Bloggang.com : tsk.love : (yaoi) ตอนพิเศษขอโทษครับ! ผมเผลอ ...HOW TALL… (U&B )

(yaoi) ตอนพิเศษขอโทษครับ! ผมเผลอ ...HOW TALL… (U&B )

เลิกเรียนแล้ว..

หนุ่มสาวชาวกระโปรงบานขาสั้นทั้งหลายก็พากันเดินออกนอกรั้วโรงเรียน

ยู.. มีท่าทีร้อนรนรีบเดินตรงดิ่งไปยังประตูโรงเรียน นำหน้ากลุ่มเพื่อน

ที่เดินมาด้วยกันติดๆอีกสี่คนให้ต่างแปลกใจ พวกเพื่อนๆรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

เพื่อตามให้ทัน และเรียกร้องความสนใจจากเขา ซึ่งมันออกแนวเหมือนจะแกล้งกวน

ขัดจังหวะการเดินที่ว่องไวนั้นให้ช้าลงมากกว่า

P. “ยูๆ!! เฮ้ยไปฆ่าปลากัน! “

เพื่อนเร่งเดินตามสะกิดหลัง ชวนไปเล่นเกมส์ตกปลาที่บ้านมัน แต่เจ้าหัวตั้งรีบส่ายหน้า

“ไม่อ่ะ กูรีบ”

แต่เพื่อนๆยูยังตั้งหน้าตั้งตาชวน

P.” งั้นฆ่าซอมบี้!”

“ไม่!”

P. “ฆ่าหมู!”

“ม่ายยย!!”

P. “ฆ่าปีศาจ! อ่ะดักนก! ตัดหัวแพะมั้ย!? ลงยันต์ผี เก็บเว็ล ตีค่าย เผาป่า ระเบิดกระท่อม

ยิงตาแป๊ะเฝ้ายาม มึงช่วยทำลายเชี่ยไรก็ได้กะกูที๊~~~!!”

“กูไม่เล่น! กูจะกลับบ้าน!”

เพื่อนๆยูต่างมองหน้ากันไปมา ส่งสายตาเหมือนบอกต่อๆกัน ว่าต้องแกล้งมัน!

P. “เชี่ยยู มึงอย่าเพิ่งรีบกลับไม่ได้รึไงวะวันนี้ ไปเดินซื้อของ หาดูอะไรกับพวกกูก่อนดิ”

ยูยังส่ายหน้าเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีก “ก็กูบอกว่ารีบ!” แต่ไอ้พวกเพื่อนๆของเขา

มันก็ดันเร่งเดินตามติดมาสะกิดหลัง ผลักไหล่ ผลักหัว ถีบน่อง..สารพัดจะแกล้ง

P. “ไรวะ!ก่อนนี้คอยด่าพวกกูบ่นไม่ให้ทิ้งมึง! มึงไม่อยากกลับเร็วอย่างนู้นอย่างนี้!

ชะชะ~ เดี๋ยวนี้ทำเป็นรักบ้าน ชวนไปไหนไม่ไปนะ ทิ้งพวกกูซะงั้น.....เฮ้ยยูมึงจะรีบเดิน

ไปตามควายที่ไหนวะ รอกูด้วย! ทำตัวแปลกๆนะมึง รีบกลับไปทำไมวะบ้าน? มีอะไร?..”

โดนเพื่อนถาม พากันทำหน้าสงสัย ยิ่งเห็นคนถูกถามอึกอักไม่ยอมตอบก็ยิ่งชวนให้สงสัย

P. “มีอะไรรอมึงอยู่ที่บ้านรึไงวะ?”

“ไม่มีเว้ย||||||||”

P. “ไหนมึงเคยบอกไม่อยากเจอหน้าลูกติดพ่อเลี้ยงมึงไง? ...เอ..ที่ชื่ออะไรนะ..”

“...............พี่บาส..”

P. “เอ้อไอ้..พี่บาสนั่นน่ะ เขาชอบหาเรื่องมึงไม่ใช่..”

“.........แล้วทำไม”

P. “อ้าวก็จะรีบกลับไปทำไมวะ เฮ้ยไปเที่ยวกัน!”

ทั้งสี่พยายามล้อมหน้าล้อมหลังคะยั้นคะยอ หลอกล่อยูให้คล้อยตาม

แต่ยูก็ยังคงเร่งเดิน ซ้ำพยายามหนีห่างจากเพื่อนตัวเอง

“กูจะรีบกลับบ้าน...บายเว้ย..............(สักพักหันไปมองยังเห็นเพื่อนอยู่).. อื๊อ!?

เอ๊า!แยกกันได้แล้ว! พวกมึงจะเดินตามกูมาทำไมวะเนี่ยครับ!?”

P. “ไปกับพวกกูก่อนน่า~~~!”

“โธ่เอ๊ยจะตื้อกูทำไมวะ จะไปไหนกันก็ไปเถอะ วันนี้กูไม่ไปจริงๆ”

P. “ไปหาอะไรกินกันก่อนน่า”

“เปลืองตังค์ กูจะไปกินข้าวบ้าน”

P. “มึงจะไปนั่งกินข้าวแกล้มบรรยากาศมาคุที่บ้านทำไมว้า~? กินๆไปแล้วต้องเจอ

คนที่เหมือนหมาบ้านิสัยไม่ดี คอยจะกัดมึงเรื่อย มันอร่อยรึไงวะ”

“อึก.....อ..อะไร..มึงอย่าไปว่าพี่เขาอย่างนั้นดิวะ”

P. “อ้าวเชี่ย! ไอ้ที่กูพูดนี่มึงเคยเป็นคนพูดเองเลยนะ!!!”

“ ...เฮ้ยเขาก็...ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก..”

P. “หือ? เฮ้ยเมื่อไม่นานมานี้กูยังเห็นมึงแอบเตะลูกบาส แก้แค้นเขาอยู่เลยไม่ใช่?”

“มึงเอาอะไรมาพู๊ด555 กูไม่ได้แค้นอะไรเรื่องเขาเลยนะ55 ....เขาก็.....โอเคอ่ะ..”

P. “เฮ้ย!? มึงพูดจริง!!? สาบานซิว่าเมื่อกี้มึงพูด!!? อะไรวะก็ไหนว่าเขาร้ายนักหนาไง

เกลียดขี้หน้ากันแล้วแม่งยังต้องทนอยู่บ้านเดียวกัน..”

“เฮ้ยยยย...เข้าใจผิดกันน่า!”

P. “ห๊ะ! เข้าใจผิด!!!!?”

“..เอ่อ.....แบบ.....กู.........กูว่ากูปรับตัวได้.....แหะ...//////อะไร....

พวกมึงมองหน้ากูกันทำไมวะ..ก็! ก็แรกๆมันยังไม่ชินเฉยๆไง... 555 แบบเอ่อ..

ความจริง...เอ่อ.../////พี่เขาก็ดีนะ...หึ..”

P. “หา????”

ช่วยไม่ได้ที่เพื่อนๆจะพากันงงเป็นไก่ตาแตกกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของยู เมื่อเอ่ยถึงบาส

P. “อ้าวตกลงมึงดีกับเขาแล้วเหรอวะยู?”

“เออ...”

P. “อ๋อ~~~! มิน่าล่ะแม่งเดี๋ยวนี้กลับบ้านไวทุกวันนะ จะรีบกลับไปจู๋จี๋กับพี่เขารึไง”

“พูดบ้าแล้วมึง////”

P. “อย่าเพิ่งรีบกลับบ้านเลย ไปเดินเล่นกับพวกกูก่อน แล้วไปเล่นเกมส์กัน”

“เอ๊ะก็กูบอกไม่ไปกับพวกมึงไง”

P. “เฮ้ยพวกกูตื้อมึงขนาดนี้แล้ว เชี่ยยังไม่เปลี่ยนใจอีก มึงจะเด็กดีไปไหนวะยู ไปเห๊อะ!”

“กูบอกว่าไม่ไง พวกมึงนี่แม่ง..”

P. “ปัทโธ่!ไอ้ต้าร์มึงจะไปตื้อแม่งทำไม อย่าๆ ปล่อยมันๆ คึคึคึ”

ยูทำหน้าระแวง ชำเลืองมองหน้าเจ้าเพื่อนคนชอบมั่ว ไอ้นี่มันชอบคิดเองเออเองเรื่อย

“หัวเราะอะไรเชี่ยซีน!?”

P. “กูรู้แล้ว! ทำไมมันไม่ไปกับพวกเรา”

เพื่อนอีกสามคนต่างทำหน้าสงสัย มองหน้าเจ้าคนพูดโดยไม่สนใจยู

ยูจึงรีบหันไปทำจ้องหน้าขู่ แต่ไม่หยุดเดิน

“รู้มั่วอะไรของมึงอีกล่ะไอ้ซีนพูดให้มันดีๆนะเว้ย”

P. “ก็พี่บาสไง!!! มึงจะรีบกลับไปเจอพี่เขาใช่มั้ยล่ะ55 แน้~!! กูรู้นะมึงคิดอะไรกริ๊ววว~”

เพื่อนๆต่างทำตาโต รีบแกล้งเดินไปดักมองหน้ายูซึ่งกำลังเหวอ

“บ้าดิ!/////*// มั่วแล้วไอ้เชี่ยซีน!” ยูรีบเถียงแล้วแหวกฝ่าวงล้อมของเพื่อน

กลับไปเดินหน้าตั้งนำหน้ากลุ่มอีกครั้ง

P. “..............ไอ้ยู........กูว่ามึงแปลกๆแล้วนะ แปลกๆแล้วกูว่า...หึหึหึ”

“แปลกที่ไหนวะ....ไรของพวกมึง!/////*//”

เพื่อนๆของยูถอยร่นมารวมตัวกันสุมหัวซุบซิบตามหลังยู

ขณะที่กำลังจะพ้นรั้วโรงเรียน เพื่อนของเขาก็พร้อมใจกันขอติดสอยห้อยตามไปด้วย

P. “เอางี้! ถ้ามึงไม่ยอมไปกับพวกกู งั้นพวกกูขอตามไปเที่ยวที่บ้านมึง!!!!”

“เฮ้ย!ไม่ได้!! ไม่ต้องตามมาเลยนะ! เชี่ย! ||||||*|| พวกมึงจะมาจับกูทำไมวะ!!?

