ประเพณียี่เป็ง..เหมือนฝ่าดงสงครามโลกครั้งที่ 3...
ปีที่แล้ว ดีใจที่ได้อยู่เชียงใหม่
เป็นคำเชิญของเพื่อนสนิทที่ว่า "ชีวิตหนึ่งแกน่าจะได้มาดูประเพณีวัฒนธรรมการลอยกระทงของเชียงใหม่นะ แล้วแกจะติดตราตรึงใจ"
อันนี้ก็คงจะพลาดไม่ได้โดยปกติของคนอยากรู้อย่างเห็นเช่นตัวข้าพเจ้า
ว่าแล้วก็ลาพักผ่อนเลย 4 วันติด เพื่อที่จะขึ้นเชียงใหม่ ด้วยรถทัวร์ ไปถึงโน่นก็ ตีสี่กว่าๆ เพื่อนขับมอเตอร์ไซด์มารับ
วันรุ่งขึ้นก็เป็นวันแห่กระทงเล็ก เพื่อนบอกไม่จ๊าบ อย่าไปเลย (อันที่จริงมันหนีไปเที่ยวกับแฟนมัน
)
พอวันถัดมาเป็นวันแห่กระทงใหญ่ มันก็พาซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ฮ่าง พาไปดู..
เป็นอะไรที่ตื่นตาตื่นใจมาก สวยงาม มีขบวนแห่ยาวเหยียด คนเยอะมากๆๆๆ แต่สวยงามอย่างบรรยายไม่ถูก เราชอบเวลาเค้าโชว์กลองสะบัดชัย รู้สึกว่า ใช้อวัยวะในร่างกายคุ้มจริงๆ
ประทับใจและรู้สึกว่าการที่มาจากกรุงเทพฯ เพื่อมาในงานนี้ ถือว่าคุ้มค่า..
ในแม่น้ำก็มีกระทงลอย ไฟระยิบระยับ บนฟ้าก็มีพลุหลากสี ประทัด ดอกไม้ไฟ ทำให้ตื่นตาตื่นใจ อะไรๆก็สวยงาม เพลิดเพลิน และประทับใจเด็กเต้บอย่างเรามาก..
แต่หลังจากขบวนแห่ผ่านไป เราก็เริ่มรู้สึกว่า เรากำลังอยู่ท่ามกลางสงคราม...
สงครามพลุ ประทัด ดอกไม้ไฟ ที่ยิงขึ้นฟ้า และโยนลงพื้น อย่างไม่ขาดสาย พูดง่ายๆ เดินไป ต้องชักเท้าหนีไป ไม่งั้นมันก็จะมีประทัดน้อยๆ ที่แตกโพล๊ะๆ ไม่ห่างจากเท้าคุณเท่าไหร่..
ด้วยกลุ่มวัยรุ่นที่นั่งเรียงรางสองข้างทาง ซึ่งเพื่อนเราบอกว่า บางทีเด็กพวกนี้ก็ไม่ใช่คนเชียงใหม่หรอก
ยี่เป็งเชียงใหม่ ประเพณีสวยงาม แต่ยากที่จะควบคุม เพราะว่างานใหญ่มาก คนก็มาหลักแสน สุ่มเสี่ยงกับอันตรายในหลายๆรูปแบบ
แต่สำหรับเราไม่กลัวเท่าไหร่ เพราะดันมีหน้าตาเป็นอาวุธ
ปีนี้ไม่ได้ขึ้นไปอย่างที่เคยเพราะติดภาระกิจเรื่องการงาน แต่ไม่เป็นไร เติมน้ำให้เต็มโอ่งที่บ้านแล้ว เดี๋ยวจัดกระทงมาสักใบ อะไรก็ง่ายขึ้น
สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ
)
วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:53:11 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [