เอื้องแสนเพ็ง... กล้วยไม้ดินที่จะบานทุกหนึ่งพันพระจันทร์เพ็ญเท่านั้น
เสน่ห์อันลึกลับของดอกไม้มหัศจรรย์ที่ดึงดูดผู้คนจากทั่วโลก
ให้เดินทางมาที่เวียงแสนเพ็งเพื่อค้นหา
รวมถึงคู่กัดอย่างดรสาและดอกเตอร์สินธพ...

ภารกิจอันยิ่งใหญ่ ทำให้สองหนุ่มสาวต้องพบกับการผจญภัยอันใหญ่ยิ่ง
เกินกว่าที่ใครจะเคยคาดคิดฝัน
...การเดินทางครั้งสำคัญเพื่อปกป้องเอื้องแสนเพ็ง
ดอกไม้ที่ไม่ใช่เพียงดอกไม้
หากทว่าเป็นหญิงที่ถูกสาป
จนเป็นตำนานที่เล่าสืบขานต่อกันมา

                                                   ที่มา เว็บไซต์ booktogothailand.com

*********************************    

งานเขียนของคุณหมอพงศกร  เป็นงานที่จะได้รับการพิจารณาในลำดับต้น ๆ จาก จขบ.  อยู่เสมอ จำได้ว่าหนังสือเล่มแรกของคุณหมอพงศกรที่อ่าน คือ รอยไหม  ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเลยสำหรับเค้าโครงเรื่อง  วิธีการดำเนินเรื่อง ตลอดจนภาษาที่ใช้ในการเขียนองคุณหมอ   ทำให้คุณหมอพงศกรกลายเป็นนักเขียนในใจเราคนหนึ่งเช่นกัน

“ฤดูดาว”  เป็นหนังสือที่ได้รับรางวัลชมเชยในการประกวดหนังสือดีเด่น  ประเภทนวนิยาย  ประจำปี  พ.ศ.๒๕๔๙  เป็นหนังสือแนะนำในการประกวด  เซเว่นบุ๊ค  อวอร์ด  พ.ศ.๒๕๕๐  และเป็นหนังสือ  ๑  ใน  ๑๐๐  เล่ม  โครงการ  ๑๐๐  เล่มหนังสือดีวิทยาศาสตร์  (พ.ศ.๒๕๓๗-๒๕๔๘)   เป็นเรื่องที่ผู้เขียนนำเอาตำนานและความเชื่อท้องถิ่น  มาผสมผสานกับวิทยาศาสตร์สมัยใหม่  ทำให้กลายเป็นนวนิยายที่ได้รับการตอบรับจากผู้อ่านมากมาย

แต่สำหรับ  จขบ. เมื่อได้อ่านหนังสือเล่มนี้จบ  กลับรู้สึกเฉย  ๆ  กับนวนิยายเรื่องนี้  เมื่อเทียบกับ  รอยไหม  ซึ่งเป็นนวนิยายที่สามารถนำกลับมาอ่านซ้ำอยู่หลายครั้ง (ไม่ได้ดูตอนเป็นละคร  เพราะชื่นชมกับงานเขียนมากกว่า  กลัวผู้สร้างไม่ทำตามบทประพันธ์จะกลายเป็นสียอรรถรสในการดู  เลยเลือกที่จะไม่ดู  แต่ปรากฏว่าได้รับการตอบรับมากมายก็ต้องยินดีด้วยค่ะ)

ไม่รู้ จขบ.  จะแปลกกว่าคนอื่นมากไหมถ้าส่วนที่สำคัญที่สุดที่ทำให้  จขบ.  อ่านนิยายเรื่องนี้ไม่สนุกกว่าที่ควรจะเป็น  คือ  ชื่อนางเอก  “ดรสา”  ที่  จขบ.  แอบไม่ชอบอยู่นิดนึง   ซึ่งต้องบอกว่าเป็นความรู้สึกส่วนตัวจริง ๆ  อาจจะตลกสำหรับบางคน  แต่สำหรับ  จขบ.  แล้วชื่อของพระนางเป็นส่วนเล็ก ๆ  สำหรับการอ่านนิยายเรื่องนั้น ๆ    บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม  รู้สึกว่ามันเป็นชื่อที่ฟังแล้วไม่ไพเราะเสนาะหู   ดูแข็ง ๆ  ไม่เป็นผู้หญิงยังไงก็ไม่รู้  แต่นิยายเรื่องนี้ก็มีจุดเด่นที่ดึงดูดใจให้ผู้อ่านติดตามอ่านจนจบก็น่าจะเป็นเรื่องของ  เอื้องแสนเพ็ง  ดอกกล้วยไม้ที่จะบานทุกหนึ่งพันพระจันทร์เพ็ญเท่านั้น  ซึ่งผู้ที่เกิดมาในยุคไอที  ยุคที่เทคโนโลยีครองเมืองเช่นเราๆ  ทั้งหลาย  เรื่องแบบนี้ก็เป็นเรื่องที่น่าพิศวง  แล้วก็ชวนให้ติดตามอยู่เหมือนกัน  ว่าท้ายที่สุดของเรื่องแล้ว  เอื้องแสนเพ็ง  มีอยู่จริงไหม  แล้วบานในทุกหนึ่งพันพระจันทร์เพ็ญจริงไหม   และเพราะเหตุใดถึงบานเฉพาะหนึ่งพันพระจันทร์เพ็ญเท่านั้น  ที่สำคัญ  ฤดูดาว  ยังเป็นหนังสือที่ทำให้ผู้อ่านรักและเข้าใจธรรมชาติมากขึ้น  (มีเรื่องของ  GMO  และ เรื่องราวความรักของนกเงือก)

สำหรับความโรแมนติกของคู่พระนาง    ไม่มีค่ะหรือมีน้อยมากเพราะนิยายจะไปเน้นเรื่องของตำนาน   ความเชื่อ  ธรรมชาติ  รวมไปถึงเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติมากกว่า  (ไม่งั้นคงไม่เป็นหนังสือ  ๑  ใน  ๑๐๐  เล่ม  โครงการ  ๑๐๐  เล่มหนังสือดีวิทยาศาสตร์  (พ.ศ.๒๕๓๗-๒๕๔๘)  ) 

โดยรวมแล้วสำหรับ  จขบ.  “ฤดูดาว”  เป็นหนังสือที่อ่านได้เพลิน ๆ  ในระดับหนึ่ง  แต่ก็ไม่ดึงดูดใจให้อ่านซ้ำ   หรืออาจจะไม่ใช่แนวที่  จขบ.  ชอบก็เป็นได้