Bloggang.com : Whiskythai : ตื่นตา..ตลาดอัมพวา สุขใจใน..บ้านเรือริมคลอง..

ตื่นตา..ตลาดอัมพวา สุขใจใน..บ้านเรือริมคลอง..

นี่พอกันเลยทั้งคู่ ทำอะไรเป็นเด็กๆ..
ไม่ว่ากระแสจะเป็นยังไง เราก็ยังคุยกันเช่นทุกวัน
คุยๆ สารพัด ไร้สาระมั่ง มีสาระมั่ง..ตามนั้น
และแล้ววันหนึ่ง..
..อารมณ์แบบเด็กๆ หนีเที่ยวของเราเริ่มต้นอีกแล้ว..

จะผ่าตัดวันไหนนะ..คุณถามในวันหนึ่ง..ของเดือนมกราคม
19 มกราคม เราตอบไป ..อืม..เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวก่อนผ่าตัด
อ๊ายยย...จริงเหรอ? ที่ไหนๆ ..แหม ขอให้ได้รู้เหอะว่าจะได้เที่ยว
เป็นต้องตื่นเต้น รีบเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ทันที..ทั้งที่เวลายังอีกตั้งไกล
แบบว่า กลัวคนพาไปเปลี่ยนใจ รอบนี้จะพาไป..บ้านเรือริมคลอง..
วันศุกร์ที่ 12 บ่าย ล้อหมุน จองบ้านเลยนะ กันพลาด
บ่ายโมงที่บิ๊กซี..ที่เดิม แต่จุดหมายเปลี่ยน..ไชโย๊..

วันศุกร์ที่ 12 เช้า ทำงานสุขใจ..บ่ายจะได้เที่ยวแล้ว
ความตื่นเต้นทำให้ลืมหม่ำมื้อกลางวัน..คิดว่า เด๋วไปหากินข้างหน้าก็ด้ายย
เที่ยวๆอย่างนี้ ของอร่อยริมทางคงเยอะแยะไป..
บ่ายเป๊ะ..รอบนี้มั่นใจเต็มที่ ได้เที่ยวแน่นอน คุณจะทำตามที่รับปากไว้
อายุปูนนี้กันแล้ว แต่เราสองคนก็ทำอะไรไม่ต่างจากเด็กซนๆ

เราคุยกันหัวเราะกันสนุก..น้ำๆ ขอน้ำหน่อย หิวข้าวแย่แล้ว..
ถึงสนุกยังไง ท้องก็ฟ้องว่า ยังไม่ได้ย่อยอะไรเลยน๊า..ได้โปรด..
แต่..ดูเหมือนว่า อะไรก็ไม่เข้าข้าง...ร้านค้าริมทางไม่มีเลย เป็นไปได้หรือนี่
หรือบางที มี ก็..ขับผ่านมาแล้ว จะถอยกลับเหรอ?..ไม่ๆ ไม่เด็ดขาด
เดินหน้าอย่างเดียวเหอะ อยากเห็นที่พักเร็วๆ ตื่นเต้นๆ..

เกือบบ่ายสามโมงแล้วนะเนี่ย...ถึงแล้วจ้า..

จอดรถ..เปิดท้าย..ขนกระเป๋า โอนเงินแล้ว..ได้พักแน่นอน..
..ตอนนี้ลืมหิวไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง
แบบว่า ตื่นเต้นกับสถานที่..ดูแลสถานที่ได้ดีมากเลย
ดูสนาม ดูต้นไม้..เก็บทุกรายละเอียดรอบตัว
ถุงใส่ของทำบุญพรุ่งนี้ที่หอบหิ้วอยู่ในมือ ไร้น้ำหนัก
กระเป๋าบนบ่า ก็เช่นกัน
ตาทั้งคู่ ซึมซับ บรรยากาศรอบตัว..หน้านี้หน้าหนาว
..อากาศรอบตัวกำลังสบาย ยิ่งมาได้เห็นต้นไม้เขียวๆ
ความร่มรื่น กลืนใจร้อนๆ ให้เหลือแต่..ใจเย็นชุ่มช่ำ

