เมื่อวานตั้งใจไปถ่ายรูปที่สวนสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์และเดินเลยต่อไปสวนรถไฟ
อยากมีรูปดอกไม้มาสวัสดีปีใหม่สร้างความสดชื่น ทักทายเพื่อนๆ ชาวบล็อก
สะพายเจ้าเพื่อนยาก(x100s)ออกผจญภัย
ระหว่างทางในสวน...โชคดีมาก ไม่คิดไม่ฝันจะได้เจอต้นไม้ในบทกลอนครั้งแรก
คือพะยอม(
พวงพะยอม)และลดาวัลย์(
ร้อยรจนา) ซึ่งเคยกล่าวถึงและแต่งไว้นานแล้ว
ตอนนั้นได้แต่รำพึงรำพันในบทกวีแสนหอมหวาน
วันนี้...ทั้งสองกำลังออกดอกงดงาม ส่งกลิ่นหอม หวานชื่น
สุดประทับใจ เลยเอารูปมาฝากครับ
พ่อแม่พาเด็กๆ ขี่จักรยานออกกำลังกาย ดูเด็กๆ มีความสุขมาก
พานคิดถึงสมัยเด็กๆ พ่อแม่ต้องทำงานตัวเป็นเกลียวไม่มีแม้วันหยุด
ดอกลดาวัลย์สีขาวนวล
แย้มยิ้มน่าทะนุถนอมเทียมเธอ
กลิ่นหอมอ่อนชื่นใจ
ต้นพะยอม เข้าไปใกล้ๆ กลิ่นหอมอบอวลมาก หอมแบบไทยๆ
พะยอมสูงตระหง่านในสวน
ผลิดอกขาวหอมตลบอบอวล
ใบกลับร่วงเต็มลาน
กระถางสีสวยน้ำกลับขุ่น
กระถางสีขุ่นน้ำกลับใส
แดดอ่อนรับวันใหม่
ดอกไม้บานคอยเธอเอ่ยชม
ความรักเพียงมายา
บทนั้นหอมละมุนละไม
เบ่งบานงดงามในใจฉัน
ดอกไม้ในบทกวี
ปีใหม่นี้ขอให้ทุกท่านมีความสุข สมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ
ดอกลดาวัลย์สีขาวพราวไปทั้งต้น สวยงามจริงๆ
ยิ่งพิศใกล้ๆยิ่งสวยนะคะ
ภาพสุดท้ายก็สวยงามมากค่ะ
หายไปนานเลยนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่า