ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ขอโทษครับ! ผมเผลอ... [yaoi] ตอนพิเศษ /// เทม & กร /// past 3







PAST 3




“พี่น้ำ หวัดดีครับ”


น้ำหันไปมองตามเสียงเรียกก็ยิ้มกว้างน่ารัก รินน้ำชาใส่น้ำแข็งมาเสิร์ฟให้

“เป็นไงไอ้กร เงียบไปเลยนะมึง ดีนะที่ยังอุตส่าห์ยอมโผล่หัวมาหากูได้”

“โธ่พี่น้ำอย่าด่าอะไรผมเลยนะวันนี้ ผมเศร้าอยู่นะเนี่ย”

น้ำสั่งให้กรมาหาที่ร้านเพื่อชิมขนมสูตรใหม่วันนี้ กรก็รีบหาเวลาแวะเข้ามาเพราะคิดถึง

อีกอย่างเขาอยากถือโอกาสปรึกษาเรื่องของเทพพิชัยด้วย กรรู้สึกเหนื่อยล้าและหมดแรง

เหมือนพลังงานของเขามันใกล้มอดเต็มที เหนื่อยและวุ่นวายกับเรื่องของตัวเองจนท้อใจ

เรื่องงานยังไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องความรักนี่ท่าจะสาหัสหน่อย เพราะเทมยังหายจ้อย

จนกรซึมเศร้าไปถนัดตา เขายิ้มไม่ออก



“หืมมม เศร้าห่าอะไร ตอแหลจริงนะมึง ลั่นล้าตีพุงรอของฝากอ่ะดิไม่ว่า หึหึ”

น้ำลงมานั่งตรงข้ามกรที่โต๊ะญี่ปุ่นเตี้ยๆมุม ตรงนี้ที่นั่งเป็นเบาะนุ่มๆวางกับพื้นหลากสี

คนน่ารักท้าวคางคุยด้วยยิ้มๆ แปลกที่กรมองผ้ากันเปื้อนซึ่งเป็นเหมือนเครื่องแบบ

ประจำร้านที่น้ำใส่อยู่แล้วรู้สึกว่ามันทำให้น้ำยิ่งดูน่ารักดี ทั้งที่มันก็เป็นแบบเรียบๆ

ธรรมดาสีน้ำตาลแดงเข้มเท่านั้น พนักงานผู้ชายในร้านทุกคนก็ต้องใส่เหมือนกันหมด

แต่มีแค่น้ำที่ใส่แล้วน่ารักเข้ากันจนบอกไม่ถูก



“เห๊อะ กับพี่โอบน่ะผมไม่หวังอะไรมากหรอก พาพี่ลูกตาลไปทำงานที่ขอนแก่นอีกรอบ

สงสัยก็ไม่พ้นซื้อแหนมมาฝากแหง ไม่ก็หมูแท่งหมูเส้น ” กรทำหน้าเบื่อๆท้าวคาง

ตามองมือตัวเองที่จับหลอดคนน้ำชาเล่นน้ำแข็งในถ้วยไปเรื่อย ก่อนจะเหลือบตาไป

มองเบเกอรี่ที่วางโชว์เรียงรายเต็มตู้กระจกทางขวามือ “ไหนอ่ะพี่น้ำขนมใหม่อ่ะ

แล้ว...นี่พี่เอสไม่เข้าร้านเหรอครับ พวกนิกกี้กับแบงค์ล่ะ”


“ไอ้นิกมันไม่ทำวันนี้ แบงค์มาแล้วเมื่อเช้า ไอ้นิกเพิ่งมารับไปเรียนบ่ายก่อนมึงมา

ส่วนเอสไปถ่ายละครตั้งแต่ตีห้า เห็นว่าบ่ายๆคงเสร็จถ้าไม่มีอะไรเดี๋ยวก็น่าจะแวะเข้ามา”