เหลือบมองไปยังคนข้างกาย ยิ้มขำๆ ยังมีให้เห็น..
ยักคิ้วให้ซะด้วย..”ไงล่ะ ..ถ้าพามา เคยมีมะ ไม่ชอบ..”
“หึย..ยังตัดสินไม่ได้หรอกน่า..” เราบอก
ทริปนี้ คะแนนอาจจะน้อยกว่าที่..บ้านห้วยอู่ล่องก็ได้ ใครจะรู้..
นี่ไงล่ะ ..บ้านเรือของเรา คืนนี้..ถูกเรายึดไว้แล้ว..

เก็บกระเป๋า กับสัมภาระเรียบร้อยแล้ว..
ขาดไม่ได้เลย กระติกน้ำแข็ง กับเจ้าจอนห์นี่สีแดง
หิวมากเลย..กินอะไรที่นี่ได้มั้ย..ไม่ไหวแล้วน่ะ..ได้ป่าว..
เราเริ่มร้องขอ..หูอื้อ ตาลาย แล้ว..พร้อมจะกินอะไรก็ตามที่ขวางหน้า
“ว้า..เสียโปรแกรมหมดเลย..กะว่ามาถึงพักสักแป๊ป..จะพาไปตลาด”
เพราะตลาดน้ำอัมพวา เริ่มตอน สี่โมงเย็น ซึ่งเหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมง
คุณบอกยังงี้ แต่เราก็ยังไม่หยุดร่ำร้อง..
“ไม่ไหวแล้วนะ กินที่นี่เหอะ กินแค่ข้าวผัดก็ได้ ไม่ต้องมื้อใหญ่ก็ได้”
“เอาๆ ตามใจ..” พากันเดินไปโต๊ะที่คุณเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้.
คุณบอกอีกว่า โทรมาจองแล้ว มุมนี้ต้องจอง..ขนาดนั้นเชียว..

ทางเดินเข้าไป เหมือนอุโมงค์ไม้ไผ่..
ร่มครึ้ม ริมคลอง คุณเรียกโต๊ะริมตลิ่ง
ตอนคุณเล่าให้ฟัง ไม่คิดเลยว่าบรรยากาศจะเป็นยังงี้
อยากจะให้ใครต่อใครรู้เหลือเกิน ว่าที่เห็นเราคุยๆกันน่ะ
มีแต่เรื่องพวกนี้..เรื่องกิน เรื่องเที่ยว ที่แต่ละคนเคยไปมา
ไม่ได้คุยเรื่องรักแสนหวานซะหน่อย

แต่โต๊ะที่คุณเลือกไว้....ฮู้..ว้าว..หูย..
ไม่อยากจะบอกเลยว่า ถ้าเขียนเรื่องราวโรแมนติกสักเรื่อง
มุมนี้จะถูกบรรยายให้เป็นมุมแสนจะโรแมนติก..
ในบรรยากาศของอาหารมื้อค่ำ

ข้าวผัด คนละจาน “ไหนคุณบอกไม่หิวไง..”
“ก็กินเป็นเพื่อนกัน.”.เออ..ดูสิ..เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ไม่หิวก็กินเป็นเพื่อน
“ไปๆ หายหิวแล้ว..ไปเข้าห้องน้ำได้ เดี๋ยวต้องไปเดินตลาดอีก”
หายหิวแล้วแล้วนี่ เริ่มคุยรู้เรื่องแล้วนะเรา
แต่ลูกกะตาคุณบอกว่า ห้องน้ำต้องมีอะไร..แน่ๆ..
ว้าว..จริงด้วย นึกแล้วเชียว กว้างขวาง..เท่ากะบ้านเล็กๆหลังนึงเลย
นี่คงต้องเรียกว่าห้องสุโข..ที่มากกว่าคำว่า สุขา..บ้าไปแล้วเรา

