แม้เจ้าตะเกียงดวงน้อยจะดูด้อยค่า
มิอาจเข่นแสงเจิดจ้าท้าดวงตะวัน
แต่แสงรำไรๆนั้น... คือเพื่อนแท้ของฉัน
ในยามที่แสงจันทร์ ... ส่องผ่านมาไม่ถึง
แสงที่ต้องอาศัยน้ำมันเป็นเชื้อไฟ เพื่อให้ใสสว่าง
และค่อยๆอ่อนแรงมอดดับลง
แต่ก็เนิ่นนานกระทั่ง ... สุริยาสาดส่องมาอีกครา ...
แม้ว่าแสงไฟจากเจ้าตะเกียงดวงน้อย
สาดแสงแข่งตะวันไม่ได้
แต่สำหรับฉัน แสงจากดวงตะวันที่ส่องผ่านใจ
มันช่างอับแสง ...
หลายครั้งที่ฉันจมตนเองอยู่ในคืนที่มืดมิด
คิดหลายสิ่ง คิดหลายอย่าง
และมันก็ทำให้ฉันได้รู้จักตัวตนในสิ่งที่เป็นฉัน ... มากขึ้น
ให้ฉันมีเวลา รำลึกถึงสิ่งที่ผ่านเข้ามา และได้ผ่านไป
ในชีวิตมากขึ้น ...
เจ้าตะเกียงดวงน้อย ขอบคุณนะ ที่อยู่เป็นเพื่อนให้ความสว่างรำไรๆ
ในหัวใจที่มืดมน ...
(เขียนในวันที่ ชีวิตได้ผ่านไปอีกวัน)
© ตะกร้าหวายสีขาว
จ๊ะเอ๋
วันนี้ หนี่ฯ ยังไม่นอนคะ
แวะมาทัก ตะกร้าหวาย ฯ
เพลงเพราะมากมากย
แอบ เศร้า เล๊ก ๆ
ฝันดีนะคะ จุ๊บ จุ๊บ