น้ำร่ายยาวบอกกร พลางเดินไปเอื้อมมือหยิบจานขนมที่เตรียมไว้ให้กรชิมออกมาจาก

หลังเคาน์เตอร์ เอามาวางต่อหน้าเด็กหนุ่มคนดัง ที่ยิ้มรับขอบคุณ

มันเป็นเค้กดาร์คช็อคโกแล็ตไส้ซอสสตอร์เบอร์รี่สดสีแดงฉ่ำแต่งหน้าด้วยไวท์ช็อคโกแล็ต

กรตักชิมเข้าปากคำแรกก็ชมว่าอร่อยมาก แต่กำลังจะตักกินคำที่สองก็ชะงักเมื่อน้ำพูด


“พูดให้มันถูกคนหน่อยยยย อ่ะโธ่ มึงก็รู้ว่ากูหมายถึงของฝากจากใคร”

น้ำทำหน้าทำตายิ้มๆเจ้าเล่ห์ใส่กร เล่นเอากรเคี้ยวขนมไปก็งงไป

“อ้าวแล้ว...พี่น้ำพูดถึงใครอ่ะครับ”

“ก็ใครล่ะที่มันไปเมืองนอกอ่ะ” น้ำยังยิ้มยักคิ้วสองสามทีให้กรยิ่งงง

“ไปเมืองนอก.........พี่น้ำพูดถึงใครครับ... ใครไปเมืองนอก!?”

“เอ้า! ไอ้ห่า! นี่มันยังไม่ได้บอกมึงอีกเหรอฟายเอ๊ย! เชื่อเลยแม่งง่าวแต้ๆ”

เห็นท่าว่ากรจะยังไม่รู้เรื่องจริงๆ น้ำก็บ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย


“พี่น้ำพูดถึงใครอ่ะ!?” กรขมวดคิ้วหนัก รู้สึกระทึกในใจ ขออย่าให้เป็นไอ้คนที่เขาคิดเลย

“ก็ไอ้พี่เทมของมึงไง!”

“ห๊า!!! พี่น้ำพูดใหม่อีกทีดิ๊!!?”

ถามทวนย้ำกับน้ำแทบไม่ทัน แต่คำตอบก็ยังเหมือนเดิมเล่นเอากรอึ้งจนเหวอ

พี่เทมไปเมืองนอกทำไมไม่บอกเขา!!! ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย!!!


“เขาไปได้ไง! ไปทำไม! ไปตั้งแต่เมื่อไหร่! แล้วเขาไปกับใคร!! ไปที่ไหนอ่ะพี่น้ำๆๆ!!!”

เหมือนกรจะสติแตก ลุกข้ามโต๊ะมาจับไหล่น้ำเขย่าถามอย่างตกใจหน้าซีดหน้าเสีย

เลยโดนน้ำตบกะโหลกไปทีหวังเรียกสติ แต่เล่นเอาเด็กหนุ่มบ่อน้ำตาแตกคนตบเลยได้เหวอ


“อึก ฮึฮือออออออออออ เชี่ยแม่งงงงเลวววววว สัด! ทิ้งกู!!! ฮือออออออออออ”
เห็นเจ้าดาราหน้าใส ฟุบหน้าลงกับโต๊ะร้องไห้ฟูมฟาย น้ำก็ได้แต่ลูบหัวโอ๋เก้ๆกังๆบอกให้เงียบ

“ชู่วๆๆ ไอ้บ้ากรอย่ามาร้องไห้ในร้านคนอื่นเซ่ว้อยยย ไม่อายเขารึไงไอ้เด็กบ้าเอ๊ย”

กรสุดจะกลั้นความอัดอั้นใจเขาหยุดร้องไม่ได้ สุดท้ายน้ำเลยต้องลากกรเข้าไป

คุยกันหลังร้านเบาๆสองคน




“มันไปได้สี่ห้าวันแล้ว ห่าเวรจริงๆดันเสือกยังไม่เคลียร์ไม่พอ แม่งไม่บอกมึงว่าจะไปด้วยซ้ำ

แล้วก็เสือกมาโกหกกูก่อนไปอีกนะว่ามันคุยกับมึงแล้ว เดี๋ยวคอยดูกลับมากูจะด่าให้!”