“ไปเดินตลาดกันนะ สั่งอาหารไว้สำหรับมื้อค่ำด้วยดีมั้ย”
..ดีๆ.. ว่าไงว่าตามกัน ไม่ขัดๆ เราจะได้ไม่ต้องเถียงกัน
แม้เราจะเถียงกันบ่อยๆ เรื่องไม่เป็นเรื่อง
แต่..เวลามาเที่ยว..พักยกก่อนแล้วกันนะ..
ก็ดีด้วยไงมาถึงจะได้หม่ำเลย ไม่ต้องรอนาน..
เดี๋ยวจะหิวจนเป็นบ้าไปอีก..
แกงหน่อไม้ดองกุ้งสด โรตี-แกงเขียวหวาน ทอดมัน
สามอย่างก็พอนะ ..เผื่อท้องไว้สำหรับจอนห์นี่สีแดงด้วย
เราไปตลาดเร็วไปนะ ว่ามั้ย ยังไม่ค่อยมีอะไรมากเท่าไหร่

ผู้คนก็ยังบางตา พ่อค้า แม่ค้า ก็ยังมีไม่มาก..
แต่ก็ดีนะ ไม่ต้องแออัดยัดเยียดมากนัก..เดินสบายๆเลย
อาหารในเรือที่นำมาขาย หลากหลายดีนะ
สั่งแล้วก็นั่งกินกันตรงขั้นบันไดนี่เลย.. เริ่มคิดถึงที่คุณบอก
ถ้าเราจะทนหิวได้ ไม่หิวจนบ้าขนาดนั้น เราจะมาชิมอะไรหลากหลายที่นี่
แหม..คุณคะ หิวแล้วคุยรู้เรื่องที่ไหนล่ะคะ..

แต่ว่า..วันนี้ยังไม่ได้กินกาแฟเย็นเลยน๊า...ไปหากาแฟเย็นกินกันคุณ..
ชอบโต๊ะเก้าอี้ร้านนี้จัง..เรานั่งร้านนี้กันเหอะ..นะๆ
เห็นมะ ว่าไงว่าตามกัน ..ถ้ามาเที่ยวนี่ คุยกันดีเลย..ไม่เถียงซักแอะ
เรานั่งกันตรงนี้ก่อนได้มั้ย วิวตรงนี้สวย มองเห็นได้กว้างดีนะคะ
คุณจะเดินไปเก็บรูปเรื่อยๆก็ได้นะ...จะได้มีเก็บไปเขียนเป็นเรื่องเล่า
อ๊ะ..แล้วคุณก็เก็บรูปนี้ไว้ให้..
12 มกราคม 2550 “วันนี้กับกาแฟเย็นแก้วนี้..ที่ตลาดอัมพวา”

อย่าลืมบ้านสุดฮิต สุดฮอตของที่นี่นะคะคุณ ถ่ายกลับไปให้ด้วย
เห็นบ่อยเลยนะ เวลาใครต่อใครที่เค้าไปเที่ยวตลาดอัมพวากลับมา
บ้านหลังนี้จะมีมาให้เห็นเสมอ แล้วก็มีใครบางคนบอกว่า
บ้านหลังนี้จนจะเป็นสัญลักษณ์ของตลาดอัมพวาไปแล้วด้วย

คุณบ่นเรื่องไปเข้าห้องน้ำ แล้วทางเดินไปห้องน้ำ ก็มีบ้านหลังนี้ให้เห็น
เหมือนจะเป็นบ้านพักเลยนะคะ คุณว่ามั้ย..ด้วยความที่เราชอบอะไรที่เป็นไม้ๆ
คุณก็เลยเก็บบ้านหลังนี้ กลับมาด้วย

จากตลาด ..คุณขับพาไปตะเวนดูหลายๆรีสอร์ท แถบถิ่นอัมพวา..
ก่อนที่เราจะกลับเข้าบ้านเรือ
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเราทั้งคู่
และด้วยความมั่นอกมั่นใจของคุณเองว่า
ดูเอาแล้วกันนะ ไม่มีที่ไหนแจ๋วเท่ากับที่คุณนำเสนอ..
แหวะ..ไม่อยากจะให้คุณได้ใจเลย..แต่ก็ต้องยอมรับว่า
บ้านเรือที่คุณเลือก โดนใจเป็นอย่างมาก..เพราะเราชอบแบบเงียบๆ สงบๆ
อ๊ะๆ เดี๋ยวๆสิคุณ..ยัง..ยังไม่ด่วนสรุปว่าแจ๋ว..
ต้องให้จบทริปนี้ก่อน..

