีบทกุ๊กกิ๊ก ระหว่างพระเอกและนางเอกตลอดทั้งเรื่อง
อ่านไปเอ็นดูไป ปนหมั่นไส้ไปกับความซนของนายลูกช้าง หลานของเพื่อนซี้ ที่นางเอกไปรับเลี้ยง
ปมความขัดแย้งก็ไม่มีอะไรมาก เห็นจะมีแต่ที่มาจากความเจ้าชู้ ของพี่ชายพระเอก
ทั้งพ่อทั้งลูกสร้างเรื่องได้พอๆ กัน กับปมของพระเอกที่มีสาวสวยเก่งมาตามจีบ
แต่เขาไม่สนใจ จนทำให้สาวที่ว่ามาตามจิกกัดนางเอกตลอดๆ

เรื่องนี้ (ส่วนตัว) สำรับหนอนรู้สึกว่ายาวไปหน่อย เพราะเรื่องมันไม่มีอะไร
สั้นกว่านี้ก็น่าจะได้ หลังๆ สปิดการอ่านตก กว่าจะจบก็เกือบอาทิตย์
แต่ก็อ่านไปได้เรื่อยๆ เพื่อเก็บอารมณ์กุ๊กกิ๊กวันละนิด
ทีละบทสองบทก็ได้ค่ะ มันก็เพลินดี แต่ไม่ถึงขนาดว่าน่าติดตามจนวางไม่ลง

ในเรื่อง นางเอกของเราเป็นคนที่คิดว่าตัวเองไม่เอาไหนเลย
ถ้าเทียบกับพี่ชายฝาแฝดที่เก่งไปซะทุกอย่าง

เธอกำลังพยายามตามหา...ตัวเองอยู่
ยังไม่ทันลุล่วงดี ก็ต้องไปช่วยเพื่อนทำภารกิจเลี้ยงหลานชายตอนปิดเทอม
จนได้เจอกับพระเอก... ที่คอยกระตุ้น และให้กำลังใจเธออยู่ตลอด

ชอบที่พระเอกพูดว่า...




“ตอบผมหน่อยได้ไหม ว่าการค้นหาตัวเอง คุณจะต้องเดินทางไปหาที่ไหน
จะต้องทำยังไง ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่”

“ฉันไม่รู้เหมือนกันค่ะ” นั่นคือสิ่งที่หล่อนตอบได้อย่างรวดเร็ว

คมชาญเองก็เหมือนกับพอใจคำตอบ เขาดึงให้หล่อนนั่งลงที่เก้าอี้หวายนวม
อย่างนุ่มนวล สองมือ ก้มลงกุมบ่า ดวงตาคมกล้าตรึงไม่ให้หลบตา

“ใช่ครับอโณมา คุณไม่รู้ หรือไม่ว่าใครๆก็ไม่รู้หรอกว่า
เราจะค้นหาตัวเองได้จากที่ไหน เมื่อไหร่อย่างไร บางคน
อาจจะหาเจออย่างรวดเร็วก็โชคดีไป บางคนหามาทั้งชีวิตก็ไม่เจอ
แล้วทำไมเราต้องเอาชีวิตของเราไปผูกติดกับมัน ผูกติดว่า
ถ้าเราหาไม่เจอแล้วเราจะไม่มีความสุขล่ะครับ”




จินเป็นตัวเองค่ะ...
เพราะบางทีหนอนก็ยังรู้สึกเลยว่า งานที่ทำอยู่ทุกวันนี้
อย่างที่ต้องการเหรือเปล่า แต่ถึงอย่างนั้น
หนอนก็มีความสุขในทุกๆ วันของชีวิตนะ


รู้สึกอิดฉานางเอก.. ที่ได้เจอผู้ชายแสนดี แบบนี้



“ฉันเป็นผู้หญิงไม่ค่อยได้เรื่องอะไรสักอย่าง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ
ว่าจริงๆแล้วฉันอยากทำอะไร” หล่อนบอกเขาด้วยสุ้มเสียงเหมือนเด็ก
ที่หลงทาง จนเจ้าของอ้อมแขนอดกระชับเข้าไปอีกไม่ได้ ชายหนุ่มนึกภาพ
ดวงตาคู่โตที่เต็มไปด้วยความสับสนไม่แน่ใจออกเชียวล่ะ


“แต่ผมก็เห็นผู้หญิงไม่ค่อยได้เรื่องสักอย่างคนหนึ่งที่ มีน้ำใจ อ่อนหวาน
และความมุ่งมั่นอยู่ในดวงตาคู่โตๆ อาจมีบ้างที่เธอทำให้ผมหัวปั่น
แต่ผมก็รักเธอจนหัวปักหัวปำ แน่นอนว่าเธออาจจะต้องใช้เวลา
ในการค้นหาตัวเอง ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไรแต่ผมอยากบอกเธอว่า
บนเส้นทางที่เธอกำลังจะเดินไป เธอจะมีผมอยู่เคียงข้างไปจนสุดทาง”


“แล้วถ้าชีวิตนี้ฉันหาไม่เจอเลยล่ะคะ” หล่อนถามเสียงอ่อน…ถึงนาทีนี้
เมื่อวางตัว วางหัวใจให้กับเจ้าของอกกว้างอบอุ่นกว้างขวางนี้แล้ว
หล่อนกลับไม่ได้หวั่นกลัวเท่าที่ควรอีกแล้ว และเมื่อ ได้ยินคำตอบของเขา…


“ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับโลมา ในเมื่อเราก็สามารถอิ่มเอมมีความสุข
ได้ในระหว่างทางที่เรากำลังมุ่งไปอยู่แล้ว แม้ว่าจะหาไม่เจอ เราก็จะไม่เสียดาย”


อโณมาเอี้ยวตัวไปกอดร่างสูงบนหลังม้าทันที…อยากบอกให้เขารู้ว่า
หล่อนรักเขาขนาดไหน รักผู้ชายนิ่งๆหยิ่งๆ อ้อ และดุๆ คนนี้เหลือเกิน

คมชาญ กอดร่างเล็กๆเอาไว้ทั้งสองแขนเช่นกัน ชายหนุ่มได้ยินเสียงแผ่วๆอยู่แทบอก…

“รักคุณชาญค่ะ…เราจะมีความสุขกับทุกๆอย่างที่เราทำใช่ไหมคะ”


ชายหนุ่มจูบเรือนผมหอมกรุ่น ก่อนจะกระตุ้นม้าให้เดินต่อไป….
เสียงทุ้มนุ่ม บอกหญิงสาวในอ้อมแขนอ่อนโยน

“แน่นอนครับอโณมา…..ยอดรัก”





เป็นอันว่าจบ... แฮปปี้ แอนดิ่งๆ ตามเสตป





Create Date : 24 เมษายน 2554
Last Update : 22 เมษายน 2557 14:05:28 น.
Counter : 3335 Pageviews.

3 comments
  
ปกสวยจังค่ะ
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 24 เมษายน 2554 เวลา:18:58:47 น.
  
เล่มนี้อ่านแล้ว อยากหยิกนายลูกช้างคะ
โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:11:21:22 น.
  
อยากได้เล่มสอง แต่หาซื้อไม่ได้เลยครับ
โดย: JingJoe IP: 125.26.82.129 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2554 เวลา:13:14:14 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Intooneweb.BlogGang.com

nonnoiGiwGiw
Location :
นนทบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 52 คน [?]

บทความทั้งหมด