กรยังยืนน้ำตาไหลฟังน้ำเล่า อาจเป็นเพราะตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาไม่ได้คุยกับเพื่อนๆ

ที่รู้จักเทมเลย สื่อโซเชี่ยลก็งดเล่นทุกอย่าง ในหัวของเขามันจมอยู่แต่กับความเศร้า

และวนเวียนอยู่กับภาพที่ทะเลาะกันในวันนั้น

เพิ่งได้มารู้เอาตอนนี้เองว่าพี่เทมของเขาพาป๊าไปหาแม่แทมที่อเมริกา

หนุ่มน่ารักถอนใจหน้ามุ่ยหลงคิดไปว่าทั้งสองคนคืนดีกันแล้ว แต่นี่มันไม่ได้ใกล้เลยสักนิด



น้ำยืนลูบหัวกรที่กอดเขาน้ำตานอง กรก็เอาแต่พูดวนไปวนมาแต่เรื่องเดิมจนน้ำเพลีย

“พี่น้ำดูเขาทำสิ บอกพี่น้ำแต่ไม่ยอมบอกผมสักคำฮึกฮึก ทำเหมือนไม่รักเลยฮึกฮืออ”

“เฮ้อ ไอ้กรเอ๊ย ด่ามันยังไง โกรธมันแค่ไหน สุดท้ายยังไงมึงก็ยังรักมันอยู่ดี มันก็ด้วยกูรู้

เชื่อกูเดี๋ยวมันก็กลับมาหามึง เมืองนอกนี่ก็ไม่ได้ไปแล้วไปเลยสักหน่อยนี่หว่า”

กรนิ่งคิด แล้วเช็ดน้ำตา มันก็ใช่ ไม่ว่ายังไง เขาก็ยังรักพี่เทมอยู่ดี

แม้ว่าเทมจะทำเหมือนไม่แคร์เขาแล้วก็ตาม



“ แล้ว....เขาจะกลับเมื่อไหร่ครับ”

น้ำทำหน้านึก “..........เอ........อันนี้กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ มันไม่ได้บอก”

“เหรอครับ” เสียงกรขานรับเศร้าๆ คิดแล้วก็น้อยใจสุดๆกับการหนีไปเมืองนอกของเทม

แม่นงค์กับคุณหมอเรียวก็เหลือเกินไม่ยอมบอกอะไรเขาเลย ดีล่ะวันนี้เขาจะไปถามให้รู้



“เฮ้ย! ทำอะไรกันน่ะ!” เสียงเจ้าของร้านอีกคนทักดังทันทีที่ชะโงกหน้าเข้ามามองหาตัว

คนรักในห้องครัว พนักงานทำขนมพากันขำคิกคักเมื่อเห็นคนเพิ่งมาเดินหน้าหงิก

ดูก็รู้ว่าหวง “อะไรวะโตเป็นควายแล้วไอ้กร ร้องไห้ทำไมกลับไปให้แฟนตัวเองโอ๋สิเว้ย

มายุ่งกับเมียชาวบ้านเขาทำไม” เอสปากไม่ดีแต่ก็ไม่ใช่ไม่ห่วงกร เขาอยากให้กรเลิกร้อง

จึงแกล้งว่า ก่อนดึงเอวน้ำเข้าไปกอดซะแน่นแบบหวงๆ แต่คำที่เอสพูดนั้นดันจี้ใจกรเกินไป

กรเช็ดน้ำตาตัวเองจนนิ่ง บอกลาทุกคนแล้วเดินเหยียบเท้าเอสไปแบบหน้าตาเฉย

แต่แอบหันมาทำหน้าสะใจให้เห็น

“เจ็บนะ ไอ้เวร!” เอสจะไล่เตะน้ำก็รีบดึงหูไว้ด่าว่าปากไม่ดีก่อนทำไม

กรได้ยินก่อนออกจากครัวก็ยิ้มเยาะหันมาแลบลิ้นสมน้ำหน้าเอสอีกที

แล้วค่อยวิ่งหนีดารารูปหล่อรุ่นพี่ที่ไล่กวดไปอย่างเร็ว





******************************************




....ออกจากร้านของน้ำ กรก็ไม่รอช้าที่จะบุกไปถามแม่นงค์กับหมอเรียวถึงบ้าน...


