11 พค. 50

วันทำงานปกติ
ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยมือถือปลุก (555 เลิกใช้นาฬิกาปลุกตั้งนานแล้วค่ะ ตั้งแต่ใช้มือถือ เพราะนาฬิกาปลุกเสียบ๊อยบ่อย)
เสียงปลุกจะเป็นเสียงเพลง เหมือนตอนโทรศัพท์เข้า แต่วันนี้ได้ยินเสียงแล้วคิดถึงเค้าคนนั้นอีกแล้ว ใจมันแปร๊บ ๆ อีกแล้ว
เฮ้อ นึกว่าจะดีขึ้นแล้วนะเนี่ย แต่ก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติ พยายามไม่สนใจมัน

วันนี้กินข้าวเช้าได้แล้ว เย้ววววววว ดีใจจังเลย
แล้วต้องรีบไปทำงานเพราะงานค้างไว้เยอะเลย
ทำงานไปเรื่อย ๆ แต่ความคิดเรื่องคิดถึงโทร.ศัพท์ของเค้ายังเข้ามาเรื่อย ๆ
แต่ยังดีที่ยังทำงานได้อยู่ มีสติอยู่กับงานได้มากขึ้น(จะไม่ให้อยู่ได้อย่างไรน่ะ เพราะต้องทำงานแทนพี่อีกคนด้วย เลยต้องทำงานคนเดียวอ่ะ 555 ถ้าไม่ทำงานก็ไม่ออก )

และแล้วอาการกินข้าวไม่ลง ไม่อยากกินข้าวก็กลับมา ตอนพักได้แต่ไปเยี่ยมบล็อคของเพื่อน ๆ
จนเกือบบ่าย 2 ถึงค่อยกินข้าว แต่ยังดีที่กินได้เกือบหมด (ปกติหลัง ๆ กินได้ไม่กี่คำ) แล้วพี่ยังให้กินขนมอีกนิดหน่อย

มีคนมาคุยเอ็มให้กำลังใจ ให้เราเหมือนเดิม และให้เรากินข้าวหลายคน
ต้องขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทางเอ็มด้วยนะคะ ที่เป็นกำลังใจให้
ช่วงนั้นไม่ได้คิดถึงเค้าเลย แต่รู้สึกชีวิตมันโหวง ๆ ไปเองค่ะ

จนกลับถึงบ้านกว่าจะได้เล่นเนตก็ 2 ทุ่มกว่าอีกแล้ว

มีคนถามเราว่า จิตตกแล้วทำไมไม่เก็บ ขอบอกนะคะว่า พยายามเก็บอยู่ค่ะ ก็เก็บได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
-แล้วตอนนี้ก็พยายามทำให้มันไม่ตกอยู่ค่ะ เพราะรู้ว่าทำอะไรแล้วจิตมันถึงตก เลยพยายามเลี่ยงสิ่งนั้นอยู่
- มีเพื่อนมาว่าทำไมเราไม่รักตัวเอง ขอบอกเลยนะ ว่ารักซิ ทำไมไม่รัก แต่ที่ไม่กินข้าวน่ะ เพราะมันไม่อยากกิน ถ้าหิวก็กินน่ะ
(วันก่อนชั้นหิวตอนดึก แกยังบอกว่าชั้นอย่ากินเลยเด่วอ้วน แต่ชั้นยังกินอ่ะ ก็มันหิวนิ 555 ) วันนี้กินข้าวได้ 2 มื้อแล้วนะเนี่ย


คราวนี้ที่เป็นหนักกว่าทุกครั้งน่ะ (ครั้งนี้ครั้งที่ 3 เองนะ ในรอบ 30 กว่าปีมาน่ะ) เพราะครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้งไง เพราะทุกครั้งคือแอบและตบมือข้างเดียวจริง ๆ

จริง ๆ ทุกข์ของคนอื่นก็หนักกว่าของเรามาก ๆ เราก็รู้
ทุกข์ของเราเล็กนิดเดียวเอง มันน่าจะหายได้แล้ว
แต่ตอนนี้เราคงเหมือนคนที่ไม่เคยล้มไม่เคยมีอะไรมากระทบมาสะเทือนได้
แต่พอถึงวันนึงที่มีอะไรมากระทบกระเทือนทำให้ล้ม มันก็จะล้มดัง และเจ็บดังน่ะ
ขอเวลาให้เราอีกหน่อยนะ ตอนนี้เพิ่งจะอาทิตย์กว่า ๆ เอง อีกไม่นานเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
(ตอนนี้ดำเนินชีวิตได้เกือบเหมือนเดิมแล้วนะ เริ่มแหย่พี่ ๆ ที่ทำงานได้แล้ว แม้จะน้อยลงกว่าเดิมมาก ๆ ก็เถอะ )

แต่วันนี้เราได้ผิดคำพูดกับคนบางคนไปเพราะเราได้เข้ากระทู้ในห้องสวนลุม
เข้ากระทู้ที่คิดว่าเค้าคนนั้นจะไม่เข้า และแล้วก็เจอเค้าตอบกระทู้อีกจนได้จิตตกอีกแล้ว
แล้วยังเหมือนคนซาดิสถ์อีกยังแอบเข้าไปดูเค้าในบล็อคเค้าจนได้
แล้วคุณโจ้ จะมาคุยเอ็มกะชั้นเรื่องของคนนั้นอีกทำไมอ่ะ
ช้านเขียนที่หัวเอ็มแล้วนะ ว่างดคุยเรื่องของคนนั้นน่ะ
เฮ้อ ฮือออออ ร้องไห้เพราะเค้าคนนั้นจนได้ จิตตกอีกแล้ว

คราวหลังจะไม่ทำตัวอย่างนี้อีกแล้วนะ จะพยายามทำให้ได้ค่ะ

(ว่าจะเขียนสั้น ๆ ว้า เขียนยาวอีกจนได้ )

Create Date : 12 พฤษภาคม 2550 Last Update : 12 พฤษภาคม 2550 0:35:36 น. Counter : 366 Pageviews.		13 comments
Share Tweet

	Blog 133(D23)"น้ำใจเพื่อนบ้าน❤️🤟❤️ วันแยกต้นไม้* (นางกวัก และ ว่านหางจรเข้)ให้เพื่อนบ้าน เริงฤดีนะ (18 ก.ค. 2564 13:17:47 น.)		ครบรอบ 4 ปีที่ป่วย เดหลีสีแดง (16 ก.ค. 2564 10:29:24 น.)
	12 กค 64 ตะพาบ 281- รังแก mcayenne94 (12 ก.ค. 2564 19:08:47 น.)		: ใส่ใจเพราะเอาใจใส่ : กะว่าก๋า (12 ก.ค. 2564 05:26:53 น.)