ทำไมมันถึงได้ ซวยซ้ำซวยซ้อน อย่างนี้เนี่ย....เฮ้อ...หรือวันนี้ไม่ใช่วันของเราจริงๆ
ใครก็ได้เอาระเบิดมาปล่อย หรือไม่ก็พลักเราให้ตกจากตึก 18 ชั้นทีเถอะ.....อะไรมันจะขนาดนั้น ยายวิตามินโซดา.....
หรือว่าจะถึงคราวความซ่าของวิตามินโซดา.....จะหมดลงซะแล้ว 
ไม่มีสัญญาณใดเตือนภัยก่อนล่วงหน้าเลย กระหน่ำเป็นดีเปรสชั่นดีนี่เอง เมื่อผ่านเข้ามาก็เอาความเสียหายมาฝากไว้ และจากไปแบบร่องรอยบอบช้ำสาหัส..... มันขนาดนั้นจริงๆ นะ ไม่ได้ล้อเล่นเลย ไม่เชื่อ อ่านดูดิ
เรื่องทั้งหมดสาบานได้ว่าเกิดขึ้นภายในไม่เกิน 3 ชั่วโมง นับจากตื่นขึ้นมา มะเชื่ออย่าลบหลู่นะเนี่ย
เริ่มจาก ที่จอดรถของอพาร์ทเม้นหนึ่งย่านห้วยขวาง.....
เรากำลังจะออกมาทำงาน ก็เดินมาที่รถ ปกติโรคจิตเล็กน้อย เพราะจะเดินรอบๆรถดูความเรียบร้อยของรถก่อนขับรถทุกครั้งอ่ะค่ะ.... คราวนี้ยังมะทันได้เดินไปรอบๆ สายตาก็ไปสะดุดที่รอยยาวๆหน้ารถ.....คือมันยาว และชัดกว่าทุกครั้งมากๆๆๆ  มันเกิดไรขึ้นกะลูกสาวฉ้าน.............น้องกัสของม่ามี๊......เราไปดูมันใกล้ก็พบว่ามันเป็นแผลฉกรรจ์อยู่เหมือนกัน....
บาดแผลเหมือนเค้าถอยเข้าซองมาจอดข้างๆแล้วก็ครูดเราไปอ่ะค่ะ.....เครียดเลยจับมือใครดมก็ไม่ได้ เพราะไม่กล้องวงจรปิดที่จอดรถ
มีผู้ต้องสงสัยคนเดียวคือรถสีดำที่จอดอยู่ข้างๆเรา...... เรารีบปาดตามองอย่างคร่าวๆช่วงล่าง ในตำแหน่งเดียวกะที่มันน่าจะมาจูจุ๊บกับเรา....โอ้โห เพื่อนๆ เชื่อป่ะ ไม่มีพื้นที่ส่วนไหนเลยที่ปราศจาก รอยเฉี่ยวชน สีถลอกรอบคันเลยอ่ะคันนั้น...เรามะอยากจะโทษที่เป็นเพราะเค้า ก็เลยเอาวะ ตัดใจช่างมัน.....แล้วก็ขับรถออกมาด้วยความเจ็บใจ....ใครมันปู้ยี่ปู้ยำลูกสาวฉ้าน แล้วไม่รับผิดชอบอย่างนี้......หัวอกคนเป็นแม่อ่ะค่ะ....
ระหว่างขับรถอยู่ก็ปรึกษาเพื่อนที่พอมีความรู้เรื่องการเครมประกัน เค้าบอกว่าให้แจ้งไปเลย ว่ารถไปขูดเสามา ยอมเสียประวัติ แลกกับค่ารักษาพยาบาลลูกสาว....ก็เอาวะตัดใจ มีสมบัติติดตัวอยู่ชิ้นเดียว ให้เราด่างพล้อยเพื่อรักษาน้องกัสก็เอา.... เป็นอันจบไปหนึ่งเรื่อง
*****ภาพประกอบ*****

เอามือถือถ่ายมา มันชัดได้แค่นี้เอง
ยังค่ะความซวยไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก.....อย่างกระชั้นชิดทันที
ระหว่างที่กำลังขับรถไปหา supplier...เจ้านายก็ยิงตรงมาจากสิงค์โปร์ด้วยความมุ่งมั่นมากๆๆ....
