บล๊อกแห่งความทรงจำ....นี้คือส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน
|
 |
วันนี้ กับเรื่องราวเก่าๆของ สมุดบันทึกเก่าๆข้อความเก่าๆ
และคอมแมนท์ทักทาย ปลอบใจ กำลังใจ
ความห่วงใยไถ่ถามความเป็นอยู่ ของเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ
จนทำให้ได้มารู้จักกัน จากมิตรภาพที่ดีกายป็นความผูกพันธ์
ถึงวันนี้คงจะ ปิดลงสมบูรณ์เรียบร้อยแล้ว
บันทึกที่เป็นเหมือนกับมุมเล็กๆมุมหนึ่ง
ในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ใครหลายๆคนรู้จัก
ที่บางครั้งเหมือน มีอารมณ์ขันสนุกสนานและอารมณ์ร่าเริง
และดูเหมือนเป็นผู้หญิงแข้มแข็ง และ อ่อนไหว แอบเหงา และเป็นนางมารร้าย ในบางอารมณ์
«-(¯`v´¯)«นี้คือส่วนหนึ่งในชีวิตฉัน.«-(¯`v´¯)«
กับมุม หนึ่งของชีวิต ที่ได้ถูกบันทึก
มีทั้งเรื่องจริงและข้อคิดเตือนใจ ที่ได้ถูกเก็บบันทึกไว้
ในสมุดเล่มนั้น ชีวิตของผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง
ที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างบ้าน ต่างเมือง ยามเหงา ยามคิดถึงบ้าน
และเรื่องราวต่างๆ รวมไปถึง เรื่ิิองของความรัก
มีความสุขกับการที่ได้ระบายความรู้สึกนึึกคิดกับหน้าจอสี่เหลี่ยน
และเมือไม่นาน มานี้ .....ทางบล๊อกได้มีกาเปลี่ยนแปรงรูปแบบใหม่
แต่ ความรู้สึกและความทรงจำต่างๆ ยังคงเก็บไว้ ให้เราได้ย้อนกลับไปนึกถึง
แต่....มาวันนี้ ... ทาง blog จะปิดลง ...
นับว่าเป็นการเดินทาง ของเรื่องราว ของความรู้สึกต่างๆ
ของความรู้สึก ในหัวใจยาวนานพอสมควร
ถ้าจะให้ย้อนกับไปอ่าน
หลายหลายเรื่องราว ในแต่ละหน้าที่เราจะบันทึกขึ้นมาได้นั้น
กว่าจะบันทึกได้ ต้องใช้เวลาคิดและตกแต่งหลาย ช .ม
หมดเวลาไปกับ การอัฟบ้านในแต่ละเรื่องนั้น นานพอสมควร
จนเพื่อนๆหลายๆคนที่ใช้ชีวิตในชีวิตประจำวัน ว่าเราบ้า เสียดายเวลา
เอาเวลาหมดไปกับ เรื่องราวที่บางครั้งเหมือนไร้สาระ
บางครั้ง บางคืน ดึกดื่นค่อนคืนง่วงนอนแค่ไหน
ก็ยังนั่งอยู่กับหน้าจอสี่เหลี่ยม เป็นชีวิตประจำวันไปเลยก็ว่าได้
แต่มันก็ทำให้เรามีความสุข สุขใจเมื่อเราได้บันทึกและได้ย้อนกับไปอ่าน
มันทำให้เรานึกถึงเหตุการณ์ ณ ตอนนั้น กับความรู่สึกต่างๆ
เรามีความสุขนะที่สามารถย้อน กับอ่านความรู้สึก เหตุการณ์เก่าๆได้
ถึงแม้นบางครั้งเรื่องราว บางเรื่อง ที่เราได้บันทึกไป
มันทำให้เรามีน้ำตา.......
และช่วงเวลาต่างๆที่ผ่านมามีหลายเรื่องเข้ามาทำให้ฉันรู้สึก......
บางครั้ง....ฉันเคยท้อจนถึงกับคิดอยากที่จะปิดบ้านหลังนั้น
แต่ก็ไม่อยากเก็บความรู้สึกทุกอย่างเอาไว้อยู่เพียงแค่คนเดียว...
ฉันจึงอยากที่จะได้ ปลดปล่อย ความรู้สึก......ออกไปจากอก
เป็นตัวอักษรใน ที่แห่งนั้นที่ใช้เป็นที่ระบายความในใจ.....
และได้พลังและกำลังใจกลับคืนมา
และสำหรับใครที่ไม่เคยเจอ...ก็อาจจะไม่เข้าใจ
แม้ฉันจะเคยบอกว่าที่แห่งนั้น...โลกตรงนี้...กับมุมสี่เหลี่ยมเล็กๆ
มันเป็นที่ที่ฉันอยู่แล้วมีความสุข
แต่ทุกๆ อย่างในโลกล้วนมีสองด้านเสมอ...
และสิ่งที่เป็นความจริงอันนิรันดร์นั่นก็คือ...
เราคงไม่สามารถที่จะควบคุมบังคับหรือห้ามความคิดของคน
ให้เป็นไปในแบบที่เราต้องการได้...
ณ ที่แห่งนั้น....มันก็ทำให้ฉันได้เก็บเกี่ยวอะไรได้หลายๆอย่าง
ได้มิตรภาพของความรู้สึกดีๆ ได้เพื่อนที่หลายๆคนคิดว่า
ความจริงใจหาได้อยากจากโลกออนไลน์
แต่ก็ยังคงมีอยู่ที่นั้นอีกตั้งมากมาย
ยังคงมีหลายมิตรภาพ...ที่ฉันยังอยากที่จะรักษาและเก็บทนุถนอม
มีบางคน...
ที่ฉันพอจะโชคดีที่ได้รู้จัก
จากหน้าจอสี่เหลี่ยม ได้พูดคุยผ่านจากตัวอักษร
จนถึงมีการติดต่อ ผ่านเสียงโทรสับ
มีช่องทางที่สามารถติดต่อบอก
เล่าอธิบายถึงเหตุผลและความรู้สึกของฉัน
สำหรับคนอีกหลายคนที่ดีกับฉันและห่วงใยฉันเสมอ
มันเป็นเพราะโลกนี้มันช่างแสนกว้างใหญ่
และเต็มไปผู้คนมากมายที่ล้วนต่างความคิดและจิตใจ
จะไปมัวคาดหวังให้คนทุกคนบนโลกนี้เข้าใจเราทั้งหมด...
มันคงเป็นไปไม่ได้ขอเพียงให้มีแค่บางคนที่เรารักและรักเรา...
เข้าใจในสิ่งที่เราทำอยู่แค่นั้น....
มันก็น่าจะมากมายและเพียงพอกับการสร้างกำลังใจที่จะลุกขึ้นเดินต่อไปได้แล้ว
กรรณิกา
Annarriya.BlogGang.com
Arriya_Ann
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [ ?]
|
|
|
|
|
แวะมาชวนไปเที่ยวปารีสกับน้องทะเลครับ