เรื่องสั้นขนาดกลาง : ฆาตกรรม มหาสนุก (จบตอนที่1)

“ฆาตกรรม มหาสนุก....”

เมื่อการประชุมเริ่มขึ้น ชาลี ทรัพยาการบุคคล แจ้งเรื่องที่พนักงานพากันลาออก เพราะเชื่อว่าโดนวิญญานเด็กชายหลอกหลอนไปทุกที่ พอได้ยินเสียงหัวเราะของคุณหวาน ทำให้กานดาเริ่มเป็นกังวล

เธอให้ความเห็นที่ง่ายดาย เมื่อพนักงานไม่เต็มใจจะอยู่กับเรา เราก็คงต้องไปเขาไป จ่ายชดเชยให้เต็มจำนวน สมกับที่เขาอดทนมาตลอด

แม้ว่า จินดา นักบัญชี-การเงิน สุดเฮี๊ยบของบริษัทจะแย้ง ว่าการรับพนักงานใหม่จะก่อให้เกิดต้นทุนทรัพยากรเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ซึ่งไม่คุ้มกับการเสียพนักงานเดิมไป คุณหวานก็ยังยิ้มกว้าง ยืนยันคำตอบเดิม จนจินดาเงียบไปเอง

พลพลังนักบัญชี-การเงิน หลบสายตามองไปยัง คุณลุงบิลลี่ มาคอสตัวสำคัญของสวนสนุก เขามักจะแต่งหน้าแต่งตัวเป็นชาวฟาร์มเสมอ พลพึ่งมาทำงานได้สามปี ตอนแรกที่มาประชุม เขาแอบเก็บความสงสัยไว้ในใจ ทั้งๆ คุณลุงบิลลี่พนักงานคนหนึ่ง ซึ่งได้ค่าแรงต่ำ เหตุใดถึงได้มาเสนอหน้า ถึงที่การประชุมสำคัญของบริษัท จนผ่านมาได้ ปีกว่า เขาถึงได้รู้ว่า คุณลุงบิลลี่เป็นพนักงานเก่าแก่ที่สุดของบริษัท เขาปฎิบัติงานเป็นตัวตลกอยู่ตลอดเวลา หมวกฟางรูใบเก่ง ชุดเอี่ยมยีนส์ กับคราดปลอมๆ กับการแต่งหน้าที่ทาสีเติมรอยเหี่ยวย่นให้แก่อยู่เสมอ ไม่มีใครรู้ชื่อจริงของคุณลุง เพราะไม่ว่าใครเพียรถามเท่าไหร่ แกก็ยังทำไก๋ ว่าชื่อคุณลุงบิลลี่ แกเป็นปากเสียวของพวกพนักงาน และ อ้างตัวเป็นเจ้าของสวนสนุกแห่งนี้ทุกครั้งไป

“พล..พล” จินดาร้องเรียกเบาๆ ทำให้ พลพลังตื่น เขาหันไปมองเธอ จินดาชี้แจงต่อไป “พลก็เห็นด้วยกับการลดต้นทุนลงค่ะ เราจะยืดเวลาลงเครื่องเล่นใหม่ให้ช้าลงกว่านี้อีกนิด ลองคิดดู ถ้าธนาคารไม่ปล่อยกู้ ถ้าพวกเราต้องจ่ายเงินเอง รายได้ของสวนสนุกมันจะไม่พอที่จะจ่ายคืนแน่ ”
“แต่หวานสัญญากับเด็กๆ สัญญาแล้ว ว่าจะเพิ่มสวนของอลิซ”
“ดิฉันหมายถึง รถไฟเหาะค่ะ ตั้งใจฟังฉันค่ะ สวนของอลิซ ดิฉันก็ไม่เห็นด้วย เพราะจะต้องเสียค่าบำรุง ค่าทำสวนอีก เด็กๆ นับวันจะซนขึ้นทุกวัน สวยแค่ไหน เขาก็ทำพัง ”

“จินดา หวานได้ยินเสียงซุบซิบมา จริงหรือเปล่า? ที่แจ๊คไม่ยอมนอนกับเธอมาหลายเดือนแล้ว มันทำให้คุณเซ็งไหม? ” คำถามของคุณหวาน ทำเอาจินดาอารมณ์ขึ้นยัวะจัด ยิ่งเสียงขบขันของพวกผู้ชายที่ร่วมประชุม
“เขาจะนอนกับฉันได้หรือไม่ได้ ฉันคิดว่านั่นเป็นเรื่องส่วนตัวฉัน เรามาคุยเรื่องงาน แต่คุณกลับทำเราออกนอกเรื่อง”

