โปรยปกหลัง

นางคือองค์หญิงเก้าแห่งแคว้นซีเหลียงเป็นที่รักใคร่เอ็นดูเหนือผู้ใดจำต้องก้าวเข้าสู่ดินแดนจงหยวนเพื่อแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรี

เขาคือรัชทายาทองค์ปัจจุบันมีอำนาจยิ่งใหญ่เป็นรองเพียงบุคคลเดียว

เขาจำต้องอภิเษกสมรสกับองค์หญิงต่างแคว้นเพื่อเหตุผลทางการเมืองเขามีเจ้าเหลียงตี้สนมคนโปรด

นางมีชีวิตของนางแอบหนีออกวัง ปราบม้าพยศ สู้กับอันธพาลไล่จับหัวขโมย ดื่มเหล้า เที่ยวหอนางโลม

เดิมนับเป็นเส้นขนานสองเส้นที่ไม่มีวันเดินทางมาบรรจบ

หากแต่การช่วงชิงอำนาจในตำหนักบูรพาเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นไม่จบสิ้นกลอุบายคร่าชีวิตที่ซุกซ่อนอยู่ทุกแห่งหนกลับผลักนางเข้าสู่วังวนโดยมิอาจหลีกหนีกลายเป็นตำนานรักบทหนึ่งที่ทั้งลึกซึ้งซับซ้อน

ซาบซึ้งสะเทือนใจ

หลังอ่าน

         เนื้อเรื่องที่โปรยอยู่บนปกหลังเป็นเพียงยอดของภูเขาน้ำแข็งที่อยู่ใต้น้ำ(เล่มต้น ) 

         ดราม่าอันหนักหน่วงกำลังรอนักอ่านอยู่ในเล่มถัดไป ( เล่มจบ )

         ผู้เขียนเล่าเรื่องผ่านมุมมองของนางเอกเสี่ยวเฟิงองค์หญิงจากซีเหลียง   ตลอดสองเล่มจบซึ่งการดำเนินเรื่องผ่านตัวเสี่ยวเฟิงนี้ทำให้เราได้รู้จักนิสัยใจคอความรู้สึกนึกคิดของนาง   ผู้เขียนทำให้เรารู้สึกเอ็นดูสงสาร  และเอาใจช่วยเสี่ยวเฟิง   เมื่อเสี่ยวเฟิงค่อยๆ มีใจให้พระเอกหลี่เฉิงอิ๋นเราก็เอาใจช่วยพวกเขาไปด้วย....และสุดท้ายก็เจ็บปวดรวดร้ายไปพร้อมกับเสี่ยวเฟิงด้วยเช่นกัน

        เปิดฉากในบทแรกผู้เขียนก็เล่าถึงชีวิตประจำวันของนางเอกในช่วงสามปีที่ผ่านมาในฐานะไท่จื่อเฟย  นางใช้ชีวิตไปตามแต่ใจ ปลอมตัวเป็นบุรุษหนีออกจากวังไปเที่ยวเล่นอย่างอิสระเสรี  กลับเข้าวังทะเลาะกับหลีเฉิงอิ๋น  ไม่เคยใยดีต่อตำแหน่งไทจื่อเฟย  จนวันหนึ่งที่นางได้พบกับกู้เจี้ยน  พร้อม ๆเรื่องราวแก่งแย่งชิงดีในวังหลวง ก็พัวพันเข้ามาจนถึงตัวนาง....การลักพาและทำร้ายของกู้เจี้ยนทำให้นางได้รำลึกความหลังถึงโศกนาฏกรรมที่แม่น้ำลืมธาราลบเลือนมันไป    แท้จริงแล้วนางกับหลี่เฉิงอิ๋นไม่ได้พบกันครั้งแรกในพิธีแต่งงาน   ผ่านไปสามปี  เขาและนางต่างตกหลุมรักกันอีกครั้ง   แต่สุดท้ายแล้ววงล้อแห่งชะตากรรมมันยังคงหมุนซ้ำรอยเดิม....”ธาราลืมเลือนลบเลือนความรู้สึก...น้ำวิเศษแห่งธาราลืมเลือนช่วยให้ข้าลืมได้สามปีหากทว่ามิอาจช่วยให้ข้าลืมได้ตลอดชีวิต.....หากลืมตลอดไปได้เหมือนเจ้า คงดีไม่น้อย”

      หลังจากหมักดองเรื่องนี้จนได้ที่เราก็หยิบออกมาอ่าน  บอกเลยว่าไม่ผิดหวังคอดราม่าอย่างเราเลย    ผู้เขียนเล่าเรื่องได้ดี กระชับ   เดินเรื่องเร็ว  แต่ก็ทิ้งจิ๊กซอมาให้เราทีละตัว ๆ  จนเมื่อได้ชิ้นปริศนาที่เป็นหัวใจของภาพทั้งหมด  สิ่งต่าง ๆที่ซุกซ่อนไว้ก็เผยเป็นรูปร่างที่สะท้านสะเทือนจิตใจ      เป็นการพลิกมุมดราม่าที่หนักหน่วงไม่น้อยเลย   คนอ่านถูกชักจูงให้รักให้เอื้อเอ็นดูเสี่ยวเฟิง จึงแหลกสลายไปพร้อมนางแม้จะเข้าใจในการกระทำของหลี่เฉิงอิ๋น แต่ก็ไม่อาจให้อภัย ไม่อาจอยู่ร่วม

       เมื่ออ่านถึงหน้าสุดท้ายหนังสือจบแล้ว  แต่ความรู้สึกต่อเรื่องราวยังคงค้างคา    ให้ความรู้สึกว่าเรื่องนี้ยังทำได้ไม่สมบูรณ์     ยังอยากอ่านฉากต่อไป อยากติดตามความเป็นไปของหลี่เฉิงอิ๋นหลังจากความทรงจำสามปีนั้นกลับคืนมา...   ความรู้สึกคือยังอยากยืนหัวเราะสมน้ำหน้าในชะตากรรมของเขาต่อไป (หากผู้เขียนมีตอนพิเศษ เหมือนเรื่องปู้ปู้ฯ ก็คงจะดีไม่น้อยทีเดียว ...เฮ้อ )

        นอกจากผู้แต่งที่เยี่ยมยอดแล้ว   หากขาดคนถ่ายทอดที่เก่งฉกาจ เราก็คงไม่อินไปกับเรื่องราวได้ขนาดนี้   ต้องขอปรบมือชมผู้แปลจริง ๆ ค่ะ สำนวนดีงามอ่านแล้วลื่นไหล  ไม่มีสะดุด  ทำให้อินไปกับอารมณ์ตัวละครในเรื่อง แถมยังแต่งกลอนได้เพราะอีกด้วย ปรบมือรัว ๆค่ะ

เรื่องนี้ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์นะคะ#นิยายดีงามจนต้องทำภาพยนตร์

Link ข้างล่างเป็นฉบับแฟนคลับนะคะ ( มีสปอยเนื้อเรื่อง ) 

https://youtu.be/N1tPKYco_yU