ช่วงอาหารกลางวัน ในขณะที่นั่งกินอยู่ในสวนหลังที่ทำงานอยู่นั้น ผมเองก็มีความรู้สึกเหมือนว่ามีใครกำลังแอบมองผมอยู่

ผมพยายามไม่สนใจต่อความรู้สึกนั้น คงได้แต่นั่งทานข้าวไปเรื่อย ๆ แต่กลับพบว่าเหมือนมีสายตาและความเคลื่อนไหวเพิ่มมากขึ้นจึงกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ

โอ๊ววว... มดอันธพาลอีกแล้ว ตอนแรกมันมาตัวเดียว สักพักเล่นไปตามพวกมาอีกจมเชียว ... มดหมู่นี่นา (เดี๋ยวมดจ่าอาจมีคนเอามาฝาก)

ด้วยการป้องกันตนเอง ผมเองอยู่เพียงลำพังคงประมาทไม่ได้ เลยคว้าอาวุธคู่กายออกมาจัดการพวกมดอันธพาลพวกนี้ซะหมดเมมเลย