Bloggang.com : สะบะละเฮ่ยแจงแวง : แจงแวงเล่าเรื่องเที่ยว : โอ้โฮ..นี่หรือ นิวยอร์ก ตอน แจงแวงมาเยือนสนามบินเท่ๆ

แจงแวงเล่าเรื่องเที่ยว : โอ้โฮ..นี่หรือ นิวยอร์ก ตอน แจงแวงมาเยือนสนามบินเท่ๆ

สองทุ่มครึ่ง 26-3-2007

ดีจ่ะ...
พอดีว่าช่วงนี้เกิดอาการวื่อวึงๆ

วื่อวึงเป็นโรคเฉพาะของแวง - -''
อารมณ์ประมาณว่า โอ้ว ชีวิต.....ยังงัยดีล่ะเนี่ย

- -* อย่าใส่ใจเลยจ่ะ ท่านผู้อ่าน วันๆแวงก็ประสาทไปตามเรื่องตามราว

แต่ก้เนื่องจากอาการวื่อวึงเนี่ยแล่ะ
ทำให้วันนี้นั่งฟุ้งซ่าน จิตตก หมกมุ่น รำลึกอดีตขึ้นมา..

เลยเป็นที่มาของคอลัมน์ใหม่ อิอิ ^^~

แวงเป็นคนชอบเที่ยวมากมาย ไม่ว่าจะในกรุงเทพฯ ในเมืองไทย ใครชวนไปไหนขอให้บอก มีเงินเและเวลา แวงไม่เคยจะรีรอเลยแล่ะ ^^
เมืองนอกถ้ามีทุน มีโอกาส แวงก็ไม่มีทางพลาดเด็ดขาด ^^~

ทำให้กลายเป็นเด็กตลก เด็กที่ไม่มีความฝัน หรือ ความอยากได้อื่นใด นอกจาก....เที่ยวรอบโลก

เอาจริงนา.....เคยคิดว่าเรียนจบ สื่งแรกที่จะทำคือ ไปสมัครเป็นผู้ช่วยพี่เรย์ แมกโดนัลด์ ในรายการ we're Za ก่อนหน้านั้นมีอีกชื่อนึง แต่จำไม่ได้ละ - -*

ช่างเหอะ พี่เรย์ไม่รอแวงเรียนจบ - -"

แต่แวงก็แอบเป็นผู้หญิงโชคดีนะ ได้ไปเที่ยวหลายๆที่ ^^~
ทุกที่แวงประทับใจหมดเลย แต่ละทริปนี่ขำๆมันส์ๆทั้งนั้น...

จริงๆอยากเริ่มแรกที่ ทริปไปเวียดนาม เพราะเป็นครั้งแรกที่ไปเริงร่าเมืองนอก แล้วเรื่องเด๋อ นี่เยอะเล่าสามวันไม่หมด - -*

แต่มันไม่มีภาพประกอบอ่ะดิ สมัยไปตอนนั้นไม่มีกล้องดิจิตอล - -* (ทั้งๆที่มันสามปีที่แล้วเอง)

เลยขอเปิด คอลัมน์แรกที่ Newyork City แทนละกัน ^^~

Newyork เป็นที่ที่แวงรู้สึกเฉยเมย - -'' พอสมควร หากได้ยินเรื่องราว เรื่องเล่าจากคนที่เคยไปมา...

แวงว่า นิวยอร์ก เป็นอะไรที่ทุกคนไปได้ง่ายๆ ทุกคนพูดถึง ทุกคนรู้จัก และทุกคนเห็นจนชินตา

จากหนัง จากเพลง จากหนังสือ เมืองมหานคร เมืองที่มีเกาะเทพีเสรีภาพ - -''

อะไรกันนักหนานะ มันจะต่างอะไรกับกรุงเทพฯย่านสีลมซักแค่ไหนกันเชียว.... - -*

เมื่อครั้งที่แวงได้มีโอกาสไปเหยียบดินแดนเสรีภาพในครั้งแรก.......แวงมีโอกาสได้แวะเที่ยวนิวยอร์กขากลับ..

เพราะต้องมาต่อเครื่องกลับเมืองไทย.... แถมมีเวลาน้อยโคตรๆ หนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวัน - -*

เพราะอะไรน่ะเหรอ.....

1. จำวันในตั๋วผิด เลยมาถึงนิวยอร์กช้าไปหนึ่งวัน - -*
2. เจือกตกเครื่องตอนที่ต้องเปลี่ยนมานิวยอร์ก (เพราะหลับเพลิน - -* คิดดูช้าไปวันนึง แล้วยังต้องช้าอีกสี่ชั่วโมง - -" เพราะตกเครื่องอีก พรึจ้าววว อะไรกัน)

สรุป ด้วยความลำบากลำล่าง - -* ตัดฉากมาที่สนามบิน Newark ในที่สุดก็มาถึงจนได้ - -*

แวงรู้สึกตลกชื่อสนามบินที่นี่มากๆ แวงว่ามันอ่านยากอ่ะ - -"

บางคนก็ว่า เนว๊าก บางคนก็อ่าน น๊วก

- -" หยั่งกะภาษาเวียดนาม (ที่คนไทยออกเสียงนะ แต่ถ้าฝรั่งจ่ะ อ่าน เน วาร์ค < ไม่รุ้อ่านงี้จิงป่าว แต่พี่แท็กซี่อ่านหยั่งงี้ - -)

แก๊งค์ที่ไปตอนนั้นมีกันอยู่สี่คน - -" เงินก้ใช่ว่าจะมีเยอะ - -*

แถมไปถึงก็มืดแล้ว สองทุ่มได้ โอ้ววก้อดด ยังงัยวะเนี่ย ที่นอนก็ไม่มี กระเป๋าก็บักควาย
แถมมีเป้พะรุงพะรัง - -" หลังจากออกมาตั้งตัวได้ แถวๆอาคารโดยสารด้านนอก

โอ้ววว ชิท อิ่ทส ฟักกิ้ง บิ๊ก แอพอร์ต แม๋น!!

