11 พค. 50
วันทำงานปกติ
ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยมือถือปลุก (555 เลิกใช้นาฬิกาปลุกตั้งนานแล้วค่ะ ตั้งแต่ใช้มือถือ เพราะนาฬิกาปลุกเสียบ๊อยบ่อย)
เสียงปลุกจะเป็นเสียงเพลง เหมือนตอนโทรศัพท์เข้า แต่วันนี้ได้ยินเสียงแล้วคิดถึงเค้าคนนั้นอีกแล้ว ใจมันแปร๊บ ๆ อีกแล้ว
เฮ้อ นึกว่าจะดีขึ้นแล้วนะเนี่ย แต่ก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติ พยายามไม่สนใจมัน

วันนี้กินข้าวเช้าได้แล้ว เย้ววววววว ดีใจจังเลย
แล้วต้องรีบไปทำงานเพราะงานค้างไว้เยอะเลย
ทำงานไปเรื่อย ๆ แต่ความคิดเรื่องคิดถึงโทร.ศัพท์ของเค้ายังเข้ามาเรื่อย ๆ
แต่ยังดีที่ยังทำงานได้อยู่ มีสติอยู่กับงานได้มากขึ้น(จะไม่ให้อยู่ได้อย่างไรน่ะ เพราะต้องทำงานแทนพี่อีกคนด้วย เลยต้องทำงานคนเดียวอ่ะ 555 ถ้าไม่ทำงานก็ไม่ออก )

และแล้วอาการกินข้าวไม่ลง ไม่อยากกินข้าวก็กลับมา ตอนพักได้แต่ไปเยี่ยมบล็อคของเพื่อน ๆ
จนเกือบบ่าย 2 ถึงค่อยกินข้าว แต่ยังดีที่กินได้เกือบหมด (ปกติหลัง ๆ กินได้ไม่กี่คำ) แล้วพี่ยังให้กินขนมอีกนิดหน่อย

มีคนมาคุยเอ็มให้กำลังใจ ให้เราเหมือนเดิม และให้เรากินข้าวหลายคน
ต้องขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทางเอ็มด้วยนะคะ ที่เป็นกำลังใจให้
ช่วงนั้นไม่ได้คิดถึงเค้าเลย แต่รู้สึกชีวิตมันโหวง ๆ ไปเองค่ะ

จนกลับถึงบ้านกว่าจะได้เล่นเนตก็ 2 ทุ่มกว่าอีกแล้ว

มีคนถามเราว่า จิตตกแล้วทำไมไม่เก็บ ขอบอกนะคะว่า พยายามเก็บอยู่ค่ะ ก็เก็บได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
-แล้วตอนนี้ก็พยายามทำให้มันไม่ตกอยู่ค่ะ เพราะรู้ว่าทำอะไรแล้วจิตมันถึงตก เลยพยายามเลี่ยงสิ่งนั้นอยู่
- มีเพื่อนมาว่าทำไมเราไม่รักตัวเอง ขอบอกเลยนะ ว่ารักซิ ทำไมไม่รัก แต่ที่ไม่กินข้าวน่ะ เพราะมันไม่อยากกิน ถ้าหิวก็กินน่ะ
(วันก่อนชั้นหิวตอนดึก แกยังบอกว่าชั้นอย่ากินเลยเด่วอ้วน แต่ชั้นยังกินอ่ะ ก็มันหิวนิ 555 ) วันนี้กินข้าวได้ 2 มื้อแล้วนะเนี่ย


คราวนี้ที่เป็นหนักกว่าทุกครั้งน่ะ (ครั้งนี้ครั้งที่ 3 เองนะ ในรอบ 30 กว่าปีมาน่ะ) เพราะครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้งไง เพราะทุกครั้งคือแอบและตบมือข้างเดียวจริง ๆ

จริง ๆ ทุกข์ของคนอื่นก็หนักกว่าของเรามาก ๆ เราก็รู้
ทุกข์ของเราเล็กนิดเดียวเอง มันน่าจะหายได้แล้ว
แต่ตอนนี้เราคงเหมือนคนที่ไม่เคยล้มไม่เคยมีอะไรมากระทบมาสะเทือนได้
แต่พอถึงวันนึงที่มีอะไรมากระทบกระเทือนทำให้ล้ม มันก็จะล้มดัง และเจ็บดังน่ะ
ขอเวลาให้เราอีกหน่อยนะ ตอนนี้เพิ่งจะอาทิตย์กว่า ๆ เอง อีกไม่นานเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
(ตอนนี้ดำเนินชีวิตได้เกือบเหมือนเดิมแล้วนะ เริ่มแหย่พี่ ๆ ที่ทำงานได้แล้ว แม้จะน้อยลงกว่าเดิมมาก ๆ ก็เถอะ )

