ไดอารี่มีไว้บ่น ตอนที่ 15
บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น บ่น
เรื่องราวเก่าๆมาเคยผ่านมา ทุกสิ่งอย่างที่เคยผ่านไป หลงเหลือไว้เพียงความทรงจำ ไม่มีอะไรจีรัง มีเพียงความรู้สึกเท่านั่นทที่ยังค่อยอยู่
เวลาเป็นสิ่งเดียว ที่ไม่สามารถนำกลับมาได้อีกครั้ง แต่สิ่งที่รออยู่ข้างหน้า ไม่อาจล่วงรู้ได้ จะมีเพียงแค่ตัวเรา หรือมีเป็นเพียงพวกเรา
ผ่านพ้นไปอีก 1 วินาที 1 นาที 1 ชั่วโมง หรือ 1 วัน สิ่งเหล่านั้นมันช่างรวดเร็วจนน่าใจหาย บางครั้งก็อยากให้เวลาผ่านพ้นไป แต่บางเวลาก็อยากหยุดมันไว้
ทุกวันต้องตั้งมั่นให้ใจทำงานได้ปกติ โรคร้ายที่ลุมเล้า ก็มากขึ้น ซ้ำแล้วยังมากขึ้นจนยากจะรักษา มีเพียงแรงใจจากตนเองและคนสำคัญ ที่ช่วงหล่อเลี้ยงให้ดำเนินไปได้อย่างปกติ
อยากให้ความทรงจำดีดีมันอยู่กับเราตลอดไป แต่ความทรงจำดีดี ก็พาความทรงจำอันแสนเลวร้ายมาด้วย คิดมากก็ไมไ่ด้อะไร ปล่อยกายและใจให้พ้นผ่าน เหมือนดั่งสายน้ำที่ไหลไปไม่มีวันหยุด
ปล่อยตัวเองให้ลอยไปเหมือนดั่งลมที่พัดมา ปล่อยความคิดที่ไม่ยึดติดกับอะไร ให้คิดไปอย่างไม่ฟุ้งซ้าน ปล่อยให้ใจได้ลอยเหมือนดั่งก้อนเมฆ ที่ไม่อาจจะหยุดได้ เมื่อลอยไปนานๆก็จะรวมกันเป็นก้อนกลุ่มใหญ่ แล้วตลงในใจกลางของใจบางคน
อ่า บ่นมาสะนาน แถมไร้สาระ ไม่มีแก้นสาร ยิ่งอ่านยิ่งงง ความคิดมันแตกกระจาย ปล่อยให้จิตใต้สำนึกมันได้คิดและพิมพ์ออกมา
เอ๊า เอ๊า พอก่อน เดือนนี้ ฮ๋าๆ (จะอัพอีกทีตอนไหนยังไม่รู้)
Create Date : 21 สิงหาคม 2555 |
|
44 comments |
Last Update : 22 สิงหาคม 2555 0:09:47 น. |
Counter : 1709 Pageviews. |
|
|
|