หลังร้านอิ่มอุ่น..ตอน..มิตรภาพ

กรุ๊งกริ๊ง-กรุ๊งกริ๊ง
เสียงกระดิ่งลมที่คุ้นเคย แต่มิใช่ตรงที่ผูกติดกับประตูร้าน

กระดิ่งลมอันนี้บ่งบอกการพัดพาของสายลม ฉันผูกมันไว้กับต้นลั่นทม ต้นไม้ที่ฉันรัก
บรรยากาศหลังร้านฉันทำไว้เพื่อเป็นที่พักผ่อน โต๊ะไม้สี่เหลี่ยมสีขาว เก้าอี้สี่ตัวที่เป็นสีเดียวกัน

กลิ่นหอมจางๆของดอกลั่นทม เสียงเบาๆของกระดิ่งลม
ฉันวางหนังสือลง ปล่อยให้ความคิดลอยไป...

ที่ตรงนี้เคยอบอวลไปด้วยความอบอุ่น..
ตรงข้ามฉันจะเป็นที่ประจำของพี่วาด..ด้านขวามือจะเป็นที่ของพี่ชายตัวกลม..
ส่วนด้านซ้ายจะเป็นที่ของพี่ชายคาร์ปูฯ..

เสียงหัวเราะคละเคล้าไปกับรสชาติของกาแฟบ้าง แอลกอฮอล์บ้าง ตามอารมณ์
บางครั้งก็หนักหน่วงกับการขบคิดปัญหาที่รุมเร้าเข้ามา..
หลายครั้งที่ความคิดความรู้สึกถูกเทกระจาดออกมาจากห้วงสำนึก
เราจะร่วมรับฟัง แบ่งเบา ในทุกปัญหาเสมอ นี่ละ มิตรภาพที่เกี่ยวเราทั้งสี่ไว้ด้วยกัน

พี่ชายตัวกลมชอบทานกาแฟคู่กับปาท่องโก๋..เขาไม่เคยถามว่าฉันใส่อะไรลงไปเท่าไหร่
เขาทานง่าย..แต่ฉันจะแอบกระซิบบอกคุณๆละกัน กาแฟสูตรธรรมดาที่ใส่ความสุขและ
ความจริงใจไปด้วยทุกครั้ง..ฉันเดาเอาว่ากลิ่นอุ่นๆนั่นละที่ทำให้พี่ชายฉันชอบ..

พี่ชายคาร์ปูฯ..พี่ชายอารมณ์ดีที่เลี้ยงกาแฟฉัน..ซึ่งคนลงมือทำคงไม่ใช่ใคร
ก็ฉันเป็นเจ้าของร้าน ชงเอง กินเอง แต่เขายืนยันว่าจะเลี้ยง
คาร์ปูฯแก้วนั้นจึงเป็นที่มาในฉายาของเขา น่ารักดีนะ..

พี่วาด..พี่สาวผู้ซ่อนอารมณ์ได้เก่งกาจ..แต่ฉันเดาอารมณ์เธอได้จากการสั่งกาแฟในแต่ละครั้ง
ฉันพบเธอได้บ่อยที่สุด..เพราะเธออิสระจากทั้งหลายทั้งปวง เว้นเสียแต่ความผูกพันที่เธอ
พร้อมจะอยู่กับมันอย่างไม่มีเงื่อนไข

เกือบปีที่ร้านของฉันมีโอกาสต้อนรับผู้คนจากหลายที่ หลากอารมณ์ที่ฉันได้สัมผัส
บ่อยครั้ง..เมื่อถึงเวลาปิดร้าน ผู้คนแยกย้าย..ฉันรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก
แต่ก็มีทั้งสามนี่แหละ..ที่มักจะหอบหิ้วความสุขเข้ามาแทนที่..