ปล่อยดี๊~! กูรีบนะเว้ย!”

P. “จะรีบไปไหนนักวะ! เชี่ยยูให้พวกกูไปบ้านมึงด้วย!!!”

“โว๊ะ! พวกมึงจะอะไรนักหนาวะ! ปล่อยกู๊~~ กูจะกลับบ้าน!!!”

P. “พวกกูไปด้วยแค่นี้ทำไมไม่ให้ไปวะ มึงมีความลับอะไรไอ้ยู!”

โดนคาดคั้น เพื่อนๆรุมจ้องหน้าขนาบข้างขณะเดินอย่างเร็วรี่ เล่นเอายูเหงื่อตก

เรื่องอะไรเขาจะยอมให้ไอ้พวกนี้ไปที่บ้านด้วย ยิ่งวันนี้เป็นวันที่เขาจะได้อยู่กับพี่บาส

แค่สองคน .......เขาอยากอยู่กับพี่บาสแค่สองคนมากกว่า..

P. “มึงทำตัวน่าสงสัยหนักแล้วนะไอ้ยู...มึงมีอะไรวะ ทำไมพวกกูไปบ้านมึงไม่ได้”

“อึก........ไอ้พวกบ้าเอ๊ย พวกมึงก็รู้ว่านั่นไม่ใช่บ้านกู เดี๋ยวพี่บาสเขาไม่พอใจกูอีกทำไง”

P. “โอ๊ะโอ๋........เฮ้ยพวกมึงดูมันพูด เดี๋ยวนี้มีคงมีแคร์เขาด้วยนะเว้ยยย55555”

“พวกมึงมันบ้า!///////*// เลิกตามกูได้แล้วกูจะกลับบ้านแล้ว แยกกันตรงนี้แหละ!”

แต่จนแล้วจนรอดพวกเพื่อนๆก็ยังคงแกล้งเดินตามเขาไปติดๆ จนยูต้องหันมาตวาดไล่

“ไสหัวกลับบ้านพวกมึงไป! ตามตูดกูกันทำซากอะไรวะ!!?|||||||*||”

P. “มึงรู้มั้ยไอ้ยู! มึงทำตัวอย่างเนี้ยะ!! แม่งโคตรมีพิรุธเลยเชี่ย!555 มันน่าตามนี่หว่า”

“เลิกตามกูได้แล้ว กูแค่จะกลับบ้านมันผิดตรงไหน มีพิรุธบ้าอะไรวะ!?”

P. “ก็ผิดตรงที่มึงไม่เคยอยากรีบกลับบ้านมาก่อนเลย จนเมื่อเร็วๆนี้...ถ้าให้พวกกูเดา!

เป็นเพราะพี่บาสใช่มั้ยวะ!!!? มึงเล่นชิ่งพวกกูหนีกลับบ้านก่อนอย่างนี้อย่าบอกนะ

ว่าแอบนัดกันไว้แล้ว!!!”

“ไอ้บร๊า~~~!!!!”

P. “แหมเมื่อก่อนด่าเขาฉอดๆ เดี๋ยวนี้พวกกูแตะยังไม่ได้”

“พวกมึงคิดอะไรกันบ้าๆวะ!/////”

P. “มึงอย่าบอกนะ! มึงชอบพี่เขาใช่มั้ยไอ้ยู!!!?”

“พวกมึงหยุดตรงนั้นเลย! อย่าตามกูมานะ! ห้ามไปบ้านกู!อย่าตามมานะ!!!”

P. “ชัดเลย!!! ยูมึงหนีทำไมวะ! จริงใช่มั้ย!!! เฮ้ยขอพวกกูไปดูหน้าหน่อย!!!”

“ปล่อยกู๊! ///////กูไม่มีอะไรทั้งนั้น! ไปล่ะ!”

P. “เฮ้ยยู! ไอ้ยู! เชี่ยยยยู!!!! อย่าหนีนะมึง!!! หยุดนะเว้ยยยย!!!!”

วินาทีนี้ยูรีบสะบัดแขนให้หลุดจากมือเพื่อนสุดชีวิต แล้ววิ่งหน้าตั้งฝ่าวงล้อม

ไม่ยอมฟังเสียงใครได้แต่ตะโกนด่าไปตลอดทาง

“พวกมึงจะวิ่งตามกูมาทำม๊ายยย!||||||||ไปไหนกันก็ป๊ายยยยยยยย!”

P. “แล้วมึงจะวิ่งหนีพวกกูทำไมวะ!!!?

P. “มึงอย่าหนีนะไอ้ยู!!! อย่าหนีซะให้ยาก!”

P. “ใช่ๆพวกกูจะตามแม่งถึงบ้านเลย! คอยดูเหอะไอ้เชี่ยยู ไอ้ทิ้งเพื่อน!”

P. “ไอ้อ่อนหัดอย่ามาหลอกพวกกูซะให้ยาก กูจะตามไปดูหน้าแฟนมึงให้ถึงบ้านเลย

ก๊ากกก55 55 อย่าคิดว่าจะหนีเงื้อมมือกูพ้นนะ! มึงเสร็จแน่ไอ้ยู!55555555”

“พี่เขาไม่ใช่แฟนกู!/////*// หยุดนะเว้ย~! อย่าตามกูมาบ้าเอ๊ย!!!!”

ทั้งแหกปากตะโกนด่าไล่ วิ่งหนีโกยอ้าวสุดแรงเกิด ที่สุดยูก็สลัดเพื่อนๆหลุด

หนีขึ้นรถเมล์ไปได้ ทิ้งให้พวกเพื่อนยืนหอบหัวเสีย มองตามหลังรถคันที่เขาขึ้นหนีไป..

………………..
………

คิดว่าหนีพ้นแล้ว กลับถึงบ้านแล้วคงปลอดภัย... ทั้งๆที่คิดว่าหนีพวกมันได้แล้ว.....

แต่! ไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกมันจะตามเขามาถึงบ้านถูก!!!

หลังจากพยายามทั้งผลักทั้งดันไล่หลัง พาบาสกลับเข้าไปเก็บตัวข้างในบ้าน

ยูก็ออกมาไล่เพื่อนๆให้กลับบ้านกลับช่องกันไป

เพื่อนๆของยูต่างชอบอกชอบใจที่ได้เห็นหน้าบาสตัวจริง คิดจะอยู่ต่อเพื่อแกล้งก่อกวน

คนที่ยูเคยหลบลี้หนีหน้า ตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่ยูต้องการอยู่ด้วยที่สุดยิ่งกว่าใคร

พฤติกรรมและสีหน้าที่เจ้าตัวแสดงให้เห็นแบบปิดไม่มิดมันฟ้องอยู่โต้งๆ

จะเป็นอะไรอื่นไปได้อีกนอกจาก มันคงชอบเขาขึ้นมาซะแล้ว

P. “ก๊ากกก5555 พวกกูนั่งแท็กซี่ตามรถเมล์คันที่มึงขึ้นมาไง5555”

“โหยเชี่ย|||||||*|| พวกมึงจะพยายามทำขนาดนี้เพื่อ!”

P. “เพื่อมาดูหน้าแฟนมึงไง555!!!”

“ก็บอกว่าเขาไม่ใช่ไงโว้ย!!!///////*// ”

P. “ยู!กูรู้นะมึงคิดอะไรกับพี่เขาใช่ป่ะ!!?”

“เพ้อเจ้อนะพวกมึง! กลับบ้านไปกันได้แล้ว!”

P. “ฮึ่ยเลวชิหายเลย เพื่อนมึงมาไม่มีจะชวนเข้าบ้านสักคำ พี่บาสยังให้พวกกูเข้าเลย”

“พวกมึงจะมากันทำไมวะ เกะกะว่ะเชี่ยเอ๊ยกลับไปครับไหว้ล่ะ!”

P. “เอ้อ55555 พวกกูจะกลับ! ถ้ามึงยอมรับมาก่อนว่า...ชอบพี่เขาช่ายยยป่ะ!5555”

“อึก///////*// อย่าเสียงดังกันได้ม๊ายยยย~!!!! ชู่ว์!!!!”

P. ”นั่นแน่!!! 55555 กูได้ยินตอนมึงคุยโทรศัพท์นะ! วันนี้น้ามึงกับพ่อพี่เขา

ไม่อยู่บ้านนี่หว่า!! อ๋อ! รู้แล้ว!ร้ายนะมึงไอ้ยู!”

“รู้อะไรอีกล่ะ!”

P. “มึงจะจู๋จี๋ เล่นจ้ำจี้กะพี่บาสช่ายยยป่ะ!!!!ก๊ากก555555ฮิ้ววววววว!!!!!”

“เฮ้ย!!!!////////*// ไอ้พวกบ้าไม่ใช่โว้ย!อย่าเสียงดังสิ!พวกมึงจะบ้าใหญ่แล้ว!”