คุณหวานยิ้มเยาะ “ลองคิดดูสิ ถ้าพวกเขามาสวนสนุก แต่ไม่สนุก มันจะมีประโยชน์อะไร เหมือนแฟนเธอทำเธอเสียวไม่ได้นั่นแหละ ....ไปหาต้นทุนมาซ่ะไป ถ้าความสุขของพวกเด็กๆ จะทำสวนพัง ก็ทำไปสิ.. ”
จินดาโกรธจะเดือด แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ กานดาส่งสายตาอาทรให้จินดา จินดากัดฟันกรอดๆ
“อันที่จริง ผมมีเรื่องจะเสนอ” คุณลุงบิลลี่ลุกขึ้น “จินดา ถ้ามีอะไรที่แฟนเธอทำให้ไม่ได้ บอกผมนะ ผมช่วยได้ ” บิลลี่เรียกเสียงฮาจากทุกคนยกเว้นจินดา เมื่อคิดว่าแหย่เธอมากพอแล้ว เขาจึงเริ่มเสนอสิ่งแพลนมา “ผมจะถามเรื่องงานครบรอบที่สวนสนุกเปิด”
“ไว้ก่อนบิลลี่ หวานยังสับโขกแม่นี่ไม่เสร็จ” หวานพูดเสียงเรียบ พร้อมหันมามองหน้าจินดา หล่อนปากสั่น ตาแดงกล่ำจะร้องไห้ “อย่าขวางทางหวานเลย จินดา นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เธอพยายามทำแบบนี้ แล้วจำไว้นะทุกๆ ครั้ง มันจะไม่สำเร็จแบบนี้ล่ะ ฉันเป็นเจ้านายเธอ เธอ.. ต้อง... ทำ ... ทุกอย่าง... ที่..ฉัน..สั่ง! ..” คุณหวานกล่าวเสียงหนักปิดท้าย

การประชุมเสร็จสิ้นลง กานดาเดินตามจินดาไปที่แผนกบัญชี-การเงิน เพราะคุณหวานต้องการคุยส่วนตัวกับจินดา จินดายังเจ็บไม่หายกับถูกประนามต่อหน้าทุกคน แต่ไม่อาจจะขัดได้ กานดาให้กำลังใจจินดา บอกให้ลืมเรื่องร้ายๆ ซ่ะ แต่หล่อนแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

คุณหวาน เชิญจินดานั่งอย่างสุภาพ เมื่อกานดาลับตาไปแล้ว คุณหวานจึงเริ่มคุยธุระ “จินดา..หวานขอโทษนะ หวานไม่น่าหน้าเธอต่อหน้าพวกเขา แต่เธอคงเข้าใจ ใช่ไหมล่ะ เธอพยายามขัดฉันทุกเรื่อง ฉันไม่ใช่ลุงโทนี่ ตัวตลกที่ไร้ตัวตนนะ ”
จินดา ยิ้ม... “ฉันจะบอกพวกนักข่าว ว่าคุณฆ่าเด็กนั่น ฉันจะบอกว่าฉันเห็นคุณจับเด็กกดน้ำ แล้วตั้งใจจะหันเป็นชิ้น ๆ เพื่อให้พวกปลากินทำลายหลักฐาน แต่มีคนเห็นเข้า คุณเลยได้แค่ปาดคอ แล้วโดยทิ้งท่อระบายน้ำ”
“นั่นไม่จริง .. หวานจะฆ่าเด็ก นั่นทำไม? ใครก็รู้หวานชอบเด็ก หวานถึงได้ทำงานที่มหาสนุกนี่รุ่งไงล่ะ”
“จริงไม่จริง ฉันไม่สน ฉันสนแต่ว่า .. ฉันจะทำทุกอย่างให้สวนสนุกนี่ย่อยยับ” จินดากัดฟันกรอดๆ “ฉันจะทำอย่างที่คุณทำกับพ่อฉัน”
“จินดา หวานไม่ได้เอาปืนจี้คอพ่อเธอให้ขายหุ้นให้หวานนะ” คุณหวานพยายามยื่นมือมาแตะไหล่ แต่จินดาขยัยหนีด้วยความรังเกียจ “งั้นตอบมาสิ ทำไมพ่อถึงขายหุ้นคุณทั้งหมด แทนที่จะให้ฉันมาบริหารแทนล่ะ”
“เพราะพ่อเธอเชื่อมือหวานนะสิ ตอนนั้น มหาสนุกมันใกล้จะล้มเต็มทีแล้ว ที่หวานเลือกชื้อหุ้น มาบริหารที่นี้เอง เพราะหวานชอบที่นี้จริงๆ มหาสนุกคือชีวิตหวาน ...”
“ชีวิต..ที่ควรเป็นของฉันนะเหรอ? ตอบฉันหน่อยนะ เอาบุญ ... ถ้าพ่อฉันยอมขายให้คุณโดยสมัครใจจริง ทำไมท่านถึง ฆ่าตัวตายในวันต่อมาล่ะ นั่นเพราะ ท่านไม่ทันเล่ห์คุณมากกว่า”
“เรื่องที่พ่อเธอตายไม่เกี่ยวกับหวานสักนิดเดียว .. จินดา .. อย่าบอกใครเรื่องเด็กนั่น แค่นี้ มันก็มากพอที่จะทำร้ายจิตใจฉันแล้ว”
“ฉันจะบอกๆๆๆ” จินดาพูดซ้ำเหมือนเด็กอมมือ
คุณหวานถอนหายใจยาว กลั้นใจพูดออกไป “รู้ไหม? การฆ่าคนนี่มันไม่ยากเลยนะ ศพแรก อาจจะยากหน่อย แต่ต่อไปเรื่อยๆ มันจะชำนาญ”
คำพูดของคุณหวานทำให้จินดานิ่ง คุณหวานยิ้มอย่างเลือดเย็น ..จินดาหยุดได้ คุณหวานก็พูดต่อไป “ศพแรก ก็พ่อเธอ วางแผนอย่างดี พอขายหุ้นให้หวานเสร็จปุ๊บ ก็หยอดยาให้กินปั๊บ ... พอได้ฆ่าแล้วมันก็ติด .. พอเห็นเด็กมันน่ารักเลยอดทนไม่ไหว ปาดคอเชือดนิ่มๆ ก็ว่าสับให้ปลากินแบบที่เธอบอกนั่นแหละ แต่ว่า มีดที่พกไป มันเล็กไปหน่อย หัดไม่ถนัดเลยผลักทิ้ง ไว้รอศพหน้า ... จินดาอยากรู้ไหม ว่าตอนนี้ หวานอยากฆ่าใครที่สุด”

