ความเดิม(ๆ)ตอนที่แล้ว ชีวิตสงบนิ่งมานาน ใครที่รู้จักเรามาเกินหนึ่งปี สองปี สี่ปี หกปี จะรู้ว่าไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆเลยกับชีวิตของชายผู้นี้ ไม่มีกิจกรรมใดใหม่ๆ ไม่มีการแสวงหาอาชีพใหม่ๆ การคิดเปลี่ยนงาน การโยกย้ายที่พัก การซื้อสิ่งของสำคัญๆให้กับตังเอง การเปลี่ยนแปลง ไม่เคยเกิดขึ้น ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้ เจอคำถามจากเพื่อนเก่าๆ คนที่เคยรู้จักกันมาเนิ่นนาน เป็นไงบ้าง? เป็นคำถามง่ายๆ แต่ตอบยากมากสำหรับผม เหมือนเดิม คำตอบที่ถ้าไม่คิดอะไรก็ฟังดูดี แต่ถ้าคิดให้ลึกกว่านั้นคือ ไม่มีพัฒนาการ ทำไมล่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างจึงหยุดนิ่งได้ขนาดนั้น เพราะ รอการตัดสินใจร่วมจากใครบางคน ซึ่งเป็นการรอคอยที่ไม่เคยได้รับความหวังเลย เธอ ไม่เคยมีคำพูดใด ไม่มีการกระทำใดๆที่เสมอเหมือนว่า เราสองคนกำลังจะทำจะสร้างสิ่งเดียวกันในอนาคตนะ ความเดิมที่เคยเป็นที่เคยเกิดขึ้นก็คือ ทุกความฝันที่แสนสวยงามนั้นเกิดขึ้นลำพังเพียง.....เราฝ่ายเดียว จะยืดเวลาละครชีวิตเรื่องนี้ต่อไปยังไง แล้วจะยืดไปอีกเพื่ออะไร ยิ่งยืด ความเข้มข้น ความสำคัญยิ่งจืดจาง ยิ่งยืด ในมุมมองคนติดตามก็คงน่าเบื่อ ถ้าเรื่องราวชีวิตซ้ำวนๆอยู่แต่สิ่งเดิมๆ สิ่งหนึ่งที่พอจะทำให้ผม สามารถเสนอตอนจบของละครเรื่องนี้ลงได้ คือ ตัดใจเดินจากจุดเดิมตรงนี้ไป.....ควรจบเรื่องเดิมๆนี้ได้แล้ว อนาคตจะดีกว่าเก่าหรือแย่กว่านี้ก็ต้องยอมรับ อย่างน้อยก็คงรู้สึกดีที่ว่า ได้สร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับชีวิตตัวเองได้บ้างแล้ว... ........................ @ค่ำคืน 30 มิถุนา 50 
กากีซ่าส์เคยบอกเจ๊ไว้ว่า
"เราจะเป็นความรัก เป็นคนรัก แม้เราจะไม่ใช่คู่รัก" สบายกายสบายใจดีอยู่ไหม ระลึกถึงอยู่เสมอ โดย: เจ๊อาร์ต IP: 124.120.15.4 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:29:00 น.