เง้ออ ตกใจมากมาย - -'' เป็นแอรืพอร์ต ที่เท่เลยทีเดียว มีรถไฟฟ้ารับส่งระหว่างอาคารด้วย เท่มากๆ
จอร์จใจแวงเหลือหลาย ใหญ่ โอ้วววว ใหญ่ คนเยอะ พลุกพล่าน ชุกชุม

มีแก๊งค์อินเดีย แก๊งค์ไชนีส แก๊งค์อิสซี่ (เด็กๆอิสลามน่ารักมากกก) แก็งค์ยุ่น และอีก ฯลฯ แก๊งค์ - -*

พระเจ้า ตื่นตาตื่นใจ ตื่นใจตื่นตา นาทีนั้นเริ่มรู้สึกตัวแล้ว ว่าเฮ้ยยย นี่แหล่ะ นิวยอร์กนะเว่ย
แกเหยียบนิวยอร์กแล้วเว่ย - -*

ใจเต้นจังหวะฮิปฮอปทันที....

แต่เต้นได้สามนาที คราวนี้คลื่นสมองเริ่มทำงาน เด๋วก่อน เมิงอย่าเพิ่งแร่ด คิดหาที่ซุกหัวนอนก่อนโว้ย
- -*

ในที่สุด ก็ใช้มารยาและความน่ารักของ ไทยเกิร์ลที่อายุยี่สิบหมาดๆ แต่หน้าตาเหมือน สิบสี่ - -''
ออดอ้อนฝากปลาเก๋าใบบักควายไว้ที่สำนักงานของสายการบิน ^^~ จะได้ไม่ต้องกระเตงๆๆๆ ไปไหนต่อไหน

งัดสิ่งจำเป็นมายัดไว้ในกระเป้ใบทะมัดทะแมง โอ้วววววววววว

พรึจ้าวววว แบ็กแพกเกอร์มั่กๆ เพลงประกอบขึ้นเลยย "โลกกว้างๆ ไกลๆ ถ้าใจอยากไปต้องไขว่คว้ามาาา คิดมากอาจจะช้าาาเกินไป....."

ยืนเท่ได้อีกสามนาที สมองสั่งการอีกละ เมิงจะเท่ไปไหน มาๆ - -" ไปหาที่นอน

ฮุๆ ในแก๊งค์ปรึกษากันได้ความในที่สุดว่า โอเช นอนโรงแรมแถวๆนี้ละกัน จาก infromation ที่เสียบไว้หลากหลาย
ได้ที่นอน คืนนี้เอาของไปเก็บ แล้วก้ต้องไปย่ำราตรีน่ะเซ่ มีเวลาคืนเดียว - -"

จะพลาดได้เยี่ยงไร.....

ทีนี้ เราต้องนั่งรถไฟฟ้าเท่ๆ ไปลงอีกอาคารนึง
ชื่อว่า P4 station จริงๆมันไม่เชิงเป็นอาคารหรอกนะ แต่ดูเหมือนเป็นสถานีบิ๊กๆเว่อร์ จนกลายเป็นอาคารไปแล้ว (เอ๊ะรึมันเป็นอาคาร)
น่ะแหล่ะ เอาเป็นว่าทุกคนที่จะออกจากที่นี่โดยการโดยสารแบบสาธารณะ จะต้องมาขึ้นที่อาคารนี้ - -*

ตอนขึ้นรถไฟฟ้า แวงแอบตื่นเต้นและกรี๊ดกร๊าด เพราะเส้นทางระหว่างอาคารมันเท่มากๆ เห็นเครื่องบินกับผู้คนเต็มไปหมด
และตัวรถไฟฟ้าเอง ก็เป็นแบบโปร่งแสง - -* มองเห็นทะลุทะลวง แล้ววิวตอนกลางคืน แสงไฟที่สาดส่องนี่ มันตื่นตาตื่นใจเสียจริง ^^~

พอมาถึง P4 station
ก็มายืนเลือกโรงแรม - -* พรึจ้าว มีเป็นร้อย เอาอันไหนดีหว่า ในที่สุดก้จิ้มๆเลือก เอาใกล้ๆ มีรถมารับ และ โทรไปถาเค้าว่า

"ราคาห้องต่อคืนเท่าไหร่คะ - -*...."

ได้ความมาว่า 55$ ต่อคืน ถุกสุดในย่านนี้ - -*

(นั่นถูกแล้วเหรอยะ - -*) แต่......................พักได้ สองคน

พรึจ้าววววว หยั่งงี้สี่คนก็ร้อยสิบเหรียญดิ จะบ้าเรอะ - -" แพง......... ชั้นไม่ใช่ลูกคุณหนูนะยะ

เลยเกิดการใช้แผนซ้อนแผน......หึหึ พวกฝรั่ง ตามสาวน่ารักแอ๊บกะล่อนหยั่งสาวๆเอเชียไม่ทันร๊อกก 55555555

อยากรู้อ่ะดี้.....ว่าสาวน้อยแอ๊บกะล่อนอย่างเราๆ ใช้แผนการอะไร - -"

ติดตามต่อคราวหน้านะจ๊ะ...

นั่งรอรถจากโรงแรมมารับที่ P4 Station ไปพลางๆก่อนนะทุกคนน ^^~

ปล.รูปเอามาแปะแล้วจ่ะ ^^~