ถึงวินาทีนี้ จินดาพยายามข่มความกลัวให้มิด แต่ก็ทำไม่ได้ เหงื่อไหลท่วมตัว “ฉันไม่เชื่อแกหรอก .. แกฆ่าฉันไม่ได้”
“ก็ถ้าพูดไม่รู้เรื่อง .. ก็ต้องฆ่าทิ้ง” คุณหวานเอาไม้บรรทัดฟาดแรงๆ บนโต๊ะ ทำให้จินดาสติแตกตกใจร่วงตกเก้าอี้ คุณหวานตกใจเห็นเธอล้ม ก็รีบพยายามเข้าไปพยุงตัว แต่จินดาสติแตกถึงขีดสุดสะบัดตัวหนี รีบคลานวิ่งออกนอกไป กานดาเดินเข้ามาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้อง เจอคุณหวานกำลังนั่งทำสมาธิอยู่บนโต๊ะ เอาไม้บรรทัดยาวเกาหัวแกรกๆ

“คุณหวานทำอะไรจินดาค่ะ ดูเธอ? ... ”
“ก็แค่ ขู่เล่นๆ ไม่น่าเชื่อ ...กลัวจนหางจุกตูดไปแล้ว เธอคงจะไม่กลัวฉันหักคอเธออีกคนใช่ไหม?”
กานดายิ้ม เดินเข้าไปจับมือเจ้านายอย่างเข้าใจ “คุณหวานฆ่าใครไม่ได้หรอกค่ะ คุณเป็นคนดี .. กานดาเชื่อแบบนั้น แล้วนี่คุณจะจัดการเรื่องนี้อย่างไงค่ะ? อีกไม่นาน ... ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป คนคงมาเที่ยวที่มหาสนุกน้อยลง”
“ถึงตอนนั้น กานดาจะยืนเคียงข้างเราไหมล่ะ ?” คุณหวานยกสองมือกานดามาแนบแก้ม “กานดาจะรักเราน้อยลงไหม? ถ้าเราจนกว่านี้ ? นิดหนึ่ง”
“กานดารักคุณตามจำนวนเงินค่ะ คุณมีเงินมาก กานดาก็จะรักคุณม๊าก..มาก คุณมีเงินน้อย กานดาก็จะรักคุณน้อยลง ความรักของกานดาแปรผันตามราคาหุ้นนะคะ เลิกเล่นเถอะค่ะ ... เสียเวลางานหมด คุณพลพลัง กับลุงบิลลี่ รออยู่ ให้เข้ามาเลยไหมค่ะ?”
“ได้เลย .. กานดา คนสวย คืนนี้ มาหาหวานที่ห้องเหมือนเดิมนะ มานะ บอกยัยจินดานั่นก็ได้ ว่ามาคุยเรื่องงาน” คุณหวานจูบลงบนมือกานดาเบาๆ ทิ้งให้เป็นสัญญา

"ค่ะ " กานดารับคำ หวานทิ้งตามองทรวดทรงที่เย้ายวนของเธอ โอ้ย.. ไม่อยากจะคิดเวลาเธอถอดชุดหนาๆ นั่นออกเลยให้ตายสิ

Create Date : 12 กรกฎาคม 2550 Last Update : 12 กรกฎาคม 2550 0:33:42 น. Counter : 767 Pageviews.		1 comments
Share Tweet