กว่าเราจะกลับถึงบ้านเรือ ก็ค่ำพอดี...
ได้เวลาแล้ว..อย่าเพิ่งอาบน้ำเลยนะ..
ไปนั่งดื่มกันก่อน ..ทานข้าว..
แกงหน่อไม้ดองกุ้งสด ท่าทางคุณจะชอบนะ..
เราขออร่อย กะ โรตี แกงเขียวหวาน กับ ทอดมัน ดีกว่า
อาหารอร่อยมาก โดยเฉพาะแป้งโรตี ตัดเป็นชิ้น เหนียว นุ่ม พอคำ
แม้ว่ายังรู้สึกอิ่ม ก็กินเข้าไปอีกไม่น้อย
บรรยากาศดีๆยังงี้....
ยิ่งเพิ่มรสชาติอาหารให้อร่อยมากกว่าเดิม
มิหนำซ้ำยังได้เครื่องดื่มเย็นๆ ขมนิดๆ ซ่าๆหน่อยๆ กะโซดา และ โค้ก..
แสงวิบวับ..ในหางตา..มืดแล้วนี่ ..แสงอะไร..
หูย..คุณๆ ดูสิ..หิ่งห้อย ..โต๊ะที่นั่งอยู่ริมคลอง
และท่ามกลางหมู่ไม้...ต้นไม้ และ แมลง..
สวยค่ะคุณ..สวยมาก ให้ความรู้สึกดีมากๆเลย
บางเหตุการณ์ บางเรื่องราว เราเก็บไว้เป็นรูปภาพได้
แต่..บรรยากาศค่ำคืนนี้ ..ขอเก็บไว้ในความทรงจำ
เพราะภาพถ่าย ..คงไม่สามารถ ถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดที่มีจากใจเราได้..

ยิ่งเริ่มดึก อากาศก็ยิ่งเย็น...หน้านี้หน้าหนาวนี่นะ..
คุณก็ยังถามตามเคย “เน่าอีกแล้วสิ หนาวสิเนี่ย..
ไปดื่มต่อบนเรือได้..จะได้ไม่ต้องตากน้ำค้าง”
เย้...รู้ได้ไงว่าเรายังดื่มติดลมอยู่..น่ารักจัง
เราย้ายวงจากโต๊ะแสนโรแมนติกไปยังบ้านเรือ..
ตามเคย..คุณจะเป็นคนอาบน้ำก่อน เพราะเรากว่าจะยอมอาบ
อิดออดอยู่นาน...ดื่มอยู่ค้าบ..ยังมะว่าง..ข้ออ้างประจำ
ตัวเรือแบ่งออกเป็น 2ชั้น ห้องนอนอยู่ข้างบน ห้องน้ำอยู่ข้างล่าง

