ยาว - -*

10 โมงเช้ากว่าๆ

เฮร้ออ - -*

ทำงานมาได้จะเดือนละ เหงาดี - -*
เริ่มจะชิน พอชิน ก็เริ่มเบื่อ -*-

แต่ถามว่าสนุกไหม ก็สนุกนะ..
เบื่อแค่ตอนเดินทางเอง ทั้งที่รถก็ไม่ได้ติดอะไร

แต่ขี้เกียจต่อ 2-3ต่อ
รู้สึกว่าขี้เกียจตื่นเช้า ขึ้นมาอีกแล้ว
เบื่อการเร่งๆรีบ (แต่แวงก็มาทันทุกวันนะ - -*)

โปรเจคสัปดาห์นี้ก็ซาๆลงไปหน่อย แต่อาทิตย์หน้า มีโปรเจคจากดิสนีย์
แล้วก็AMBIENTE ที่เยอรมัน ที่จะต้องออกแบบงานไปโชว์ เดือน ม.ค.ปีหน้า
ซึ่งจะมีเวลา2เดือนกว่าๆในการทำ...

-*-

(บอสคะ แล้วดีไซเนอร์กระจอกเจ้าของผลงานจะได้ไปด้วยป่ะคะ - -*)

เอ่อมม เงินเดือนหมื่นต้นๆ นี่จะใช้คุ้มเลยใช่ป่ะคะ -*-

แวงแอบเซ็งนิดหน่อยเหมือนกันนะ แบบเฮ้ยชีวิตมันอยู่ในระบบมากพอควร
มีกฏกะเกณฑ์ แต่ก็ทนและยอมรับได้ เพราะแวงรู้สึกว่า ได้ทำงานที่แบบ
จะสามารถทำให้แวงเก่งและโตขึ้น หยิบจับอะไรก็กลายเป็นผลงานจริงๆขึ้นมา

ไม่รู้ว่าเรียกว่าความภูมิใจหรือเปล่า..แต่ว่า มันก็ดีวะ - -*
เพราะถ้าอยู่บ้านเฉยๆ แวงก็ทำแนวๆนี้แล่ะ

แต่ไม่ได้เงิน - -*
ไม่ได้ผลิตขึ้นมาจริงๆ - -*

ได้อย่างเสียอย่างดีเนอะ...

แต่แวงว่าน่าจะได้เงินเยอะกว่านี้หน่อยนะ -*-
เปลืองค่ารถเนี่ยล่ะ - -*

วันละ 65-80 บาท แล้วแต่อัตราความอยากสบายของแวง
ไอกินอ่ะ 20 บาทเอง นอกจากจะอยากกินป็อกกี้รสกล้วยขึ้นมา - -*
(ว่าไป ในที่สุดแม่แวงก็ซื้อกล้วยมาละ แต่เมื่อวานมันเขียวอยู่ วันนี้กลับไปคงจะสุกอร่ามพอดี อิอิ)

อยากใช้วันละไม่เกิน 80 บาท -*-
แต่ก็100 ต้นๆทุกวัน เบื่อจัง..

วันไหนไม่มีเรียน กลับมาถึงบ้านก็ทำงานในร้าน..
ไอช่วงนี้ก็งานเยอะเกิ๊นน....

-*- รูปถ่ายทำวีซ่าเยอะมาก ในรอบสัปดาห์มีคนมาถ่ายรูปไปญี่ปุ่นเกิน 10 คนแล้ว
หืยยยยย......อิจฉาจริงๆ ตาร้อน อยากไปมั่ง

งานเยอะก็ทำไปเรื่อยๆ 2ทุ่ม-เที่ยงคืนตีหนึ่ง แล้วแต่วัน - -*
นอน ......6โมงตื่น - -*

โอ้วววพรึ.....เป็นแบบนี้ 6วัน ใน 1 สัปดาห์

วันอาทิตย์ไปสอนพิเศษ นู่นนน สยาม - -*
แต่ไปสอนก็ดีได้เมาท์กะเด็กๆ ได้วาดรูป ได้ลงสี ได้แอบแวะซื้อหนังสือมือ2
ได้กรี๊ดกร๊าด จ๊อกๆแจ๊กๆกะพี่ๆน้องๆ ได้อยู่ในบรรยากาศที่มีความฝันของวัยรุ่น - -*
สนุกดี ^^

แต่แวงประเภท ไม่ถูกกะพื้นที่ชุมชนแนวนี้น่ะสิ
คือ มันมากมายเกินไปหน่อย รู้สึกอึดอัดกะการหายใจ มวลมนุษย์ที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง
มีเยอะมากเกินไป มองไปทางไหนๆก็เหมือนกัน - -*