แต่วันนี้เราได้ผิดคำพูดกับคนบางคนไปเพราะเราได้เข้ากระทู้ในห้องสวนลุม
เข้ากระทู้ที่คิดว่าเค้าคนนั้นจะไม่เข้า และแล้วก็เจอเค้าตอบกระทู้อีกจนได้จิตตกอีกแล้ว
แล้วยังเหมือนคนซาดิสถ์อีกยังแอบเข้าไปดูเค้าในบล็อคเค้าจนได้
แล้วคุณโจ้ จะมาคุยเอ็มกะชั้นเรื่องของคนนั้นอีกทำไมอ่ะ
ช้านเขียนที่หัวเอ็มแล้วนะ ว่างดคุยเรื่องของคนนั้นน่ะ
เฮ้อ ฮือออออ ร้องไห้เพราะเค้าคนนั้นจนได้ จิตตกอีกแล้ว

คราวหลังจะไม่ทำตัวอย่างนี้อีกแล้วนะ จะพยายามทำให้ได้ค่ะ

(ว่าจะเขียนสั้น ๆ ว้า เขียนยาวอีกจนได้ )




Create Date : 12 พฤษภาคม 2550
Last Update : 12 พฤษภาคม 2550 0:35:36 น.
Counter : 584 Pageviews.

13 comments
Day..14 โฮมสเตย์ริมน้ำ
(26 มิ.ย. 2568 08:37:37 น.)
มัดไฟ PCX 125 ช็อต (เปลี่ยนวันที่ 18 พฤศจิกายน 2566) Emmy Journey พากิน พาเที่ยว
(26 มิ.ย. 2568 16:20:11 น.)
จงรัก(ตัวเอง)อย่างไร้เงื่อนไขนะคะ nonnoiGiwGiw
(20 มิ.ย. 2568 10:08:54 น.)
Just a Moment babyL'
(20 มิ.ย. 2568 21:30:54 น.)
  
ใช้โทรสับปลุกเหมือนกัลลเรย

และรู้สึกแปล๊บ ๆ ตรงอกข้างซ้ายเมื่อได้ยินเพลงบางเพลง.งเช่นกัล

คงเป็นเรื่องที่สะเทือนใจนะคะที่ลงไว้เนี่ย..แต่คุณจะผ่านมันไปได้แน่ๆ เอาใจช่วยค่ะ สู้ ๆ
โดย: floral_flory วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:26:48 น.
  
มาส่งกำลังใจให้ค่ะ
เชื่อว่าคุณต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้

เข้มแข็งนะคะ
โดย: NooNok [MiChiYo] วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:39:49 น.
  
แวะมาทักทายค่ะ สู้ต่อไปน้า
จะรักหญิงหรือรักใครก้ไม่สำคัญหรอก
มันอยู่ที่ว่าเรามีความรักมากพอที่จะเผื่อแผ่ไปถึงคนรอบข้างต่างหาก ใช่มั๊ยคะ...ขอให้มีความสุขนะคะ
โดย: บัวลอย (newzapg ) วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:02:02 น.
  
ทักทายยามดึกค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อคค่ะ

ดีใจด้วยที่อาการจิตตกค่อย ๆ ดีขึ้น
ไม่ต้องไปกังวลว่าจะเก็บจิตได้ไม่หมดหรอกค่ะ
เพียงแต่อย่าปล่อยให้จิตที่เหลืออยู่ตกเพิ่มอีกแค่นั้นก็พอ
ที่เหลือก็ปล่อยให้เวลาเยียวยาหัวใจ
ค่อย ๆ ทยอยเก็บนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดย: Almondblist วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:36:55 น.
  
ก็ยังหายใจอยู่นี่เนอะ เพราะฉะนั้นเดียวเวลาผ่านไปเรื่องนี้
มันก็จะกลายเป็นเรื่องจิ๊บๆเองแหละ
โดย: ST.Exsodus วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:42:53 น.
  
ถึงเวลาเศร้าก็ต้องเศร้าอ่ะฮะ ถึงเวลาหายเศร้าแล้วก็จะหายเองแหละ
โดย: pecochan วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:55:11 น.
  
......ตามมาเยี่ยมค่ะ...อืมบล็อกน่าสนใจดีนะคะ อ่านแล้วรู้สึกว่าได้อะไรติดสมองไปหลายอย่างทีเดียว...เอาไว้จะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ
โดย: narasa วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:36:01 น.
  
ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังขอให้ประสบความสำเร็จเช่นกันค่ะ
โดย: Stjerne Ng วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:25:29 น.
  
อ้อกำลังใจค่ะเขียนผิด
โดย: Stjerne Ng วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:27:16 น.
  
อย่ายอมแพ้ง่ายๆนะครับ
กลับมาอ่านต่อให้จบนะครับ
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:23:55 น.
  
แวะมาเยี่ยมวันหยุดคับ
โดย: frank3119 วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:39:59 น.
  
เศร้าหงอยเหงายังไง

ไม่เคยกินไม่ได้ นอนไม่หลับ

ถ้าเราเป็นมั่ง

ท่าจะผอมนะ

เพราะเป็นบ่อย

โดย: จ้าวแห่งโชคชะตา วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:23:30 น.
  
มาส่งกำลังใจให้ค่ะ
โดย: อานู๋เล็ก วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:15:42 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Depent.BlogGang.com

depent
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]