P. “อ่ะ อ่ะ พวกกูเปิดทางให้มึงก็ได้ยู เห็นแก่ที่มึงยอมรับว่าชอบพี่เค้านะ”

“ไอ้บ้า!////////*// กูยังไม่ได้พูดเชี่ยไรเลย!”

P. “ต่อไปมึงก็บอกพวกกูดีๆก็ได้ ว่าอยากกลับบ้านเร็วเพราะพี่เขา ไม่ต้องมาโกหก”

“กูยังไม่ได้โกหกอะไรเล้ย!!!”

P. “นั่นไง!!!55 มึงดูหน้าตัวเองก่อนเหอะยู!555 ไปเว้ยพวกเรากลับเหอะ

แค่นี้ก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร!ก๊ากกกกก555555”

“เฮ้ยเดี๋ยว!!!! คิดจะกลับก็กลับง่ายๆเลยนะ! มึงพูดงั้นหมายความว่าไงวะ!!?”

ยูตะโกนถาม แต่เพื่อนๆพากันขำก๊ากวิ่งหนีไป.......เด็กหนุ่มใจเต้นระรัว.....

คลำหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเองแล้วค่อยๆเดินเข้าไป ส่องดูหน้ากับตู้กระจกโชว์ของ

ข้างในบ้าน….. ขนาดตัวเองก็ยังอดคิดไม่ได้ว่านี่เขากำลังทำหน้าแปลกๆ

................. พวกนั้นมันจงใจพูดให้เขาคิด.......คืนนี้เขาจะไปเล่นเกมส์ห้องพี่บาส....

เขาจะได้อยู่กับพี่บาสสองคน....แค่สองคน.. สองคนเท่านั้น ..สองคนในบ้าน!

(คนงานในบ้านหนึ่งหน่ออย่างพี่กิ่งนอนชั้นล่างอยู่แล้ว ไม่ต้องนับตัดออกไปเลย)

..แล้วอยู่ด้วยกันในห้องแค่สองคนแบบนี้!.. คืนนี้มันจะมีอะไร..อะไร ..

มากกว่าไอ้คืนที่เคยโดนขโมยหอมแก้มนั่นมั้ยนะ.. แค่คิด.....ก็ใจสั่น

หัวใจของเขามันเต้นแรงจนรู้สึกได้/////

ที่ผ่านมายูลืมคิดถึงเรื่องทำนองนี้ไปเลย....เขารู้แต่ว่าดีกันแล้วยิ่งอยากเจอหน้า

อยากยิ้มให้ อยากอยู่ใกล้ๆอยากให้อีกฝ่ายยิ้มตอบ อยากอยู่ด้วยกันเยอะๆ

เขาอยากกินข้าวกับบาสทุกวัน คุยกันแล้วก็หัวเราะ ทำไมมันถึงรู้สึกดีขนาดนั้นนะ..

อยากสนิทกันให้ยิ่งกว่านี้ เล่นด้วยกันให้เหมือนพี่กับน้อง…ก็เคยคิดว่าพี่..กับน้อง..

..แต่ไอ้อาการตื่นเต้นแบบนี้ มันแปลว่าเขาคิดอะไรกับบาสเกินกว่านั้นไปแล้วใช่มั้ย?

กระจกตรงตู้โชว์นั้นสะท้อนเงาเห็นหน้าไม่ค่อยชัดนัก แต่สิ่งที่บอกให้ยูรู้ตัวได้ดี

ยิ่งกว่ากระจกบานไหน เรื่องที่เขากำลังคิดไปไกลถึงไหนต่อไหน จนหน้ามันแดงแจ๋

ฟ้องอาการเขินจัดเพราะคิดลึกของเจ้าตัว ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าครัว

คือเสียงหัวเราะลั่นของบาส

.......แต่แล้วไอ้เรื่องที่คิดไว้มันก็ไม่เป็นไปตามคาด.. ขณะที่ยูกำลังเก็บอาการตื่นเต้น

เพื่อนๆของบาสก็โผล่หน้ามาหาพร้อมเหล้าเบียร์ให้เพียบ………

แม้ว่าจะขัดใจยูอยู่ไม่น้อย... แต่เรื่องเซอร์ไพร์สก็ทำให้เด็กหนุ่มมีความสุขจนลืมโกรธ

ได้รู้ว่าตอนนี้บาสยังฟรี และชอบผู้ชายเหมือนกันอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ เขาก็ดีใจสุดๆ

...... มีโอกาสให้คาดหวังได้มากกว่าที่คิด ถึงวันนี้จะเป็นได้แค่แฟนหลอกๆ

แต่ต่อไปเขาจะทำให้มันเป็นจริงขึ้นมาเอง!

ในห้องนอนของบาส เพื่อนๆนั่งล้อมวงกัน เปิดหนังแอ็คชั่นที่บาสเพิ่งเช่ามา

ดูกันเพลินๆ แกล้มเหล้าแกล้มเบียร์หลายขนาน ยูตกลงรับสมอ้างเป็นแฟนบาส

แล้วมานั่งร่วมวง บาสอนุญาติให้ยูดื่มเบียร์แค่ขวดเดียวเท่านั้น ปล่อยให้เพื่อนๆ

รุมสัมภาษณ์ยูจนพอใจ ตัวบาสเองก็ช่วยหาคำตอบให้ด้วยแถมยังนั่งกันท่า

ไม่ยอมให้ใครเล่นขี้โกงมอมเหล้ายูเอาได้

“ยู! ไอ้น้องพี่ถามตรงๆเลยนะ มึงชอบไอ้ขาสั้นมันตรงไหนวะ?”

นิกกี้ที่เริ่มมึนนิดๆ หันไปถามยูเสียงดังจนโดนบาสคลานมาตบหัว แล้วเข้ามานั่ง

แทรกกลางระหว่างทั้งคู่อย่างระแวง ไม่อยากให้ยูหลุดพูดอะไรที่มันน่าสงสัย

“กูไม่ได้ขาสั้นไอ้สัด//////*// ถามอะไรโง่ๆก็เพราะกูหล่อไงไอ่ฟาย!”

“5555555”

บาสตอบเองเสียงดัง ทำทุกคนหัวเราะแม้กระทั่งยู คนโดนขำแกล้งทำหน้าบึ้ง

หันไปสบตากับเจ้าฟันเหล็กที่ยังขำไม่หยุดแล้วแอบผลักหัวว่าเบาๆ

“หยุดหัวเราะเลยมึงไอ้ยู กูพูดผิดตรงไหนวะ”

“55 ครับ.. ผมชอบที่พี่บาสหล่อม๊ากกกกกก(ประชด) 5555”

วีกับอาทพากันแกล้งทำหน้าตกใจแล้วใช้เท้าสะกิดขาเขี่ย เรียกบาสให้หันมา

มองหน้าพวกตัวเอง “เชี่ยบาสมึงรีบพาไอ้ยูไปตัดแว่นด่วนเลยนะพรุ่งนี้เช้า!”

วีพูดพลางพยักเพยิดหน้าบอกให้อาทพูดต่อ ก่อนที่บาสจะอ้าปากถาม

“ใช่รีบเลยนะ แฟนมึงแม่งสายตาเสียว่ะเชี่ยเอ๊ย55” แต่นิกกี้ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย

“ช่วยไม่ทันแล้วมึง อย่างนี้เขาเรียกตาบอดสนิท!55555”

บาสผลักหน้านิกกี้ตีหน้ามุ่ย ต่อปากต่อคำด่ากันเล่นขำๆเหมือนอย่างเคย...

“เชี่ยนิกทำไมตอนมากูไม่ได้ยินเสียงรถมึงวะ”

“อ้าวใครจะโง่ขับมาจอดตรงหน้าบ้านมึงล่ะ กูจอดก่อนถึงบ้านมึง

นู่นฝั่งตรงข้ามบ้านมึงด้วย555 กูหล่อ ฉลาด และรวยมากมึงรู้ไว้ด้วยก๊ากกก55”

“ถุ้ย! หน้าเชี่ยและเลวมาก!/////*// กูขอแช่งให้รถแม่งหาย!”

“ปาก! ไอ่~~! สัดเอ๊ยดูหนังจบเดี๋ยวกูไปย้ายมาจอดหน้าบ้านมึงก็ได้! ”

(ขืนหายโดนพี่น้ำฆ่าหั่นศพแน่|||||||)

“ไอ้บ้า! รถมึงแพงขนาดนั้นขับไปจอดไว้ที่เต้นท์พ่อกูไป แล้วยืมมอไซค์น้ากูขี่กลับมา”

“ไม่ต้องหรอก กูไม่ได้จะค้าง”

“อ้าวเมาแล้วมึงจะกลับไหวเหรอวะ นอนกะกูที่นี่แหละ

อย่าทำให้กูเป็นห่วงมึงได้มั้ยนิกกี้...เออะ.....เอ่อไอ้วีไอ้อาทด้วย...”

วีได้ยินก็รีบยกมือพูด “เฮ้ยกูไหวๆ กูขับเอง พวกกูไม่ได้กะจะค้างบ้านมึงอยู่แล้ว

ตั้งใจว่าจะไปต่อกันที่บ้านไอ้นิก ไปนู่นแล้วค่อยจัดให้หนักกว่านี้เว้ย555โดยที่ไม่มีมึง!

