ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตของผู้หญิงที่ถูกเรียกว่า "แม่"
อยากเล่าประสบการณ์การคลอดของตัวเองเก็บไว้ซะหน่อย อิอิ กลัวลืม.... จริงๆไม่คาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะคลอดวันจันทร์ที่ 20 มิ.ย. เพราะวันนั้นยังไปทำงานอยู่เลย รู้สึกตลกตัวเองเหมือนกันอ่ะ เริ่มจากประมาณตี 5 มันมีความรู้สึกปวดท้องแบบปวดท้องเมนส์แบบแผ่วๆ (ขอย้ำว่าแผ่วจริงๆนะ แผ่วมากกก) เราก้อเอ๊ะ ใช่ป่าวหว่า ก้อเลยบอกคุณสามี แต่คิดว่าไม่น่าจะใช่ ก้อเลยลองเริ่มจับเวลาดู มันประมาณ 15-30 นาที จะปวดแผ่วๆๆขึ้นมาครั้งนึงแป๊บนึง พอตอนเช้าก้อบอกคุณสามีว่าอย่าเพิ่งบอกใครที่บ้านนะ เพราะไม่แน่ใจว่าจะใช่รึป่าว เด๋วเค้าตกอกตกใจกันไปก่อน ก้อเลยไปทำงานตามปกติ พอไปถึงที่ทำงาน พี่ๆเค้าก้อแซวกันว่าเมื่อไหร่จะคลอดซะทีเนี่ย ก้อเลยบอกพี่เค้าไปเล่นๆว่าสงสัยจะวันนี้ล่ะ เพราะเหมือนมีอาการปวดท้องแผ่วๆ พอประมาณ 8 โมงครึ่งไปเข้าห้องน้ำ มันมีมูกสีน้ำตาลอ่อนๆติดกุงเกงในนิดนึง ก้อเลยโทรหาคุณสามีว่าสงสัยจะคลอดแล้วล่ะ แล้วก้อบอกพี่ที่ทำงานว่าจะไปคลอดลูกละนะ เค้าก้องงๆกัน ไปหาหมอที่ รพ.เวชธานี ตอน 9 โมงกว่า รอหมออีก 1 ชม. เพราะคุณหมอไปทำคลอดคนไข้อีกคนนึงอยู่ ระหว่างนั้นคุณพยาบาลก้อพาไปเข้าเครื่องวัดการบีบรัดตัวของมดลูก ที่เค้าเรียก NST รึป่าวไม่แน่ใจ... เกือบ 11 โมงถึงจะได้พบคุณหมอ คุณหมอตรวจดูปากมดลูกว่าเปิด 1 ซม แล้ว เลยบอกว่าให้ admit เลย น่าจะคลอดประมาณ 5 โมงเย็น ก้อเลยไป admit พร้อมทำการโกนพร้อมสวน และให้น้ำเกลือเร่งคลอด ตอนนั้นยังชิลล์ๆอยู่ไม่ค่อยปวดเท่าไหร่ แต่เลือดเริ่มไหลออกมาเยอะขึ้น พอเที่ยงก้ออิ่มอร่อยกับอาหาร ยังสู้ตายอยู่
แต่พอหลังบ่ายโมงไปแล้ว อาการปวดเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ พี่พยาบาลก้อมาถามว่าจะเอายาแก้ปวดไม๊จะฉีดเข้าที่น้ำเกลือให้ จริงๆเราไม่อยากได้หรอกยาแก้ปวดน่ะ เพราะคิดว่ามันไม่ได้ปวดมากมายอะไร ยังพอทนได้ แต่พี่พยาบาลก้อคะยั้นคะยอให้เหลือเกิน พร้อมมาฉีดเข้าน้ำเกลือให้เรียบร้อย แต่จากที่จะช่วยคลายปวด อาการกลับมีมากกว่าเดิม ปวดมากขึ้นไปอีกแถมปากและตัวเริ่มชานิดๆด้วย คุณหมอมาตรวจตอนบ่าย 3 ปากมดลูกเปิด 3 เซ็นต์เอง อยากบอกว่าตอนหมอตรวจว่าปากมดลูกเปิดกี่เซ็นต์อ่ะ เจ็บมากๆๆ เราใจปลาซิวอยู่แล้ว ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ พอซักประมาณ 4 โมงนิดๆ ลมเบ่งมันมาจากไหนไม่รู้ รู้สึกว่ามันมีอะไรตุงๆอยู่ที่ก้น โห...ใจเหลืออยู่นี๊ดดเดียว ลมมันมาแบบต้องเบ่งอ่ะ พี่พยาบาลก้อรีบมาดู ตั้งขาหยั่งกันใหญ่ แล้วก้อตามหมอ พอเชียร์เบ่งเท่านั้นล่ะ พยายามเบ่งสุดแรงเกิด ประมาณ 2-3 ทีได้ ตอนคลอดใช้เวลาไม่นานนะ แป๊บเดียวจริงๆ .... ตอนคุณหมอกะลังเย็บให้อยู่ แอบบอกหมอว่าถ้าท้องอีกขอผ่าดีกว่า ไม่ได้กลัวคลอดนะ แต่กลัวตอนตรวจดูการเปิดของปากมดลูกนี่ล่ะ เหอะๆ
ปอลิง. ตอนหลังคุณพี่พยาบาลเพิ่งมาเฉลยให้ฟังว่า ยาแก้ปวดที่ให้เราน่ะ ถ้าเราถูกกะมัน มันจะช่วยให้ปากมดลูกเราเปิดเร็วขึ้น มิน่าล่ะ ตอนบ่าย 3 ยังแค่ 3 เซ็นต์อยู่เลย แล้วต้องรอเปิดถึง 9 - 10 เซ็นต์ก่อนถึงจะคลอดได้ เราก้อคิดว่าจะไปคลอดตอนดึกๆ ที่ไหนได้ 4 โมงก้อเปิดหมดแล้ว
Create Date : 22 มิถุนายน 2554 |
|
9 comments |
Last Update : 12 กรกฎาคม 2554 18:38:29 น. |
Counter : 1896 Pageviews. |
|
|
|
เนเน่ตอนนี้ก็นอนไม่ค่อยเป็นเวลาเหมือนกันค่ะ แต่ก็นอนกลางวันยาวกว่ากลางคืนนะ กลางคืนนี่ตื่นมากินนมเกือบทุกชั่วโมงเลยแหละ แม่มันจะน๊อคแล้ว...