แอบออกไปนั่งที่ระเบียงเล็กๆ บรรยากาศรอบตัวมืด จนมองอะไรไม่เห็นแล้ว
แหงนมองบนฟ้า ดาวระยิบระยับ..อากาศเย็นมาก..คุณเอาเทียนหอมที่จุดมาวางไว้ให้ใกล้ตัว
พร้อมกะบอก..”เอาๆ บ้าซะให้พอ” แหม..คุณก็ รู้ทั้งรู้ ยังจะย้ำอีก..บ้าก็บ้าดิ ใครเถียงล่ะ..
สูดกลิ่นธรรมชาติยามค่ำคืนซะชุ่มปอด..สดชื่นจริงๆ..เงียบ..เย็นใจ..ฝันไปหรือปล่าวนะ..
นั่งจนพอใจ..สักพักใหญ่ๆ. กลับเข้าเรือดีกว่า เดี๋ยวคืนนี้จะเป็นไข้หนัก..
ทีวี เครื่องเล็กจัง เปิดดูอะไรเรื่อยเปื่อย ประสาคนไม่ติดทีวี..อยู่บ้านก็ไม่ค่อยดู
ส่วนมากจะอยู่กับหนังสือเสียเป็นส่วนใหญ่..อ่านทุกเรื่องทุกแนว..
คุณอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?...หูย..ตาเราแล้วดิ
คุณบอกว่า “มีข่าวร้ายจะบอก”..หน้าตาซีเรียส..”อะไร บอกมาเลย รับได้..”
ชิงบอกตามประสา คนใจร้อน อยากรู้ว่าอะไรจะร้ายๆ..
“ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น”....จ๊าก...”แล้วน้ำเย็นมาก”...จ๊ากๆ..
อ๋อยยยย..แย่แน่..ขี้หนาวนี่นา..”เดี๋ยวนะ..ขออีกสองแก้ว ทำใจก่อน..”
“ตามสบาย ทำใจซะให้พอ น้ำเย็นมากกกก” หูย..ยังจะย้ำอีกนะ
แต่ ต้องอาบแล้วล่ะ..

แทบแข็งตาย..น้ำเย็นมากจริงๆ คืนนี้ไม่พ้นเป็นไข้..
กลับขึ้นมาดื่มเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกาย นี่ล่ะหนา ข้ออ้างของขี้เมา..
เรายังคุย แล้วก็คุยกัน สารพัด..เราเอาเรื่องอะไรมาคุยกันมากมายไม่รู้นะ
คุยกันได้ คุยกันดี..กับแกล้มไม่มี ตะกี้เราไม่ได้ยกมา..มีแต่กุ้งแห้งที่เอาติดมา
เออ..กุ้งแห้งก็ใช้ได้ อร่อยดี เค็มๆมันๆ โปรตีนสูง..
เห็นดีเห็นงามกันไปหมด อะไรก็ดี ..อืมๆ ดีๆ
ไม่ไหวแล้ว ง่วง ไข้ทำท่าจะขึ้น นอนเหอะ..พรุ่งนี้เราตักบาตรเช้า
บ้านเรือนิมนต์พระให้ตอนกี่โมงนะคะคุณ...”เจ็ดโมง”.. นี่สามทุ่มแล้ว
ไปๆ ไปแปรงฟันเลย..คนบ้าสองคน ยืนอยู่หน้ากระจก แปรงฟันไป คุยกันไป..
เราสองคน ก่อนหน้านี้ เราต่างเป็นคนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน
แต่วันนี้ เวลานี้ คำว่า แปลกหน้า..ไม่มีแล้ว..ถ้าจะมี ก็คงมีแต่..หน้าแปลกจัง..ฮ่าๆ
ก็จริงนะ..เราสองคนไม่เคยคิดถึงความสวย ความงามที่อีกฝ่ายมีหรือเป็น
แต่เราต่างเป็นคน ที่คุยกันรู้เรื่อง..สบายใจ แค่นี้ก็พอแล้ว..
เพราะเราต่างเป็น..เพื่อนร่วมเดินทางซึ่งกันและกัน..
ไหล่แข็งแรง กับเสียงกรนเบาๆ
ทำให้อีกคนที่พิงหัวหนักๆด้วยพิษไข้ไว้กับไหล่แข็งแรง
..หลับไปด้วยความ...อุ่นใจ

เช้าแล้ว...

อากาศยามเช้าแสนสดชื่น..ผู้คนหายไปไหนหมด
ถ้าจะให้คิดย้อนกลับไปเมื่อวันวาน..พนักงานของที่นี่
อืม..ใช่นะ เวลาเราต้องการสั่งอะไรสักอย่าง เหลียวมองหาใครสักคน
อีกสักพักจะมีน้องๆ เดินเข้ามาถามว่า “จะรับอะไรเพิ่มมั้ยคะ”
โดยมิต้องตะโกน โหวกเหวกโวยวาย..
เช้านี้..พระรับบิณฑบาตร เจ็ดโมง .. แต่ทำไม..ศาลาท่าน้ำ..
ที่บอกไว้เมื่อวันวาน ว่าพระรับบิณฑบาตร ตรงนี้..
กลับไร้ซึ่ง อาหาร คาว หวาน อย่างที่ควรจะเป็น..

