หนึ่งปีกว่า...

กับการเรียน "ครู" เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ ให้อะไรหลายๆอย่าง

มิตรภาพกับเวลา หนึ่งปีกว่าๆ ได้สร้างขึ้นมา

แม้จะไม่เยอะ แต่ก็นับว่าเป็นความทรงจำที่ดีอีกครั้งหนึ่ง กับเพื่อนร่วมรุ่นจำนวน 20 กว่าชีวิต

มีรัก มีเกลียด มีความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นกับคนกลุ่มนี้มากมาย

เสียงหัวเราะ แรงกดดัน ความเบื่อหน่าย ฯลฯ เกิดขึ้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยกับคำว่า

"เรียนครู"

จำได้กันมั๊ย ว่าวันแรกที่เปิดเทอม ใครมีสภาพอะไรยังไง ใครนั่งตรงไหนกับใคร จำกันได้ไม่ได้แล้วละสิ... ขวัญก็เหมือนกัน 555+

จำได้ว่าวิชาแรกที่ไปเรียน เป็นวิชาจิตวิทยาของอาจารย์สลักจิตร (เรียนรวมกลับกลุ่ม 1)

เดินเข้าห้องไป... เอ่อ...ทำไมคนเยอะจังเลย (วะ) , แล้วตรูจะไปนั่งตรงไหนดี , นั่งแล้วจะคุยอะไรกับคนข้างๆดี บลา บลา บลา สารพัดที่จะคิดไป ...

จนกระทั่งวันนี้....ปีกว่าๆผ่านไป  เร็วมากมาย

ตอนนี้ไอ้ความคิดข้างบน มันหายไปไหนหมดแล้วนะ โดยเฉพาะวลีสุดท้าย ---- นั่งแล้วจะคุยอะไรกับคนข้างๆดี 555+

ทุกวันนี้... เอาเป็นว่า...ใครเร็ว คนนั้นได้สิทธิ์พูดก่อน หรือไม่อย่างนั้นก็.... ใครอยากพูดก็พูด แต่จะมีใครฟังเราหรือเปล่านั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ยังดีๆที่ช่วงแรกๆต่างคนต่างก็ยัง “เก้อเขิน” กันอยู่ อาจารย์เลยยังพอสอนกันรู้เรื่อง  ไม่มีใครพูดแทรกหรือแย่งกันคุยซักเท่าไร แต่พอผ่านไปสักระยะ ...  อาจารย์คงเบื่อที่จะบ่น จะด่ากันแล้ว ... ตามแต่ใจปรารถนาเถอะแกเอ๊ยยยยย

เพื่อนคนแรกที่ขวัญได้นั่งข้างๆและทำความรู้จักคือ อ้อมใหญ่ (ทุกวันนี้ยังพยายามนึกอยู่..ว่าอะไรใหญ่ 55) โอ๊ววว คนอะไรจะขาวเว่อร์ขนาดนั้นวะเนี่ย (แอบคิดในใจ) - - - มีการแนะนำตัวกันเล็กน้อยถึงปานกลาง ด้วยว่ายังคง “เก้อเขิน” จากการที่ต้องไปเริ่มทำความรู้จักเพื่อนใหม่ (แถมตัวเองยังมาจากคนละสถาบันกับชาวบ้านเค้าอีก)

ถัดไป เป็นน้องอ้อมน้อยและน้องแหม่ม  - - -  เพื่อนสาวสองนางที่ลักษณะทางกายภาพถอดกันมาราวกับพี่น้องกัน ... ถามกันไปถามกันมา อ้าว... เป็นเพื่อนกันมาก่อน รุ่นน้องตูนี่หว่า  แถมเพิ่งจบด้วย (แอร๊ยยยย เด็กกันไปไหนฟระ.... ) แอบอิจฉาเค้าในใจ   

หลังจากนั้นมา ก็เข้าสู่กระบวนการ “ผูกสัมพันธ์” กับเพื่อนใหม่ ... เอ่อ ถามชื่อแล้ว..สักพักก็เรียกผิดซะงั้น แรกๆขวัญเรียกชื่อใครผิดไปมั่งก็ไม่รู้  - - หน้าแตกกันไป อาศัยว่าใช้ความ “แถ” ทำเนียนเอาฮากันไป เลยไม่ค่อยอายเท่าไร

เริ่มจากกลุ่มหน้าห้อง - - - แถวหน้า ขวัญขอเรียกว่าผู้หญิงแถวหน้าละกันนะ พลอย  กุ้งแช่ พี่พิมพ์ เมย์  ผู้หญิงแถวหน้าเหล่านี้ถือว่าเป็นปราการด่านแรกที่จะช่วยกันตอบคำถามเวลาอาจารย์ถาม หรือสงสัยอะไร บุคคลพวกนี้จะมีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งก็คือ ... สามารถตอบคำถามอาจารย์ได้ เหมือนคอยรับหน้าแทนเพื่อนๆในห้อง  เป็นแนวหน้ากล้า (เสี่ยง) ตายถามอาจารย์เวลามีคำถามอะไร แล้วเพื่อนๆในห้องไม่กล้าถาม โดยเฉพาะพลอย ไม่รู้ว่าแอบเอาไมโครโฟนหรือโทรโข่งใส่ไว้ในคอหอยหรือเปล่า .. เวลาพูดที  คนนั่งหลังสุดยังรับทราบได้ เยี่ยมค่ะ...  

