ทนายอ้วนกลับบ้าน ตอนที่ 2 หลังจากที่อยู่บนเครื่องบินมาเป็นเวลา 2 ชั่วโมง พร้อมกับอาหารมื้อเย็นอร่อยๆ อีก 1 มื้อ เครื่องบินที่ผมและคณะทัวร์ (จำเป็น) โดยสารมาก็ลงแตะพื้นสนามบิน Changi International ด้วยความนุ่มนวลเมื่อเวลา 21.55 น. ตามตารางเป๊ะๆ ก่อนลงจากเครื่องทางสายการบินได้แจ้งให้ผู้โดยสารทราบแล้วว่าเที่ยวบินนี้จะไปจอดที่ Gate ที่เท่าไหร่ และเที่ยวบินอื่นๆ จะออกจาก Gate ไหนบ้าง โชคดีที่ไฟลท์ต่อของผมจะออกจาก Gate ที่อยู่ไม่ไกลกันนัก ผมและคณะทัวร์ (จำเป็น) มีเวลาต่อเครื่องประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ จึงไม่ต้องรีบร้อนอะไร ผมมีเรื่องจะมาบ่นหน่อยครับ ก้อด้วยความหวังดีของพี่คนสวยที่ Check-in counter ที่ดอนเมืองคนที่ผมเล่าให้ฟังไงครับ บวกกับความเสร่อของผมที่แอบเข้าไปดูในเวปว่าที่นั่งหมายเลขอะไรควรจะนั่งหรือควรจะหลีกเลี่ยง ผมถึงกับจดหมายเลขที่นั่งต่างๆไปด้วยเพื่อจะได้ไปบอกที่ Check-in counter แต่คราวนี้โชคไม่ได้เข้าข้างผม เที่ยวบินจาก กรุงเทพ ไป สิงคโปร์ ในช่วงวันหยุดยาวแบบนี้ค่อนข้างเต็ม ผมก้อเลยเลือกที่นั่งมากไม่ได้ ด้วยความหวังดีของพี่คนสวย เดี๋ยวพี่ให้ที่นั่งแถวหน้าดีกว่านะคะจะได้ยืดขาได้สบาย ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ทันครับ เพราะมัวแต่กังวลอยู่กับเรื่องวีซ่าของผม ผมก้อเลยเออ ออ ไปตามเรื่อง จำได้ว่าสมองสั่งการว่าในเวปบอกว่าที่นั่งตอนหน้าให้ระวัง!!! จนขึ้นมาบนเครื่องก้อยังไม่เกิดอะไรขึ้น เหตุการณ์ผ่านได้ด้วยดี ทีวีหยิบยากหน่อยเพราะเหน็บอยู่ข้างซ้ายมือต้องก้มลงไปกดล๊อคแล้วหยิบขึ้นมา ... เอ้า... ติดพุง..... อึ๊บบบบ ... ผมกลั้นใจแขม่วพุงอย่างแรง..... อึ๊บ.. หยิบได้แล้ว.... แอร์สาวๆสวยๆ เดินเข็นตู้ถาดอาหารพาพร้อมเสิร์ฟผมดีใจเป็นนักหนา ก้อไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่กลางวันแล้วนี่นา นี่มันก้อทุ่มกว่าๆแล้วหิวจะตายไป ผมหันไปด้านขวาตรงที่ท้าวแขนแล้วเปิดเพื่อที่จะหยิบถาดอาหารออกมากาง..... เฮ๊ย.. กางไม่ได้ว่ะ ผมหันไปบอกเพื่อน... มันติดพุง... แงๆๆๆ .....แงๆๆๆ..... แงๆๆๆ.... สายการบินในใจของผม ทำไมทำกับผมอย่างนี้ ผมพยายามกางถาดอาหารออกมาจนสุดแต่ก้อติดพุงผมอยู่ดี.... เฮ้อ... เอาวะ ถือถาดกินก้อได้ ผมเก็บถาดอาหารเข้าที่แล้วก้อใช้มือซ้ายถือถาดไว้ โชคดีที่ประสบการณ์การเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารทำให้ผมประคองถาดได้ไม่หล่นลงไปให้อายไปมากกว่านี้ ผมใช้เวลาไม่นานในการกวาดอาหารทุกอย่างลงไปอยู่ในท้องอย่างรวดเร็ว