ซึมเซา กับความเศร้าหม่น เพียงผิดหวัง ที่ล้มเหลว...
(จำคำเขามา) ...............................................
วันนี้...กับบางสิ่งบางอย่าง ที่ทำให้ใจฉันอ่อนล้า อยากจะหยุดพักใจ ปล่อยวาง...
ฉันบอกกับคนข้างๆ ว่าอยากกลับบ้าน ขอให้ฉันได้กลับไปพักใจให้อุ่น แม้จะเพียงระยะเวลาสั้นๆ .......................... นั่งรอนับวัน.... อีกเดือนเศษเท่านั้น
..........................
เท่านี้ก็ช่วยทำให้ใจที่เศร้าหม่นของฉัน เริ่มพองโตขึ้นมา
..............
อดทนรอหน่อยนะใจ
ปล. หลังจากเมื่อวานแพล่มบ่นเรื่องเสียงน่ารำคาญของเครื่องซักผ้าจากห้องข้างบน เมื่อคืนได้ยินเสียงเครื่องมันทำงานตอนสามทุ่มกว่าค่ะ แต่ว่ายังไม่นอนก็เลยไม่หงุดหงิด ก็คงต้องรอดูครั้งต่อไป...ว่ามันจะมาในยามวิกาลอีกหรือเปล่า
แต่อย่างไร ถ้าเจอป้าเจ้าของห้องก็คงต้องคุยกันล่ะค่ะ ว่าตีหนึ่งกว่าตีสองน่ะ ขอเหอะ อย่าทำอีกเลย
และก็ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ช่วยแสดงความคิดเห็นค่ะ
|
กรูก็แค่แอบเศร้าเนี่ย