การรอคอย...หากเพื่อที่จะสมหวัง พลังใจก็จะมีไปไม่สิ้นสุด.. แต่การรอคอยอย่างเลื่อนลอย ไม่มีทางออกที่แน่ชัด..ก็อึดอัดจนท้อเหมือนกันนะคะ กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิต ก็ต้องพร้อมที่จะยอมรับกับความเปลี่ยนแปลงนะคะ ความรัก...บางครั้งก็เป็นของเราเพียงคนเดียว  โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd
 ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:54:24 น.ขออนุญาตก็อปข้อความ ของคุณมับเมียงค่ะ... เพราะโดนสุด ๆ.... และเห้นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
การรอคอย...หากเพื่อที่จะสมหวัง พลังใจก็จะมีไปไม่สิ้นสุด.. แต่การรอคอยอย่างเลื่อนลอย ไม่มีทางออกที่แน่ชัด..ก็อึดอัดจนท้อเหมือนกันนะคะ กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิต ก็ต้องพร้อมที่จะยอมรับกับความเปลี่ยนแปลงนะคะ ความรัก...บางครั้งก็เป็นของเราเพียงคนเดียว ..................................... บางครั้ง บางคราว และในบางเรื่องราว เราไม่มีเวลาเพื่อที่จะรอ...มากนักนะคะ .... อีก 1 นาทีข้างหน้า อะไรจะเกิดขึ้น เราไม่รู้ได้เลยค่ะ ยังไงก้เป็นกำลังใจให้นะคะ....  ........................................ วันนี้รัตน์มาชวนไปหัวเราะด้วยกันนะคะ...   โดย: largeface
วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:58:44 น.ขอบคุณที่แวะเยี่ยมค่ะ
เห็นด้วยความเห็นที่คุณ post ไว้ สำหรับที่นี่ ก็เห็นด้วยกับคุณมับเมียง การรอคอยให้สมหวัง ยังไงก็มีความสุขใจ กว่าการรอคอยทั้งๆ ที่รู้ว่า ไม่มีหวัง โดย: นัทธ์
วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:22:26 น.อืม วันนี้ขอตอบยาวหน่อยนะคร้าบบ
เข้าใจว่าพออะไรที่มันนิ่งมานาน ก็อยากมองหาความเปลี่ยนแปลง แต่เราอ่านจาก "ชีวิตสงบนิ่ง ... ไม่มีกิจกรรมใดใหม่ๆ ...ไม่มีการแสวงหาอาชีพใหม่ๆ ... การคิดเปลี่ยนงาน ... การโยกย้ายที่พัก ...การซื้อสิ่งของสำคัญๆให้กับตัวเอง .. การเปลี่ยนแปลง ไม่เคยเกิดขึ้น" เรากลับรู้สึก (ไปเองมั้ง) ว่า คุณชลมารค เอ๊ย ชลสิทธิ์ พอใจไหมล่ะกับงาน กับของที่มีอยู่แล้ว กับกิจกรรมที่ทำอยู่ตอนนี้ ... บางทีคุณอาจมีความสุขอยู่ แต่ว่าอะไรที่มันซ้ำซากก็ทำให้เบื่อได้เป็นเรื่องธรรมชาติ ... บางทีสิ่งที่ทำจนเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา อาจสร้างความเปลี่ยนแปลงอยู่ ความคิดเปลี่ยนขึ้น ฝีมือเพิ่มขึ้นก็ได้ ... ไม่เคยมีใครไม่เปลี่ยนแปลงนะเราว่า เพียงแต่จะว่าระดับชองความเปลี่ยนแปลงมันเห็นชัดเจน เห็นชัดบ้าง เห็นไม่ค่อยชัด เห็นบ้าง .. แต่ชีวิตมีอะไรมากกว่าสิ่งที่เราเห็นไม่ใช่เหยอ ..