ถ้าจะพออนุมานเดาหาความหมายโดยไม่ต้องเปิดพจนานุกรม

อาการที่คนหนึ่ง พยายามใช้คำพูดของตนเองแจ้งหรือประกาศให้คนอื่นได้รู้ว่าโดนอีกคนหนึ่งทำอะไรให้ตนเองเจ็บช้ำน้ำใจ จนไม่สามารถเก็บไว้คนเดียวได้

หรือ

การที่คนหนึ่ง (มัน) เกิดอาการ 'หมั่นไส้' อีกคนหนึ่ง (ประมาณว่าอิจฉาที่อีกคนทำอย่างหนึ่งได้ แต่ฉันทำไม่ได้ และไม่ได้ทำ) ก็เลยใช้วิธีการแหกปาก และป่าวประกาศให้บุคคลที่สาม สี่ ห้า .. ได้รับรู้ และว่ากล่าวตักเตือนคนๆนั้นให้(เพื่อความสะใจส่วนตัว)

เอ่อ  ไม่มีอะไร

แค่จะบอกว่า...วันนี้โดน "ฟ้อง" ทั้งวันเลย

((ออกแนวเก็บกด อึดอัดเกินจะทนไหว))

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง

ในวันที่อากาศจัดมาก ((จัดไปทางแย่แต่เช้า ฟู่ !!! ร้อนแต่เช้า ทำเอาครูสาวหงุดหงิดเล็กๆ))

"ขวัญ ชั่วโมง 1 กับชั่วโมง 4 ไปคุม 1.1 ให้หน่อยนะ ครูวรรณาลา" เสียงครูตา หัวหน้าวิชาระดับชั้นเดินเข้ามาบอก ขณะที่เรากำลังงมหาอะไรสักอย่างที่ลิ้นชักโต๊ะคอมฯ

"ค่ะ  ชั่วโมง 1 กับชั่วโมง 4" จดยิกๆใส่กระดาษ post it สีเหลืองซีดๆ กันลืม

...........

เงยหน้ามองนาฬิกาตรงมุมจอคอมฯ

พระเจ้า  .... เกินเวลามาประมาณสามชาติครึ่งได้แล้ว ป่านนี้พวกตีกันห้องแตกไปแล้วมั้ง

คิดในใจ ขณะที่รีบคว้างาน ปากกา และโทรศัพท์แล้วออกวิ่งลงไปยังชั้น ป.1.1

.............

"ครูขวัญสอนหรอ" เสียงหนึ่งถามแทรกออกมาในขณะที่เท้าครูสาวยังไม่ทันก้าวข้ามธรณีประตูพ้น

"ป่าวค่ะ มาคุมแทน ครูประจำชั้นหนูไม่มา" เดินเอาของไปวางที่โต๊ะ ก้มๆเงยๆและงงๆอยู่สักพัก

"วิชาอะไรอ่ะ ไหนเอาสมุดขึ้นมาดิ มีงานอะไรหรือเปล่า" ((นี่ครูมันคิดว่าเป็นเด็กปี 1 หรือป.1 ฟระ ใช้คำถามเกินวัยมากกกก ณ อารมณ์นี้เพิ่งสำนึกได้ ))

"---" เงียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากนักเรียนที่ท่านถาม แล้วก็หันไปคุยกันต่ออย่างไม่สนใจ

"อ้าว งั้นนั่งที่ให้เรียบร้อย เลิกคุยกันได้แล้วค่ะ" หมุนรอบตัวอยู่ประมาณ 4 รอบครึ่ง ก่อนจะระลึกได้ว่า...ตรูควรจะหางานอะไรให้ทำดีกว่า ...เด๋วจะเสียงดังรบกวนข้างห้อง

"คู คู ... ไอ้...มันด่าหนู" เสียงแหลมปรึ๊ดดดของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังแหวกประสาทขึ้นมา

"ฮ๊า ด่าไรกัน ไม่ด่า ไม่ด่า เลิกๆ เพื่อนกัน" ขณะพูดก็เดินไปหยิบแบบฝึกหัดคัดไทยมาเปิดดู

"อ้าว งั้นคัดตัวอักษรต่อละกันเนอะ มา เดี๋ยวเรียกชื่อแล้วมาเอาไปทำต่อนะลูก"

...........

"ดารณี"

"ทัยธนาวุฒิ"

"ภัคพงษ์"

"คู คู ไอ้...มันทำดินสอหนูหัก" เสียงแหลมเล็กหของเด็กผู้หญิง (คนเดิม) ดังแหวกขึ้นมาอีกครั้ง

"หักหรอ หักก็เหลาใหม่สิค๊า... แล้วเจ้านั้นไปยุ่งกะเค้าทำม๊ายยย"

"อัครพล"

"ธนทัต"

"อ้าว ได้ครบแล้ว ทำเลยนะลูก เอาตัว ผ.ผึ้งก่อน แล้วค่อย ฝ.ฝา ลากตามรอยเส้นประเลย เค้าจุดถึงแค่ไหนก็เขียนแค่นั้น อย่าเลย อย่ามั่ว ฯลฯ " ((ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน ว่าจะพูดเวิ่นเว้อไปเพื่ออะไร))

...........

สั่งงานเรียบร้อยแล้ว อีครูสาวก็เดินมาโม่งานของตัวเองบ้าง

ทำไป..เหล่เด็กไป ((กลัวว่าจะเอาดินสอจิ้มลูกกะตากัน))

"อ้าว ไม่ดังๆ ทำงาน อย่ามัวโม้" เงยหน้าขึ้นที ก็ส่งเสียงที ให้เด็กพอรู้ว่ายังมีคนนั่งเฝ้าอยู่นะ อย่าเสียงดัง อย่าเล่นกัน

"คู คู ไอ้...มันเอายางลบหนูไป" เสียงเดิมดังแหวกประสาทเข้าไปอีกครั้ง

"โอ๊ยยยย ใครเอาของเค้าไป เอาคืนเค๊าปายยย แล้วมาเอาของครูไปนี่" วางปากกาในมือแล้วหันมองไปยังต้นเสียง  ภาพเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ยืนมองหน้าคนที่ขึ้นชื่อว่า "เอายางลบ" ของตนเองไป ด้วยแววตาประหนึ่งว่า... แกมาข่มขืนฉ๊านทำไม๊....

.............

จนกระทั่ง...ใกล้หมดเวลา

"คู คู ไอ้...มัน" มาอีกแล้ว..

"พอเลย หยุด จะฟ้องอะไรนักหนา เบื่อ ไม่อยากฟัง เลิกฟ้อง หยุด !!!"

"----"  ในห้องนั้นเกิดภาวะหลุมอากาศขึ้นมาประมาณ .35 วินาทีด้วยความงงงวยว่าอีครูนี่มันไปกินรังแตนอะไรมาจากไหนหรือเปล่า (วะ) คะ

...................

เอ่อ..ขอโทษเด็กๆมา ณ ที่นี้ด้วยนะลูก

ครูไม่ไหวจริงๆ (ว่ะ) ค่ะลูก

ก็หนูเล่น (แหกปาก) ฟ้องกันทุก 3 นาทีนี่ (วะ) คะ

ครูก็คนนะ (โว๊ย)คะ ...

ปล. ตรูล่ะสงสารเด็กจริง เจอครูประสาทๆอย่างตรูเนี่ยยยยย

Create Date : 09 มิถุนายน 2554
Last Update : 9 มิถุนายน 2554 22:56:56 น.		1 comments
Counter : 391 Pageviews.
Share Tweet