แดกไม่หมดเดี๋ยวขนไปกินนู่นต่อก็ได้ มึงไม่ต้องทำหน้างง มึงอยากอยู่กับยูใช่มั้ย

พวกกูรู้น่า...หึหึ พวกกูไม่นอนบ้านมึงหรอก ขี้เกียจได้ยินเสียงอิ๊ๆอ๊ะๆอ๊างๆแถวนี้ว่ะ555”

บาสหน้าแดงด่าวี “เชี่ย!!! พวกมึงนอนนี่ให้หมดแหละ”

นิกกี้ขยิบตาส่งซิกให้บาสหันไปดูหน้ายู “...มึงพูดอะไร.....มึงเกรงใจแฟนมึงบ้าง...”

“หา..............อึก////////////... อะไร...” บาสเหวอไปนิด หันไปมองหน้ายูอย่างงงๆ

เด็กหนุ่มกำลังมองหน้าเขา แต่พอเห็นเขาหันมาก็หลบตา.....

ยูนั้นรู้ดีว่าบาสชอบนิกกี้ แต่เวลานี้เขาคือแฟนของบาส ถึงจะแค่ตัวปลอมชั่วคราวก็เถอะ

บาสควรจะหันมามองเขา สนใจเขาให้มากกว่านี้ไม่ใช่หรือ ให้สมกับที่หลอกเพื่อนไว้ว่า

เพิ่งได้เป็นแฟนกับเขา ข้าวใหม่ปลามันมันต้องหวานชื่นกว่านี้สิ ไม่ใช่มัวแต่ไปสนใจ

คนที่ควรจะตัดใจให้ได้เด็ดขาดอย่างนิกกี้

บาสเห็นไอ้เด็กฟันเหล็กเอาแต่เงียบ ตามองหนังแล้วยกแก้วดื่ม ก็หันไปพูดกับนิกกี้ต่อ

“มึงไม่ต้องคิดมาก ไอ้ยูมันไม่ได้หวงอะไรกูหรอก/////เวลาอยู่ด้วยกันมีถมเถไป

อย่าลืมดิพวกกูอยู่บ้านเดียวกันนะเว้ย เอาเป็นว่ามึงนอนบ้านกูแหละไอ้นิก ...

..เออ...ไม่งั้นเดี๋ยวแบงค์มันเป็นห่วงนะ.....เอ่อ..พวกมึงด้วยไอ้วีไอ้อาท”

พออ้างชื่อน้องแบงค์ขึ้นมา...นิกกี้ก็ทำหน้านึก..คิดตาม....ตอนไปซื้อเหล้าโทรหาแบงค์

แบงค์ยิ่งกำชับว่าอย่าให้พวกเขาเมาแล้วขับอยู่ด้วยสิ....

บาสกำลังอ้าปากจะเกลี่ยกล่อมเพื่อนต่อ ก็ต้องสะดุ้งหันไปมองหน้ายู...แล้วก้มมอง

มือตัวเองที่ถูกมือของเด็กหนุ่มกุมเอาไว้...ด้วยหน้าแดงๆ.../////// (เฮ้ยไรวะเนี่ย!?)

ยูจับมือบาสไว้ แล้วยิ้มตาหยีเสนอทางออกให้ทุกคน

“ผมว่าพวกพี่ก็กลับกันก่อนที่จะมีใครเมาสิครับ ไม่เห็นยากเลย ดีมั้ยครับอย่างนี้

พี่บาสจะได้สบายใจ ถ้าแฟนพวกพี่ๆรู้ก็จะได้ไม่เป็นห่วงกันด้วย”

นิกกี้ตบเข่าอาทดังฉาด! “เอออออออ!!!!!!!!!น่านนนนดิ!”

อาทเลยเขยิบหนีไปเบียดวี “โอ๊ยเชี่ยนิก! กูเจ็บนะแม่งงง.....แหม..แหม..

เนียนไล่พวกกูนะไอ้ยู เฮ้ยพวกกูเข้าใจมึ๊ง...คึคึคึ”

วีชวนให้อาทกับนิกกี้ทำสายตาล้อเลียนบาสที่ยังมองหน้ายูเหวอๆก่อนพูด

“เชี่ยเด็กมึงฉลาดว่ะบาส55555 วันไหนเจอที่ตลาดนัดซื้อมาฝากกูอีกซักตัวดิ๊55”

ทั้งวี อาท และนิกกี้หัวเราะกันใหญ่ บอกดูหนังจบเรื่องแล้วจะย้ายสถานที่

ไม่อยู่เป็นกขคงจฉชซ. ปล่อยให้ยูกับบาสจู๋จี๋กันตามอัธยาศัยสะดวกโยธิน

วันนี้พวกเขาได้เจอหน้ายูตัวเป็นๆ ก็หายข้องใจแล้ว...

บาสต้องกลืนน้ำลาย....พยักหน้าเออออไปตามความคิดของเพื่อนๆ

มองหน้ายูที่จ้องหน้าเขานิ่งๆแล้ว ในใจของบาสได้แต่คิดกังวล

ตอนนี้เขาเดาความคิดไอ้เด็กนี่ไม่ถูกเลย||||||

.......ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ข้างกัน บาสไม่กล้าดึงมือออก ส่วนยูก็ไม่ยอมปล่อยมือเขา

จนกระทั่งเพื่อนๆของบาสกลับ..

เมื่อทุกคนกลับไปยูกับบาสก็ช่วยกันขนของลงมาชั้นล่าง พี่กิ่งรับช่วงต่อไปล้างให้

ขณะเดินขึ้นบันไดกลับห้องกัน บาสรู้สึกกังวลใจกับท่าทีที่นิ่งเกินไปของยู

“ไอ้ยู..............มึงเป็นอะไรวะ......โกรธอะไรกูอีกรึเปล่า ทำไมเงียบไปวะ|||||||”

“.........ไม่หรอกครับ..ผมแค่กำลังคิด....คิดอะไรบางอย่าง..”

“มึง...คิดเรื่องที่ต้องโกหกเพื่อนๆกูใช่มั้ย ไม่สบายใจล่ะสิ เออกูรู้ว่าเรื่องนี้กูผิด.....”

“หึ........ไม่หรอกครับเรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา ผมมีวิธีทำให้ตัวเองสบายใจได้แล้ว”

“หา? ทำให้สบายใจ?”

“หึ.....” ........ (ก็ทำให้มันเป็นจริงซะก็หมดเรื่องไงครับ////////)

“เออไม่ยอมบอกกูนะ..เมื่อกี้มึงคิดเรื่องอะไรอยู่ บอกกูหน่อยไม่ได้เหรอ”

“ถ้าพี่อยากรู้เรื่องผมขนาดนี้ ผมจะบอกก็ได้ครับว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่”

“เฮ้ยเหมือนกูโดนด่าว่ะเมื่อกี้...”

“555 ผมกำลังคิดเรื่องวันเกิดน้าดาครับ”

“อ๋อ...เหรอ จะถึงแล้วเหรอ?”

“ครับใกล้วันเกิดน้าดาแล้ว...”

ขณะที่ยูเดินตามบาสเข้าไปในห้อง บาสหันมามองหน้าเจ้าหัวตั้งก็เห็นอมยิ้มเขิน?

“พี่จำได้มั้ย พี่บอกว่าจะให้ของตอบแทนผม”

“แนะ! มีแผนอะไรล่ะสิมึง... จะขออะไรกูก็รีบพูดมาเลยไอ้ยู”

บาสนั่งลงที่ปลายเตียง กอดอกขมวดคิ้วมองหน้ายูที่ยิ้มกว้าง

“หึ...ขอของขวัญให้น้าดาหน่อยครับ”

“เออได้ๆ...กูรู้แล้วน่า ไม่ต้องทำหน้าอ้อน//// เดี๋ยวกูให้ตังค์มึงไปซื้อตามใจเลย”

“เฮ้ยไม่ได้พี่!”

“อ้าวทำไมล่ะ?”

“พี่บาสต้องซื้อด้วยตัวเอง แล้วก็เอาไปให้น้าดาด้วยตัวเองครับ! ตกลงนะ!”

“เฮ้ย!/////// ไม่เอา!!!”

“ทำไมล่ะพี่! พี่จะผิดคำพูดเหรอครับ! สัญญาแล้วนะ! ผมขอแค่นี้เอง!”

“แต่! แต่ว่า.............กู.....~~~ แบบว่ามัน~~/////*// มันเขินเว้ย!!!”

มองบาสที่ทำหน้าลำบากใจแบบอายๆ ยูก็แอบขำ

“กูไม่รู้จะซื้ออะไรให้นี่...”

“แต่ผมรู้ เดี๋ยวผมบอกว่าน้าดาเขาชอบอะไรบ้าง”

“ก็นั่นไง! ก็มึงก็ไปหาซื้อมาเผื่อกูแล้วฝากให้ไปเลยไม่ได้รึไงวะ”

“ถ้าพี่บาสไม่ซื้อแล้วเอาไปให้น้าด้วยตัวเอง มันก็ไม่มีความหมายสิครับ

น้าดาต้องดีใจมากแน่ๆ ผมรับรองเลย ไม่ว่าพี่ซื้ออะไรให้ เขาก็ต้องชอบ”

“ขนาดนั้น/////”

“ครับ(ยิ้ม)”

“แต่มัน........โธ่มันยุ่งยาก....กูไม่เคยทำอะไรจุ๋งจิ๋งแบบนี้นี่หว่า/////”

“ไม่เป็นไรหรอกน่าพี่บาส......... ผมคิดไว้แล้ว เอาไว้ไปกับผม! นะไปเลือกด้วยกัน”

“หา........จะให้กูไป...เลือกของขวัญกับมึงเหรอ...”

“ครับ////// นะพี่! รับปากผมนะพี่บาสนะ!!”