แหะๆ อืม .. เราเคยอ่านเจอคำพูดของ M.Scott Peck คนที่เราไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร แต่ว่าเขาคิดได้แจ่มอ่ะ ... Love is free exercise of Choice. Two people love each other. Only when they are quite capable of living without each other but Choose to live with each other ... ไม่รู้สิ ทำไมเราคิดต่างจากคุณชลสิทธิ์อีกแล้วอ่ะ เรากลับมองว่า ในความเป็นผู้หญิง ถ้าได้คบกับใครแล้วรู้จักตัวตนลึกๆ ของเค้าอย่างชัดแล้ว ก็จะมั่นใจและเคารพการตัดสินใจของเขา ... อาจเป็นไปได้ว่า เขามั่นใจและเคารพการตัดสินใจของคุณอยู่ก็ได้ .... เพียงแต่ว่า วันนี้คุณบอกกับเขาหรือยังว่าตัดสินใจจะจะจะจะ .. ขอเขาแต่งงาน (แหะๆ สมมตินามตามท้องเรื่องอ่ะ) ... หรือ ฯลฯ "คนรักกันจะให้ทำยังไงก็ยังรักกัน" จากเพลงซักเพลง จำชื่อไม่ได้ .... สุดท้ายนี้ (แหะๆ เขียนเหมือนจดหมายหมักงานเลยแฮะ 555) ...... ขอให้คุณเลือกทางที่ทำให้คุณมีความสุขทั้งในวันนี้ พรุ่งนี้ และทุกทีที่กลับมาคิดถึงมันนะคะ ... โย่วโย่ว  โดย: แกงส้มผักบุ้ง
วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:04:35 น. หนูเล็กเอ๊ย...ป้าว่า เรามาร่วมหอลงโลง น้องเอ๊ย...ทำอะไรที่สบายใจ ไม่บีบหัวใจจะดีกว่ามั๊ย โดย: ฟ้าคงสร่างเมา...แวะมาหาจำปาริมโขง (ฟ้าคงสั่งมา
) วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:58:06 น.เฮ่อ - -
เราพูดกันเยอะแล้ว ไม่พูดอีกแล้ว แต่ - - เพื่อนรัก ชั้นจะไม่ออกเดินทาง ถ้านั่น- - ไม่เจ็บปวดถึงที่สุดแล้ว - - เคไหม? โดย: ดาริกามณี
วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:26:58 น.คุณชล ช่วยไปฟังนู๋ญ่าร้องเพลงหน่อยนะคะ..
ไปเป็นหน้าม้า คอมเม้นท์ เผื่อจะได้โหวตค่ะ.. ไปฟัง นู๋ญ่า ร้องเพลงที่บล็อก พี่โจร500 กดที่นี่ โดย: นู๋ญ่า (kayook
) วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:20:26 น.ขอบใจสำหรับคำอวยพรนะน้อง
ไม่ได้เจอกันนานแล้ว ยังระลึกถึงอยู่บ้างนานๆ หน โดย: นางสาวอาร์ต
วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:02:55 น.บางทีการเปลี่ยนแปลงมันทำให้เรารู้จักตัวเองนะ แค่ไหนยังไง อะไรทำนองนี้น่ะ
ความว่างเปล่าจากอีกฝ่าย อาจเป็นเพราะเธอกำลังเฝ้าดูความเปลี่ยนแปลงหรือต้องการข้อมูลบางอย่างประกอบการตัดสินใจ ก็เป็นได้ แต่บางครั้ง การไม่มีข้อมูลไรเลยก็ตัดสินใจได้นะ ..... ตัดสินใจ ไม่เอา จบ.. **สงสัยต้องไปดูหนังเรื่องที่เจ๊อ๊าดอัพบล็อกประกอบเรื่องนี้เลยน่ะ  (เพลงฉันไม่ใช่ นี่เป็นเพลงมาร์ช กกซ นะ รู้ป่าว) โดย: กากีซ่าส์
วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:53:45 น.ถ้าอยากเปลี่ยน(จริงๆ)...ก็โอเค!...แต่มันจำเป็นต้องเปลี่ยนหรือเปล่า...เปลี่ยนแล้วจะดีขึ้นหรือเลวลง...อันนี้เสี่ยงแล้วว่ะ!...
 ...แต่ขอไว้เรื่องนึงนะ ที่ไม่อยากให้เปลี่ยนอ่ะ...แหลกเหล้าไง...เหอๆๆ  โดย: ตากล้อง...ขี้เมา IP: 125.24.223.231 วันที่: 5 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:46:33 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
^
^
ขอออกความเห็น..
นู๋ญ๋าว่า คุณน่าจะรออีกสักหน่อย
บางทีผู้หญิง ก็กลัวการที่จะร่วมชีวิต
กับใครสักคนค่ะ.. เพราะถ้าเขาคิด
และคิดให้นานๆ อาจจะไม่ต้องการจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ หรือความเปลี่ยนแปลงใดใด..บางครั้ง รักอาจจะไม่ต้องมาร่วมชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่อาจจะแค่เป็นกำลังใจให้กันและกัน..
แค่นั้นอาจจะเพียงพอ สำหรับเขา
ก็ได้ค่ะ...