สิ้นสุด
น้ำตาอาบสองแก้มอีกครั้ง ครานี้สะอื้นไห้เพียงไม่นาน
เจ็บปวดแค่เพียงเจ็บปวด ไม่มากกว่าเดิม..ไม่มากเท่า
คนเราเมื่อเจ็บ จะยิ่งกว่าหรือน้อยกว่าก็คือ..เจ็บ..
เลือกที่จะเดินจากมาในครั้งแรก แทบขาดใจ..แทบขาด
หวังเพียงช่องว่างจะทำให้เข้มแข็ง เป็นเช่นนั้น..แค่ครึ่ง
ทนเห็นเธออ่อนล้าต่อหน้า..ไม่ไหว อยากเป็นคนเช็ดน้ำตาให้เธอ
คืนกลับมาสู่ความสุขอีกครั้ง ทั้งที่รู้ว่า..ไม่เหมือนเดิม
พ้นผ่านมากมาย..เหนื่อยล้า ท้อถอย ฉันรู้..เรา..ไม่ต่างกัน
จูงมืออีกครั้งในอากาศ ลอยล่องแต่เพียงไม่นาน
คำพูดเหล่านั้น.. ใช้มันมาทำลายความรู้สึกเช่นเดิม..
ทุกอย่างสูญสลาย..ไม่โกรธไม่เกลียด รักยังล้นอยู่ในใจ
แต่..เพียงพอ..จบสิ้น ควรจาก..จริง-จริง..เสียที
..เรา..เหนื่อยมาพอแล้ว ..หยุด..ก็ดีเหมือนกัน
เพียงแต่ไม่นึกไม่ฝันว่า..สองมือยื่นประคอง
ต้องเอามาเช็ดน้ำตา..ให้ตัวเอง
04-12-2006 จำวันนี้ให้ดี..วันที่ไม่มี..เรา..อีกต่อไป
Create Date : 05 ธันวาคม 2549 |
|
9 comments |
Last Update : 5 ธันวาคม 2549 11:08:06 น. |
Counter : 446 Pageviews. |
|
|
|
แวะมาเยี่ยมนะ
บาย.......................................................................