ทำแบบนี้มันเหมือนได้ไปเดทกันแต่อีกฝ่ายคงยังไม่ทันคิด

“อ่ะเออๆ.... เออก็ได้” ดวงตาเจ้าเด็กหัวตั้งเป็นประกายมุ่งมั่น..

เขาคงขัดไม่ได้สินะ “เออยู เรื่อง..........ที่มึงช่วยกูวันนี้ ขอบใจนะ////”

“พี่บาสโชคดี มีเพื่อนดีๆ ทุกคนรักพี่ ถึงจะรู้ว่าพี่ชอบเพศเดียวกันเขาก็ไม่รังเกียจ”

“ยู..........ทำไมมึงต้องพูดแล้วทำหน้าอย่างนั้นวะ หน้ามึงเศร้าไปป่ะ..”

“.....เฮ้อ..” เด็กหนุ่มถอนใจนั่งกับพื้นห้องเสียบสายเครื่องเกมส์ต่อนู่นต่อนี่ไป

ก็เล่าให้บาสฟัง.. “ที่ผมต้องย้ายโรงเรียน...ก็เพราะความแตกกับเพื่อนว่าผม

เป็นเกย์นี่แหละครับ ผมไม่โชคดีอย่างพี่หรอกตอนนั้น..”

บาสขยับลงไปนั่งกับพื้นใกล้ๆยู “ทำไมวะ มึงอึดอัดเหรอ หรือเพื่อนมึงเลิกคบ!?”

คำถามนี้ทำให้ยูยิ้มเศร้าๆ.. มันดูเศร้าจนบาสรู้สึกว่ามันน่าสงสาร

“ก็ไม่เชิงครับ....ปากมันบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ได้รังเกียจ...แต่พวกมันก็ค่อยๆ

ตีตัวออกห่างผม...ไปไหนทำอะไรกันไม่มีใครชวน ไม่มีใครอยากให้ผมไปด้วย..

ผมรู้สึกได้ว่ามันต่างกับตอนก่อนหน้าที่พวกมันจะรู้เรื่องผมชอบผู้ชาย...ต่างกันมาก

เพื่อนผู้หญิงน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้พวกเพื่อนผู้ชายเหมือนไม่ค่อยมีใครอยากเข้าใกล้

อยากสนิทด้วยเหมือนเมื่อก่อน.... “

“ยู.........แล้วตอนนี้ยังคบกันอยู่มั้ย” บาสถามด้วยความเป็นห่วง

อดีตของยูดูท่าจะไม่ได้แจ่มใสเหมือนหน้าตาที่ชอบยิ้มแย้มของเจ้าตัวเสียแล้ว

ยูส่ายหน้าช้าๆ... “ไม่มีใครโทรหาผมด้วยซ้ำ หลังจากเกิดเรื่อง..”

“เกิดเรื่อง? เกิดเรื่องอะไรวะ.. บอกกูได้มั้ย”

“.........คือที่ผมต้องย้ายโรงเรียนเพราะมีคนคอยปล่อยข่าวว่าผมเสียๆหายๆ

เพื่อนในห้องจนไปถึงแม้แต่คนที่ผมไม่รู้จักพากันซุบซิบนินทาแล้วมองหน้าผม

เขาลือกันว่าผมขายตัวบ้างล่ะ หลังเลิกเรียนชอบแอบไปทำอะไรกับผู้ชายด้วยกัน

ในห้องน้ำโรงเรียน ห้องเก็บอุปกรณ์พละบ้างล่ะ เที่ยวไปบอกชอบรุ่นพี่รุ่นน้อง

ผู้ชายด้วยกันคนโน้นคนนี้แล้วไม่มีใครเอาบ้างล่ะ.... ยิ่งนับวันยิ่งหนักขึ้นทุกทีครับ

ผมว่าผมก็อยู่ของผมเฉยๆนะ จะว่าผมแค้นมั้ย ผมเสียใจมากกว่าพี่....เพราะวันนึง

ผมก็จับได้ ว่าไอ้ตัวปล่อยข่าวมันคือเพื่อนในกลุ่มผมเอง...........”

“โห.......เลวว่ะ -*- ” บาสฟังแล้วยังแค้นแทน

“อื้ม...ผมก็เลยเล่นมันซะ....เข้าโรงพยาบาลไปเลย...”

“อูย!||||||||||| มึงก็แรงเนอะ”

“ไม่ได้ตั้งใจทำมันขนาดนั้นหรอกพี่ พอดีตอนที่ผมตามไปกระชากคอมันแล้วต่อยหน้า

ที่โรงเรียน มันดันอยู่แถวๆหัวบันไดน่ะ||||||||| แม่งดันตกลงไป...ผิดท่า หัวแตก

หน้าก็แหก แถมแขนหัก ผมเลยดูเลวหนักขึ้นไปใหญ่.. เรื่องถึงหูน้าดา อาจารย์ฝ่าย

ปกครองโทรไปเรียกตัว พอน้าเขารู้ว่าผมก่อเรื่อง ก็เลยโดนลากตัวมาอยู่ที่บ้านพี่นี่ไง...”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ถึงว่าทำไมมึงย้ายโรงเรียนกลางคัน” บาสพยักหน้าเข้าใจ

ยังบ่นว่าเพื่อนเก่ายูใช้ไม่ได้ เลิกคบไปได้ก็ดีแล้ว...

“เอ๊ะไอ้ยู! อย่างนี้น้ามึงรู้รึเปล่าว่ามึง....เป็น...”

ยูพยักหน้า “คิดว่ารู้ครับ....แต่เขาไม่พูด....เรื่องที่เกิดตอนนั้นก็ไม่ถามอะไรผมสักคำ”

แต่เขาก็ไม่ได้ด่าผมเหมือนกัน....”

“เป็นกูนะคงโคตรเจ็บใจเลย”

“...ที่ทำผมเจ็บใจที่สุดคือไอ้นั่น....”

“ไอ้นั่น?”

“ก็ไอ้คนที่ผมส่งมันเข้าโรงพยาบาล..”

“..เพื่อนที่หักหลังมึงน่ะเหรอ..เฮ้อก็เนอะ เป็นเพื่อนกันแท้ๆไม่น่า..”

“มันเป็นคนที่ผมเคย........แอบรักข้างเดียวมาตลอดเลย....”

“............ห๊ะ....||||||||” บาสอึ้งไปไม่น้อย ไม่ได้มีแต่เขาที่อกหักจากการแอบรัก

เพื่อนสนิทตัวเอง ไอ้นิกกี้ยังดี มันไม่เคยทำร้ายหรือทำลายน้ำใจเขาแบบนี้เลย..

“มีวันนึงผมเผลอหลุดปากบอกชอบมัน..... เรื่องเลยแตกเพราะมันเอาไปบอกคนอื่น

ทุกคนรู้หมด พอเกิดเรื่องเลยพากันคิดว่าเป็นเพราะผมโกรธ ที่มันไม่รับรัก

ผมเลยทำร้ายมัน..ไม่มีสักคนอยู่ข้างผมเลย...เขาไม่เชื่อว่ามันพาลเกลียด

แล้วก็แกล้งผม จะเพื่อนคนไหนก็ไปเข้าข้างมันกันหมด”

“กูอยู่ข้างมึง!”

“..........////////พี่บาส.....55..”

ยูยกเข่าตัวเองขึ้นมากอด อดอมยิ้มไม่ได้ บางทีคนที่เราเคยคิดว่าดีอาจจะร้าย

แต่คนที่เราคิดว่าเขาร้ายมาตลอด จริงๆแล้วเขาอาจจะดีกับเราก็ได้

คนเราไม่ควรมองอะไรด้านเดียว หรือตัดสินคนแค่ที่ตาเห็นจริงๆ

บาสเตรียมตัวเล่นเกมส์แข่งกับยู แต่สองหนุ่มยังไม่มีใครขยับเปิดเครื่อง

นั่งข้างกันมองหน้าจอดำๆบ้าง แอบชำเลืองมองหน้ากันบ้าง แกะขนมมันฝรั่งแผ่น

ทอดกรอบห่อใหญ่แล้วกินด้วยกันคุยกันเรื่อยเปื่อย

“เอ๊ะจะว่าไปแล้ว กูเห็นเพื่อนที่โรงเรียนใหม่มึง ดูเข้ากันได้ดีนี่หว่า”

บาสนึกได้เรื่องเมื่อเย็น

“ครับ..หึ....555ไอ้พวกคนบ้าคนบอ ไม่แคร์ไม่สนอะไรทั้งนั้น มันก็รู้กันแหละครับ

ว่าผมเป็นเกย์”

“เฮ้ยจริง! มีแต่กูที่ดูมึงไม่ออกเหรอเนี่ย”

“เปล่าหรอกพี่ คือผมประกาศมันหน้าชั้นเลย ตั้งแต่วันแรกที่ย้ายไปว่าผมเป็นเกย์

ขี้เกียจเจอปัญหาเดิมๆน่ะ ใครอยากคบก็คบ ใครไม่อยากคบจะได้ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน”

“โห.......มึงแม่งกล้าว่ะ กูนึกว่าจะหงอกับคนอื่นกว่านี้ซะอีกนะ”

“ก็..ครับ....แหะ....ผมน่ะหงอกับพี่คนเดียวแหละ..”

