ผู้หญิงผมสั้น ใส่แว่น คนนี้ มีดีอะไร

วันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2546
ยังจำได้วันที่เจี๊ยบได้ไปที่ห้องซ้อมดนตรี ห้องนั้นเป็นครั้งแรก ตอนนั้นเพิ่งไปตัดผมมาใหม่ สั้นเคียงบ่า
สาเหตุที่ไปที่นี่เพราะน้องชายจะประกวดวงดนตรีระดับ มัธยมศึกษา ร่วมกับโรงเรียนอื่นๆในจังหวัด(โคราช)ยังไม่มีนักร้อง ให้เราไปร้องไกค์เพลง zombie ให้หน่อย ไอ้เราก็เพิ่งจะอกหัก ว่างจัดก็ไม่ดี เลยหาอะไรทำซักหน่อย เออ ก็ดีเหมือนกัน เซ็ง ๆ อยู่
ไปถึง..........................................
เจน (น้องชาย) ....ร้องเลยมั้ยเจี๊ยบ
เรา....................เฮ้ย ไมคนเยอะงี้อ่ะ จะกล้าร้องเหรอวะ
เจน....................55++ ก็เยอะงี้แหละ แต่เดี๋ยวมีรุ่นพี่วงใหญ่อีกวงด้วยนะ ชายล้วน
เรา....................เย้ย.....(อืม คิดๆดู ไหนๆก็มาแล้ว)..เอาก็เอาวะ ร้องเลยละกัน

เมื่อร้องจบเพลง.............มีเสียงปรบมือดังเชียว......มองหันไปข้างหลัง(ยืนหันหลังให้ประตู หันหน้าเข้าหานักดนตรี ไม่กล้ามองหน้าคนฟังเขิน)..................
เฮ้ยอะไรกันวะเนี่ย คนเยอะขนาด.......แต่ปรบมือให้นี่หว่า เออ........เราร้องดีเหรอวะ.................

เสียงผู้ชายคนนึงพูดให้ว่า................."เออ zombie มันต้องร้องดุ ๆ แบบนี้ เอาเด็กที่ไหนมาร้องวะเนี่ย"

ห้องซ้อมเป็นห้องกระจก ช่วงค่ำๆ คนข้างนอนจะมองเห็นคนข้างใน แต่คนข้างในจะมองไม่เห็นคนข้างนอน เพราะข้างในเปิดไฟ เมื่อเดินออกมาจากห้อง ก็เป็นอันสะดุ้งเฮือก ....ไรเนี่ย มีอยู่ข้างนอกอีกเพียบ มองเราเป็นตาเดียวกัน
เรา..............เจน กลับบ้านยังอ่ะ
เจน.............เดี๋ยวรออาจารย์มาก่อน ปรึกษากับอาจารย์ก่อนว่าเป็นไง

เมื่ออาจารย์มา เราก็ต้องร้องเพลงนี้อีกหลายรอบ ด้วยเหตุที่ว่า ให้นักดนตรีมันซ้อมกัน ดีที่กำลังเอ๊าะ ๆ อยู่ ถ้าเป็นตอนนี้นะ เป็นลมไปแล้ว

อาจารย์บอกว่า ไอ้เจี๊ยบร้องดี แต่มันอายุเกิน .......ปอย..ย....ย....ย.....
อาจารย์คงคิดว่าเราแก่ แต่จริงๆเขาจะเอาที่เรียนอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน แต่เรามันจบออกมาหลายปีแล้วอ่ะดิ๊

เจน...........ผมเคยเห็นผู้หญิงคนนึงคับอาจารย์ที่เขาร้องได้ เสียงออกจะห้าวๆนิด ๆ แต่ว่าลองถามดูแล้วเขาบอกเขาไม่กล้า

อาจารย์ .........ใคร อยู่ห้องไหน บ้านอยู่ไกลมั้ย ไปรับมาคุยกับอาจารย์ซิ

เจน..........อยุ่แถวนี้แหละครับ เดี๋ยวผมกับพี่ไปตามให้นะคับเพราะพ่อเขาโหดต้องเอาผู้หญิงไปด้วย