ต่อไป เป็นกลุ่มของนี ต่าย พี่มล ก้อย - - - กลุ่มนี้เหมือนจะเป็นประชากรที่สันโดษ ไม่ชอบยุ่ง หรือข้องเกี่ยวกับใครสักเท่าไร  จะไม่ค่อยได้ยินเสียงพูดคุยจากบุคคลเหล่านี้สักเท่าไรนะ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเค้าแอบส่งกระแสจิตทางสายตาในการสื่อสารกันหรือเปล่า.. .. แต่ถ้ามีงานพรีเซนต์เมื่อไร กลับกลายเป็นว่ากลุ่มนี้จะสามารถฝังไมโครชิปส์ลงในสมองฝั่งซ้ายและออกมานำเสนอได้อย่างมีประสิทธิภาพ ..ทั้งการนำเสนอ ความรู้ เอกสาร  ... จัดว่าแน่นเชียว  โดยเฉพาะถ้าให้พี่มลเป็นคนบรรยาย เอาเป็นว่าพวกเราจะมีน งง ออกแนวเบลอไปกับความรู้ที่พี่มลหามานำเสนอเพื่อนๆ สมแล้วที่เป็นที่หนึ่งของห้องเราจริงๆ

หน้าห้องแล้ว ต่อไปขอโดดไปกลุ่มหลังห้องเลย - - - กลุ่มนี้จัดว่าเป็นกลุ่มที่มีประชากรมนุษย์หนาแน่นมากที่สุด.. (นับรวมถึงลักษณะทางกายภาพของร่างกายของกลุ่มหลังห้องด้วย)  เบริ์ด กอล์ฟ พี่เมย์ แอม มะ ปินปิน  ครีม ใหม่ น้องอ้อม น้องแหม่ม (อาจจะมีกรแว๊บไปบ้างเป็นระยะๆมั้ง เริ่มไม่แน่ใจ) กลุ่มนี้นับว่าเป็นส่วนผสมที่ค่อนข้างลงตัว (ตัวใหญ่ ตัวเล็ก  55+)  เป็นกลุ่มที่อยู่หลังห้อง แต่เสียงก็ดังไม่แพ้กลุ่มหน้าห้อง เผลอๆแล้ว อาจจะดังกว่าด้วยซ้ำ (แต่อันนี้เป็นแนวสันทนาการ 55) มีกล่องกระจายเสียงอยู่สองอัน ได้แก่ ปินปิน และครีม ... 5 5  ถ้าวันไหนมาเรียนแล้วไม่ได้ยินเสียงสองคนนี้ .. ขวัญจะรู้สึกว่าห้องเงียบมากกกก บรรยากาศการเรียนกร่อยไปเลย ... หลายๆคนเป็นคนที่คอยสร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆ แถมยังคอยแซว ทับถม จิก กัด ฯลฯ (55+) มาพอเป็นกษัยให้เพื่อนคอยตื่นตัว

- เบริ์ด .. ถ้าไม่มีเบริ์ด คงไม่มีคนคอยเปิดโปรเจคเตอร์ให้เพื่อนๆแน่เลย ขอบใจนะที่เกิดมาตัวสูง 55

- กอล์ฟ .. กอล์ฟตอนเทอมแรกหายไปไหนอ่ะ .. กอล์ฟรู้ตัวป่าวว่ากอล์ฟแก้มยุ้ยมาก (ไม่กล่าว่าอ้วน กลัวโดนกอล์ฟกระทืบ  . . . )

- พี่เมย์ ... ว่าที่มหาบัณฑิตคนต่อไป.. สามารถมากกกก ว่าแต่.. แอบเห็นนะว่าแอบหลับ 55

- แอม .. Cft Thailand เป็นอันรู้กันว่า ถ้าวันไหนมีบอล วันนั้นแอมจะมาสาย ด้วยสภาพพร้อมจะเปลี่ยนห้องเรียนเป็นห้องนอน

- มะ .. ส่วนขานี้.. ใช้ชีวิตได้สมดุลมาก ได้ข่าวว่าถึงจะดึกแค่ไหน การเรียนก็ไม่เคยบกพร่อง ยกย่องค่ะ  !!!