“หืม....เอาจริงๆแล้วกูไม่สู้คนนะ แหะ.. แต่เวลากูโมโหกูก็เหวี่ยงล่ะ55มึงซวยเอง555

เอ่อแล้วมาอยู่ที่นี่...ดีมั้ย.../////”

บาสอ้อมแอ้มถาม เขารู้ว่าก่อนหน้านี้ยูลำบากใจไม่ใช่น้อย

แต่เด็กหนุ่มก็ยิ้มกว้างพยักหน้าบอกเขาสั้นๆว่า “ครับ/////”

“มึงก็...เจออะไรมาเยอะนะยู... ตัวแค่นี้..”

“ตัวเท่าพี่น่ะเหรอ555”

“ฮึ่ม!/////*// เอาอีกแล้วนะมึง กูสูงกว่ามึงนะ”

“พี่ไม่รู้เหรอว่าผมกำลังโต....หึหึหึ.. ผมสูงเร็วนะเผลอๆพรุ่งนี้ผมก็สูงกว่าพี่แล้วมั้ง”

“5555ไอ้บ้า! เว่อร์ไปล่ะ มึงไม่ต้องมายิ้มเลย”

“ก็ตอนนี้ผมมีความสุข..///// ขอผมมีความสุขกับพี่บ้างไม่ได้เหรอครับ”

“อึก//////// พูดอะไรวะไอ้ทะลึ่ง !อย่ามาลามปามนะมึง!”

“เฮ้ยพี่คิดอะไรเนี่ย!55555 ผมไม่ได้คิดอะไรทะลึ่งซะหน่อย พี่คิดอะไรอ่ะ!!?”

“ไอ้ยู!/////*// กู!.....ไม่ได้คิด~!!! มึงนั่นแหละ! ชอบพูด... เชี่ยไรก็ไม่รู้

ตอนกินเหล้าแม่งก็หลอกจับมือกู!///// กูไม่ได้คิดอะไรกับมึงซะหน่อย!!”

“5555อ๋อ~ เหรอครับ55555 ก็ผมเล่นเป็นแฟนพี่นี่ จับมือพี่ไม่เห็นแปลกเลย////”

“ไม่ต้องมาแถเลย///////...................มึง...ไม่ได้คิดอะไรกับกูแน่นะ...”

บาสถามไม่เต็มเสียงนัก.....แอบเหล่มองหน้าเด็กหนุ่มข้างๆที่ก้มหน้าพูด

“แล้วถ้าคิด...........ขึ้นมา..........พี่จะโกรธผมมั้ย/////”

บาสตาโตสะดุ้งเขยิบให้ห่างจากยูนิดๆ....ยังปิดปากเงียบไม่กล้ามองหน้าคนถาม

เขาคิดคำตอบไม่ออกหรอก.............จะให้ตอบว่าอะไรเล่า

ตอนนี้เขากำลังเขินนนนนนนนนนนชะมัด!/////////

(อ๊าคคคคคค~~! กูโดนเด็กจีบจริงๆด้วย!!!! ทำไงดีวะ!เกิดมาเพิ่งเคยโดนจีบ!!!)

“พี่บาสไม่เห็นตอบเลย”

“.........เรื่อง.....”

“ครับ?”

“เรื่องของมึง!/////////...กะกู...ไม่รู้....//////”

“หึ///// 555 ...แปลว่าจีบได้ใช่ป่ะ”

“กูไม่รู้......เรื่องของมึง!//////” (กูคิดเชี่ยไรไม่ออกแล้วสัด///////แม่งเขินว่ะว๊ากกก)

“งั้น.............ถ้าผมคิดกับพี่ พี่ห้ามโกรธผมนะ////”

“เรื่องของมึง///////...~~กู.......ไม่รู้”

“คึ...555 พี่พูดคำอื่นบ้างสิ”

“............../////////.....ร..เรื่องของกู/////”

“555 555 “

“ท.../////ทำไมมึง...ชอบกูวะ”

“เรื่องของผม/////... ถ้าพี่อยากรู้....พี่ก็ต้อง..ทำให้มันเป็นเรื่องของเราก่อนนะครับ”

บาสล้วงขนมกินแก้เขินแต่ก็ต้องสะดุ้ง หันไปมองหน้ายูแล้วเขายิ่งเขินจนทำอะไรไม่ถูก..

ไอ้ยูมันจับมือเขาในถุงขนม.........มันเล่นจับมือเขาอีกแล้ว..

แต่คราวนี้ไม่รู้มือใครที่สั่นนิดๆกันแน่....อาจจะทั้งคู่ก็ได้

ยูยิ้มให้หนุ่มรุ่นพี่...เขาเองก็เขินเหมือนไม่รู้จะเริ่มยังไงดี...เขาไม่รู้ต้องทำแค่ไหน ยังไง

บาสถึงจะไม่โกรธเขา...แค่นั่งมองหน้ากันแล้วจับมือกันเฉยๆแค่นี้

ก็ทำให้รู้สึกดีจนใจเต้นแรงขึ้นมาเสียเฉยๆ…แล้วต่อจากนี้ล่ะ//// มันจะเป็นยังไงนะ

ยูยิ้มจนตาปิด บาสเห็นแล้วก็ขำ เขาไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขั้นที่จะพอใจ

กับแค่การได้นั่งจับมือกันแบบนี้...แต่.. ตอนนี้ตัวเขาเองยังไม่พร้อม..

ปล่อยให้เรื่องระหว่างเขากับเจ้าเด็กนี่มันค่อยๆเป็นค่อยๆไป น่าจะดีกว่า..

บาสอมยิ้ม อดคิดไม่ได้ว่าไอ้ยูมันน่ารักดี...

ไอ้เกมส์ที่อยากเล่นนักหนา ก็ดูเหมือนจะถูกลืมไปก่อนในเวลานี้

ท่ามกลางความเงียบ....และความเขิน.... ยูหาเรื่องชวนบาสคุยไปเรื่อยเปื่อย

กว่าจะได้เล่นเกมส์ ตาชั้นเดียวของเด็กหนุ่มก็ปรือจนแทบปิดแล้ว

แต่ยังรั้นขอเล่นด้วยจนหลับคาที่...

.................++++++++++++++..................

วันหยุดอีกอาทิตย์ถัดมา.... ยูกับบาสเดินเลือกหาซื้อของขวัญด้วยกันตามนัด..

เด็กหนุ่มทั้งคู่ไปตระเวนหาของตามแหล่งช็อปปิ้งจนได้ของชิ้นถูกใจ

คุณมิตรดาเป็นคนชอบแต่งตัว รักสวยรักงาม ยูกับบาสเลยตัดสินใจซื้อกระเป๋า

แบรนด์ที่น้าสาวชื่นชอบให้ เป็นเพราะของค่อนข้างมีราคาแพง พวกเขาจึงตกลง

รวมเงินกันซื้อให้ ถือว่ากระเป๋าใบนี้เป็นของขวัญจากพวกเขาทั้งสองคน..

บาสถือโอกาสเลี้ยงหนังยู ตอบแทนที่ช่วยแกล้งเป็นแฟนเขา ยูไม่ปฏิเสธแต่ขอ

เลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมบาสเป็นการแลกเปลี่ยน

ขากลับขณะที่กำลังเดินผ่านร้านเครื่องดนตรี...

ยูก็หยุดมองไปที่กีต้าร์ซึ่งวางโชว์เรียงรายด้านหน้าร้าน

บาสสังเกตเห็นก็หันไปถามยิ้มๆ “ทำไม...หึ...อยากได้เหรอยู”

“..อ๋อ55 เปล่าหรอกครับพี่ ผมเห็นแล้ว..เอ่อไม่มีอะไร55แค่เห็นว่ามันสวยดีครับ”

“ชอบเหรอ..”

“ครับ............ผมชอบพี่นะ...//////”

คนพูดหยอดยิ้มให้อย่างเขิน ก่อนจะออกเดินนำหน้า ผ่านร้านที่โชว์กีต้าร์ไป

“อึก///////.....แม่งงงไอ้~..//////// พูดอะไรให้กูตั้งตัวบ้างดิวะ!/////*//”

ได้ยินเสียงบาสพึมพำจับความไม่ชัด แต่ยูก็รู้ว่าหนุ่มรุ่นพี่มีอาการแปลกๆ

เพราะคำพูดของเขา เลยได้อมยิ้มกริ่มไปตลอดทาง ...

..........................................+++++++++++++
.......................

...แล้วไม่กี่วันต่อมาก็ถึงวันเกิดของคุณมิตรดา

ทั้งที่ตกลงกันไว้ว่าพวกเขาจะรอให้ของขวัญที่ซื้อมาเก็บไว้พร้อมๆกัน

แต่เจ้าหัวตั้งกลับมาถึงบ้านเอาตอนฟ้ามืด บาสที่ต้องโทรตามจนหงุดหงิด

เลยบ่นเป็นหมีกินผึ้ง

“ขอโทษครับพี่ อย่าโกรธเลยนะนะ..ผมแวะบ้านเพื่อนมา”

“หมู่นี้มึงกลับบ้านมืดเกินไปแล้วนะยู.........ไม่มากินข้าวกับกูด้วย..”

ประโยคหลังนั้นบาสทำหางเสียงไม่ชอบใจให้รู้สึกได้อย่างชัดๆ...แต่เจ้าคนโดนบ่น

กลับอมยิ้มราวกับว่ากำลังถูกชมเสียแทน...

