ชีวิตเวทเวท ได้เข้ามาถึงตอนที่ 8 แล้ว อย่างรวดเร็ว ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเรื่องเม้า ลูกค้าให้ยิ้ม กันกว้างๆ ได้ยาวนานเหมือนลามเกรียน (รามเกียรติ์)  

ขอเข้าเรื่องค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่า มีแขกสองท่านชายหญิง อายุราวๆ ยี่สิบปลายๆ เดินเข้ามาทานข้าวค่ะ แต่หลังจากนั่งอยู่นานมาก ขอย้ำนะคะ ยาวนานมาก ผู้ชายดูไม่สนใจผู้หญิง ออกไปยืนคุยโทรศัพท์ ปล่อยให้คุณผู้หญิงรออยู่นาน ส่วนเหล่าสาวเสิรฟสวยๆ อย่างเราก็ผลัดเข้ากันไปถามไถ่กันหลายรอบ และได้คำตอบมาว่าไม่พร้อม ในหลายๆครั้งว่าจะสั่งอะไร

ค่ะ วุ้ดดี้เจ้าเก่า กำลังยุ่งกับโต๊ะปาร์ตี้ใหญ่ ที่กำลังจะเก็บจานเคลียร์เก็บโต๊ะให้สะอาดเพื่อจะได้วางบิลจ่ายตัง จานที่เก็บมาเต็มมือ เดินจะเข้าเอาจานที่กินแล้วไปเก็บเข้าครัว ก็ต้องมาสะดุดกับ คุณแขกสองท่านนี้ เพราะเขาขวักมือเรียกว่าพร้อมแล้ว

อิชั้น ต้องยิ้มหวานๆ และบอกไปว่า เดียวกลับมานะคะ อย่างนางงาม แต่ นางมารร้ายในใจแอบ บ่นไปเบาๆ ขั้นกว่า ว่า ดีออก ทำไมไม่ส่ังตอนกูไม่ยุ่ง ก็เข้าไปหลายรอบ ทำไมต้องสั่งตอนกูยุ่งค่ะ ทำใจเสร็จ ก็รีบเก็บจาน และปรี่เข้าไปโต๊ะ และมั่นใจเกินร้อยว่าพี่แขกต้องหิวข้าวมากและรู้ทุกอย่างว่าจะทานอะไร

แต่เหตการณ์กลับตาลปัต เหมือนฟ้าแกล้งดาวให้เจออะไรที่รู้สึกปวดตับอย่างเบาๆ

พี่แขกมีคำถาม ถามเราว่า น้ำชา คืออะไร โดยเฉพาะชามะลิ เพื่อนๆคะ เราไม่ได้เกลียดเเขกนะคะ แต่เราแค่ไม่เข้าใจว่าทำไม กูเกิลมีเธอไม่ใช้กูเกิลต้องมาใช้กูรู้  ฉันมิใช่เด็กฉลาดมาแต่เด็ก แต่กูรู้จักชาค่ะ เพราะวุ้ดดี้จำได้ตอนเด็กๆชอบรอป้าเป้าข้างบ้านลาน้ำชาที่ป้าแกไหว้เจ้า ที่ศาลเจ้า พอป้าเป้าลาชาเสร็จ นางก็จะเอาชาที่ถวาย แจกเด็กๆ ที่เล่นอยู่แถวๆศาล ให้ดื่มเป็นศิริมงคล ให้เทพอวยพร ปกปักรักษา ไม่ทันไรวุ้ดดี้ก็ต้องเปลี่ยนจากเหตุการณ์ป้าเป้ามาจดจ่อที่หน้าพี่แขก ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเราอย่างรวดเร็ว (อึ้งไปซักพัก)

วุ้ดดี้ก็ต้องอธิบายค่ะว่า ชา มีสองชนิดในร้านนะคะคือ ชาเขียว และ ชาจากดอกมะลิ ซึ่งชามะลิที่เธอจะสั่ง ทำมาจากใบและดอกของมะลิที่แห้งเหี่ยวไปแล้ว เเล้วเสร็จก็เอาใบที่แห้งเหี่ยวเหล่านั้น ไปใส่ตระเเกรง วางไว้บนเเก้ว เสร็จ เราก็จะเปิดน้ำร้อนจากกาน้ำ ให้น้ำร้อนนั้น ไหลผ่าน ชามะลิใส่ลงไปในแก้ว รอจนน้ำเต็ม และรอให้ชามะลิจุ่มในแก้วซักพัก จากน้ันเอาตะเเกรงนั้นขึ้นพักไว้ และหยิบชาน้ำมาเสริฟ มีกลิ่นหอมดอกมะลิ และดีต่อสุขภาพค่ะ 