แล้วก้อรีบคืนถาดให้กับพี่แอร์ไป รู้แต่ว่าอร่อย แต่จำไม่ได้ว่าเป็นอะไรบ้าง เหมือนจะมีสลัดผัก ปลาอบ แล้วก้อมันฝรั่ง เอาเถอะมันจะเป็นอะไรก้อช่างผมกินอิ่มแล้วนี่ ... คำเตือนหมายเลขหนึ่ง.... ถ้าคุณมีขนาดเอวที่ใหญ่กว่า 40 นิ้ว อย่าคิดจะนั่งแถวหน้าเด็ดขาด คุณอาจจะต้องใช้ความสามารถในการทรงตัวในขณะทานอาหารได้ เกือบๆ สี่ทุ่ม เวลาท้องถิ่น พวกเราก้อมาเดินอยู่ที่สนามบินชางฮี แอบไปใช้บริการอินเตอร์เนทฟรีเค้าซะหน่อย พยายามที่จะล็อกอินเข้ามาใน พันทิบ เวรกรรม.... ชื่อผมเป็นภาษาไทย... ก๊ากๆๆ ก้อเลยได้แต่อ่าน พี่พอซซั่มเข้าไปตอบ 1 รี อัพเดทว่ากะลังอยู่ที่สิงคโปร์ 22.30 น. เจ้าหน้าที่เปิดเคาน์เต้อร์ให้ Bording เรานั่งรอกันซักพัก เจ้าหน้าที่ก้อประกาศให้ขึ้นเครื่องได้ ผมพยายามภาวนาให้เครื่องค่อนข้างว่าง จะได้ขยับขยายที่นั่งได้ ผมกะเพื่อได้ที่นั่ง 57 A และ 57B ผมรออยู่ซักพัก คำภาวนาของผมไม่เป็นผล มีตี๋หนุ่มหน้าตาอินเตอร์ มานั่งที่ที่นั่งหมายเลข 57 C แล้วทำหน้าเซ็งๆ เหมือนกะว่าอยากให้ที่นั่งมันว่าง ....เฮ๊ย... ตรูก้ออยากให้ว่างเหมือนกันแหละเฮ่ย... ไม่ทราบว่ามีใครเคยนั่งเครื่องแบบเต็มๆหรือเปล่ามันให้ความรู้สึกที่อึดอัดดีพิลึก ... 23.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น เครื่องบินก้อเริ่ม taxi ไปตามรันเวย์ เพื่อทำการ take off เฮ่อ... อีก 8 ชั่วโมงกว่าที่ต้องร่อนอยู่บนท้องฟ้า ถ้าผมหลับไปตื่นขึ้นมาผมจะถึงเมลเบิร์นแล้วครับ....
ตามมาอ่านค่ะ
โดย: parachute
 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:20:42:03 น.กรุงเทพฯ - สิงคโปร์ ได้ที่นั่งข้างๆว่าง ทั้งไปและกลับค่ะ เราก็ชอบ window seat เหมือนกัน ของเราจะ request
ตั้งแต่เช็คอินและตอนจองตั๋วค่ะ ไม่เคยลุกไปเข้าห้องน้ำค่ะ อึดมาก ยังไม่เคยใช้บริการ Singapore Airlineค่ะ ของเราประทับใจสายการบิน Qantas เสริฟอาหารทั้งคืน จนทานไม่ไหวแล้ว ท้องจะระเบิดอยู่แล้ว ใจก้ออยากนอนเดี๋ยวก้อเดินมา tea, coffee ทั้งคืนค่ะ โปรแกรมหนังก้อมีให้เลือกเยอะ หนังต่างประเทศ ฯลฯ มีเกมส์ไพ่ให้เล่นด้วย เพลงมีตั้งหลายช่องเหมือนกัน ข่าว และข้อมูลในห้องสมุดด้วยค่ะ และที่สำคัญ ห้ามเลือก load พร้อมๆกัน มิฉะนั้นเครื่องจะ down ต้อง reset กันใหม่ ฮิฮิ ประทับใจที่สุด ก็ qantas club lounge ค่ะ ของกินเปลี่ยนเรื่อยๆ breakfast, lunch and dinner. มารอฟังต่อค่ะ โดย: พี่หน้าเดียว (พี่หน้าเดียว
) วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:11:57:13 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 156 คน [