แน่นอนเมื่อเด็กทั้งสองค่อยๆคลี่ยิ้มแล้วนั่งประกบข้าง ยื่นของขวัญที่ตั้งใจซื้อให้

คุณน้าสาวคนสวยที่เปรียบเสมือนแม่คนที่สองของพวกเขา....ก็ถึงกับน้ำตาซึม

เอ่ยคำขอบใจครั้งแล้วครั้งเล่า....เธอนึกว่าทุกคนจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ แต่กลับจำได้

แถมคุณสามีสุดที่รักยังเซอร์ไพร์สด้วยตั๋วเครื่องบินไปกลับพร้อมที่พักสุดหรู

ทัวร์เกาะทางใต้นี้ถือเป็นการไปฮันนีมูนรอบที่เท่าไหร่แล้วนับไม่หวาดไม่ไหว

มื้อค่ำของบ้านวันนั้น คุณมิตรดาตามใจเด็กๆกับสามี ออกไปทานอาหารที่ร้านโปรด

เจ้าของวันเกิดปลื้มใจและมีความสุขมากกับวันคล้ายวันเกิดในปีนี้ เธอว่าคงเป็นเพราะ

ไปทำบุญเลี้ยงพระที่วัดมา กุศลผลบุญคงส่งให้เธอได้รับความรักจากทุกคนอย่างนี้...

แต่บาสก็บอกคุณดาว่า..

“เป็นเพราะคุณน้ารักทุกคน..../////เอ่อ......ทุกคนก็เลยรักคุณน้าต่างหากครับ..

ผมขอโทษครับที่ผมเคยทำให้...เอ่อ..ไม่..สบายใจหลายครั้งเลย...แหะ..”

ได้ฟังบาสพูดแค่นั้น คุณมิตรดาก็ยิ้มจนหุบไม่ลง...

”น้าไม่เคยเก็บมาถือหรอกค่ะ ....ว่าแต่ไอ้ทุกคนที่รักน้านี่..

รวมคนพูดด้วยรึเปล่าคะลูก”

ถูกถามอย่างนี้ทำเอาบาสเขินพูดต่อไม่ออก โดนพ่อกับยูทำเสียงแซวกันใหญ่

+++++++++++++++++++++

+++++++++++

..............................................หลายวันต่อมา...

บาสไปกินข้าวกับเพื่อนๆแถวมหาวิทยาลัยจนกลับบ้านค่ำ เพราะหลายวันมานี้

ยูกลับบ้านค่อนข้างดึก... ต่อให้รีบกลับก็ไม่เจอยู เขาจึงเบื่อที่จะต้องกลับบ้านเร็ว

เจ้าฟันเหล็กมันอ้างว่าไปทำรายงานบ้านเพื่อนได้ทุกวัน เห็นว่าโตๆกันแล้วบาสไม่อยาก

จู้จี้กับยูนัก..... แต่มันทำให้เขาได้เจอหน้ายูน้อยลง

จนอดคิดไม่ได้ว่า.........ไอ้ที่มันเคยบอกชอบเขา.......แค่หยอกเล่นกันหรือเปล่า....

บาสกลับบ้านมาไม่เห็นยูก็คิดว่าคงยังไม่กลับ เพราะปกติมันต้องวนเวียนอยู่แถวชั้นล่าง

ดูทีวีเป็นเพื่อนน้าดา แต่วันนี้เจอพี่กิ่งอยู่กับคุณน้าแทน ส่วนพ่อเขาคงแยกไปอยู่ในห้อง

เหมือนเคย บาสทักทุกคนเล็กน้อยก่อนขอตัวขึ้นห้อง....เขาไม่คิดว่าพอขึ้นบันไดมา

จะได้ตกใจ “เฮ้ยเชี่ย!!!!||||| โธ่ไอ้ยู~! กูตกใจหมด มาทำอะไรตรงนี้วะ!?”

เงยหน้าขึ้นมาเจอยูชะโงกหน้าลงมา ก้มมองเขาจากชั้นบนเข้าพอดี

“ผมรอพี่ตั้งนานแนะ! โหยพี่บาสกลับช้าชะมัด!”

“มีอะไรวะ? ไม่โทรหาล่ะ..”

“หึหึ////// ไม่ครับ เดี๋ยวพี่ไม่เซอร์ไพร์ส”

“หา?.......55 ดูทำหน้าเข้า มึงมีอะไรกะกูวะไอ้ยู555”

บาสเปิดห้องเข้าไป ยูก็อมยิ้มยืนเก้ๆกังๆตรงหน้าห้องเขายังไม่ยอมเข้าไป

“พี่บาส//// ผมถามอะไรอย่างสิ ...อย่าโกรธนะครับ”

“อะไร? เข้ามาก่อนสิ..”

ยูส่ายหน้าแล้วยืนเกาะกรอบประตูห้องบาส จนเจ้าของห้องต้องเดินเข้ามาหาเอง

บาสขมวดคิ้วงงกับท่าทางลังเลของคนตรงหน้า..

ยูสูดลมหายใจเหมือนรวบรวมความกล้า ก่อนจะค่อยๆอ้อมแอ้มถามออกมา

“พี่ยังชอบ.....พี่นิกกี้อยู่รึเปล่า”

“อึก....................... ถามทำไมวะ.....กูไม่พูดได้มั้ย...”

“คืนนั้น...ที่พี่ร้องไห้ เพราะเขาเหรอ..”

“มึงถามทำไมวะยู!”

“ตอบผมหน่อยไม่ได้เหรอครับ...”

“.... มึงไม่ถามเรื่องนี้ไม่ได้เหรอวะ!”

“แล้วพี่ไม่คิดบ้างเหรอครับว่าผมจำเป็นต้องรู้.........”

“..........” บาสอ้ำอึ้งไปก่อนจะตอบแบบไม่ตรงคำถาม

“ยังไงกูก็เป็นได้แค่เพื่อนมันเท่านั้นแหละ! พอใจรึยัง!..”

ยูได้ยินอย่างนั้นก็ดึงมือบาสมากุมไว้แล้วพูด

“ผมอยากให้พี่เลิกชอบเขา.....เขาทำให้พี่เจ็บ เขาไม่ได้รักพี่เลยสักนิด..แต่..”

“กูรู้น่า! มึงไม่ต้องมาย้ำ! เลิกพูดถึงมันได้แล้ว!!”

บาสทำหน้าไม่พอใจยูขึ้นมาเสียแล้ว เด็กหนุ่มหน้าเสียโดนดึงมือที่กุมไว้ออก

แต่พอเห็นว่ายูเอาแต่ก้มหน้าเงียบไปสักพัก บาสก็รู้สึกผิดที่เผลอตวาดยูอีกแล้ว

“ขอโทษ..........ก็มึงพูดเรื่องนี้ทำไมเล่า”

“พี่คงรักเขามาก...”

“กูทำตัวเองให้เจ็บ กูรู้ยู กูพยายามเลิกอยู่นี่ไง กูเป็นได้แค่เพื่อนมัน.........

มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วว่ะ.... มึงกังวล กูเข้าใจ... ไม่ต้องคิดมากได้มั้ย“

“ครับก็ยอมรับว่ากังวล.......แต่ผมยังพูดไม่จบนะ..”

“มึงจะพูดอะไร...เลิกพูดเรื่องไอ้นิกซะทีได้มั้ยวะ..”

“พี่บาส ฟังผมนะ..” ยูดึงมือบาสมาจับไว้อีกครั้ง บอกอีกฝ่ายตั้งใจฟังเขาให้ดี

“ที่ผมอยากจะบอกคือ.....ผมคงบังคับใจพี่ไม่ได้...จะให้พี่ลืมเขาง่ายๆเดี๋ยวนี้ตอนนี้

มันคงเป็นไปไม่ได้...ผมก็รู้ว่ามันยาก....ผมมาทีหลังผมเข้าใจครับ.....แต่พี่ครับ

ให้โอกาสผมได้มั้ย.....ผมชอบพี่นะ.....”

ความรู้สึกที่จริงใจของคนพูดสื่อมาถึงคนฟังด้วยทั้งน้ำเสียงและแววตาที่จริงจัง

บาสมองหน้ายูอย่างรู้สึกขอบคุณ...เขาคลี่ยิ้มออกได้อย่างดีใจที่ยูคิดแบบนี้...

“ยู..........กูก็คิดมาตลอดว่าสักวัน กูอยากเริ่มใหม่กับใคร..สักคน

คนที่เขาจะรักกูได้จริงๆ”

“จริงนะ!/////”

“......../////อ...อื้ม..”

“ผม...........เชื่อว่าพี่ทำได้ครับ...มาเริ่มใหม่........กับผมนะ/////...”

“...........///////เฮ้ยๆๆๆ มึง!...จะทำอะไร...ไอ้ยู!/////”

พูดหวานซะตาเยิ้ม แถมยังทำท่ายื่นหน้ายื่นปากเข้ามาใกล้เขาอีก!

บาสสะดุ้งหนีตกใจยกมือขึ้นยันหน้ายูไว้ แล้วทำหน้าบึ้งสั่งให้ถอยห่าง

จนเจ้าเด็กหัวตั้งหน้าจ๋อยสนิท

“คิดจะทำอะไรกู/////// ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะเว้ย!”

“แล้วรออะไรอยู่ล่ะครับพี่! เป็นแฟนกันเถอะนะ”

“หึ..รอให้มึงสูงกว่ากูให้ได้ก่อนเหอะ!” (กูต้องเล่นตัวหน่อยดิ คนอย่างไอ้บาส

ไม่ใช่ง่ายๆนะเว้ย ชอบทำกูเขินนักไอ่สัด แกล้งแม่งเลย555)

ยูขมวดคิ้วทำหน้ายู่ คิดไปคิดมา...สักพักจึงถามคนที่ทำหน้ากวนๆใส่เสียงอ่อย

“เท่าไหร่...”

“หา..”

