สองสามวันก่อน เราโดนเจ้านายว่าแต่เช้า มันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก แต่ที่ทำให้เราโมโหมาก โกรธมาก เพราะเราไม่มีโอกาสได้ชี้แจงอะไรเลย เราอ้าปากพูดได้แค่

" คือจริงๆแล้ว..."

แค่นั้นแหละ มันยังไม่ใช่ประโยคเลยด้วยซ้ำ เป็นแค่วลีเท่านั้น เจ้านายก็บอกให้เราหุบปาก ให้ฟังเขาพูดอย่างเดียว

ถ้ามันเป็นความผิดของเราจริงๆแล้วโดนเขาว่า มันก็เป็นเรื่องสมควร เขาจะใส่อารมณ์ขนาดไหน ก็คงต้องยอมเขาไป แต่มันไม่ใช่ และเรายังไม่มีโอกาสชี้แจงอีก มันเลยปี๊ด.. โมโหมาก ยืนฝืนตัวแข็งทนฟังจนจบ แล้วเราก็เดินไปเอากำปั้นทุบเสาปูนไป 2 ที ระบายอารมณ์ เจ็บตัวซะมันจะได้หายเจ็บใจ

เจ้านายเราเป็นประเภทผู้ดีเจ้ายศเจ้าอย่าง เห็นลูกน้องเป็นเหมือนข้าทาสบริวาร พูดจิกทุกคำ และแน่นอน เขาไม่เคยผิด

วันนั้นเราเลยหงุดหงิดทั้งวัน รู้สึกแย่ที่ต้องทำงานให้กับคนแบบนี้

ตอนเย็นกลับบ้าน เป็นวันแรกที่มีงานกาชาด เราเผื่อใจไว้แล้วรถต้องติดหนักแน่ๆ 5 โมงกว่าแล้ว แต่แดดยังร้อนจัดยืนรอรถนานพอสมควรและคนแน่นกว่าทุกวัน ขึ้นรถไปหาที่ยืนเหมาะๆได้แล้วก็พยายามทำใจว่าวันนี้ยืนยาวและนานกว่าทุกวันแน่นอน

เริ่มปวดส้นเท้าแล้ว ไหล่ที่สะพายกระเป๋าก็เริ่มทรุด เหงื่อไหลเป็นทาง แผ่นหลังเปียก ผ้าเช็ดหน้าที่กำอยู่ในมือชื้นทั้งผืน หายใจไม่ค่อยสะดวก คนรอบข้างต่างก็ขยับตัวด้วยความกระสับกระส่าย เสียงถอนหายใจดังสลับไปมาจากคนข้างหน้าและข้างหลัง เพิ่มความน่าหงุดหงิดเข้าไปอีก เรื่องแย่ๆในตอนเช้าที่ทำงานก็ยังวนเวียนอยู่ในหัว แต่รถเพิ่งขยับไปได้ 2 ป้ายเท่านั้น

อยากจะลงไปเดินให้รู้แล้วรู้รอด

ผ่านไปอีก 2ป้าย มีคนลง 2-3 คน สถานการณ์ของเรา จากหงุดหงิด โมโห เบื่อ เซ็งชีวิต ก็ชักเริ่มปลงๆแล้ว เอาล่ะ ..อยากจะรู้เหมือนกันว่าวันนี้มันจะอะไรกันนักหนา

คือเบื่อที่จะรู้สึกเบื่อแล้ว ฉันพร้อมแล้ว ที่จะให้วันนี้มันแย่สุดๆไปเลย แต่เพียงสิ้นเสียงความคิด ก็มีเสียงอื่นดังแว่วมาจากด้านหลัง

ผุ้ชายคนหนึ่งลักษณะแบบผู้ใช้แรงงานทั่วๆไปก้าวเท้ายาวๆมาจากท้ายรถ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพมากๆ

" คุณครับ นั่งไหมครับ "

เราหันไปขอบคุณ ไม่แน่ใจว่าสีหน้าตัวเองตอนนั้นเป็นยังไง แต่เรารู้สึกขอบคุณเขาจริงๆ

นั่งนิ่งๆได้พักเดียว ความรู้สึกมากมายมันประเดประดังเข้ามา น้ำตามันพาลจะไหล ไม่ได้ดีใจที่ได้นั่ง แต่ดีใจ ที่มีคนมาทำให้เรารู้สึกเกลียดผู้คนน้อยลง ดีใจที่ชีวิตวันนี้มันไม่ได้มีแต่เรื่องแย่ๆ

ถึงอากาศจะร้อน แต่ผู้คนยังน่ารัก
ถึงเจ้านายจะห่วย เขาก็เป็นแค่คนเฮงซวยคนหนึ่ง

เราว่า..ชีวิตมันก็ยังพอไหวนะ