- ครีม ... ถ้าไม่มีครีม เพื่อนหลายคนคงไม่มีโอกาสได้ยินเสียงหัวเราะที่สะท้านโลกขนาดนี้แน่ ขอบใจจริงๆว่ะ

- ปิน ... สำหรับปินปิน อยากเที่ยวไหน อยากทำอะไร ไม่อยากทำอะไร ขอให้บอกปิน ปินพร้อมจะวางโครงการ และชวนเพื่อนๆสานต่อได้อย่างทรงประสิทธิภาพ แถมยังคอยเห็นดีเห็นงามเวลาขวัญชวนโดดด้วย ..ป่ะ

- ใหม่ .... ใหม่ออกจะเป็นที่น่าสงสารนิดนึงที่เพื่อนๆจะคอยรุมว่า จิก กัด กันอย่างสนุกปาก  จะเถียงก็เถียงไม่ค่อยจะออกด้วย 55+ ...ว่าแต่ ก่อนมาเรียนอย่าลืมเช็คหน้านิดนึงนะว่าทาแป้งเนียนหรือยัง (ที่อาจารย์ภคพลเคยแซว)

 - น้องอ้อม น้องแหม่ม .. ไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปนั่งมุมห้องตรงนั้นได้ยังไง ตัวก็เล็ก ไปนั่งมุมอับขนาดนั้น บางวันนี่ถึงกับมองไม่เห็นเชียว ..

ลำดับสุดท้าย  กลุ่มกลางห้อง .. พี่เรียน เปิ้ล นัน จ๋า แขก อ้อม และสาวเอ็ม(???)   บุคคลเหล่านี้ เหมือนจะไม่ค่อยมีปากมีเสียง (?)  ตั้งใจเรียน (?) ไม่ค่อยยุ่งกับใคร (?)  โดยเฉพาะขาใหญ่ (พี่เรียน.. ก็ไม่แน่ใจว่าฉายานี้ท่านได้แต่ใดมา แต่รู้สึกว่ามันติดปากขวัญมาก) และเอ็ม (แต่กับเอ็มนี่ส่วนใหญ่จะเป็นกรณีพิพาทส่วนตัวกับจ๋าซะเป็นส่วนใหญ่)

 - พี่เรียน .. จะชอบซื้อขนมมากิน แต่ไม่รู้ว่าส่วนใหญ่ตัวเองได้กินมั่งหรือเปล่า เพราะดูแล้วจะโดนขโมยกินขนม กินน้ำบ่อยๆ

 - เปิ้ล .. อันนี้ไม่มีกรณีอะไรให้จิกกัด จัดว่าเป็นคนที่ไม่เคยเพลี่ยงพลั้งให้เพื่อนๆได้เห็นเลย

- นัน .. ตัวเล็กไปมั๊ย .. เล็กมากกกก เวลาขี่รถกลับบ้านไล่ๆกับนัน จะระแวงว่า ลมมันจะพัดนันปลิวหรือเปล่าบ่อยๆ 55+

 - แขก .. ศิษย์พี่ร่วมสถาบัน แต่ทำไปทำมามาเทียบรุ่นกันซะงั้น ไม่รู้ว่าเจ๊แกหน้าเด็กหรือขวัญหน้าแก่ 55+ ปล. แอบพารานอยด์บ่อยๆพอกันนะ

- จ๋า .. สำหรับจ๋านี่จะเป็นที่พึ่งของเพื่อนๆในกลุ่มโดยเฉพาะในเรื่องที่เกี่ยวกับคอมและการทำ powerpoint  มีอะไร(ที่ขวัญไม่ทำ)ขอให้บอกจ๋า .. จ๋าจัดไป

- อ้อม .. เจ้าแม่เกาหลีตัวจริงเสียงจริงๆ โดยเฉพาะช่วงนั้นที่ติดขนตาปลอมมาเรียน แทบอยากจะไปหลบร้อนใต้ขนตาอ้อมจริงๆ

- เอ็ม .. ศัตรูตัวฉกาจ(ของขวัญ) จริงๆ ทุกวันนี้ก็ไม่แน่ใจว่าจริงๆแล้วเอ็มมันเกลียดขวัญหรือเปล่า มีช่องไม่ได้..จะต้องทำร้ายกันตลอด 55+  ... ยังจำได้นะเว้ย ..จะไปห้องน้ำ เอาอะไรหรือเปล่า.. >> ฉันไม่ใช่แมวน้อย จะได้ชอบกินของเสียอ่ะ 55+

อ่า..นึกได้แค่นี้จริงๆ ถ้าเขียนถึงใครไม่ตรงกับความเป็นจริงก็ต้องกราบขอประทานอภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เนื่องจากมันเป็นสังคายนาความรู้สึกจากขวัญคนเดียวเท่านั้น .. มั่วไปบ้าง ไรบ้าง อย่าได้ว่ากันนะจ๊ะ   ขอตัวไปกินข้าว (เช้า) ก่อนค่ะ

_/_  จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบ 

25 มีนาคม 2554 เวลา 13.53 

Create Date : 25 มีนาคม 2554
Last Update : 25 มีนาคม 2554 14:01:49 น.		2 comments
Counter : 348 Pageviews.
Share Tweet