ตะวัน..สายลม..และเมฆเทา
ตะวันที่ทอแสงอยู่ตรงหน้า เปล่าเปลี่ยวด้วยภาระอันหนักอึ้ง
ไม่เคยพักเพื่อมองสิ่งรอบกาย มองข้ามที่จะทักทาย..สายลมและก้อนเมฆ
จนกระทั่งวันนึง..ตะวันไม่สบาย แสงเปล่งประกายจนเผาไหม้ตัวเอง
สายลม..มิอาจนิ่งดูดาย..พัดพากาย..เพื่อตะวัน เมฆ..รีบก่อตัว..เร่งฝนโปรย..เพื่อตะวัน
เปิดใจรับเพื่อนใหม่แล้วก้าวเดินไป..พร้อมกัน เกิดขึ้นแล้ว..ความผูกพัน ความรู้สึกที่เรียกว่า..รัก..ตามมา
เมฆเทารู้ตัวเองว่า..มินานมิช้าต้องลาจาก ฤดูกาลเป็นตัวควบคุม
สายลมยังคงโอบอุ้มดวงตะวัน แม้ในบางเวลาแล้งไร้..แต่ก็กลับมา เหนือการควบคุม
ก่อนสิ้นสุดฤดูฝน..เมฆได้ก่อตัวเป็นครั้งสุดท้าย น้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา
มิได้บอกลา..เจ้าตะวัน หากเป็นเช่นนั้นฝนจะตกทั้งคืน..
เฝ้าคอยการหมุนวนของฤดูกาล ทุกวินาทีของคืนวันช่างเนิ่นนาน..อ่อนแรงล้า
ทบทวนและปล่อยวาง.. ถึงแม้เมฆเทาจะจากไป..สายลมยังคงเคียงข้าง..
จนกว่าจะพบกันอีกครั้ง.. และถึงวันนั้น..เมฆเริ่มก่อตัว
..แต่มิอาจแน่ใจ..
ว่าสายฝนที่โปรย.....โปรยเพื่อ..ตะวัน..
แด่..ฉันเอง.. 02-12-2006
Create Date : 03 ธันวาคม 2549 |
|
2 comments |
Last Update : 5 ธันวาคม 2549 2:29:34 น. |
Counter : 389 Pageviews. |
|
|
|
ซึ้งไปเรยค่า
สายฝนที่โปรย.....โปรยเพื่อ..ตะวัน..
^^