อืม..ตามหาใครสักคน เพื่อแก้ข้อสงสัยนี้ดีกว่านะ..
แต่ดูเหมือน ตรงไหนก็ไม่เห็นใครที่พอจะถามได้..
แต่ระหว่างที่เดินมองหา ก็ได้ซึมซับ..สีเขียวของต้นไม้ รอบๆตัว..

เอ..หายไปไหนกันหมด ไหนกลับไปดูอีกทีซิ ว่ามีกับข้าวมาวางให้หรือยัง..
อ้าว..นี่ไง....เฮ้อ..โล่งอก ..น่ารักจริงๆ พนักงานที่นี่..หาตัวไม่ค่อยเจอ
แต่อะไรๆ ก็ไม่เคยบกพร่อง..เป็นคำตอบที่ยังไม่ต้องถามเลย
งั้นมานั่งรอพระกันเถอะ..

พระมาแล้ว..นิมนต์ค่ะ..
เช้าวันนี้..บุญกุศลที่ได้ทำในเช้าวันนี้ อุทิศให้กับ บิดา-มารดา
เจ้ากรรมนายเวร ญาติพี่น้อง ครูบาอาจารย์ ฯลฯ
เริ่มต้นปี 50 มานี่ ยังไม่เคยจะอิ่มใจอะไรเท่าเช้านี้..
เป็นเช้าวันที่เราได้ระลึกถึงบุคคลที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ของแต่ละช่วงแห่งวัย ด้วยคำพระ ที่สอนให้กล่าวตาม..
เพื่อน้อมจิตอุทิศส่วนบุญให้กับท่านทั้งหลายเหล่านั้น..

เมื่ออิ่มบุญแล้ว..ก็ต้องทำให้ตัวเองอิ่มท้อง สายพอสมควรแล้ว..
อาหารเช้าที่รวมอยู่ในห้อง เสร็จหรือยังนะ ตื่นนานแล้วนี่..
หิวแล้ว..เหลือบมองคนข้างๆ..อีกแล้วยายคนนี้..หิวอีกแล้ว..
ไปๆ เดินไปนั่งโต๊ะเดิมเมื่อวานนี้เลย..

รออยู่นาน..เพราะ กาแฟร้อน ไมโลร้อนที่เค้าเตรียมให้
บ้านนอกแบบเรา ดื่มอะไรร้อนๆตอนเช้าๆไม่ได้..ท้องไม่รับ..
แต่ถ้าข้าวต้มรวมมิตรร้อนๆ..อร่อยแบบนี้..สุดยอด
ช่วยให้ท้องเราหยุดอุทธรณ์...เวลาเรายังเหลือนี่นะ
เก็บภาพรอบๆได้อีกนิด..นอนพักต่อได้อีกหน่อย..

เกือบสิบเอ็ดโมง เราจัดการเก็บสัมภาระ..เตรียมตัวอำลาบ้านเรือ
คุณถามว่า..”จะสรุปคะแนนได้หรือยัง”..อมยิ้ม แบบอมภูมิ...”ยัง”
“อะไรว้า..ลีลาว่ะ.” น่า..นิดหน่อย เดี๋ยวคุยในรถ..
เก็บของใส่รถ มองกลับไปยังที่ๆเดินออกมา..
ฝากสายตา..หวานๆ กับรอยยิ้ม..ที่แปลความหมายได้ว่า..

..ขอบคุณสำหรับการจัดการสถานที่ให้งดงาม
การบริการที่ดีพร้อม รอยยิ้มอันแจ่มใส วาจาสุภาพ
และ รสชาติอาหารที่แสนอร่อย..จะรังเกียจมั้ยคะ..ถ้า..
จะขอเก็บความประทับใจกลับไปด้วยน่ะคะ..