สรุปพี่เเขกไม่เอาค่ะ เพราะมันร้อน 

หลังจากคำตอบที่พี่แขกถามว่าชาคืออะไร ละได้คำตอบไปแล้ว พี่แขกท่านชายสงสัยอีก แล้ว Unsweeten ice tea คืออะไร (ชาเย็นที่ไม่หวาน) ค่ะ พี่ไปอยู่ไหนมาคะ ไม่รู้จักชาเย็น เธอรู้ไหม ชาเย็นเนี่ย เป็นเครื่องดื่มเเทนน้ำที่ป้อปมากในอเมริกาค่ะ ร้านอาหารแทบทุกร้าน ร้านสะดวกซื้อ จะมีชาเย็นทุกรส ทุกรูปแบบให้เลือกสรรค์ แต่เดี๋ยวก่อน เราห้ามไปว่าเขา เขาอาจจะไม่รู้จักจริงๆเลยก็เป็นได้

วุ้ดดี้เลยตอบไปเหมือนเดิมค่ะ ว่า ชาเย็นที่ไม่หวานอันนี้ คือชามะลิร้อนๆ ที่รอให้เย็น และนำไปใส่ตู้เย็นค่ะ เวลาเสิรฟ เราจะใส่น้ำเเข็ง เสิรฟ บางท่านจะใส่น้ำตาล หรือไม่ก็ใส่น้ำตาลเทียมค่ะ (จะบอกลิปตันไอซ์ที นางจะรู้จักไหมนะ)

ไม่นานพี่เเขกเลยขอ Unsweetened ice tea with no ice ! Ice tea with no ice. ย้ำราวๆสามรอบว่าขอชาเย็นไม่เอาน้ำเเข็ง ย้ำ ไม่เอาน้ำเเข็ง ย้ำไม่เอาน้ำเเข็ง ย้ำชาเย็นไม่เอาน้ำเเข็ง จนวุ้ดดี้ต้องกำชับเบาๆว่า ฉันเข้าใจแล้วนะคะ ไม่ต้องกลัว ไม่เอาน้ำเเข็งมาให้เย็นใจนะคะ

ฮัลโหล เรื่องแค่ชา เนี่ย ฉันต้องนั่งบรรยายมาครึ่งชม แล้วนะ ทำไมแต่น้ำจะกิน จะดื่ม พ่อคุณทูลหัวถึงเรื่องเยอะขนาดนี้

เอ้า มาเรื่องกินมั่ง

ขอสั่งข้าวผัด เต้าหู้ ไม่เอาไข่ ขอย้ำ ไม่เอาไข่นะ ไม่เอาเนื้อ ไม่เอาไข่ นะ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะไม่เอาไข่นะคะ 

ขอสั่ง มันฝรั่งผัดเกลือ (ร้านเราจะเป็นมันฝรั่งหั่นเป็นเหลี่ยมๆทอดให้ดุกรอบๆเบาๆ และไปผัดเกลือ ผัดกับพริกฮาราเป็นโย(พริกเเม็ค) และหอมขาว แอบเเซบ)

ขอส่ัง Egg roll หรือปอเปียะ ไม่เอาเนื้อสัตว์นะคะ

เออ กินไม่ยากหน่อย แค่ไม่กินไข่ แต่ทำไมน้ำชาเนี่ยยากที่สุด จะกินทีนี่ชั้นกลายเป็นกูรู้ ไปทันที

หลังจากได้อาหารเสร็จ ก็มีการขอ ฮอตซอส เป็นเรื่องธรรมดา อันนี้ไม่เเปลก ค่ะ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขั้นตลอดนะคะ อย่าตกใจ แต่หลังจากนั้น ก็มีการสั่งเพิ่มเพราะไม่อิ่ม แน่ละพาสาวมากินข้าว แต่พี่เล่นสั่ง ข้าวผัดจานเดียว จะอิ่มไหมค่ะ พอจะสั่งเพิ่งก็จะเอาดัมปิ้ง ไม่เอาเนื้อสัตว์แต่ร้านเรามีเฉพาะเเบบที่ใส่หมูใส่กุ้ง กินไม่ได้ค่ะ แนะนำนู่น นี่ก็ไม่เอา บอกใหญ่ไป ให้เอาอันนั้นก็ไม่อยากกิน ให้เอานี่ก็ไม่อยากกิน สุดท้าย ได้ คะน้านำ้มันหอยไปซึ่งทางร้านทำเป็นจานเล็กๆ แต่เดียวก่อน มึงบอกไม่ทานน้ำเนื้อสัตว์นิ วุ้ดดี้ก็ต้องรีบปรี่ไปบอกว่ามีน้ำมันหอยนะ ค่ะ ยื้อกันนาน มันก็บอกว่าทำไงก็ได้ให้ไม่มีน้ำมันหอย วุ้ดดี้ก็ต้องรีบวิ่งเข้าครัวไปขอพ่อครัว อีต๋องให้ทำออเดอร์นี้ใหม่ ไม่ใส่น้ำมันหอยนะคะ