คุณหมอเรียวยังไม่กลับมา แต่ก็เจอคุณอนงค์นาฏยิ้มหวานต้อนรับ

ทันทีที่เด็กหนุ่มหน้าใสชื่อดังลงมาจากรถ คุณอนงค์นาฏก็ต้องสะดุ้งตกใจ

เมื่อคนมาหาพุ่งตัวเข้ามากอดเอว ซบหน้าสะอื้นแล้วบอกเสียงเบา


“แม่นงค์ครับ ฮึก...ช่วยผมด้วยฮึกฮึก พี่เทมเขาไม่รักผมแล้ว ฮึก...ฮือฮือ”

“อะไรกันกร!? ลูก!?”


ต้องปลอบกรอยู่นานกว่าจะนิ่งเลิกน้ำตาไหลเพราะคิดว่าถูกทิ้ง

คุณแม่นงค์พูดแกล้งทำเสียงดุว่าเจ้ากล้ามโตเพื่อโอ๋กร “ตาหนูเทมนี่ใช้ไม่ได้เลย!

เกินไปแล้วทำแบบนี้แม่ไม่ยอมเหมือนกันลูก เล่นหนีไปไม่ยอมบอกน้องได้ยังไงกันนะ

แย่ที่สุดเลยเฮ้อตาหนูนี่น้า ไว้กลับมาแล้วแม่จะเล่นงานให้หนักเลยนะลูกนะ

กรไม่ต้องร้องแล้วนะคะลูก เดี๋ยวแม่จัดการให้นะ”



“เขาไปไม่ยอมบอกผมสักคำ ทำเหมือนผมเป็นคนอื่น ทำอย่างนี้มันหนีผมไปชัดๆ”

กรพูดเหมือนคนหมดแรง มีมือแม่นงค์คอยลูบหัวลูบแก้มเบาๆบอกอย่าทำหน้าเศร้า

ขยับถ้วยขนมบัวลอยงาดำน้ำขิงตรงหน้าเลื่อนไปให้พร้อมน้ำดื่มเย็นๆในแก้วใส

แต่กรกลับก้มหน้าทำท่าเหมือนกินไม่ลง


“อย่าคิดอย่างนี้สิลูก หนูกรไม่เอา ไม่คิดนะคะลูก มันไม่จริงเลย คนอื่นที่ไหนกัน

พี่เทมน่ะเขาคิดถึงแต่เรื่องของหนูอยู่ตลอดเวลา แม่รู้ดี” คนพูดยิ้มหวานนำหวังอยากให้

เด็กหนุ่มที่นั่งตั้งใจฟังเธอผุดยิ้มตาม แต่ก็ยังได้เห็นแค่ใบหน้าที่ซึมเศร้าเท่าเดิม



“ถ้าอย่างนั้นแล้วทำไม เขาไปแล้วไม่เคยโทรกลับมาหาผมเลยล่ะครับแม่นงค์..”

คำถามนี้เล่นเอาคุณอนงค์นาฏเลิ่กลั่กคิดหาข้อแก้ตัวแทนตาหนูเทมของเธอแทบไม่ทัน

“ เอ่อ.. บางทีพี่เขาแค่อาจจะยังไม่ว่างโทรมา หนูอย่าคิดมากนะลูก เนี่ยกับแม่เองก็เถอะ

ตั้งแต่ไปเขาก็ยังไม่เคยโทรมาหาเลยเหมือนกัน แต่แม่รู้ว่ายังไงเขาก็ต้องรีบกลับมาแน่จ้ะ”



“เหรอครับ....แม่นงค์ว่าอย่างนั้นเหรอครับ” กรถามย้ำเหมือนอยากให้ตัวเองมั่นใจ

“ไอ้ที่หายเงียบไปเนี่ยแม่ว่าพี่เขาคงแค่อยากจะให้เวลากับหนู แล้วก็ถอยออกมาให้ตัวเอง

