เด็กผู้ชาย ขวบครึ่ง : เดินไม่เป็นซะแล้
(โอ๊ยๆๆ มาแล้วจ้ะ.... มาแอบหนีบๆอัพบ๊อก แหะ แหะ เกรงใจเพื่อนๆชาวบ๊อกแกงค์มากๆ ที่อุตส่าห์แวะมาเยี่ยมกันบ่อยๆ แต่ก็เจอแต่เจ้าณฐหน้าเดิมๆ แหงนคอมองเรือบินอยู่หน้าบ้านอยู่นั่นแหละ 55555 คิดๆว่าจะอัพ จะอัพ ก็งานเข้าเรื่อยเลย อ่ะจ้ะ แก้ตัวเสร็จแร้ว เอิ๊กๆๆ )
เข้าสู่วัยขวบครึ่ง ณฐลูกแม่เดินไม่เป็นซะแล้ เพราะจะวิ่งอย่างเดียวน่ะสิ จนหกล้มไปหลายเที่ยวก็ยังไม่เข็ด เข้าทำนอง ยังเจ็บไม่พอ จะขออีกสักที (ของพี่แช่ ดนุพล อ้าว เผยความแก่ซะนี่ ฮี่ๆ ) บันไดนี่ของโปรดเลย(ชอบปีนนะจ๊ะ ไม่ใช่ชอบกิน555), เปิด-ปิดประตูมุ้งลวด, ดึงลิ้นชัก, ช่วย(รื้อ)เก็บผ้า, ช่วยกุลีกุจอหิ้วกระเป๋าแม่, ลากถุงเงาะถุงลองกอง 9ล9 ณฐพยายามโชว์พาวกล้ามเนื้อทั้งมัดเล็กมัดใหญ่ให้แม่ดูอยู่ตลอดเวลา จ้ะ จ้ะ เอาเป็นว่าแม่เชื่อแล้ว ว่าลูกแข็งแรงจริงๆ แต่หนูช่วยเพลาๆพลังลงหน่อยได้ไม๊จ๊ะ แม่จะเป็นลม ตอนที่ต้องวิ่งไล่จับหนูน่ะ (เอ๋า แม่โชว์อายุอีกและ 555555)
หมดฤทธิ์ตอนนี้เท่านั้น
มาว่ากันเรื่องแสบอื่นๆ ที่นับวันจะยิ่งทวีความแสบขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะเสียง ที่แสบแก้วหูทุกคนในบ้าน ยามที่ณฐโดนผีนกหวีดเข้าสิงตอนที่อยากได้อะไรแล้วไม่ได้ดังใจ ก็จะหวีดร้องกรี๊ด ทำนองว่าเอาเสียงเข้าข่ม เสียงแหลมจริงๆ ไอ้ที่อยากให้ออกเสียงเป็นคำๆล่ะไม่ทำหรอก แต่ไอ้ที่ออกเสียงแบบแปลกประหลาด เก่งเชียว เช่นๆ มีครั้งหนึ่งไปเทสโก้ กำลังยืนรอให้พนง.เอารถเข็นที่ต่อกันยาวๆข้ามไปก่อน นึกภาพตามเลยค่ะ รถเข็นยาวๆ เสียงล้อกระทบถนน เสียงรถเข็นกระแทกกันเอง พร้อมกับมีเสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งร้อง อู้ว์ว์ว์ว์ว์ว์ว์ (ดังและยาวมั่กๆ ทำปากจู๋ๆด้วย) แล้วยังมีรถช่วยดันตอนสุดท้าย (ที่มีไฟแว้บๆด้วย) ดช.ณฐ เพิ่มพลังเสียง อู้ว์ ๆๆ จนคนที่ยืนรอแถวนั้น หันมามองลูกแม่เป็นตาเดียว แหะ แหะ (ครือว่า เธอเพิ่งออกมาจากป่าน่ะฮ่ะ) ยัง ยังไม่พอเท่านี้ พอณฐเข้าไปเห็นปลานอนแน่นิ่งอยู่บนน้ำแข็ง ร้องอู้ว์ๆๆๆ อีกแล้ว บอกให้ออกเสียง ปลา ปลา ก็ไม่ยอม ที่ตอนอยู่บ้านล่ะออกเสียง ป่ะ ป่ะ ปา ปา...ได้นะ ฮึ่ม อีกเสียงนึงก็คือเสียง ปลา ทู..... แล้วก็พี่ พู...ห์ห์ เอ๊ะ ลูกแม่ออกเสียง อูๆ อาๆ นี่เก่งเนอะ เพิ่งสังเกต 55555
เรื่องอาหารการกิน ก็ยังยากเหมือนเดิม บางมื้อก็เจริญอาหารดี บางมื้อก็ดมๆเอา แม่ก็ยังจับจุดไม่ได้ว่าตกลงณฐชอบอาหารประเภทไหนกันแน่ เพราะบางอย่าง แม้จะเจริญอาหารในมื้อนี้ แต่มื้อหน้า อาจไม่ใช่แล้ว ฮือออ เข้าข่ายขี้เบื่อหรือเปล่าเนี่ย แถมช่วงนี้ชอบอมข้าวด้วย ไม่ยอมเคี้ยวไม่ยอมกลืน อุตส่าห์ทำให้อ้าปากรับอาหารได้แล้ว อย่าเพิ่งดีใจไปเพราะเธอจะเข้าสู่โหมด-อมข้าวต่อ พอบอกให้เคี้ยวๆ บางทีพ่อคุณก็คายออกมาซะงั้น เฮ่อออ แต่ที่แน่ๆ ชอบอาหารอะไรที่ไม่ใช่ของตัวเอง คือถ้าเห็นผู้ใหญ่ทานอะไรกันอยู่ ณฐจะปรู๊ดมาด้วยความเร็วสูง พร้อมกับอ้าปากใส่ (คือคุณชายเขาไม่พูด หม่ำๆๆ นะ วิธีที่แสดงออกว่าอยากหม่ำ คือ อ้าปากใส่ แม้กระทั่งนมแม่ พอเห็นหน้าแม่แล้วอ้าปากใส่ เป็นอันรู้กันว่า จะขอกินนมหน่อย ถ้าหิวมาก จะเปิดเสื้อเองด้วย 55555) เพราะฉะนั้นตอนนี้ณฐก็ได้ลองลิ้มชิมรสอาหารผู้ใหญ่แทบจะทุกอย่างแล้ว มะตะบะไก่ที่ว่ามีกลิ่นเครื่องเทศ ณฐก็อ้ำๆมาแล้ว ชอบซะด้วยสิ ผลไม้ก็ชอบ ทานได้ทุกอย่าง นอกเหนือจากผลไม้พื้นฐานของเด็ก (มะละกอ กล้วย ส้ม) ณฐได้ชิมผลไม้ตามฤดูกาลด้วย ตอนนี้ที่โปรดมากๆ คือ ลองกอง ทานแล้วถ่ายคล่องเชียว กั่กๆๆๆ คุณยายเคยแอบป้ายทุเรียนให้ชิมนิดหน่อย ดูท่าจะชอบอีก มาทำอ้าปากใส่ แม่ต้องรีบห้าม เพราะไม่รู้ว่าจะทานแล้วร้อนในหรือเปล่า
ตั้งแต่เข้าสู่วัย Toddler นี่ แม่ต้องหาตำรามาเปิดแทบไม่ทัน เผื่อจะมีวิธีหรือทางออกดีๆบ้าง เพราะบางทีก็ไม่รู้จะรับมือกับอารมณ์ของลูกยังไง จะดุดีไม๊ หรือ จะปล่อยไป พร้อมกับทำใจว่าเด็กวัยนี้ก็มีพฤติกรรมแบบนี้แหละ (ซึ่งทำไม่ค่อยได้เลย) ณฐจะต่อต้านและทำตรงกันข้ามกับที่บอกเสมอ เรียกว่าช่วงต่อต้านหรือเปล่านี่ ในหนังสือมีคำแนะนำว่าพ่อและแม่จะต้องควบคุมอารมณ์ของตนเองให้ได้ก่อน (แม่ท่องซะขึ้นใจเลย) แต่บางทีณฐก็ไม่ฟังไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น เข้าทำนองยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ท้าทายอำนาจรัฐจริงๆ ลูกเอ้ย
พอตอนอารมณ์ดีๆ ก็น่ารักเป็นเทวดาตัวน้อยเลยจริงๆ ชอบโชว์ ชอบเต้น โยกๆ เป็นตัวตลกประจำบ้าน แม่ว่าณฐมีทักษะในการเรียนรู้และจดจำได้ค่อนข้างดี บางทีบอกอะไรไปครั้งเดียวก็จำได้ เมื่อแม่ย้อนกลับมาถามอีกครั้งก็ชี้ได้ถูกต้อง (อ่ะ ปลื้มสิ ) แม่ซื้อหนังสือประเภท look and find มาให้ เป็นหนังสือประเภทให้หาของตามรูปตัวอย่าง เพื่อฝึกให้เด็กมีความสังเกตและ match สิ่งของ 2 สิ่ง ณฐชอบมากๆ และหาของในรูปเก่ง แม่วัดจากการที่ให้ณฐหาในครั้งแรก บางชิ้นณฐหาได้เร็ว บางอย่างก็ใช้เวลา หนังสือ Elmo&Friends หาง่ายหน่อย แต่เล่มพี่ Thomas&Friends เพิ่มระดับความยากขึ้นมาอีกนิด
บางรูปที่หายาก ณฐมักจะใช้วิธีเปิดผ่านไปหน้าอื่นเลย ต้องคอยบอกว่า แม่เห็นแล้วน้า ลูกพยายามอีกหน่อยนะคับ (พูดไทยบ้าง อังกฤษบ้าง คละเคล้ากันไป เอาให้งง 555555) ถ้าที่สุดแล้วจริงๆยังหาไม่เจอ ก็จะใช้วิธีบอกสิ่งที่ใกล้ๆของที่กำลังหาอยู่ บางครั้งเขาก็หาเจอ บางครั้งก็ไม่ สุดท้ายก็ถามณฐว่า ให้แม่ช่วยไม๊ ให้แม่บอกไม๊ ณฐจะพยักหน้าหงึกๆๆๆ แบบ ...ช่วยหน่อยดิแม่ ณฐหาไม่เจ๊ออออ ที่ตลกคือ พอเขาเห็นแล้ว จะยิ้มกว้างแบบถูกใจ ออกเสียงนิดหน่อย แบบ ...เฮ้อออ หาตั้งนานแน่ะ เจอแล้วๆๆๆ แล้วก็จะจิ้มๆๆๆที่ของสิ่งนั้นอยู่ซ้ำๆ แบบแค้นนนน ทำไมหาไม่เจอนะ อิอิ อันนี้ก็โชว์แขกได้อีกโชว์หนึ่ง 555555
วันนี้อัพแค่นี้ก่อนนะ จะพยายามมาอัพบ๊อกบ่อยๆจ้า เพื่อนๆชาวบ๊อกอย่าเพิ่งเบื่อกันน้า
Create Date : 04 กรกฎาคม 2551 |
|
23 comments |
Last Update : 22 กันยายน 2552 0:33:53 น. |
Counter : 481 Pageviews. |
|
|
|
จะได้ ลดความสวยลงบ้าง เอิ๊กๆๆๆ