เมื่อผมต้องเดินกลับบ้าน ครับ

จากคราวที่แล้วที่ผมปั่นจักรยานไปนวนคร ใครจะไปรู้ว่าคราวนี้ผมจะต้องเดิน
ช่วงนี้งานมีปัญหา คนบนหิ้งอย่างผม จำต้องลงมากู้สถานะการณ์ ของบริษัทที่กำลัง โงนเงน เมื่อหัวหน้าแผนกคุณภาพ ได้ถอดใจไม่มาทำงานซ่ะดื้อๆ คุณเพื่อนที่ส่งผมขึ้นหิ้ง ก็ได้ไปพักผ่อนที่อเมริกา ที่เหรือก็ทำอะไรไม่เป็น ตัดสินใจไม่ได้ ผมเลยต้อง ลงมาควบคุมสถาณะการณ์
ตอนนี้งานของลูกค้า มีปัญหาอันเนื่องมาจาก ฝ่ายคุณภาพได้ ละเลยไม่ได้ทำงานของตน งานเสียได้ไปเจอที่ลูกค้า 100% หุหุ งานนี้งานหนักครับ ผมรวบรวมกำลังใจของคนที่เหลือและแก้ไขผ่อนหนักให้เป็นเบา แต่งานนี้บริษัทก็เสียเงิน และ ชื่อเสียงไม่ใช่น้อย พวกผมก็ต้องทำงานกันดึกๆ
เสาร์วันหยุดที่ผ่านมางานกำลังติดพัน ผมเลยต้องมาตามงานปรากฎว่ามาทำงาน ตอนเช้า เหมือนมีลาง หุหุ รถผมยางแตกครับ


ยังดีที่ยางแตกตอนจะจอดรถครับ

งานนี้ตกใจทั้งผมและเจ้าแม่อุลตร้าที่มาส่ง หุหุ ผมเอายางอะไหล่ออกมา ปรากฏว่าไม่มีลม เพราะไม่เคยเอาออกมาเช็คเลย เสียเวลาเอาไปเติมลมอีก
เรียบร้อยแล้วผมบอกเจ้าอุลตร้าให้มารับผม โดยผมจะโทรไปบอก
ผมเข้าไปทำงาน วางแผนแก้ไขปัญหา จนกระทั่งมั่นใจว่างานกำลังไปได้ดีแล้ว ผมจึง ให้น้องที่ทำงานมาส่ง ปากซอยตรงข้ามนิคมที่ทำงาน ชึ่งห่างจากบ้านประมาณ 10 กิโลเมตร
" พี่ไม่ให้ผม ไปส่งบ้านรึ " เอก น้องที่ทำงานถาม
" อย่าเลย น้ำมันรถ แกจะหมดแล้ว เด๊ยวเจ้าแม่อุลตร้ามารับ" ผมเห็นว่าบ้านเอกกับผม มันคงล่ะทางเลย เอก ยังคงรีรอ แต่ผมก็โบกมือให้เอกกลับบ้านไป
ตอนนี้ใกล้จะบ่ายสองแล้ว ผมพยายามโทรหาเจ้าแม่อุลตร้า แต่ไม่สามารถติดต่อได้ ผมควักกระเป๋าตังค์ มาดู มีติดตัวอยู่ 25 บาท นั่งวิน คงไม่ถึงบ้าน หุหุ ฝากกุญแจบ้านไว้กับเจ้าแม่อุลตร้า ถ้านั่งวินกลับบ้าน แล้วเจ้าแม่อุลตร้าไม่อยู่ งานนี้โดนวินต่อยแน่ๆ คงต้องเดินแล้วล่ะ บางทีมันอาจ ไม่เลวร้ายก็ได้
บ่าย 2 กว่าๆ ผมเดินคนเดียวอยู่บนถนนเหงาๆ มีรถผ่านมาบ้าง


หุหุ ว้าเหว่ดีแท้ๆ


ดอกรัก คิดถึงตอนเรียน ไปเก็บมาทำพาน


ใกล้ๆ

บ่าย 2 แก่มากๆ แล้วเดิน มาถึงวัด สุคนธาราม


วัดเก่าครับ


คลองชลประทานน่าตกปลาครับ

เดินเข้าถนนเลียบคลอง ชลประทาน นานๆจะมีรถสวนมาสักคัน
บ่าย 3 แล้ว


บรรยากาศ ถนนเลียบคลองครับ

ผมเดินผ่านเขตที่อยู่อาศัย เข้าเขตนาแล้วครับ


หุหุ นกครับ นก


นกอีกแล้ว

หุหุ ผมเริ่มเข้าใจหัวอกของ เคนชิโร่ ในหมัดเทพเจ้าดาวเหนือว่า ตอนที่เดินเรื่อยเปื่อยในทะเลทราย ถึงชอบทำหน้าบอกบุญไม่รับ ผมพยายามโทรหา เจ้าแม่อุลตร้า แต่ก็โทรยังไงก็ไม่ติด ผมเลยแก้เขินโดยการโทรไปตามงานที่โรงงานแทน


เกือบถึง ศาลาแล้ว

บ่าย 3 นิดหน่อย เดินมาเกือบ สองใน สามของทางกลับบ้านแล้ว หุห Country Road take me home....


จากถนนเลียบคลองชลประทาน เข้าสู่ สนามกลอ์ฟ อโยธยา

ปัญหาใหม่ของผมก็เริ่มขึ้นแล้ว หุหุ เท้าผมเริ่มฟองจากการเสียดสีกับพื้นรองเท้าครับ


เท้าผมเริ่มไม่อยู่ในสภาพแล้วครับ

บ่าย 3 ครึ่ง ผมเดินมาได้น่าจะ 2 ใน 3 ของทางทั้งหมด


เป้าหมายยังลิบๆ

จากความคิดของผม ถาผมจะถึงบ้านก็คงจะ 4 โมงเย็นแก่ๆ ผมน่าจะทำได้แต่ผมคงใช้เท้าเดินไม่ได้อีกนาน จากฝ่าเท้าพองทั้งสองข้าง
ถึงตอนนี้ผมยอมรับว่ายอมแพ้และไม่คิดจะเดินต่อ แต่จะหยุดแล้วมายืนให้แดดเผาคงไม่ดี ผมลองเสี่ยง โทรหาเจ้าแม่อุลตร้าเป็นครั้งที่7 หุหุ ติดสักที ในที่สุดผมก็ถึงบ้าน
ทานมื้อเย็น ทำสปาร์เท้า อาบน้ำแล้วก็หลับเป็นตายครับผม

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2551		1 comments
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2551 23:32:42 น.
Counter : 965 Pageviews.
Share Tweet