ฉันกลับไปใช้ชีวิตเป็นมนุษย์เงินเดือนอีกครั้ง

ภายหลังจากกลับมาเปิดร้านโทรศัพท์มือถือที่บ้านหนุ่ม (หล่มเก่า เพชรบูรณ์) ตัวเราเองก็อยู่ที่นี่เองไม่ได้ คงปัญหาเดิมๆ แม่ผัวลูกสะใภ้ หากเพราะเค้าไม่ใช่แม่ของเรา แล้วเราก็ใช่ไม่ลูกของเค้า อะไรๆก็ไม่ใช่ว่าจะเข้ากันได้ง่ายๆ ดูอย่างไง มองอย่างไงมันก็ไปกันไม่ได้ ไปกันไม่รอด แล้วเมื่อเป็นอย่างนี้ เราในฐานะเป็นคนนอกที่เจือกตามลูกชายเค้า มาอยู่กับเค้า ก็คงต้องเป็นฝ่ายระเห็ดออกจากบ้านหลังนี้ กลับไปตายรังทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนต่อที่กรุงเทพฯ คงต้องแยกกันอยุ๋กับหนุ่มสักพัก หรือว่าอาจจะเป็นตลอดไป ซึ่งก็คงบอกไม่ได้ เพราะการอยู่ห่างไกลกันมักทำให้เกิดปัญหาขึ้นได้ (เรื่องนี้เราเคยผ่านมาแล้ว) หากถึงเวลานั้นทรัพย์สมบัติที่ร่วมสร้างกันมาก็คงต้องจัดสรรแบ่งๆกันไป ซึ่งจะเป็นอย่างไงนั้นยังบอกไม่ได้ จะแบ่งกันลงตัว หรือไม่อย่างไร มันคืออนาคตจริงๆ เรื่องนี้บอกใครๆก็คงจะต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเราออกจะคิดมากไปหรือเปล่า ฟุ้งซ่านไปเอง
ไม่รู้ซินะ คิดมากไว้ก่อนก็ดีกว่าคิดน้อย เพราะหากเกิดปัญหานี้ขึ้นมาจะได้ไม่ยากที่จะทำใจ "ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน" คำพูดประโยชน์นี้มันฝังอยู่ในหัวเรามานานแล้ว ชีวิตคู่มันก็แค่นี้ เราอยู่ด้วยกันก็เป็นเพื่อนร่วมชีวิตกันไป ช่วยดูแลกันไป เป็นที่พึ่งกันไป แต่หากว่าวันนึงมันต้องจบ ก็คือ ต้อง "จบ" จะไปยื้อให้มันยืดเยื้อก็คงไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมา
แต่ตอนนี้เราคงต้องพยายามประคับประคองชีวิตคู่ไปก่อน อย่าไปสร้างปัญหาอะไร อยู่เฉยๆ นิ่งๆ ต่างคนต่างอยู่ (หมายถึงกับแม่ผัว เพราะตอนนี้เรามาช่วยหนุ่มขายของ ก็แค่ช่วงปีใหม่เอง .. สู้ๆ อาริสาเอ้ย!)

Create Date : 27 ธันวาคม 2553 Last Update : 27 ธันวาคม 2553 17:01:51 น. Counter : 502 Pageviews.		0 comments
Share Tweet