ได้คิดอะไรๆดู บางทีกับบางเรื่อง เราก็ต้องรู้จักรอ ยิ่งถ้ามันเป็นเรื่องที่สำคัญมากในชีวิตเรา

ต้องรอนะกร รอพี่เขาแล้วให้โอกาสกับความรักของพวกหนู ให้มันได้โตไปอีกก้าวนึงนะจ๊ะ”



กรพยักหน้าตามที่แม่นงค์พูดปลอบช้าๆ แต่น้ำตาดันไหลออกมาซะได้

“ครับ...งั้นผมจะรอ”




+++++++++++++++++++++++++++++++++




สองวันต่อมา..

ตรื้ดดดดดดดดด.......

ก๊อปโทรเข้ามา ขณะที่รถของดาราหน้าใสยังติดไฟแดง

“ฮัลโหลครับพี่ก๊อป” กรรับสายเสียงเหนื่อยๆ เขาเพิ่งไปอัดรายการที่สถานีโทรทัศน์กลับมา

“ฮัลโหลลลค่าน้องกรขา ฮุฮุฮุอยู่ที่ไหนเอ่ย” เสียงกระเทยสาวลั่นล้าร่าเริงสุดฤทธิ์

“หึ..ผม....อยู่แถว.....อ่ะครับ”


“ว้ายใกล้กันพอดี๊พอดีเลย มาหาพี่ก๊อปหน่อยเร๊วคนดี เดี๋ยวเย็นนี้พี่ก๊อปเลี้ยงข้าวนะเอาม๊าๆ”

“หึหึไปทำอะไรครับคราวนี้ ผมไม่ไปพอกหน้าเป็นเพื่อนพี่แล้วนะเบื่อสปาแล้ว ไปชวนพี่บิวสิ”

“วุ้ยยัยเจ้ไปพัทยายังไม่กลับเลยค่า เห็นว่าวืดไปอยุธยากับคุณหมอคราวที่แล้วเลยหนีไป

ปล่อยแก่กับแก็งค์นังกั้งนังกุ้งยัยฝาแฝดที่เขาเล่นหนังด้วยกันไง น่านล่ะ! พี่ก๊อปคนสวยเซ็ง

ดาร์ลิ้งของพี่ก็ไม่ว่างอ่ะวันนี้ คิกคิกให้แต่มันนี่มาถลุงเล่นฮุฮุ เนี่ยเลยชวนน้องกรไปด้วยกัน

นะคะน้องกรขาไปเดินซื้อของทอดน่องกับพี่ก๊อปคนสวยหน่อยน้า เค้าอยากควงอ่ะ”

ดาราหน้านวลทำเสียงออดอ้อน กรได้ยินก็อดยักยิ้มขึ้นไม่ได้ นี่ถ้าเห็นหน้าคงไม่แคล้ว

พี่เขากำลังทำตาปิ๊งๆใส่แน่



กรตกลงไปซื้อของเป็นเพื่อนก๊อปที่ห้างดัง เข้าร้านนู้นออกร้านนี้แบรนด์ดังๆแพงหูฉี่ทั้งนั้น

ซื้อน้ำซื้อขนมเดินถือถุงใส่เสื้อใส่กางเกงกันเต็มสองไม้สองมือ แล้วยังได้แวะถ่ายรูปคู่

แจกลายเซ็นให้แฟนคลับกันตามรายทาง ถึงจะเมื่อย เหนื่อย วุ่นวายไปบ้าง พี่ก๊อปพูดเยอะ

จนพูดไม่ทัน บางทีก็ฟังไม่รู้เรื่องเพราะเอาแต่ขำจนจำไม่ได้ว่าขำเรื่องอะไร แต่กรก็รู้สึก

ผ่อนคลายลงได้มาก กรเดินยิ้มเล็กๆคิดคนเดียว รู้สึกขอบคุณทุกคนที่อยู่กับเขา

คิดถูกแล้วที่มา..........




“เป็นอะไรคะน้องกร น้องกร!?”

