2. ลัดฟ้าสู่นครโอซากา

เครื่องบินทะยานขึ้นจากสนามบินดอนเมือง พาเราลัดฟ้าสู่สนามบินคันไซ ประเทศญี่ปุ่น รวมเวลาเดินทาง 5 ชั่วโมงเศษ สนามบินแห่งนี้ตั้งอยู่กลางทะเล และไม่น่าเชื่อเลยว่าสร้างจากการนำขยะมาถมให้เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่


ผืนน้ำทะเลข้างล่างสีฟ้าใส ท้องฟ้ามีก้อนเมฆลอยล่องดุจปุยนุ่นปลิวพัดผ่าน อากาศยามนี้ทำให้เห็นสภาพภูมิประเทศได้ชัดเจน



เวลาที่ญี่ปุ่นเร็วกว่าไทย 2 ชั่วโมง จึงต้องปรับนาฬิกากันใหม่ เมื่อก้าวผ่านประตูสนามบินสู่ผืนดินประเทศญี่ปุ่น สัมผัสอากาศเย็นสดชื่น ไม่หนาวจนเกินไปนัก สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด จากนั้นขึ้นรถบัสเดินทางไปที่ศูนย์นานาชาติโอซากา (OSIC)

เราขนสัมภาระเข้าสู่ที่พัก OSIC ศูนย์แห่งนี้มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน เช่น เครื่องซักผ้า เครื่องอบผ้า โต๊ะรีดผ้า บริการให้ยืมเตารีด จักรยาน มีห้องสัมมนา ห้องสมุด ห้องคอมพิวเตอร์ โรงยิม ห้องคาราโอเกะ ที่นี่เรายังได้พบคนไทยที่ได้รับทุนมาศึกษาและวิจัย


เจ้าหน้าที่จาก Japan International Coorperation (JICC) คือคุณฮิโรโกะ เซนซุย และคุณทิพกร อัญชลีภรณ์ หรือคุณปุย ซึ่งเป็นผู้ประสานงานและล่ามในส่วนของเยาวชนกลุ่มสวัสดิการสังคม (เด็ก) คุณปุยชี้แจงกฎระเบียบของที่พัก นัดหมายเวลาพิธีเปิด คุณฮิโรโกะซึ่งพูดไทยได้ดียังแนะอีกว่า เมื่อเจอกับเยาวชนกัมพูชาซึ่งจะเข้าร่วมพิธีเปิดกับเราในวันรุ่งขึ้น ให้พูดว่า จอมเลียบสวะ แปลว่า สวัสดี


ถ่ายรูปร่วมกันในพิธีเปิดโครงการ


คุณฮิโรโกะและคุณปุย เจ้าหน้าที่ที่ดูแลเราตลอดสามสัปดาห์


ระหว่างพักอยู่ที่ OSIC มีกิจกรรมหลักในช่วงห้าวันแรก คือฟังบรรยาย เพื่อเข้าใจวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของคนญี่ปุ่น เรียนภาษาญี่ปุ่นจากอาจารย์ญี่ปุ่น ฝึกพูดภาษาญี่ปุ่นกับอาสาสมัคร โดยเรียนนอกห้องกับอาสาสมัครชาวญี่ปุ่น เพื่อคุ้นเคยกับการใช้ภาษาในสถานการณ์จริง

ยามเย็นหลังเลิกเรียน พี่แอนและเพื่อนๆ ออกมาชมสภาพบ้านเมืองรอบที่พัก สองข้างทางถนนเป็นระเบียบ เห็นผู้คนข้ามถนนในที่ให้ข้าม ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด

วันที่ 2 เราลงรถที่ศูนย์การค้า Vivre ป๋วยตื่นตากับขนมเค้กที่แต่งหน้าไว้อย่างน่ากิน ขณะที่หมีสนใจดูตุ๊กตาบาร์บี้ หนิงบอกแพง ข้าวของบางอย่างบ้านเราดีกว่า เช่น ผ้า ฯลฯ





การเรียนภาษาที่เพิ่งเรียนมายามบ่าย ช่วยให้สื่อสารอย่างได้ผล เมื่อแจ้งกับเจ้าหน้าที่เพื่อยืมเตารีด พี่แอนพูดว่า นานา-นิ-ซาน แปลว่า 723 เลขที่ห้องพัก เมื่อพูดแล้วคนอื่นเข้าใจ เราก็ดีใจมากแล้ว ขณะไปรอบที่พักเมื่อซื้อของ แม่ค้าอาจเข้าใจ แต่ตอบเป็นภาษาอังกฤษไม่ได้ คู่มือพกพาจึงเป็นผู้ช่วยเรา ทำให้ลดความประหม่าลงได้บ้าง



ช่วงสัปดาห์แรกร่างกายต้องปรับตัว อย่างตั๊กเพื่อนในคณะรู้สึกเจ็บคอ ผู้ประสานงานและล่ามพาไปหาหมอ ตั๊กมาพร้อมกับยาหลายเม็ด และเอกสารเกี่ยวกับยา ซึ่งมีภาพถ่ายและรายละเอียดของยามาด้วย