ไม่ได้รอคำตอบ...ว่าเค้าจะรังเกียจ หรือไม่..เก็บกลับมาด้วยแล้ว...ทุกอย่าง
สรุป..”ทริปนี้...คุณได้คะแนนเต็ม”..คุณบอกว่า..”หูย..เบื่อนะเนี่ย..ได้คะแนนเต็มอีกแล้ว”
อ่ะโด่ ...แต่ลูกกะตาคุณไม่ได้บอกว่า เบื่อ แบบที่คุณพูดเลยนะ..
..ลูกกะตาคุณมันดูยิ้มๆ ปลี้มๆ ยังไงก็ไม่รู้น่ะสิ..

อะไรน๊า...จะพาไปเดินตลาดหัวหินตอนกลางคืนด้วย...ว้าว...
จริงนะ..ห้ามหลอกนะ...ต้องพาไปจริงๆนะ..สัญญานะ..ไชโย๊..

Create Date : 08 พฤษภาคม 2550

Last Update : 4 สิงหาคม 2562 12:23:06 น.

11 comments

Counter : 1820 Pageviews.

สวยดีน่าไปจัง

โดย: Blitzer

วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:10:00 น.

กาแฟแก้วเท่าไหร่คะ

โดย: ิbignui (thamakorn

) วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:40:09 น.

ผมก็ไปบ่อยเหมือนกันครับ..
แต่ไม่เคยไปพักที่นี่..

มาเก็บข้อมูลไว้ก่อน

โดย: ขนมตะโก้

วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:40:14 น.

โอ๊ย บรรยากาศดี

อยากไปๆ

โดย: blue_raindrop

วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:47:52 น.

เห็นบรรยากาศแล้วอยากไปมากมายเยยค่ะ

แอบเก็บข้อมูลดีกั่ว ไว้ไปเที่ยวจริงจะได้แน่นปึ๊กค่า

โดย: wipwee

วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:59:47 น.

บรรยากาศน่าไปเที่ยว

แต่คงไม่ค่อยหวานเหมือนที่เจ้าของบล็อกไป

โดย: 9A

วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:40:26 น.

ชอบบรรยากาศแบบนี้อ่ะค่ะ แบบว่าชาวบ้านดี

โดย: umi_chan (umi_chan_2

) วันที่: 9 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:36:53 น.

ยินดีต้อนรับทุกท่านนะคะ
ดีใจค่ะ ที่มีคนเข้ามาเยี่ยมชม และชอบอะไรเหมือนกัน
บรรยากาศช่วงหน้าหนาว..ให้ความรู้สึกดีมากเลยค่ะ
เพราะมีคนบอกว่า ถ้าฝนตก หิ่งห้อยจะไม่ค่อยมี

โดย: Minitel (Wisky_soda_cola

) วันที่: 11 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:00:01 น.

ที่นี่ก็ น่าไปพักอีกและ

คุณ ของ คุณวิสกี้ หาที่พักเก่งจัง

โดย: yakyingnuk (yakyingnuk

) วันที่: 17 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:11:16 น.

อย่าให้เค้ารู้เชียวนะคะ ว่ามี่คนชม เรื่องหาที่พัก
หน้าจะบานเป็นกระด้ง..บานแปดกลีบ..สิบสองกลีบ..
แถมด้วยยักคิ้ว หลิ่วตา..ไงล่ะๆ เชื่อยังว่าแจ๋ว..
ประมาณนี้..เค้าเป็นคนชอบที่เงียบๆค่ะ เพราะชอบนอนอืด
ต่างกับเราที่หาอะไรทำตอนเวลา แต่เราชอบทำอะไรเอง
ปล่อยให้เค้านอนอืดตามสบาย เลยไปไหนๆด้วยกันได้

โดย: Wisky_soda_cola

วันที่: 17 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:01:12 น.

ว่าจะไปเสาร์นี้เหมือนกันค่ะ

โดย: Zorakun

วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:21:44:35 น.