ทำให้รู้สึกว่า นี่ประสาทการรับรู้ การรู้จัก การจำได้ของกรูจะเสื่อมป่ะวะ

เด็กสมัยนี้ ส่วนมากแปลกๆนะ - -* ปากก็ว่าเฮ้ย ชั้นมั่น ชั้นเจ๋ง
แต่....ไม่เห็นต่างจากคนอื่นเลย มีแค่ส่วนเดียวเอง ที่เปล่งประกายแบบนั้น

หลายๆคนทำตัวให้มันยุ่งยาก ทั้งๆที่จริงๆแล้วชีวิตมันง่ายกว่านั้นมากๆ
ตอนเป็นวัยรุ่น คือช่วงเวลาที่จะเริ่มลงมือสร้างจินตนาการของตัวเองให้เป็นจริงได้ขึ้นมามากที่สุด

แต่ดันไปติดกับดักของสิ่งชักจูงใจและค่านิยมแปลกๆ -*-

ทำตัวธรรมดาแต่มีคุณค่าในตัวเองไม่ได้เหรอนี่

เสียดายเวลาในชีวิตแทนจังเลย

รึแวงแปลกเอง คิดอะไรก็ง่ายไปซะหมด
- -*

อยากทำอะไรก็ต้องหาทางสิ ไม่มีปัจจัยหรืออะไรก็ตาม ก็ต้องพยายามสิ
ไม่ลงมือทำ แล้วมันจะได้ไหมล่ะน่ะ -*-

นี่เป็นแนวคิดพื้นฐานในการดำรงชีวิตเลยนะเนี่ย
แต่ทำไมบางคนถึงทำเหมือนกับไม่เข้าใจเรื่องนี้นะ - -*

ทำไมไม่ใช้ความเป็นตัวของตัวเอง สร้างมันขึ้นมา
ทำไมต้องพึ่งพาคนอื่น คอยแต่จะคิดให้โชคเข้าข้าง หรือรอโอกาส - -*

บางทีโอกาสมันมีแค่แว้บๆแป๊บๆ เท่านั้นเองนะ น้อยคนที่จะจับมันทันและใช้มันได้
(แต่ว่าแวงจับได้หลายทีแล้วเหมือนกันนะ - -* หุๆ เรื่องอะไรจะปล่อย เกิดไม่มีมาอีกทำไง)


ไม่มีโอกาสก็ต้องสร้างขึ้นมานะ บางทีแวงเสียดายหลายๆคน ที่มีโอกาส
มากกว่าคนอื่นๆ แต่ก็ปล่อยมองไปอย่างนิ่งๆ ในขณะที่หลายๆคนทั้งรอ..
และหลายคนที่วิ่งหามัน...

เคยคิดเข้าข้างตัวเองว่า นี่ถ้าทุกคนในโลกคิดคล้ายๆแวงเป็นพื้นฐานนิสัย
โลกใบนี้มันคงจะน่าอยู่มากขึ้นมากๆ
(คล้ายๆและเป็นพื้นฐานเฉยๆนะ ไม่ใช่ว่าเป็นเหมือนเลย นิสัยไม่ดีแวงมีอยู่เยอะแยะ -*-)

บางทีแวงก็สงสารโลกมากมาย ที่จะต้องมารองรับความรู้สึกของสิ่งมีชีวิต
และการกระทำจากสิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่อาศัยอยู่

จริงๆแวงว่าถ้าแวงหันหน้าสู่เส้นทางธรรม อาจจะมีสิทธิ์บรรลุได้เลยนะนี่
เพราะรู้สึกว่า ทำไมกรูช่างเข้าใจวัฏฏะของมนุษย์เหลือเกิน

แต่ไม่ได้หรอก แวงกิเลสเยอะ -*-
ยังอยากเที่ยว อยากออกจากโลกส่วนตัวไปแวะเวียนในความคิด
ในยุคสมัย ในสันดานของมนุษย์ ในธรรมชาติ ในวิถีชีวิต
ในขนบธรรมเนียม ในรากเหง้า ในสิ่งมัวเมา ในการแก่งแย่ง
ในความเก่า ในความใหม่ ในความจริง ในอารมณ์
และในความเป็นไปของสิ่งมีชีวิตและโลกใบนี้อยู่

แวงสามารถนั่งสงบๆได้เป็นวัน เป็นเดือน แต่ไม่สามารถที่จะทำได้ตลอดไป - -*
แวงสามารถที่จะไม่พูด ไม่คุย ไม่สนใจคนอื่นได้เป็นวัน เป็นเดือน แต่ไม่สามารถที่จะทำได้ตลอดชีวิต
แวงขาดการปฎิสัมพันธ์กับบางคนได้ แต่ในขณะที่อีกหลายๆคนแวงขาดไม่ได้
แวงทำตามใจตัวเองได้อิสระ อย่างที่ตัวเองอยากจะทำได้ทุกครั้ง
แต่ไม่สามารถทำได้ที่สุดในทุกครั้งอย่างที่ใจอยาก
บางสิ่งมีกฎและความจำเป็นเข้ามาเกี่ยวข้อง...ก็ต้องปรับลดความต้องการของตัวเองให้ได้