พื้นที่เล็กๆที่มีไว้เพื่อพูดคุย ระบาย แบ่งปัน แลกเปลี่ยน
ฉัน..น้องสาวของทุกคนดูเหมือนจะมีปัญหามากสุด อาจเพราะฉันยังเด็ก
ลิ้นชักแห่งการจัดเก็บอารมณ์จึงไม่ได้ถูกใช้เท่าที่ควรจะเป็น
มีอะไรก็บอกเล่าตรงๆ น่าขำที่ในหลายครั้งฉันปล่อยโฮออกมาจนพวกพี่ตกใจ

พี่วาดจะยื่นมืออุ่นๆมาเช็ดน้ำตาให้ฉันเสมอ
พี่ชายตัวกลมจะลูบหัวเบาๆพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้ฉัน
พี่ชายคาร์ปูฯจะปลอบด้วยคำสอนที่แสนนุ่มและฉันก็เชื่อในทุกครั้ง

ฉันเรียนรู้ที่จะเข้มแข็งได้จากพวกเขา..หากวันหนึ่งที่ฉันไม่มีใคร

เวลาร้องไห้..ก็ต้องเช็ดน้ำตาให้ได้ด้วยตัวเอง
เวลาเหนื่อยหน่าย..ก็ต้องยิ้มเพื่อสร้างกำลังใจให้กับตัวเอง
เวลาท้อแท้..ก็ต้องปลอบใจตัวเองเพื่อก้าวต่อไปข้างหน้าให้ได้

ใช่..ฉันต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง..เพราะวันที่ว่านั้นมันมาถึงแล้ว
ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าความแน่นอนคือการเปลี่ยนแปลง
แต่สำหรับฉัน..มันเร็วเกินไป..

พี่ชายตัวกลม..บอกลาด้วยถ้อยคำที่เรียบง่ายเพื่อเดินไปสู่เส้นทางที่ได้วางไว้
ฝันเล็กๆของพี่ชายที่เป็นแบบอย่างให้ใครอีกหลายคนกล้าเดินไปสู่ฝันนั้น

พี่ชายคาร์ปูฯ..เปิดกิจการดั่งที่ได้วาดหวังไว้ เป็นเถ้าแก่เต็มตัว
จากนี้คงไม่มีเวลามากมายนักแต่เชื่อว่าพี่ชายมีความสุขมาก

พี่วาด..บอกว่าจากนี้คงออกไปกอดเก็บอิสระอย่างเต็มตัว
ให้เสียงหัวใจนำทาง..แม้จะเจ็บปวดกับความผูกพันบ้างก็ถือเป็นรสชาติแห่งชีวิต

ในค่ำคืนแห่งการร่ำลา...

ใบหน้าของฉันฉาบด้วยน้ำตาหลายต่อหลายครั้ง..
แต่พวกพี่ๆจะขุดค้นเรื่องเก่าๆมาสร้างเสียงหัวเราะให้กับฉัน
ฉันรู้ว่าพวกพี่อยากให้การจากลาของเราเต็มไปด้วยความสุข
แต่ฉันก็สะกดกลั้นไว้ไม่ไหว..ฉันขอพวกพี่ว่า..ให้ฉันร้องเถอะนะ
อย่างน้อยน้ำตาที่ระคนด้วยเสียงหัวเราะนี้..ฉันจัดให้มันอยู่ในความรู้สึกที่เรียกว่า..ความสุข

เราจะกลับมาพร้อมหน้ากันอีก..นี่คือคำสัญญาที่เราเกี่ยวมันเอาไว้
เพื่อโยงสู่ความรู้สึกที่มีต่อกัน..ตราบที่ฉันยังหลงรักการรอคอย..ฉันเชื่อว่าวันนั้นจะมีจริง

กลิ่นหอมจางๆของดอกลั่นทม เสียงเบาๆของกระดิ่งลม
ปลุกให้ฉันตื่นจากความคิด..หันมองไปรอบๆ..ฉันยิ้ม..



ยิ้มให้กับตัวเอง..และมิตรภาพที่ไม่เคยจางหาย




tanada
uncensor team
14-12-2006

Create Date : 19 ธันวาคม 2549		3 comments
Last Update : 19 ธันวาคม 2549 7:02:47 น.
Counter : 387 Pageviews.
Share Tweet