พอคะน้าออกมา ทำหน้างง ทำไมเป็นรูปร่างงี้ ฉันก็บอกก็คะน้าไง ก็รูปร่างเหมือนคะน้า ยูจะเอาให้เหมือนมะเขือเทศคงไม่ได้ จะเอาอะไรคะ (อีวุ้ดดี้เริ่มขึ้น) ค่ะพี่เเขกคงเห็นท่าไม่ดีเลยไม่กล้าเรื่องมาก นั่งกินกันเงียบๆ

หลังจากกินเสร็จ เราก็เข้าไปถามไถ่ ว่ากินอร่อยไหม ทุกอย่างโอเคไหม ตามสไตล์พี่เขา ไม่โอโค ถามว่ามีอะไรให้เขาไหม วันนี้วันเกิดเธอมีอะไรฟรีให้วันเกิดฉันไหม หรือวันครบรอบอะไรเทือกนี้ เธอมีเค้ก หรือขนมอะไรให้ฉันไหม 

มึงเรื่องเยอะขนาดนี้ มึงยังกล้าเกิดวันนี้ และยังกล้ามาขอขนมเค้กกูฟรีอีกเนี่ยนะ กูเกิดกูไม่เคยขอเค้กใครเล้ยยยย ปัดโถ่ ห่าราก

คะไฮเมนเทน ดูแลเลิสๆ ขนาดนี้ ยังไม่พอเนอะ ปกตินะคะ ถ้าลูกค้าดีๆ วุ้ดดี้จะเอาเค้กไปให้ เอาขนม เอาน้ำไปให้โดยไม่คิดเงินค่ะ เพราะเขาเป็นคนดีจริงๆ แต่พี่เเขกท่านนี้ ร้ายตั้งแต่น้ำ จนยังขนมเลยนะคะ 

วุ้ดดี้วิ่งไปถามเพื่อนๆ ในร้านว่าเอาไง จะให้ไหมเค้ก มันบอกวันเกิด รู้ไหมคะ ทุกคนลงความเห็นว่าไม่ให้ค่ะ เพราะหนึ่ง ไม่น่าจะเกิดวันนี้ สอง พี่แขก ไม่ให้เกินสองเหรียญค่ะ สามเยอะ เรื่องมาก กินยาก ขอนู่นขอนี่ไม่จบค่ะ สี่ เสียสุขภาพ

แต่ด้วยความดื้อรั้นของวุ้ดดี้ เลยเดินเข้าไปถามพี่เขาอีกทีว่า วันนี้วันเกิดเธอใช่ไหม นางเเขกก็ตอบว่าใช่ ตอนเล่นโทรศัพท์ แบบ ไม่สนใจเรา

กล้าขอก็กล้าให้

ค่ะ วุ้ดดี้เลยเดินไปหยิบเค้ก ตกแต่งให้น่ารัก แล้วเสิรฟให้พี่แขก กับสาวกิน และบอก อันนี้เป็นเค้กจากทางเรานะคะ ขอให้กินให้อร่อยนะคะ มันอร่อยมาก

พี่แขกเงยหน้าขึ้นมาถามอีกรอบว่า พูดอะไรไปนะ

ค่ะวุ้ดดี้ถึงจุดที่ว่า บุญกุศลที่ได้มา ทำทานมา ขอให้ถึงแก่เจ้าของร้าน ที่เป็นเจ้าของเค้กก้อนนี้ ให้เขามีความสุข และเผื่อเเผ่มาถึงพี่แขกท่านนี้ให้มีความสุขกับวันเกิดของนางด้วยนะคะ ถ้าเขาเกิดจริงๆ

วุ้ดดี้ตอบไปเบาๆ ว่า สุขสันต์วันเกิดค่ะ และยิ้มหวานๆ เเห้งๆ และเดินไปปริ้นเช็ค 

ท้ายสุดผู้หญิงจ่ายโต้ะนี้ เดินไปสิบกว่ารอบ ได้มา 1.5$  ยูเอสดอลลา ทั้งบิลราคา 36$

ค่ะเกิดวันนี้ วันเดียวนะคะ อย่ามาเกิดอีกนะคะ ถ้าจะกลับมากิน ก็มากินวันที่ดิชั้นไม่ได้ทำงานนะค่ะ

รู้สึกเพลียๆ เเอบมองดูฟิตบิสปลอมๆที่ข้อมือว่าวันนี้เดินมาได้ทั้งหมด 6 กิโลเมตรเเล้วหลังจากเสิรฟโต๊ะนี้ พยายามไม่คิดมากและเดินไปกินก๋วยเตี๋ยวหลังร้านให้สบายใจ จากนั้นก็หยิบชาเย็น ที่อี เอมีเพื่อนร่วมงานเพิ่งต้มเสร็จ ดื่มให้สุดติ่งกระดิ่งแมว กินให้มันหายเครียส ให้รู้ว่า ชา มันมีรสชาติที่เย็นชา และไม่อร่อย และน่ารำคาญ อย่างนี้ และกูจะไม่กินชาไปอีกนาน เพราะใจมันชินชามาก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า แขกกับงู ให้ตีแขกก่อน ปู่ย่า ตาชวด สอนไว้ เชื่อบ้างก็ดี