ทั้งๆที่แวงก็ชอบอ่านดวง ดูดวงนะ - -*
แต่ทำไมแนวคิดเรื่องชะตากรรม แวงไม่ค่อยจะศรัทธาก็ไม่รู้
แวงเชื่อแค่ว่า ทำอะไรก็ได้อย่างนั้นน่ะล่ะ - -*



มีคนเคยฟังแนวคิดที่แวงเป็น แล้วบอกว่าแวงมองโลกแคบ - -*
แวงก็แบบ เฮ้ยจริงดิ การที่ชั้นทำทุกวันให้ดี ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ
เพราะไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ การที่ฝันเฟื่องเยอะๆ แต่ลงมือทำจริงๆด้วยตัวเองทีละเล็กทีละน้อย

นี่กรูมองโลกแคบใช่มั้ยเนี่ย -*-


เค้าบอกว่าแวงโลกมองแต่ในแง่ดี ความจริงของชีวิตไม่ได้ง่ายอย่างที่แวงอยากให้เป็นหรอก - -*

อ่าววว .....ไม่มองในแง่ดี แล้วจะหมองหม่นจมกับความโหดร้ายของโลกรึไง
ชีวิตเกิดมาไม่ได้ดี แล้วทำให้มันดีไม่ได้รึไง -*-
ทำไมต้องโทษสังคม โทษโลก โทษชะตา โทษคนอื่น

คำว่าเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้เนี่ย ฟังแล้วคิดตามไหมเนี่ย -*-
คำนี้มันออกจะชัดเจน....

แต่ก็อีกน่ะแหล่ะ แวงถึงบอกไง ถ้าทุกคนคิดได้แบบแวงเป็นพื้นฐานนิสัย
โลกนี้คงจะน่าอยู่กว่านี้.....

แวงเฉยๆนะ มุมมองเค้า แวงอาจจะมองโลกแคบไปจริงๆก็ได้

อาจจะเป็นคนที่มีความคิดแข็งแรงและดูเหมือนง่ายเกินไปที่คิดว่าอะไรก็จะดี
อาจจะไม่ได้เก็บทุกสิ่งทุกอย่างมาขบเครียดขนาดนั้น
อาจจะไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่แบบ โอ๊ย ไม่รู้แล้วอย่ามาปากดี อุดมคติไปหน่อยเลย

แต่แวงเชื่อมั่นเรื่องแนวคิดในการกระทำของตัวเองของบุคคล
ว่าสิ่งที่เลือกทำ มันก็จะได้แบบนั้นน่ะล่ะ อยู่ดี

เจตนาของตัวเองที่ทำในขณะนั้นน่ะแหล่ะ รู้ตัวเองชัดเจนที่สุด
ขึ้นอยู่กับว่าจะมือถือสาก ปากถือศีล ใส่หน้ากากขนาดไหน

หึๆ แบบนี้ล่ะเนอะมนุษย์ - -*
แวงไม่เข้าใจทุกคนบนโลกหรอก
แต่แวงเข้าใจความเป็นมนุษย์ของในตัวคนได้เยอะอยู่พอสมควร

แวงถึงสนุกกับการอยู่บนโลกนี้ล่ะมั้ง
ต่อให้เบื่อหรือเหนื่อยยังไง พอคิดซะว่า ก็นี่มันมนุษย์ - -* มันก็ดีขึ้นนะ
ไม่มีมนุษย์ ไม่มีสังคม แวงก็ไม่ได้คิดแบบนี้หรอก

บอกแล้วว่ากิเลสเยอะ - -*
ยังอยากผละจากความเป็นส่วนตัวออกไปแวะเวียนในทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่เกิดขึ้นในจักรวาลนี้ เท่าที่แวงมีสติรับรู้ได้อยู่

อย่างน้อย ตอนก่อนจะตาย ภาพ flashback ในสมองแวง
จะได้มีเยอะๆหน่อย -*-

ก่อนแวงจะตายขอแเค่นี้ล่ะ


จริงๆว่าจะอัพบลอกเรื่องลุงซัน ณ 99.5 The radio นะเนี่ย - -*
ไปๆมาๆไหงกลายเป็นเรื่องจิตมนุษย์ไปได้ล่ะนี่ -*-

- -*

Create Date : 28 กันยายน 2550		3 comments
Last Update : 28 กันยายน 2550 22:27:08 น.
Counter : 632 Pageviews.
Share Tweet