เสียงเรียกเข้าขึ้นแต่เช้าแบบนี้ รัวสีอมหิตทะลุทะลวงมาแต่ไกลเลย
นายเรา : Hi!!......Beta, did you see email from 'ชื่อเพื่อนร่วมงานเรา' เรา : hmmm not yet!!!
นายเรา : Why???????? you suppose to know everything before he did somthing very stupid like this........ เรา : sorry I will call and discuss with him and call you back later
เฮ้อ...เหนื่อย...ขอบรรยายไทยละกันนะ
นายเรา : นี่เธอรู้มั้ยว่า หน้าที่เธอคือกรองทุกสิ่งทุกอย่าง ตรวจสอบความเรียบร้อยของงาน ก่อนที่จะให้.......ส่งemail มาหาฉัน...นี่ดีนะที่ไม่ได้ทำอะไรงี่เง่า แบบส่งหาลูกค้า.....ถ้าเทอะไรอย่างนั้น ฉันจะยิงเธอคนแรกเลย.... อ้าวไมมายิงตูวะ เรา : โอเคๆ ขอฉันคุยก่อนนะว่าเกิดไรขึ้น เดี๋ยวโทรกลับ
นายเรา : โอเค แต่หวังงว่าต่อไปนี่ทุก email จะต้องออกมาจากเธอ ไม่ใช่..... เข้าใจที่ฉันพูดมั้ย ฉันไม่ไว้เค้าอีกต่อไป เรา : โอเค บาย
คือเราโดนด่าฟรี เพราะคนอื่นทำงานพลาด ซวยอะไรอย่างนี้ ลูกน้องเราก็ไม่ใช่ ทำไมเราต้องมาดูแลเค้าอย่างงี้เนี่ย...แล้วก็แบบว่าตำแหน่งเท่ากันไง เราว่าเค้าเองก็รู้สึกอ่ะว่า ทำไม ข้าต้องรอมันตรวจเช็คก่อนวะ อะไรประมาณนั้น
เราโทรไปหาเค้า เค้าก็เป็นทองไม่รู้ร้อนเลยนะ แต่มันก็เป็นลักษณะของเค้าอยู่แล้วละ เค้าบอกเราว่า รู้แล้วว่าโดนด่ามาใช่มั้ย ก็มันเป็นอย่างนั้น จะให้ทำไงละ....ทั้งที่เรื่องนี้บอกกันตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วนะว่า อย่าส่ง email หาเจ้านายแบบนี้เด็ดขาด...แต่มันก็ยังดันทุรังส่ง...เฮ้อ.....  กลุ้ม....