สรุปก็ต้องไปขอร้องแม่น้องปุ้ม ให้น้องปุ้มมาร้องเพลงให้หน่อย ถือว่าช่วยโรงเรียนละกัน แล้วค่ำๆ เราต้องเป็นคนมาส่งน้อง เพื่อไม่อยากให้ที่บ้านน้องปุ้มรู้ว่า ที่นี่ผู้ชายเยอะ
อาจารย์ขอให้เรามาเทรนให้น้องปุ้มทุกวัน เพราะน้องยังไม่เคยร้องเพลงเข้ากับวง
ไอ้เราก็เป็นคนใจง่าย ตอบตกลงไปซะงั้น ไม่คิดหน้าคิดหลัง คิดแต่ว่า "ก็ว่างนี่หว่า"

ก่อนกลับ หัวหน้าวงดนตรี (รุ่นพี่ของน้องชาย) ถามเราว่าเป็นพี่สาวเจนเหรอ มาเป็นนักร้องหญิงวงพี่หน่อยได้มั้ย วงพี่ไม่มีนักร้องหญิง หามานานแล้ว
เราก็หันไปมองหน้าสมาชิกวงพี่เขา คนอื่น ๆ ซึ่งก็ยิ้มให้ พยักหน้ากันใหญ่ ทำทีว่าเห็นสมควรด้วย
"ได้ค่ะ" อ้าว นั้นไง ใจง่ายอีกตามเคย เป็นไรวะเนี่ยใครให้ทำไรทำไปหมด
อีกใจนึง "ก็ลองดูก็ได้นี่หว่า ประสบการณ์ชีวิต"
พี่หัวหน้าวง นามว่า
พี่ปอ (นามสมมุติ) ......"เลือกเพลงมานะ พรุ่งนี้มาซ้อมกัน
วันที่ 18 เรามีออกงาน"
เรา.........ห๊า!!! อะไรนะ มีเวลาพรุ่งนี้อีกวันเดียวเองเหรอพี่
พี่ปอ.......อืม แต่พี่ว่าเจี๊ยบร้องได้
เรา.........แฮ่ ๆ ค่ะ คงร้องได้อยู่หรอก
พี่ปอ.......เราแค่ไปแจม ๆ ไปโชว์นิดหน่อยไรเงี๊ยะ เจี๊ยบก็ร้องซัก 3-4 พี่ว่าขายดีแน่
เรา.........ลองดูก็ได้ค่ะ คำว่าอาย ๆ เขิน ๆ ไรเงี๊ยะ ทำไม่ค่อยเป็นอยู่แล้วล่ะ

วันที่ 18 กุมภาฯ
เตรียมเก็บของตั้งแต่เย็น เพื่อนร่วมงานช่วงหัวค่ำ เป็นงานรวมนักร้องนักดนตรี เพื่อชีวิต
เราร้องเพลง นึกเสียว่าสงสาร -> อ้อย กระท้อน เพลงแรกได้รับเสียงปรบมือเสียงกรี๊ด อย่างล้มหลาม ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ได้ tip มาด้วย 3-4 ร้อง เย้ ๆ ไรเนี่ย รายได้ดีกว่าทำงานทั้งวันที่ทำอยู่อีก ได้ร้องทุกวันคงดี

วันนั้นมีคนในวงมาจีบด้วย มีตำรวจแก่ๆ มาจีบด้วย มีอาจารย์ที่ไหนไม่รู้มาจีบด้วย แล้วก็มีรุ่นน้องที่ตามไปช่วยยกของ อีก 2 คนก็ตามมาเจ๊าะแจ๊ะ บอกขอเป็นแฟน
ขายดีขนาดนั้นเลยเหรอเรา
มีน้องที่มาช่วยยกของ ร้องเพลงให้ (เอ่ยชื่อมอบเพลงให้เราซะงั้น) 55++ แต่เสียงไม่ต้องปรับปรุงอะไรเลย แต่ถ้าไม่ร้องจะเป็นพระคณมาก เพราะเสียงขนาดนั้น คงปรับปรุงอะไรไม่ได้แล้วล่ะ

Create Date : 22 ธันวาคม 2550		1 comments
Last Update : 22 ธันวาคม 2550 15:29:14 น.
Counter : 839 Pageviews.
Share Tweet