ก๊อปงงที่จู่ๆก็กรก็หยุดเดิน หันหน้ามองเข้าไปในร้านMKข้างๆตาโต


“.....พี่ก๊อปช่วยผมดูหน่อยเถอะครับ นั่นใช่........”

“หือ.....โอ๊ะ! ว้ายบังเอิญจังเลยน้องกร คุณเทมนี่! กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ!?”



นั่นสิ..............เขาก็อยากรู้

แล้วก็อยากรู้ด้วยว่าใจไอ้บ้านั่นมันทำด้วยอะไร ถึงเมินเขาได้ขนาดนี้


ไปก็ไม่บอก กลับมาแล้วก็ไม่มาหา โทรมาก็ยังดี นี่ไม่มีอะไรเลย

แล้วทำไมวันนี้มานั่งกินMKสบายใจเฉิบ อยู่กับใคร!?



กรขมวดคิ้วเครียด หน้าบึ้งตึงสุดๆจนก๊อปที่ยืนมองข้างๆต้องเอามือปิดปาก

มองซ้ายมองขวา มองเข้าไปในร้านแล้วก็ลูบแขนกรบอกให้ใจเย็นๆเข้าไว้

งานท่าจะเข้าแล้วคราวนี้ “ว้ายสงสัยไม่ใช่เนอะ โฮะโฮะ หน้าเหมื๊อนเหมือนแต่คงไม่ใช่อ่ะ”



“ใช่! ใช่สิ! ทำไมจะไม่ใช่!!” กรเน้นย้ำ พูดกัดฟัน กำมือที่ถือถุงข้าวของแน่นอย่างเจ็บใจ

ไอ้เด็กผู้ชายม.ปลายหน้าตาดีผิวขาวๆนั่นมันใคร!?

มานั่งกินสุกี้กับมันสองคนหมายความว่าไงวะ!



“ฮึ่ม!....ไอ่เชี่ยพี่เทม! มึงทำอย่างนี้กับกูใช่มั้ย!ฮึก!!”

กรทิ้งข้าวของกองกับพื้นบ้าง ส่งให้ก๊อปผวาช่วยหอบไว้บ้าง แล้วรีบหยิบมือถือมากด

โทรไปแล้วเห็นเทมหยิบโทรศัพท์มาดูแต่ไม่ยอมรับสาย กรยิ่งกัดฟันแน่นเขาอยากร้องไห้

น้ำตาคลอแล้วแต่พอเห็นคนรักนั่งลูบหลังยิ้มหวานให้ไอ้เด็กม.ปลายคนนั้นเพราะมันสำลักไอ

ความน้อยใจ เสียใจทุกอย่างก็ประดังเข้ามาในหัวและในหัวใจที่บอบช้ำของกร

เขาต้องร้องไห้เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วนะเพราะไอ้ผู้ชายคนนี้...



“ว้ายยย! น้องกร! น้องกร! จะจะใจเย๊นนนนนนนนน น้องกร!!”

เสียงก๊อปร้องเรียกหอบของทั้งหมดพะรุงพะรังอย่างยากลำบาก

ดาราหน้านวลรีบวิ่งตามกรที่ปาดน้ำตาตัวเอง เดินนำลิ่วเข้าไปในร้านสุกี้ด้วยความโกรธ





**********************************************




ปล.**พาทหน้าจะจบตอนแล้วเด้อ แงไม่มีใครโผล่มาจ๊ะเอ๋กันบ้างเลย เฮ้อเสียดายจัง





Create Date : 03 สิงหาคม 2557
Last Update : 3 สิงหาคม 2557 16:46:22 น. 1 comments
Counter : 885 Pageviews.

 
ให้กำลังใจน้าค่ะไรท์ ตามมานานมาก เห็นบล็อกที่เคยลงหายไป
นึกว่าจะไม่ได้อ่านอีกแล้ว ดีใจมาที่ได้กับมาอ่าน คถ. น้ำเอส กรเทม
นิกกี้แบง ที่สุดเลยคร่าTT


โดย: creammie IP: 171.5.250.204 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2557 เวลา:0:55:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2557
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
3 สิงหาคม 2557
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.