เรื่องถัดมางานที่นัดต้องเข้ามาดู แบบว่ากำลังขับรถอยู่ครึ่งทางแล้วนะ....เราอยู่ห้วยขวาง บริษัทนี้อยู่บางกรวย ฝั่งนู้นอ่ะ เกือบๆถึงนครปฐมแล้วอ่ะ...อยู่ๆโทรมา
เค้า : ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีทางโรงงานมีปัญหาอ่ะ วันนี้คงไม่สะดวก ทางนายก็เลยขอเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้นะคะ...ขอโทษด้วยนะคะ
เรา : ค่ะ....ทำไมไม่โทรแจ้งก่อน....รู้ป่าวนี่เกือบถึงแล้วนะคะเนี่ย
เค้า : เอ่อ ขอโทษทีนะคะ พอดีเจ้านายเพิ่งสั่งให้โทรแจ้งอ่ะค่ะ
ดูมันทำ ทั้งที่มันเป็นเจ้าของงานเราแท้ๆ ช่างไม่มีความรับผิดชอบจริงๆ ทำงานเป็นหุ่นยนต์ เค้าไม่สั่งก็ไม่ทำ
เราตีรถกลับมาหาที่นั่งเช็ค email เจ้าปัญหาของเจ้านายเรา...พอเข้า mail ปุ๊บ น้องที่ office ที่เราสั่งงานเอาไว้ ส่ง mail มาบอกว่าขอหัก โทษที.... เอ้าซวยซ้ำ 3 ทีนี้จะใช้ทำละหว่า.....ระหว่างที่คิดอยู่นั้น
ทีนี้ลูกค้าค่ะ...ลูกค้าโทรมาต่อว่า เรื่อง quotatio ที่ให้ส่งให้ตั้งแต่เมื่อวันศุกร์ อยู่ไหน ไม่เห็นได้....เราก็เลยบอกว่าขอโทษนะคะเดี๋ยวโทรเช็คน้องที่ office ก่อน เห็นว่าส่งแล้วเมื่อันศุกร์.....พอโทรกลับไปมันบอกว่า...เอ่อ...หนูยังไม่ได้ส่งอ่ะค่ะ พี่พอดีว่า net มันล่มเมื่อวันศุกร์ทั้งบ่ายเลย....เราก็เลยเทศนาไปยกใหญ่
เน็ตล่ม....ทำไมไม่โทรมาบอกพี่ รู้อยู่ว่าพี่ไม่อยู่ office ถ้าโทรหาพี่สักนิด พี่จะได้บอกให้เรา fax ไปหาลูกค้าแทน....น้องตอบว่า เออ...จริงด้วย ส่ง fax ก็ได้นี่นา แหมหนูก็ลืมไปเลยอ่ะ....งั้นเดี๋ยวนู๋ส่ง fax ให้เดี๋ยวนี้เลยละกันนะคะ คือมันไม่รู้จริงๆ หรือว่ามันแกล้งวะเนี่ย
ไม่จบค่ะ มันไม่จบแค่นั้น...มัมาเป็นระลอกค่ะ ไม่ให้เราตั้งตัวใดๆ ทั้งสิ้น
คราวนี้เพื่อนเราค่ะ เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่สมัยมัธยมปลายโทรมาบอกเลิกนัดที่จะมีขึ้นอาทิตย์หน้า แบบกระทันหัน..... อะไรมันจะบังเอิญปานนั้น....
นี่นั่งอยู่เฉยๆดีกว่า รอให้ใจเย็นๆ ซักพัก...จะได้คิดอะไรออกบ้าง แล้วค่อยออกไปหา supplier อีกเจ้าละกัน หวังว่าคงไม่มีอะไรไปมากกว่านี้แล้วน้า
พยายามหาเหตุผลว่ามันเพราะอะไร....
แต่ก็หาไม่ได้จริงๆ....สงสัยจะเป็นคราวซวยจริงๆ จ๋อยสนิทไปเลย.....ยายตัวแสบ
แถมมีเพื่อนคนนึงคุยกะเราว่า สงสัยจะได้ลาภใหญ่แน่ๆ....เออ ให้มันจริงเถอะ.....สาธุ 
ถ้ามีอะไรซวยซ้ำซ้อนอีก จะมารายงานเป็นระยะๆน้าค๊าบ....ขอย้ำอีกครั้ง เรื่องราวที่เล่าให้ฟังเกิดขึ้นภายในเวลาไม่เกิน 2 ชั่วโมง เท่านั้นเอง
วันนี้ขอตัวไปรักษาแผลใจก่อนนะ.....เรื่องมันเศร้าจริงๆ
Create Date : 18 มิถุนายน 2550 |
|
43 comments |
Last Update : 18 มิถุนายน 2550 11:14:52 น. |
Counter : 775 Pageviews. |
|
 |
|
เอาน่าวันพระไม่ได้มีหนเดียว มันต้องดีขึ้นเดะ