“แล้วผมต้องสูงเท่าไหร่”

“ก็///////...สูงกว่ากูซักสิบเซนก่อนเหอะ!”

“โหย~~~!!! พี่จะทรมานผมเหรอ!”

“5555ไอ้ทะลึ่งเอ๊ย ไหนโม้ว่าตัวสูงเร็วนักไง! กูดูซิมึงจะสูงได้อีกมั้ย555”

“ทรมานตัวเองด้วยนะพี่.... ลดเหลือห้าเซนไม่ได้เหรอครับ...นะนะ..”

“เฮ้ย.........นั่นดิ..อุ๊บ!” (|||||||| แล้วถ้าเกิดมึงไม่สูงแล้วเหมือนกูล่ะ)

“พี่บาส........มันสำคัญด้วยเหรอครับสูงไม่สูง....

สูงเท่าไหร่ผมก็ทำให้พี่รักได้เหมือนกันนั่นแหละ////”

“ปากดีนะมึง///////”

“เค้าเรียกปากหวานครับพี่...คอยดูสิเดี๋ยวพี่ต้องหลงรักผมแน่นอน555”

“อะไรของมึง ไอ้ขี้ตู่เอ๊ย555”

“งั้น...พี่บาสรอแป๊บนะครับ แป๊บเดียว เดี๋ยวผมมา ผมมีอะไรจะให้พี่ครับ”

“หือ? อะไรวะ”

ยูพูดอย่างนั้นแล้วรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าห้องตัวเองไป เล่นเอาบาสงงชะเง้อคอมองตาม

เกาหัวแกรกๆได้แค่สองสามที ไอ้หัวตั้งก็รีบกลับมาใหม่พร้อมกีต้าร์โปร่งในมือ...

เด็กหนุ่มอมยิ้มเข้าไปนั่งกับพื้นในห้องของบาส ตั้งท่าเล่นเต็มที่

บาสเห็นว่ายูกำลังจะทำอะไรก็อมยิ้มเช่นกัน แกล้งถามแก้เขิน

“เอากีต้าร์มาทำไม..... มึงเล่นเป็นด้วยเหรอ”

“นิดหน่อยครับ”

“เอ้อวันหลังให้ไอ้นิกมันสอนสิ มันเล่นโคตรเก่งเลย....โอ๊ะ|||||...เอ่อ...โทษที”

เผลอหลุดปากพูดชื่อนิกกี้ออกไปอีกจนได้ ยูหน้าเหี่ยวลงถนัดตา

บาสนึกอยากตบปากตัวเองจะแย่

“แหะ...แต่มันร้องเพลงห่วยแตกที่สุดในสามโลกเลยล่ะ55|||||เอ้อกีต้าร์สวยดีนะยู!”

“ของเพื่อนน่ะครับ วันนี้ผมยืมมา ก่อนหน้านี้ก็ไปหัดเล่นที่บ้านมันทุกวัน…

ให้มันสอนให้ครับ ผมตั้งใจจะเล่นเพลงนี้ให้เก่ง ..อยากเล่นให้พี่///////”

“ห๊ะ!!?//// ม..มึง...อย่าบอกนะไอ้ที่เลิกเรียนแล้วหายหัวไปทุกวันนี่คือ!”

ยูยิ้มพยักหน้า “ครับ ผมไปหัดเพลงนี้มา”

บาสดีใจ ที่แท้ไอ้ยูก็แอบซุ่มไปหัดเล่นกีต้าร์เพื่อเขา ไม่ใช่เริ่มเบื่อเขาอย่างที่เข้าใจ

“.......จริงดิ/////....มึง.........จะร้องเพลงด้วยรึเปล่า”

“ครับ” ยูพยักหน้ายิ้มๆ ท่าทางเขินๆก้มหน้าลองเสียงกีต้าร์ตั้งอกตั้งใจมาก...

“เฮ้ย...เกิดมายังไม่เคยมีใครมาทำอะไรอย่างนี้ให้กูเลยนะ มึงจะหวานไปไหนวะเชี่ยยย”

“ฮะฮะ โธ่พี่ผมก็เขินนะ ฮะฮะฮะ..แฮ่ม!///พี่บาส เอ่อ...พี่ตั้งใจฟังนะครับ พร้อมนะ..”

“อื้ม///// ม..มึงเล่นเลย กูพร้อมแล้ว/////”

เสียงกีต้าร์ใสๆ ที่ยูดีดดังกังวานไปทั้งห้อง........

รวมไปถึงเสียงร้องที่ออกมาจากหัวใจของเด็กหนุ่ม

ทุกคำร้องและท้วงทำนองของเพลงนั้น.......สื่อแทนความหมายที่ยูต้องการบอก

ได้แต่หวังว่ามันจะก้องเข้าไปถึงข้างในหัวใจของคนที่เขาตั้งใจมอบให้

“..ฮึ้ม~~แม้ว่าเขาจะทิ้งเธอไปหัวใจเธอมีแต่เขา
รู้ว่ามันต้องใช้เวลาให้เธอลืมเรื่องเก่า
ก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรฉันรอเธอได้เสมอ
เธอก็รู้ว่าฉันรักเธอและรอให้เรารักกัน

ลืมไม่ได้จะจำไว้ก็ได้ให้ใจเธอสบายก็พอ
ลืมไม่ได้ก็ไม่อยากขอที่จะขอก็มีเรื่องเดียว

อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ

ฉันก็หวังลึกๆ ในใจ ว่าเธอจะเก็บไปคิด
คงไม่เป็นแค่ฝันลอยลม สักวันหนึ่งคงมีสิทธิ์
วันเวลาก็หมุนเวียนไป ไม่นานก็วันพรุ่งนี้
อาจจะมีอะไรที่ดี ที่รอให้เธอได้เจอ

ลืมไม่ได้จะจำไว้ก็ได้ ให้ใจเธอสบายก็พอ
ลืมไม่ได้ก็ไม่อยากขอ ที่จะขอก็มีเรื่องเดียว

อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ

อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจ

อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ~......”

ยูเล่นกีต้าร์และร้องเพลงให้บาสฟัง ด้วยรอยยิ้มตลอดเพลง

คนฟังนั่งหน้าร้อนผ่าว...ได้ฟังเพลงรัก ที่ร้องออกจากใจของคนที่รักเรา

มันทั้งซึ้งและรู้สึกปลื้มใจ เล่นเอาบาสพูดอะไรไม่ออก จนได้แต่ยิ้ม..

ยูเล่นจบก็วางกีต้าร์อ้อมแอ้มถามคนที่เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว

“เป็นไงครับ พี่บาส...////ชอบรึเปล่า..?”

คนถูกถามยังคงอมยิ้ม เขินจนไม่รู้จะซ่อนมันเอาไว้ได้ยังไงดี

“อื้ม.....”

“ชอบเพลง...หรือชอบผมครับ”

“/////// ....” บาสเอาแต่ยิ้มอีกแล้ว....... เพลงที่ยูเล่นกีต้าร์และร้องให้เขา

มันพูดทุกอย่างแทนใจของยูแล้ว...

“พี่บาสครับ....เราลองมาคบกัน....เป็นแฟนกันจริงๆได้มั้ยครับ”

“.............////////”

บาสมองหน้ายูอย่างตั้งใจ...เงียบไปไม่นานก็ถามกลับเสียงแผ่วออกมา

“มึงแน่ใจ.........////// กูเอาจริงๆนะเว้ย...จะมาเปลี่ยนใจทีหลังไม่ได้นะเว้ย”

“ครับ!”

“.............งั้นก็.............อ..................เออ/////”

ทันทีที่บาสตอบตกลง ยูก็ยิ้มกว้างดีใจมากรีบดึงบาสเข้ามากอดแน่น

“เห็นมั้ยบอกแล้วไม่เชื่อเดี๋ยวพี่ต้องรักผม”

“55ไอ้บ้า...”

เจ้าฟันเหล็กทั้งเขินทั้งดีใจ หัวเราะชอบใจจนตาปิด คนโดนกอดเองก็ยิ้ม...

“ ไม่ต้องถึงสิบเซน เราก็เป็นแฟนกันแล้ว.....แล้ว..เอ่อ.. แล้วถ้า.....ผมอยากจูบพี่../////

ผมต้องสูงเท่าไหร่ครับ..”

เสียงยูกระซิบถามข้างหู... บาสจึงผละออกมามองหน้าคนถามให้ใจเต้น..

ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหา... ปล่อยให้ริมฝีปากของเขาค่อยๆขยับเข้าไปใกล้

.....แล้วแตะลงไปช้าๆ.....บนริมฝีปากที่ยักยิ้มของคนตรงหน้านั้น.......

tsktonight…
*** แต่งใหม่หลายตลบเลยค่ะตอนนี้ หวังว่าจะชอบกันนะคะ ^^

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2557

Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2557 19:48:49 น.

3 comments

Counter : 1343 Pageviews.

สนุกดีครับ^^

โดย: SMOKAHONTAS (สมาชิกหมายเลข 1007253

) วันที่: 1 มีนาคม 2557 เวลา:1:23:31 น.

ขอค่าหมอนที่เสียไปสักสองโหล

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 2 มีนาคม 2557 เวลา:12:51:35 น.

เขินแทนบาส โดนน้องยูหยอดตลอดๆ อิอิ
เป็นเพื่อนกะนิกกี้อ่ะดีแล้ว แต่เป็นแฟนกะน้องยูดียิ่งกว่า ฮิ้วววว

โดย: Kaey IP: 101.108.231.146 วันที่: 22 มีนาคม 2557 เวลา:22:26:13 น.