ฉัน..ผู้หญิงที่หลงรักฤดูฝน
ริ้วฝนทอเป็นเส้นบาง สาดกระเซ็นแทรกในความรู้สึก
ริมหน้าต่างบานเก่า คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นมา
โปสการ์ดจากคนไกล เลือนลางเพราะเม็ดฝน แต่คุณค่ามิได้หายไปไหน ยังคงงดงาม
ตัวหนังสือแทนความอบอุ่น พัดไอเย็นออกไป ตกอยู่ในอ้อมกอดของเวลา
ระยะทาง เป็นเพียงเส้นกั้นความห่าง ความคิดถึงถูกส่งผ่านไปพร้อมสายลม
การรอคอยสิ้นสุดลงเมื่อสายฝนพร่างพรู และเริ่มต้นอีกครั้งเมื่อแสงอาทิตย์สาดส่อง
โปสการ์ดจากคนไกล เลือนลางอีกครั้ง มิใช่น้ำจากฟากฟ้า แต่เป็นน้ำตาจากฉัน
ข่าวจากคนไกลค่อยๆจางหาย ถามไถ่ที่ไร้คำตอบ ไร้เหตุผล
สายฝนกระหน่ำลงมา บุรุษไปรษณีย์เปียกปอน
สัมผัสอักษร..เสมือนความสุขสุดท้าย คนไกล..กลายเป็นเพียงภาพฝัน
เนิ่นนาน..กับความทรงจำที่ซีดจาง ปาฏิหารย์ไม่เคยมีจริง
แต่.....
ฉัน..ผู้หญิงที่หลงรักฤดูฝน ยังคงเฝ้ารอเมฆครึ้ม..และ..สายฝนโปรย
Create Date : 19 พฤศจิกายน 2549 |
|
12 comments |
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2549 11:37:28 น. |
Counter : 639 Pageviews. |
|
|
|
แรงบันดาลใจจากหนังสือและเพลง 'เธอร้องไห้เมื่อหน้าฝนและพบใครบางคนเมื่อหน้าหนาว'